Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
To Ευρωμπάσκετ Εφήβων τελείωσε, η Ελλάδα πήρε το χρυσό μετάλλιο και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος έκλεψε την παράσταση και ήταν ο κορυφαίος ενός κλειστού γκρουπ 3-4 παικτών της ομάδας του Ηλία Παπαθεοδώρου που ξεχώρισαν, επωμίστηκαν ηγετικούς ρόλους και μαζί με την υποστήριξη των υπολοίπων και την καλή χημεία, που δημιουργήθηκε έφεραν το αποτέλεσμα της πρωτιάς.
Όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ επαγγελματικά από οποιοδήποτε μετερίζι, γνωρίζουν πως οι επιτυχίες σε αυτά τα τουρνουά και οι προσωπικές εμφανίσεις των παικτών, στην καλύτερη των περιπτώσεων αποτελούν δείκτη του ταλέντου και της προοπτικής που έχει ο κάθε παίκτης. Τίποτα περισσότερο. Δείτε που έφτασαν κάποια παιδιά από την παγκόσμια πρωταθλήτρια Εφήβων το 1995 Ελλάδα και που οι Παπαλουκάς και Διαμαντίδης που ήταν μονίμως “κομμένοι” σε αυτές τις ηλικίες και τα συμπεράσματα εξάγονται αβίαστα.
Είναι σπουδαία εμπειρία για τα παιδιά, μια ιστορία που δικαιούνται να διηγούνται στο μέλλον. Μια δικαίωση των κόπων του φετινού καλοκαιριού και ένα… μεγάλο όπλο για να αρέσουν περισσότερο στα κορίτσια της ηλικίας τους τώρα που θα πάνε διακοπές! Μέχρι εκεί, όμως. Αν μιλάμε για υψηλές βλέψεις, για παίκτες που θέλουν να γίνουν κορυφαίοι και να διαπρέψουν στο τοπ επίπεδο, αυτές οι επιτυχίες τις περισσότερες φορές λειτουργούν αρνητικά και ανασταλτικά. Ιδίως αν δεν υπάρχει το υπόβαθρο και το οικογενειακό – φιλικό περιβάλλον που μπορεί να “προσγειώσει” τα παιδιά και να χρησιμοποιήσει αυτή την επιτυχία ως έξτρα κίνητρο και όχι ως… πρώιμη απόδειξη πως θα κατακτήσουν τον (μπασκετικό) κόσμο.
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος δικαίως αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης, ανέβασε πολύ την απόδοσή του όσο το τουρνουά προχωρούσε και όδευε προς τα αποφασιστικά παιχνίδια. Τον παρακολουθώ από την εποχή που ήταν αντίπαλος του Γιάννη Αντετοκούνμπο στις ωραίες εφηβικές μάχες του Παναθηναϊκού με τον Φιλαθλητικό και με βάση τα όσα είδα στην Κρήτη και τον Βόλο, επιχειρώ να γράψω τα πιο σημαντικά αναφορικά με την περίπτωσή του όπως τα αντιλαμβάνομαι ως ουδέτερος παρατηρητής.
Θετικά
* ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ: Είναι πολύ μεγάλο όπλο που θα τον βοηθήσει καταλυτικά ο τρόπος που προσεγγίζει το παιχνίδι και η ωριμότητα που επιδεικνύει στις επιλογές του. Σε μια ομάδα που ατομικά ήταν ξεκάθαρα ο πιο έτοιμος παίκτης, αγωνιζόταν με γνώμονα να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι, να βοηθήσει την ομάδα να λειτουργήσει από την αρχή άρτια (για αυτό το μεγαλύτερο ποσοστό των ασίστ ήταν προϊόν των πρώτων ημιχρόνων) και είχε στο μυαλό του την προσφορά σε όλους εκείνους τους τομείς που καθορίζουν τα παιχνίδια. Πήγαινε σχεδόν σε όλες τις διεκδικήσεις των ριμπάουντ, προσπαθούσε να κάνει την αδυναμία του στην άμυνα δυνατότητα (έτσι προέκυψαν κι αρκετά κλεψίματα στο τουρνουά), δημιουργούσε συστηματικά τόσο σε τρανζίσιον καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου που τις δημιουργούσε ο ίδιος, όσο και σε σετ παιχνίδι.
* ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ IQ: Η έφεση στη δημιουργία και η αντίληψη που διαθέτει στην πάσα, είναι επίσης σημαντική κληρονομιά για το μέλλον. Πασάρει σε ποστ απ κατοχές, είτε στο κόψιμο του ψηλού όταν πήγαινε πάνω του η αμυντική βοήθεια, είτε στην αδύναμη πλευρά. Παράλληλα, δημιουργούσε και με πρόσωπο. Διάβαζε καλά την αντίπαλη άμυνα μετά τα πικ και φαινόταν πως μπορεί να αντιληφθεί τόσο την πάσα στον ψηλό, όσο και τις πάσες που προκύπτουν στους συμπαίκτες του στην αδύναμη πλευρά, από την μετακίνηση και τις περιστροφές της άμυνας, μετά τα πικ εν ρολ που έστηνε η Ελλάδα. Γενικά, παίρνει ψηλό βαθμό στην αντίληψη, στην δημιουργία, στο μπασκετικό του IQ που είναι ξεκάθαρα πολύ πάνω από το μέσο όρο, όταν μιλάμε για φόργουορντ.
* ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΑΠΕΙΛΗ: Διαθέτει πολύ γλυκό σούτ και είναι πολύ σημαντικό πως πολλές φορές μοιάζει να εκτελεί καλύτερα και πιο αποτελεσματικά μετά από δική του τρίπλα. Που σημαίνει πως αν το εξελίξει κι άλλο αυτό το στοιχείο, έχοντας την δυνατότητα να διαβάζει τις άμυνες, να στήνει πικ και παράλληλα να εκτελεί μετά από τρίπλα, θα έχει την ευκαιρία να καταστήσει τον εαυτό του πολύ σημαντικό στο παιχνίδι και να λογίζεται όχι ως ένας συμβατικός αλλά καλός φόργουορντ, αλλά ως ένας ποιντ φόργουορντ με ηγετικά χαρακτηριστικά. Που μπορεί να συνδυάζει δημιουργία, απειλή και εκτέλεση και να αποτελεί τον πιο αρμονικό συνεκτικό ιστό ανάμεσα στην περιφέρεια και τη φροντ λάιν. Ελάχιστα φόργουορντ διαθέτουν αυτό το χαρακτηριστικό και αν ο Χαραλαμπόπουλος καταφέρει να συνδυάσει αυτά τα στοιχεία στο υψηλό επίπεδο (που έχει τρομακτικά μεγάλη απόσταση από το επίπεδο του μπάσκετ που είδαμε στο Βόλο) τότε θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την ηγετοσύνη και τον στόχο της σημαντικής καριέρας.
* ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ: Το παλικαράκι δεν το γνωρίζω προσωπικά, αλλά μου δίνει την εντύπωση πως διαθέτει γενικά σωστή παιδεία – προφανώς έχει κάνει καλή δουλειά η οικογένειά του σε αυτό το κομμάτι – και ειδικά άρτια μπασκετική παιδεία. Ο βαθμός ωρίμανσης και βελτίωσης που δείχνει χρόνο με το χρόνο είναι απόδειξη προς αυτή την κατεύθυνση και αυτό που βλέπουμε ως συμπεριφορά απέναντι σε αντιπάλους, συμπαίκτες και διαιτητές είναι ικανοποιητικό. Φαίνεται να έχει το μυαλό μέσα στο κεφάλι του και σε ότι αφορά το μπάσκετ, είναι ξεκάθαρο με τον τρόπο που αγωνίζεται, πως σέβεται και θεωρεί κλειδί να εξελίξει και να βελτιώσει τα βασικά του σπορ. Εδώ αξίζει ένα Point και στο εφηβικό τμήμα του Παναθηναϊκού και τον προπονητή του, που φαίνεται να έχουν κάνει καλή δουλειά.
Αρνητικά
* ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ: Το μπάσκετ δεν έχει καμία σχέση με το άθλημα που βλέπαμε παλιότερα και παίκτες χωρίς ταχύτητα, έκρηξη και αθλητικά προσόντα, μπορούσαν να κυριαρχούν εύκολα, εξαιτίας της τεχνικής, του ταλέντου και της προσωπικότητάς τους. Όσο εξελίσσεται και μεταλλάσσεται το άθλημα, τόσο πιο απαραίτητη είναι η αθλητική ικανότητα. Κορυφαίοι αθλητές πλέον, είναι εκείνοι που συνδυάζουν το τρίπτυχο μπάσκετ, αθλητική ικανότητα, προσωπικότητα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και έχουν υψηλό επίπεδο σε όλους τους τομείς. Η φύση προίκισε το παιδί αυτό με υψηλή μπασκετική ευφυΐα και κλάση, με πραγματικά καλό μπασκετικό ένστικτο, αλλά ο Χαραλαμπόπουλος (παρεμφερής περίπτωση με Βεζένκοφ στα κομμάτια αυτά) δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που λέμε παιδί με αθλητικά προσόντα. Αυτό είναι βασικό μείον και θα το συνειδητοποιήσει όταν γίνει βασικός σε επίπεδο Ευρωλίγκας, με τους αντιπάλους που θα έχει μπροστά του. Καριέρα και δη πετυχημένη μπορεί να κάνει και με τα χαρακτηριστικά που διαθέτει τώρα.
Αν, όμως, στόχος είναι η κορυφή, τότε ο 18χρονος φόργουορντ πρέπει να δουλέψει υπερβολικά πολύ σε αυτό τον τομέα. Πρέπει να του γίνει εμμονή και να σπαταλήσει πολλή από την ενέργεια και το Worth Ethic που όλοι ελπίζουμε πως έχει, στο να βελτιώσει την αθλητική του ικανότητα. Είναι κάτι που δεν μπορεί να βελτιωθεί σε τεράστιο βαθμό, όπως κάποια τεχνικά στοιχεία του παιχνιδιού, αλλά 100% μπορεί να αλλάξει 1 και 2 επίπεδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Σλούκας. “Ένα χοντρό παιδάκι”, όταν υπέγραψε στον Ολυμπιακό όπως ο ίδιος λέει χαριτολογώντας που εδώ και χρόνια αφιερώνει περισσότερη από μια ώρα κάθε μέρα (πέρα από την προπόνηση μπάσκετ) είτε σε αγωνιστική περίοδο, είτε σε Off Season στον στόχο της αθλητικής βελτίωσης. Με αποτέλεσμα να έχει φτάσει στο σημείο μετά από 5-6 χρόνια συστηματικής καθημερινής δουλειάς να συγκαταλέγεται στους αθλητές με τα καλύτερα αποτελέσματα στις λιπομετρήσεις, έχοντας πλέον βάλει και την ταχύτητα στο παιχνίδι του. Ακριβώς έτσι πρέπει να λειτουργήσει ο Χαραλαμπόπουλος και να μην… χαριστεί στον εαυτό του. Να είναι ο πιο αυστηρός κριτής του, κάτι που θα τον ωθεί να ξεπερνάει τα όριά του καθημερινά, στον στόχο της βελτίωσης των αθλητικών του προσόντων.
*ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ: Με το αριστερό χέρι, μπορεί να κάνει τα πάντα. Με το δεξί ακόμα έχει θέμα, γεγονός που κάποιες φορές τον καθιστά προβλέψιμο, ιδίως όταν χρειαστεί να παίξε με… άντρες. Ακόμα και όταν επιλέγει να πάει από δεξιά, αισθάνεται πιο άνετα και είναι πιο αποτελεσματικός, όταν τελειώνει τις φάσεις με το αριστερό χέρι. Τόσο στη τρίπλα, όσο και στην πάσα, αποφεύγει να χρησιμοποιεί το δεξί του χέρι, ενώ δεν είναι τυχαίο πως σε όλα τα νοκ – άουτ παιχνίδια οι αντίπαλοι προπονητές ζητούσαν από τους παίκτες του να τον οδηγούν δεξιά και να τον εξωθούν να χρησιμοποιεί το δεξί του χέρι.
Στις περισσότερες περιπτώσεις ο Χαραλαμπόπουλος έπαιρνε τον δεξί διάδρομο, αλλά χρησιμοποιούσε το αριστερό του χέρι. Θέλει, επίσης, πολλή δουλειά σε αυτό τον τομέα. Είναι, όμως, απόλυτα εφικτό να το βελτιώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό, αν δουλεύει σωστά. Έλληνες παίκτες τοπ κλάσης όπως ο Διαμαντίδης και ακόμα περισσότερο ο Σπανούλης, όταν ξεκίνησαν την διαδρομή τους στις μεγάλες ομάδες, επέλεγαν με συντριπτική διαφορά μια πλευρά για να επιτεθούν. Ο “Μητσος” την αριστερή, ο Vspan την δεξιά. Είδατε μετά από χρόνια πόσο άνεση απέκτησαν και με τα 2 χέρια, ενώ πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτό ήταν ο Παπαλουκάς, που στο ντράιβ δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις ποιο είναι το “καλό” του χέρι.
*ΑΜΥΝΑ: Το λέει και ο ίδιος πως αποτελεί μεγάλη προσωπική πρόκληση να βελτιώσει την άμυνά του. Αυτός ο στόχος περνάει μέσα από την βελτίωση της αθλητικής ικανότητας. Έχω την αίσθηση πως σε σχέση με 2-3 χρόνια πριν, ήδη “διαβάζει” καλύτερα τις φάσεις στην άμυνα. Αυτό που χρειάζεται είναι να δυναμώσει ο κορμός του, να χαμηλώνει καλύτερα και να αποκτήσει μεγαλύτερη ταχύτητα στα πόδια. Έτσι ώστε να μπορεί να είναι αν όχι πολύ καλός, τουλάχιστον όχι αδύναμος στην προσωπική άμυνα και στο “σπάσιμο” των σκριν, που είναι επίσης must στο σύγχρονο μπάσκετ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος είναι ένα ακόμα σημαντικό κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ. Δύο είναι τα σημεία καταλυτικής σημασίας, που θα καθορίσουν την εξέλιξή του, πέρα από την νοοτροπία του. Το πόσο θα τον εμπιστευτεί ο Παναθηναϊκός με επιμονή και χρόνο συμμετοχής συστηματικό (ακόμα και όταν η παρουσία του για κάποια λεπτά δεν ευνοεί άμεσα τους άμεσους στόχους τακτικής που έχει η ομάδα μέσα στο παιχνίδι) και φυσικά το πόσο θα δουλέψει ο ίδιος ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Το μπασκετικό του ταβάνι είναι σαφώς πιο “ψηλό” αν καταφέρει να καθιερωθεί στο τοπ επίπεδο ως “3”. Ζημιές πολλές μπορεί να κάνει και στο “4”, όπως εξελίσσεται το σύγχρονο μπάσκετ τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις ΗΠΑ. Αν θέλει, όμως, να εξαντλήσει τις προοπτικές που διαθέτει, να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την δημιουργία του και να έχει την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στο παιχνίδι, τότε η – μπασκετική – λογική υπαγορεύει πως στο “3” μπορεί στο μέλλον να κάνει κυριαρχικές εμφανίσεις. ΄
Για να συμβεί αυτό κάποια μέρα, πρέπει να αλλάξει επίπεδο στον τομέα της αθλητικής ικανότητας και παράλληλα να βελτιώνει συνεχώς την τρίπλα του και το δεξί του χέρι. Αντίληψη και Decision Making Ability φαίνεται ήδη πως έχει σε πολύ καλό επίπεδο. Μέχρι να συμβεί αυτό, σίγουρα θα αποδίδει καλύτερα ως πάουερ φόργουορντ. Σε παίκτες, όμως, με τα χαρακτηριστικά και το ταλέντο του Χαραλαμπόπουλου είναι ευεργετικό να κοιτάζουμε το μακροπρόσθεσμο μέλλον, αφού σιγουρευτούμε πως θα γίνεται η καλύτερη δυνατή διαχείριση καθημερινά, στο παρόν.
Όσο για το ερώτημα και την “συγκρισιολαγνεία” που καθιστά πιο εμπορικά τα κομμάτια για μας τους δημοσιογράφους? Εμένα ο Χαραλαμπόπουλος, μου θυμίζει μόνο τον… Χαραλαμπόπουλο. Δεν με ενδιαφέρει να τον συγκρίνω με κάποιον άλλο, αλλά να τον δω να “γρατζουνάει” το μπασκετικό του ταβάνι μια μέρα.