Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο σούπερσταρ των Ουόριορς και αυτός της Παρί Σεν Ζερμέν προέρχονται από δύο διαφορετικούς κόσμους, πρωταγωνιστούν σε διαφορετικά αθλήματα και οι ιστορίες τους παρουσιάζουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία.
Οι Κάρι και Νεϊμάρ κάθησαν στον ίδιο πάγκο για λογαριασμό του “The Players’ Tribune” και μοιράστηκαν στιγμές από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι τη στιγμή που έφτασαν στην κορυφή του παγκόσμιου αθλητισμού.
Διαβάστε αποσπάσματα από τη συνέντευξη στο “The Players’ Tribune“
Αρχικά ο δημοσιογράφος ήθελε να μάθει τη στιγμή που οι δύο παίκτες αντιλήφθηκαν ότι θα ακολουθήσουν τη συγκεκριμένη διαδρομή στη ζωή τους.
Στεφ Κάρι: “Η στιγμή που κατάλαβα πως το μπάσκετ θα είναι η ζωή μου; Ήμουν 6 ετών και έπαιζα σε μία λίγκα με τα υπόλοιπα παιδιά στη Βόρεια Καρολίνα, εκεί όπου μεγάλωσα. Υπήρχαν περίπου 15 άτομα στις εξέδρες. Είχαμε βγει σε αιφνιδιασμό 2 εναντίον 1. Ο αμυντικός ήρθε κατά πάνω μου για να με σταματήσει και αντί να δώσω μία φυσιολογική πάσα, προτίμησα να πηδήξω στον αέρα και να κάνω μία πάσα πίσω από την πλάτη. Η πάσα πήγε ακριβώς στον στόχο και ο συμπαίκτης μου τελείωσε τη φάση.
Ο κόσμος που ήταν εκεί τρελάθηκε. Το συναίσθηκα ήταν προφανώς πολύ όμορφο. Σε εκείνο το σημείο είδα το δημιουργικό κομμάτι του εαυτού μου και τις αντιδράσεις που προκάλεσε. Σε εκείνο το σημείο λοιπόν κατάλαβα πως το μπάσκετ αποτελεί διασκέδαση για εμένα και αυτό που αγαπώ να κάνω. Αυτό ήταν!
Νεϊμάρ: “Εγώ έχω δύο στιγμές. Η πρώτη ήταν όταν ακόμα ήμουν 3 ετών και η μητέρα μου με ρώτησε τι θα ήθελα για τα γενέθλια μου ως δώρο. Άρχισα να τρέχω, πέρασα στην άλλη άκρη του δρόμου και διάλεξα μία μπάλα ποδοσφαίρου.
Η δεύτερη στιγμή ήταν αμέσως μετά το πρωτάθλημα της Σάντος στα 6 μου. Ο πατέρας μου με πήγε στους πανηγυρισμούς και είδα όλους τους παίκτες να περνάνε από μπροστά μου μέσα σε ένα ειδικά διαμορφωμένο πούλμαν. Τους χαιρετούσα όλους. Μετά από αυτές τις δύο στιγμές κατάλαβα πως θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής.”
Στη συνέχεια της κουβέντας o δημοσιογράφος ζήτησε από τον Στεφ Κάρι και τον Νεϊμάρ να περιγράψουν το συναίσθημα της κατάκτησης του τίτλου στο ΝΒΑ και το Champions League αντίστοιχα.
Στεφ Κάρι: “Όταν ξυπνάς για την πρώτη προπόνηση ενόψει των τελικών του ΝΒΑ… Ακόμα και σήμερα δυσκολεύομαι να περιγράψω ακριβώς ποια είναι η διαφορά. Υπάρχει μία διαφορετική ατμόσφαιρα στον αέρα. Ένας διαφορετικός εκνευρισμός, η αδρεναλίνη… Ξέρεις πως βρίσκεσαι κοντά στον απόλυτο στόχο σου και τα πάντα κινούνται πιο αργά. Επικρατεί ένα χάος στην προπόνηση, στο ταξίδι, στη διαδρομή προς το παιχνίδι… Είναι 1 εκατομμύριο φορές πιο “τρελό” όλο αυτό σε σχέση με την κανονική διάρκεια ή τα playoffs.
Αλλά σε βοηθάει να συγκεντρωθείς διότι καταλαβαίνεις πόσο σοβαρή είναι η στιγμή και όλα αποκτούν άλλη σημασία. Ονειρεύομαι για αυτή τη στιγμή όλη την ώρα για να είμαι ειλικρινής. Όταν ζήσεις μία φορά αυτή την κατάσταση, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να ενθουσιαστείς με ένα άλλο παιχνίδι διότι έχεις γευτεί ήδη την απόλυτη αδρεναλίνη. Για να συντομεύω, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψεις το συναίσθημα: Όλα κινούνται πιο αργά και ο βαθμός συγκέντρωσης σου φτάνει σε τέτοιο επίπεδο που ποτέ δεν είχες φανταστεί.”
Νέιμαρ: “Είναι κάτι διαφορετικό. Για να πω την αλήθεια αγχώνομαι περισσότερο όταν βλέπω τους τελικούς του ΝΒΑ παρά όταν παίζω σε έναν τελικό Champions League. Υπάρχει στην ατμόσφαιρα αυτό το… κάτι. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος. Είναι διαφορετικό σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Όταν έπαιξα για πρώτη φορά σε τελικό Champions League, πράγματι είχα αγχωθεί. Αλλά μόλις ξεκινήσει το παιχνίδι ηρεμείς διότι είσαι συγκεντρωμένος σε αυτό. Ξέρεις τι είναι αυτό που θες και είσαι εκεί για να το κατακτήσεις. Όλα έρχονται φυσικά…”.
Σε εκείνο το σημείο ο Βραζιλιάνος θυμήθηκε τον πρώτο τελικό που παρακολούθησε από κοντά τους Ουόριορς, με τον ίδιο να είναι ιδιαιτέρως αγχομένος αφού φοβόταν πως σε περίπτωση ήττας θα θεωρηθεί… γκαντέμης. (σ.σ. γέλια).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ιστορίες που θέλησαν να μοιραστούν οι δύο σούπερσταρ γύρω από τα παιδιά τους. Τον λόγο αρχικά πήρε ο ηγέτης του Γκόλντεν Στέιτ…
Στεφ Κάρι: “Σαν γονείς σίγουρα έχουμε να εξιστορίσουμε δεκάδες ιστορίες. Κάθε μέρα υπάρχει και κάτι αστείο. Η πιο αστεία ιστορία ωστόσο έχει να κάνει με την μεγαλύτερη μου κόρη, τη Ράιλι. Είναι 6 ετών. Κάτι την είχε πιάσει και όταν με έβλεπε με κανονικά ρούχα με φώναζε μπαμπά. Αλλά όταν φορούσα τη φανέλα των Ουόριορς με φώναζε πάντα Στέφεν Κάρι, Νο.30! Υπήρχε μία σαφής διαφορά όταν φορούσα τη φανέλα για να παίξω μπάσκετ σε σχέση με όταν περπατούσα στον δρόμο. Με φώναζε λοιπόν με διαφορετικά ονόματα.
Αυτή ήταν η στιγμή που κατάλαβα πως προσέχουν τα πάντα πάνω σου. Δεν μπορείς να κρύψεις τίποτα. Στο μυαλό της άλλαζε ο χαρακτήρας όταν φορούσα την εμφάνιση των Ουόριορς και όταν την έβγαζα από πάνω μου. Ήμουν ο Στεφ Κάρι ή ο μπαμπάς…”
Νεϊμάρ: “Ο γιος μου ήταν στο σχολείο και έβλεπε τηλεόραση μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά όταν έπαιξε μία διαφήμιση. Εάν δεν κάνω λάθος, ήταν μια διαφήμιση για ένα παιχνίδι της Εθνικής Βραζιλίας. Πρωταγωνιστούσα εγώ και έτσι ο γιος μου είπε: “Αυτός είναι ο μπαμπάς μου…”. Ένα άλλο παιδί του απάντησε: “Όχι δεν είναι ο μπαμπάς σου.”. Έγινε ένας μικρός τσακωμός και ο γιος μου συνέχισε να λέει: “Είναι ο πατέρας μου” και τα υπόλοιπα παιδιά του έλεγαν πως δεν γίνεται ο Νεϊμάρ να είναι ο πατέρας σου. Η κατάσταση έφτασε μέχρι τη δασκάλα που τους εξήγησε τι συμβαίνει. Ο γιος μου ήταν στενοχωρημένος γιατί κανένας στο σχολείο δεν τον πίστευε.”
Τόσο ο Κάρι όσο και ο Νεϊμάρ έχουν αγωνιστεί απέναντι στους καλύτερους. Οι άνθρωποι του “The Players’ Tribune” θέλησαν να μάθουν τι είναι αυτό που κάνει τον Λεμπρόν, τον Μέσι, τον Ντουράντ, τον Ρονάλντο και άλλους τόσο ξεχωριστούς…
Στεφ Κάρι: “Όταν παίζεις απέναντι στους καλύτερους, παίζεις απέναντι σε άτομα που σου δίνουν ώθηση… και εσύ προσπαθείς να τους κυνηγήσεις. Διότι ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να φτάσεις στην κορυφή και τις ατελείωτες ώρες που έχεις ξοδέψει. Ψάχνεις συνεχώς να βρεις αυτό το ελάχιστο κομμάτι, είτε αφορά κάτι πνευματικό είτε κάτι σωματικό, ώστε να το εκμεταλλευτείς και να τους φτάσεις.
Κάποιες φορές βλέπω το πρώτο μου παιχνίδι ως ρούκι απέναντι στον Λεμπρόν και σκέφτομαι – από αυτό το σημείο μέχρι τη στιγμή που τον αντιμετώπισα στους τελικούς του ΝΒΑ – ήθελα να γίνω σπουδαίος γιατί έβλεπα μπροστά μου το μεγαλείο του.
Παίζεις απέναντι στον Τζέιμς, σε εκθέτει, μαθαίνεις, συνεχίζεις να μεγαλώνεις, αποτυγχάνεις, συνεχίζεις να κάνεις βήματα μπροστά. Και κάπως έτσι, προοδευτικά φτάνεις μέχρι την κορυφή. Σε αυτό το ταξίδι, κοιτώντας πίσω, πιστεύω πως όταν θα κρεμάσω τα παπούτσια μου θα σκέφτομαι πάντα υατά τα 7 χρόνια μέχρι το πρώτο πρωτάθλημα. Θα εκτιμώ πάντα αυτό το ταξίδι διότι είναι πολύ δύσκολο να κάνεις όλα όσα πετυχαίνουμε στο κορυφαίο επίπεδο κάθε βράδυ.”
Νεϊμάρ: “Να αντιμετωπίζω τον Μέσι και τον Ρονάλντο – ήμουν συμπαίκτης με τον Μέσι ο οποίος για εμένα είναι ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών αλλά και το ποδοσφαιρικό μου είδωλο. Στο πλαί του Μέσι μάθαινα κάθε μέρα από κάτι, είτε σε μία προπόνηση, είτε στο παιχνίδι, είτε απλά παρακολουθώντας τον. Αυτό είναι που με έκανε πιο δυνατό και με βοήθησε μέσα στο γήπεδο, διότι έπαιρνα συνεχώς πράγματα από εκείνον.
Όσον αφορά στον Ρονάλντο, είναι ένα τέρας. Να βρίσκεσαι απέναντι του είναι απόλαυση και τιμή, ενώ πρέπει να προετοιμάζεσαι συνεχώς. Είναι ένας από τους καλύτερους, επομένως πρέπει να είσαι πιο έξυπνος, συνεχώς σε εγρήγορση. Αλλά μαθαίνεις και ως αντίπαλος του. Έχουμε να κάνουμε με δύο ποδοσφαιριστές με τους οποίους μπορώ να νιώσω πως υπάρχει μία σύνδεση. Θέλω να μαθαίνω, θέλω περισσότερα, θέλω να κερδίζω, θέλω να κατακτήσω περισσότερα τρόπαια και να πετύχω περισσότερα γκολ… Αυτό σημάινει πως κάτι μου δίνουν καθημερινά.”
Η όμορφη συζήτηση ολοκλήρωθηκε με τους δύο αθλητές να επιλέγουν τις στιγμές που τους άλλαξαν τη ζωή και τους βοήθησαν να διαμορφώσουν την προσωπικότητα τους. Αμφότεροι επέλεξαν τους σοβαρούς τραυματισμούς στην καριέρα τους.
Από τη μία, ο Στεφ Κάρι εξήγησε τον τρόπο που η δεύτερη επέμβαση στον αστράγαλο το καλοκαίρι του 2012 τον έκανε πιο σκληρό ως άνθρωπο και τον βοήθησε να αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Νεϊμάρ, ο οποίος ξεχώρισε τον τραυματισμό που του στέρησε τη συμμετοχή στον ημιτελικό του Μουντιάλ (2014), αλλά και την αγωνία μέχρι να οριστικοποιηθεί η συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, έπειτα από την επέμβαση στον αστράγαλο.
Τέλος, ο Κάρι επέλεξε τον Κλέι Τόμπσον ως τον πιο αστείο συμπαίκτη που είχε ποτέ και ο Νεϊμάρ ξεχώρισε τον Ντάινιελ Άλβεζ.
Δείτε τη συζήτηση των Κάρι και Νεϊμάρ