Του Γιώργου Μπακόλα
Δράστης: Ντίνο Ράτζα
Θύμα: Ολυμπιακός
Τόπος «εγκλήματος»: ΣΕΦ
Ημερομηνία: 20/5/1999
Αναπαράσταση: Εντάξει, μπορεί το συγκεκριμένο τρίποντο να σημειώθηκε στο τέλος του α’ ημιχρόνου, αλλά η (ψυχολογική) σημασία του ήταν αναμφισβήτητη. Τα πρώτα λεπτά του 5ου τελικού ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό το 1999 εξελίχθηκαν σε μονόλογο των «ερυθρολεύκων». Προβάδισμα 29-16 και όλα έδειχναν ότι το πλεονέκτημα έδρας θα έπαιζε για μια ακόμα φορά καθοριστικό ρόλο. Οι Πράσινοι, ωστόσο, αντεπιτίθενται, πετυχαίνουν σερί 10-0 και με ελάχιστο χρόνο να απομένει για την λήξη του α’ εικοσάλεπτου, η μπάλα φτάνει στα χέρια του Ντίνο Ράτζα. Ο Κροάτης, δίκην πλέι μέικερ, ντριμπλάρει και κάνει ένα μακρινό… μπάσιμο, βρισκόμενος αρκετή απόσταση πριν από το κέντρο του γηπέδου! Μπουμ! Η «οβίδα» είχε βρει το στόχο της, το ματς βρισκόταν πλέον στα ίσα και, με την ψυχολογία στα ύψη, ο Παναθηναϊκός έγινε στη συνέχεια η πρώτη ομάδα που κατάφερε να ανατρέψει το πλεονέκτημα έδρας του αντιπάλου σε πέμπτο τελικό, επικρατώντας με 63-52.