Του Λευτέρη Μούτη/ moutis@eurohoops.net
Υπάρχουν δυο τρόποι για να φθάσει μια ομάδα στην επιτυχία. Είτε «αγοράζοντας» την, είτε «χτίζοντας». Ο πρώτος δρόμος είναι ο εύκολος θεωρητικά. Αν έχεις τα χρήματα, μπορείς να αποκτήσεις μερικούς από τους καλύτερους παίκτες της αγοράς και με ένα καλό προπονητή, εύχεσαι να ανταμειφθείς με την κατάκτηση τίτλων.
Τι γίνεται όμως, αν δεν έχεις τα χρήματα για να φτιάξεις μια τέτοια ομάδα; Πρέπει να δημιουργήσεις μια από την αρχή δουλεύοντας για χρόνια με ταλαντούχα, αλλά άγνωστα παιδιά. Και ο καλύτερος και πιο πιστός υπηρέτης αυτής της φιλοσοφίας εδώ και χρόνια στην Ευρώπη, είναι ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς.
Η Παρτιζάν μεγάλωσε, αναπτύχθηκε και γιγαντώθηκε κυρίως χάρη στη μεθοδική δουλειά που κάνει ο Μαυροβούνιος κόουτς που επέστρεψε… στο σπίτι του πριν μερικές μέρες μετά από διάλλειμα δυο ετών.
Και η πρώτη μεταγραφή του «Ντούλε» κινήθηκε σε αυτή ακριβώς τη λογική. Ο Λέο Βέστερμαν δεν αποτελεί κάποιο εύρημα του ευρύτατου τμήματος σκάουτινγκ της Παρτιζάν που αλώνει τη Σερβία και όλες τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αλλά μεγάλωσε τα δυο τελευταία χρόνια στο γαλλικό πρωτάθλημα με τη Βιλερμπάν. Για να κάνει το μεγάλο άλμα στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης διάλεξε όμως, το σωστό δρόμο: να δουλέψει με τον Βουγιόσεβιτς.
Η επιλογή του δεν ήταν τυχαία. Εκείνος δικαιολόγησε την επιλογή του στο twitter γράφοντας για «τη διάσημη ομάδα, τους τρελούς οπαδούς και την όμορφη πόλη». Σίγουρα όμως, καθοριστικό ρόλο στην απόφαση θα έπαιξε και η ιστορία, η μπασκετική ιστορία της νέας του ομάδας.
Ο Βέστερμαν γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1992, λίγους μήνες δηλαδή μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκας από την Παρτιζάν με πρωταγωνιστή μεταξύ άλλων τον σημερινό πρόεδρο της ομάδας, Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς, «πνευματικό παιδί» του προπονητή του, Ντούσκο Βουγιόσεβιτς.
Σε ηλικία 16 ετών ο Ντανίλοβιτς έφθασε στο Βελιγράδι από το Σαράγεβο και ο νεαρός προπονητής των «γκρόμπαρι» (ανέλαβε σε ηλικία 27 ετών), διέγνωσε το ταλέντο του και τον πήρε υπό την προστασία του. Αυτό ήταν. Ο Βουγιόσεβιτς δημιούργησε χωρίς να το αντιληφθεί εκείνη τη στιγμή την αρχή μιας παράδοσης που έμελλε να εξελιχθεί και να οδηγήσει αυτόν και την Παρτιζάν σε ένδοξες μέρες πολλά χρόνια μετά.
Μετά από μια περιήγηση σε Ισπανία και Ιταλία ο «Ντούλε» γύρισε το 2001 στην αγαπημένη του ομάδα και ξεκίνησε την… παραγωγή. Η οικονομική κατάσταση της Σερβίας ήταν τέτοια ώστε όλοι έπρεπε να στραφούν αποκλειστικά στα ακατέργαστα υλικά. Το πρώτο μεγάλο ταλέντο που ανέδειξε ο Βουγιόσεβιτς ήταν ο Νέναντ Κρστιτς. Μετά από τρία χρόνια στη Χάλα Πιονίρ, σε ηλικία 21 ετών μεταπήδησε στο ΝΒΑ για επταετή θητεία και επιστροφή έπειτα, στην Ευρώπη για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Οι επόμενοι μεγάλοι αστέρες μετά τον Κρστιτς, άργησαν λίγα χρόνια να μεσουρανήσουν, αλλά η παραγωγή ήταν σε εξέλιξη. Ο Τρίπκοβιτς εντάχθηκε στην ομάδα το 2002 σε ηλικία 16 ετών και πουλήθηκε μετά από επτά χρόνια (περίοδος-ρεκόρ για τα δεδομένα της ομάδας) στη Μπανταλόνα. Το ίδιο καλοκαίρι, το 2009, πουλήθηκαν οι Τέπιτς (στον Παναθηναϊκό σε ηλικία 22 ετών) και Βελίτσκοβιτς (στη Ρεάλ σε ηλικία 23 ετών) μετά από τρία χρόνια στη Χάλα Πιονίρ. Ένα χρόνο νωρίτερα ο Πέκοβιτς έφυγε για τον Παναθηναϊκό μετά από τρία χρόνια ωρίμανσης υπό τις οδηγίες του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς, όπως και ο διάδοχός του, ο Μάριτς μια σεζόν αργότερα. Τέλος, το καλοκαίρι του 2011, από την Παρτιζάν αποχώρησε μετά από μια τριετία, ο Τσέχος Βέσελι, το πρώτο ταλέντο που δεν προέρχονταν από τη Γιουγκοσλαβία.
Τα χρήματα από τις πωλήσεις επενδύονται για τη τροφοδότηση της παραγωγικής διαδικασίας και δεν επενδύονται σε ακριβές μεταγραφές. Το μεγαλύτερο άλλωστε μπάτζετ που είχε η Παρτιζάν στην ιστορία της ήταν τη σεζόν 2009-10, όταν και έφθασε στο φάιναλ φορ του Παρισιού ξοδεύοντας λιγότερα από 3 εκατομμύρια ευρώ.
Μια από τις πιο αγαπημένες συζητήσεις στο Βελιγράδι έχει να κάνει με το «τι θα γινόταν αν έπαιζαν όλοι οι παίκτες που πέρασαν από την Παρτιζάν μαζί;». Απάντηση δεν έχει κανείς, αλλά κανείς επίσης δεν ασχολείται με αυτό από την ομάδα. «Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μια ποιοτική και νεανική ομάδα. Θέλουμε να δώσουμε μια ευκαιρία στους νέους. Και το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς είναι ο πιο σημαντικός αυτή τη στιγμή» είπε ο Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας με τον Βέστερμαν γνωρίζοντας ότι ο 20χρονος Γάλλος έπεσε σε σωστά χέρια για τα επόμενα τρία χρόνια της καριέρας του.
Ο «Ντούλε» όπως έχει παραδεχθεί αρκετές φορές, διαλέγει τους παίκτες βάσει του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και του πάθους που έχουν για δουλειά και για μπάσκετ. Το ταλέντο έρχεται μετά και όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη, μετά από μερικά χρόνια προετοιμασίας στο Βελιγράδι, η πρώτη ύλη αρκεί για να πετάξει ένας παίκτης πολύ ψηλότερα.
Επόμενη μεγάλη «ειδικότητα» του Βουγιόσεβιτς είναι η… αφύπνιση παικτών που έμοιαζαν να ακολουθούν καθοδική πορεία στην καριέρα τους με τους Άλεξ Μάριτς, Πρέντραγκ Ντρόμπνιακ, Σλάβκο Βράνες και Βλάντο Σκεπάνοβιτς να… ευγνωμονούν για το πέρασμα τους από την Παρτιζάν. Επίσης, αξιοσημείωτη είναι η ικανότητα του Μαυροβούνιου κόουτς να «ανακαλύπτει» άγνωστους Αμερικανούς (ΜακΚάλεμπ, Παλάσιο, Ρόμπερτς, Χάουζ) να τους συστήνει στην Ευρώπη και έπειτα, αυτοί να βρίσκουν συμβόλαια με πολλά μηδενικά.
Τι παραπάνω μπορεί να ζητά μια ομάδα από έναν προπονητή;