Tου Νίκου Βαγγέλη/ Vaggelis@eurohoops.net
Η οικογένεια Παπαπέτρου έχει μεγάλη παράδοση στο μπάσκετ, που ξεκινάει από τον παλαίμαχο παίκτη του Παναθηναϊκού και νυν προπονητή, Αργύρη. Τα τελευταία χρόνια τη σκυτάλη έχουν πάρει οι υιοί του, Γιώργος και Ιωάννης. Αμφότεροι “ψήθηκαν” στα αμερικανικά κολέγια και επέστρεψαν στην Ελλάδα για να επιδιώξουν την καθιέρωση και την καταξίωση.
Μάλιστα, την περασμένη Κυριακή τo κλειστό του δήμου Ήλιδας φιλοξένησε το παιχνίδι του Κοροίβου με τον Ολυμπιακό και τα δύο αδέρφια είχαν την ευκαιρία να παίξουν για πρώτη φορά αντίπαλοι, μαγνητίζοντας τα βλέμματα. Όπως αποκάλυψαν στο Eurohoops.net ήταν ένα απερίγραπτο συναίσθημα, αν και το μεγάλο τους όνειρο είναι να γίνουν κάποια στιγμή συμπαίκτες.
Εσείς άραγε πόσες φορές έχετε καυγαδίσει, παίζοντας μονό με τον αδερφό σας; Ο Ιωάννης και ο Γιώργος τονίζουν πως όταν βρίσκεσαι πάνω στο παρκέ ξεχνάς φίλους, συγγενείς και οικογένεια. Δε σκέφτεσαι τίποτε άλλο από τη νίκη και η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο.
Οι δύο ταλαντούχοι παίκτες επισήμαναν πόσο τους βοήθησε η παρουσία τους στο κολέγιο, αποκάλυψαν μικρά και μεγάλα μυστικά τους και δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στην επιρροή που είχε στη σχέση που ανέπτυξαν με το μπάσκετ, ο πατέρας τους Αργύρης. Δείτε τι απάντησαν σε 10 κοινές ερωτήσεις…
Πόσες φορές έχετε τσακωθεί παίζοντας μονά σε οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον;
Γιώργος: Λόγω των υποχρεώσεων που έχουμε τα έχουμε μειώσει αναγκαστικά. Όταν βρίσκουμε χρόνο να παίξουμε, πηγαίναμε συνήθως σε αντίπαλες ομάδες. Δεν θα έλεγα πως τσακωνόμαστε, απλά επειδή είμαστε πολύ ανταγωνιστικοί και θέλουμε πολύ να κερδίζουμε και οι δύο, υπάρχει ένταση. Κάποιες φορές καταλήγαμε να μαρκάρουμε ο ένας τον άλλον και φτάνουμε στο σημείο να παίζουμε πιο σκληρά απ’ ό,τι χρειάζεται.
Ιωάννης: Πλέον, μόνο τα καλοκαίρια βρίσκουμε το χρόνο να παίζουμε αντίπαλοι. Δεν υπάρχει μονό που να τελειώσει χωρίς ένταση ή “τσακωμό”. Αυτό έχει να κάνει πιο πολύ με το πόσο ανταγωνιστικοί είμαστε σαν άνθρωποι και θέλουμε να κερδίζουμε ακόμα και στο μονό με τους φίλους μας στην αλάνα. Αλλά μετά το μονό γινόμαστε πάλι αδέρφια κι όλα ξεχνιούνται έξω απ’ το γήπεδο.
Ποιος από τους δύο μιλάει περισσότερο για μπάσκετ στη προσωπική του ζωή;
Γιώργος: Επειδή τώρα δεν ζούμε μαζί, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το ποιος μιλάει περισσότερο. Δεν θα ξεχώριζα κάποιον. Το μόνο βέβαιο είναι πως αγαπάμε και οι δύο το ίδιο το μπάσκετ.
Ιωάννης: Ανέκαθεν από τότε που ήμασταν μικροί και μεγαλώναμε, ο πατέρας μας κι εμείς κάναμε ατελείωτητες συζητήσεις για μπάσκετ 24 ώρες το 24ωρο. Βλέπαμε μπάσκετ, από Α1, Α2, Β’, Γ’ Εθνική, ΕΣΚΑΝΑ, ΕΣΚΑ, μέχρι Ευρωλίγκα και ΝΒΑ. Το αγαπούσαμε ακόμα και πριν γίνουμε επαγγελματίες. Όσοι είναι γύρω μας το ξέρουνε. Στην καθημερινότητά μας μιλάμε πολύ συχνά.
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα στο χαρακτήρα του αδελφού σου και τι σε εκνευρίζει;
Γιώργος: Το προτέρημα στον χαρακτήρα του Ιωάννη είναι ότι νοιάζεται πολύ για τα άτομα που έχει γύρω του. Τους φίλους, τους συγγενείς και τα άτομα του στενού του περιβάλλοντος. Παρέχει ό,τι περισσότερο μπορεί είτε ψυχικό, είτε υλικό.
Τι με εκνευρίζει; Είναι πολύ “ανταγωνιστικός” σαν κι εμένα. Θέλουμε και οι δύο να κερδίζουμε γι αυτό ερχόμαστε σε “σύγκρουση” είτε μιλάμε για τάβλι, είτε για μπάσκετ.
Ιωάννης: Όχι μόνο για μένα, αλλά όσοι ξέρουν τον αδερφό μου έχουν να πουν ότι είναι πολύ καλό παιδί. Είναι η ψυχή της παρέας με το χιούμορ και τις ατάκες του. Κάνει τους άλλους να γελάνε και αυτό είναι σημαντικό στοιχείο στον χαρακτήρα του. Από την άλλη, είμαστε και οι δύο πολύ εγωιστές και ανταγωνιστικοί. Αγύριστα κεφάλια θα έλεγα. Κανένας από τους δύο δεν παραδέχεται το λάθος του, μέχρι να αποδειχτεί περίτρανα πως είναι λάθος. Βέβαια, αυτό είναι απαραίτητο για να βρισκόμαστε εδώ που είμαστε σήμερα.
Ποιο θεωρείς ότι είναι το μεγαλύτερο μπασκετικό πλεονέκτημα του αδελφού σου;
Γιώργος: Πέρα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά, το μεγαλύτερο προσόν του είναι το μπασκετικό θράσος. Δεν φοβάται να πάρει την ευθύνη πάνω του και να τολμήσει να επωμιστεί κάτι πέραν από το συνηθισμένο.
Ιωάννης: Η δουλειά που βάζει στο γήπεδο, κάτι που το έχει μεταδώσει και σε μένα. Θα είναι στο γήπεδο μια ώρα πριν από την προπόνηση, θα δουλεύει σε πράγματα που πρέπει να βελτιώσει και δεν επαναπαύεται ποτέ.
Ποιος έχει νικήσει περισσότερες φορές στα μεταξύ σας μονά;
Γιώργος: Δεν τα έχω μετρήσει, όμως λόγω υψομετρικής διαφοράς, ο Ιωάννης έχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα. Όταν δυσκολεύει το μονό και με βάλει κάτω από το καλάθι δυσκολεύουν τα πράγματα κι εκεί έρχονται και οι “τσακωμοί”.
Ιωάννης: Βασικά δεν ξέρω ποιος έχει κερδίσει περισσότερα. Συνήθως δεν παίζουμε 1 on 1, αλλά 3 on 3. Εξαρτάται, λοιπόν, κι από την ομάδα. Κατά καιρούς και οι δύο έχουμε κερδίσει. Ίσως να έχω κερδίσει λίγα παραπάνω (γέλια).
Πώς αισθάνθηκες όταν παίξατε αντίπαλοι;
Γιώργος: Ήταν πολύ περίεργο συναίσθημα και δύσκολο να το διαχειριστώ πριν το παιχνίδι. Από μικροί ονειρευόμασταν να βρεθούμε στο ίδιο γήπεδο σε υψηλό επίπεδο. Μόλις μπήκαμε μέσα στο παρκέ τα αφήσαμε στην άκρη, συγκεντρωθήκαμε και ο καθένας έκανε ό,τι μπορούσε για να κερδίσει η ομάδα του.
Ιωάννης: Ήταν ένα πολύ ωραίο συναίσθημα. Είναι μεγάλη χαρά να βλέπεις τον αδερφό σου σε υψηλό επίπεδο. Βέβαια, όταν μπαίνεις στο παρκέ δεν υπολογίζεις αδερφό, πατέρα ή φίλο. Θέλεις μόνο να κερδίσεις. Όταν τελειώσει ο αγώνας έχεις μπροστά σου ατελείωτη ώρα για συζήτηση.
Θα ήθελες να παίξετε συμπαίκτες κι αν ναι πώς φαντάζεσαι τη συνύπαρξή σας στην ίδια ομάδα;
Γιώργος: Η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι ήμασταν μαζί στην προετοιμασία του Ολυμπιακού κι έτσι πήρα μια γεύση για 1-1.5 μήνα. Ήταν πολύ ωραίο να έχεις δίπλα σου στην ομάδα τον πιο οικείο σου άνθρωπο. Σε βοηθάει να προσαρμοστείς καλύτερα. Είναι κάτι που από μικροί είχαμε ονειρευτεί και εύχομαι στο μέλλον να γίνει πραγματικότητα!
Ιωάννης: Το να παίξω συμπαίκτης με τον αδερφό μου θα είναι ευλογία. Δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε κάποιο καλύτερο σενάριο για εμάς ως επαγγελματίες αθλητές. Βέβαια, θα μουν ευτυχισμένος να είμαστε καλά και καταξιωμένοι εκεί που παίζουμε, κι ας μην είμαστε συμπαίκτες.
Τι σου πρόσφερε η παρουσία σου στις ΗΠΑ;
Γιώργος: Διαμόρφωσε το χαρακτήρα μου και την προσωπικότητά μου, όπως κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Ιωάννη. Μας έκανε να καταλάβουμε τι θα πει σκληρή δουλειά και να αγαπήσουμε πραγματικά αυτό που κάνουμε. Σίγουρα, με προετοίμασε καλά κυρίως στα ψυχικό κομμάτι, για να μπορώ να ανταπεξέλθω σε οποιοδήποτε εμπόδιο βρεθεί μπροστά μου στην επαγγελματική καριέρα που θέλω να ακολουθήσω.
Ιωάννης: Η Αμερική ήταν ένα μάθημα ζωής τόσο για εμένα, όσο και για τον αδερφό μου. Εκτός του μπάσκετ, αφήσαμε το σπίτι μας νωρίς και βρεθήκαμε σε ένα άλλο μέρος μόνοι μας, χωρίς συγγενείς και φίλους. Μας σκληραγώγησε και μας έκανε πιο πειθαρχημένος και σίγουρα μας βοήθησε να ωριμάσουμε περισσότερο από αντίστοιχα παιδιά της ηλικίας μας.
Ποιος σε ώθησε προς το μπάσκετ και πώς;
Γιώργος: Όσο περίεργο κι αν σου φανεί, δεν μας ώθησε στο μπάσκετ ο πατέρας μας. Βέβαια, λόγω του ότι έπαιζε, οι εικόνες μας ήταν άκρως μπασκετικές. Όμως, από μικροί παίζαμε και ποδόσφαιρο και άλλα σπορ, αλλά τελικά καταλήξαμε στο μπάσκετ γιατί μας άρεσε περισσότερο.
Ιωάννης: Από μικροί τα κάναμε όλα. Από κολυμβητήριο, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, μέχρι τένις. Σχεδόν ό,τι είχε να κάνει με αθλητισμό. Τα δοκιμάσαμε όλα και καταφέραμε να δούμε τι πραγματικά μας αρέσει. Είμαστε λάτρεις των αθλημάτων σαν οικογένεια, όμως αγαπήσαμε πιο πολύ το μπάσκετ.
Πώς θα περιέγραφες τον πατέρα σου σαν αθλητή, σαν προπονητή και σαν άνθρωπο;
Γιώργος: Σαν μπασκετμπολίστα δεν είχαμε προλάβει πολύ να τον δούμε live, καθώς ήμασταν πολύ μικροί. Όμως, από τα λίγα που θυμόμαστε, από όσα έχουμε ακούσει από τρίτους και απ’ ό,τι έχουμε δει σε κασέτες, ο πατέρας μας όταν έπαιζε ήταν μαχητής. Έμπαινε μέσα στο γήπεδο κι έδινε το 110%. Πάλευε σε κάθε φάση. Σαν προπονητής είναι έντιμος, δίκαιος και συζητήσιμος. Σαν άνθρωπος είναι ακριβώς αυτό που έβγαζε σαν παίκτης και εκπέμπει τώρα ως προπονητής. Συν τοις άλλοις είναι τελειομανής!
Ιωάννης: Σαν παίκτης ήταν πολύ σκληρός. Παιδί που είχε μεγαλώσει στην επαρχία και είχε καταπιαστεί με πολλά πράγματα μεγαλώνοντας. Η σκληράδα, η πειθαρχεία και το πείσμα ήταν τα δυνατά του χαρακτηριστικά. Από εκεί και πέρα, σαν προπονητής είναι τίμιος πάνω απ’ όλα. Ό,τι πει θα το κάνει. Είναι άντρας που κρατάει το λόγο του και η πειθαρχία αποτελεί το νούμερο ένα χαρακτηριστικό του. Σαν άνθρωπος είναι τελειομανής σε ό,τι καταπιαστεί. Δεν μπορεί να αφήσει τίποτα στη μέση. Έχει πολύ αγάπη μέσα του για όλο τον κόσμο και όχι μόνο για τα παιδιά του.