Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Ο κόουτς του φημισμένου πανεπιστήμιου Χιούστον, Γκάι Λιούις, ξεκίνησε για τη συνάντηση με έναν παίκτη ο οποίος τον έκανε να ξεροκαταπίνει. Ήταν το 1963 και παρότι λάτρευε τον Ντέιβ Λάτιν, έναν ντόπιο Αφροαμερικανό σέντερ σε κορμί φόργουορντ – με μπόι κάτω από τα δύο μέτρα – δεν ήξερε τι να κάνει. Το πανεπιστημιακό πρωτάθλημα παρέμενε ακόμη στενόμυαλο…
Όταν τον συνάντησε, δεν μάσησε τα λόγια για καμία από τις δυο αντιφατικές απόψεις και προθέσεις που είχε στο μυαλό του. Τον ήθελε για παίκτη, ωστόσο, έπειτα από μπόλικη σκέψη, βρήκε το κουράγιο να ξεστομίσει πως «όσο και αν θέλω να παίξεις για μένα, αυτό το σχολείο δεν είναι έτοιμο για σένα». Επιθυμούσε να είναι ξεκάθαρος και ειλικρινής: «Φταίει το χρώμα του δέρματός σου…».
Από εκείνη τη συνάντηση πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια. Ο Λάτιν είχε βρει «καταφύγιο» αλλού. Τα εισαγωγικά στη λέξη είναι αναγκαία, καθώς δεν ήταν βέβαιος ότι ήταν προστατευμένος σε ένα άλλο πανεπιστήμιο της πολιτείας, το οποίο του έδωσε την ευκαιρία να παίξει και να σπουδάσει. Ήταν Σάββατο, 19 Μαρτίου 1966, έξω από το «Cole Field House» του Μέριλαντ, όπου οι 14.253 θεατές δεν είχαν ιδέα ότι θα γίνουν αυτόπτες μάρτυρες ενός ιστορικού γεγονότος.
«Σου δίνω την ευκαιρία να μη γίνεις ρεζίλι…».
Ο τελικός του NCAA άρχισε στις 10:00μ.μ. τοπική ώρα και δεν μεταδόθηκε ζωντανά, παρά με καθυστέρηση (tape-delay) και μόνο σε λίγες αμερικανικές πόλεις. Αρκετή ώρα νωρίτερα, τη στιγμή που το λεωφορείο του Τέξας Ουέστερν έφτανε στο γήπεδο, ο Ντέιβ Λάτιν σηκώθηκε από τη συνηθισμένη θέση του, στη γαλαρία. Θα έβγαινε, όπως πάντα, τελευταίος. Φτάνοντας στην πόρτα, ο λευκός οδηγός τού είπε: «Μπορείς να μείνεις εδώ και να σε πάω στο ξενοδοχείο σου. Δεν υπάρχει λόγος να εμφανιστείς στο γήπεδο. Σου δίνω την ευκαιρία να μη γίνεις ρεζίλι…».
Ο Λάτιν τον κοίταξε με κάτι που ταυτόχρονα ήταν μελαγχολία και οργή. Αλλά δεν θα τον επηρέαζε. Όπως δεν είχε επηρεαστεί ποτέ η αντίληψη του προπονητή του, Ντον Χάσκινς, ο οποίος δεν είδε ποτέ κανέναν με βάση το χρώμα του δέρματος και είχε αποφασίσει σε εκείνο το ματς να κάνει κάτι απρόσμενο, κάτι πρωτόγνωρο. Κάτι στα όρια του «προκλητικού» και του ριζοσπαστικού.