Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Και ενώ η χρονιά δεν ξέρουμε αν θα μπορέσει να ”σωθεί” και με ποιον τρόπο θα τελειώσει, οι φίλοι του ΝΒΑ πρόλαβαν να ζήσουν τρομερές στιγμές, μέχρι τη διακοπή, λόγω του κορωνοϊού.
Μπακς και Λέικερς είναι οι πρώτες ομάδες σε Ανατολή και Δύση, ενώ δεν είναι λίγες αυτές που είναι έτοιμες να κάνουν τη ζημιά! Μέχρι λοιπόν να δούμε τί θα γίνει με τους Τελικούς και το φινάλε της σεζόν, πάμε να θυμηθούμε μερικές ατομικές ραψωδίες που είδαμε στους ”τελικούς των τελικών”!
Αξίζει να σημειώσουμε πως θα μπορούσαν να υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις, όμως προτιμήσαμε να… περιορίσουμε τις επιλογές, ξεκινώντας χρονολογικά μετά το 1990. Επίσης, δεν μπήκε κάποιος παίκτης δύο φορές, για ευνόητους λόγους, αν και κάλλιστα θα μπορούσε να υπάρχει… επανάληψη!
Μάικλ Τζόρνταν – 1992/93 (Μπουλς)
Γι’ αυτόν ακριβώς τον κύριο αναφέραμε ότι δεν θα βάλουμε πάνω από μία περιπτώσεις στη λίστα μας! Ο Μάικλ Τζόρνταν είναι ο απόλυτος άρχοντας των Τελικών, καθώς έχει κερδίσει και τους έξι στους οποίους έχει βρεθεί, κατακτώντας και όλα τα MVP!
Είναι με λίγα λόγια ο άνθρωπος, που έρχεται κατευθείαν στο μυαλό μας, όταν μιλάμε για Τελικούς και για πρωταθλήματα. Αν έπρεπε να επιλέξουμε μία από τις έξι παραστάσεις του αυτή είναι του 1993 κόντρα στους Σανς. Αν και το 1991 ήταν στατιστικά ανώτερος σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες, το 1993 στο τρίτο των Μπουλς, ξεπέρασε τους 40 πόντους κατά μέσο όρο!
Αντίπαλοι οι Σανς του MVP Τσαρλς Μπάρκλεϊ, με τους back to back πρωταθλητές να φτάνουν στο three-peat, μετά το 4-2! Ο Τζόρνταν ήταν ο κορυφαίος -και με τη βούλα-, μετρώντας 41 πόντους (101/199 σουτ, 34/49 βολές), 8,5 ριμπάουντ, 6,3 ασίστ και 1,7 κλεψίματα σε 45,7′!
Στο Game 1 είχε 33 πόντους, στο δεύτερο 42, στο τρίτο 44, στον τέταρτο τελικό 55 και στον πέμπτο 41 και στον τελευταίο 33!
Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;
Χακίμ Ολάζουν – 1994/95 (Ρόκετς)
Και εδώ, θα μπορούσαμε κάλλιστα να προσθέσουμε και τη σεζόν 1993/94. Οι Ρόκετς ήταν η ομάδα που το 1994 και το 1995 εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αποχώρηση του Μάικλ Τζόρνταν και έφτασε στους back to back τίτλους.
Φυσικά, ο Χακίμ Ολάζουον ήταν το μεγάλο αστέρι του Χιούστον και δις MVP Τελικών. Το 1995, κόντρα στους Ορλάντο Μάτζικ οδήγησε την ομάδα στη κορυφή -για την ακρίβεια τη διατήρησε- κάνοντας πράγματα και θαύματα! 32,8 πόντοι (56/116 σουτ, 18/26 βολές), 11,5 ριμπάουντ, 5,5 ασίστ, 2 κλεψίματα και 2 μπλοκς για το 4-0 και τον τίτλο! Όλα αυτά με προσωπικό αντίπαλο τον Σακίλ Ο’Νιλ!
Αν και οι Τελικοί του 1994, όταν και κατέκτησε και το MVP της κανονικής διάρκειας, με τους Νικς ήταν απολαυστικοί (4-3), την επόμενη χρονιά ο κορυφαίος ίσως σέντερ όλων των εποχών έδειξε ότι για κάποιους το να μείνεις στη κορυφή δεν είναι τόσο δύσκολο! Ειδικά απέναντι στον άλλον ίσως ”κορυφαίο σέντερ όλων των εποχών”!
Σακίλ Ο’Νιλ – 1999/20 (Λέικερς)
Μπαίνουμε στη νέα χιλιετία με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τη σεζόν 1999/20, οι Λέικερς ξεκινούσαν ένα τρομερό σερί 3 πρωταθλημάτων, με το δίδυμο Κόμπι Μπράιαντ-Σακίλ Ο’Νιλ να είναι ασυναγώνιστο.
Παρά το μεγαλείο του πρώτου, ο ”Big Shaq” έμελλε να κλέψει τη παράσταση ΚΑΙ στις τρεις σειρές Τελικών, με το 2000 να είναι ίσως η πιο επιβλητική του. Κόντρα στους Πέισερς, ο Σακίλ έκανε ό,τι ήθελε, μετρώντας μετά το τελικό 4-2, 38 πόντους (96/157 σουτ, 36/93 βολές), 16,7 ριμπάουντ, 2,7 ,μπλοκς και 2,3 ασίστ, ενώ ποτέ δεν σημείωσε λιγότερους από 33 πόντους (Game 3) και δεν κατέβασε λιγότερα από 11 ριμπάουντ (Game 5)! Αποκορύφωμα οι 43 πόντοι-19 ριμπάουντ στη πρεμιέρα της σειράς!