Διαβάστε το πρώτο και το δεύτερο μέρος των αναμνήσεων του Μπρεντ Πετγουεϊ, έτσι όπως το έγραψε ο ίδιος για το Εurohoops.
Η Σάσαρι και το αλκοόλ
Για δύο χρόνια στον Ολυμπιακό έπαιξα σε ψηλό επίπεδο, χωρίς τα στατιστικά μου να είναι τόσο εντυπωσιακά επειδή ο ρόλος μου ήταν διαφορετικός, αλλά για κάποιον άγνωστο λόγο οι αντζέντηδές μου δεν μπόρεσαν να βρουν καλό συμβόλαιο για εμένα. Αυτό μου φάνηκε αρχικά παράξενο. Μου είπαν ότι κάποιες ομάδες υποστήριζαν ότι ο Ολυμπιακός μετέφερε ότι χρειαζόμουν εγχείρηση στον ώμο. Εγώ σκεφτόμουν, ‘πώς είναι δυνατό να κυκλοφορεί αυτό, αφού είχα μόλις τελειώσει τη σεζόν έχοντας παίξει σε τόσα ματς’.
Οι ατζέντηδες μάλλον είχαν σταθεί τυχεροί μέχρι εκείνο το σημείο. Στα δύο πρώτα συμβόλαια που πήρα, εκείνοι δεν χρειάστηκαν να κάνουν πολλά. Ουσιαστικά, εγώ τα έκανα όλα. Αρχικά, στο Ρέθυμνο, εγώ πήρα το συμβόλαιο και εκείνοι ανέλαβαν τα τυπικά. Ακολούθως, ο Ολυμπιακός με έψαξε επειδή είχα παίξει καλά στη μεταξύ μας αναμέτρηση και γενικά ήμουν καλός στο ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν γνώριζα ότι θα ήμουν ο παίκτης με το μικρότερο συμβόλαιο. Ακόμα και οι νεαροί Έλληνες στο ρόστερ έβγαζαν περισσότερα από εμένα κι αυτό επειδή οι ατζέντηδες φοβήθηκαν να πιέσουν για περισσότερα λεφτά.
Ίσως να ήθελαν να δημιουργήσουν δυνατή σχέση με την ομάδα. Ο Αμερικανός ατζέντης μου ήταν ο Άντρε Μπακ. Δεν είχαμε πραγματική αλληλεπίδραση. Απλά ήταν ένας συνεργάτης. Μιλούσα τότε μόνο με τον Μάριο Ολύμπιο και ήταν εντάξει. Πραγματικά, πίστευα ότι υπερασπιζόταν τα συμφέροντά μου. Αποδείχθηκε ότι και οι δύο ήταν όπως όλοι οι υπόλοιποι εκπρόσωποί μου. Για αυτούς, εγώ ήμουν γρήγορο κέρδος από το ποσοστό τους στο συμβόλαιό μου. Έδιναν ελάχιστη προσοχή από την πλευρά τους στις συνθήκες που θα μου ταίριαζαν αγωνιστικά και στους προπονητές που πραγματικά με ήθελαν.
Ο Μπακ ενδιαφέρεται μόνο για όσους ξέρει από τη Φιλαδέλφεια. Αυτό δεν είναι κακό, αλλά μην αναλαμβάνεις παίκτες, για τους οποίους δεν ενδιαφέρεσαι. Αυτό το λέω σε ατζέντηδες. Απλά περίμεναν, υποθέτω όλο το καλοκαίρι, μέχρι το σημείο που τους ενημέρωσα εγγράφως για την απόλυσή τους. Τότε ξαφνικά μου παρουσίασαν μια προσφορά από τη Σάσαρι. Μου είπαν πόσο με ήθελαν, πως με υπολόγιζαν ως ηγέτη της ομάδας, ότι ο προπονητής θα με άφηνε να παίξω. Μου ακούγονταν όλα ωραία, οπότε συμφώνησα, ‘ΟΚ, ας το κάνουμε!’.
Με το που φθάνω εκεί, και δεν είμαι υπερβολικός, μετά το δεύτερο φιλικό εκμυστηρεύομαι στους ατζέντηδες, ‘Παιδιά, δεν θα ταιριάξω σε αυτή την ομάδα. Είναι διαφορετική φιλοσοφία εδώ. Δεν ταιριάζω καθόλου με το κλίμα στα αποδυτήρια’.
Είχαμε έξι ξένους, έξι ταλαντούχους ξένους. Όλοι ήθελαν να βάζουν 20 πόντους ανά παιχνίδι. Έναν εκρηκτικό σκόρερ όπως ο Μαρκέζ Χέινς. Ο Ντέιβιντ Λόγκαν είχε αποδείξει ήδη την αξία του έχοντας κερδίσει τίτλους με τη συγκεκριμένη ομάδα, οπότε ήταν ήδη ο σημαντικότερος παίκτης και άξιζε να πάρει όποιο σουτ ήθελε. Ο Τζάρβις Βαρνάντο προερχόταν από τους Μαϊάμι Χιτ. Ο Κριστιάν Εγιενγκά, νεότερος, πάνω στην προσπάθεια να εδραιωθεί στην Ευρώπη. Ο Τζο Αλεξάντερ, ένας από τους κορυφαίους παίκτες που έχω δει στην Ευρώπη στο ένας-εναντίον-ενός. Έχεις όλους αυτούς τους παίκτες που θέλουν την μπάλα. Έχεις τον GM που λέει σε όλους ότι θα έχουν την μπάλα. Το πρόβλημα είναι πως οι κατοχές σε ένα παιχνίδι δεν είναι απεριόριστες. Μοιραία, κάποιος θα δυσαρεστηθεί από την έλλειψη σουτ.
Υπήρχε και ο Ροκ Στίπσεβιτς. Θέλει κι εκείνος τα σουτ του, παίζοντας πίσω από τον Χέινς. Με το που μπαίνει στο παιχνίδι, ξεκινά. Ροκ, έκανες και κάτι μ…ίες κόντρα στην ΤΣΣΚΑ λέγοντάς μου τα αντίθετα σε σχέση με τον προπονητή. Ο Τεόντοσιτς βάζει τρίποντα και ο προπονητής μού φωνάζει ρωτώντας γιατί δεν βγήκα στην άμυνα. Ο Ροκ κατεβάζει το κεφάλι του και δεν απαντά. Δεν είμαι καρφί όμως, οπότε θα πάρω το φταίξιμο. Βλέποντας τη συγκεκριμένη φάση στο βίντεο, ο προπονητής λέει το ίδιο, εγώ σκόπιμα κοιτάω τον Ροκ και εκείνος αντιδρά με τον ίδιο τρόπο.
Αυτό μου έδωσε να καταλάβω ότι ο εγωισμός κυριαρχούσε όσο δεν πάει στην ομάδα. Έπρεπε να φωνάξω και να αναφέρω τι ακριβώς συνέβη, αλλά το άφησα να περάσει. Δεν τον σεβάστηκα για την υπόλοιπη σεζόν. Είχα βρεθεί από μια κατάσταση με διαρκή κίνηση της μπάλας, όπου η επικοινωνία ήταν κλειδί της φιλοσοφίας της ομάδας, σε μια κατάσταση όπου κυριαρχούσε η λογική, ‘Θέλω να κάνω το δικό μου, ίσως μιλήσω, ίσως όχι’. Ήμουν τελείως έξω από τα νερά μου. Έπαιξα πολύ χάλια όλη τη χρονιά. Δεν μπορώ να το αρνηθώ αυτό. Μπορώ να μετρήσω στα δάκτυλα του ενός χεριού τις φορές που έφυγα από το γήπεδο ικανοποιημένος με την απόδοσή μου.
Είπα στους ατζέντηδες να με πάρουν από εκεί νωρίς. Ήμουν ευθύς με αυτό. Ο Άντρε Μπακ τότε μου είπε, ‘Σε πληρώνουν στην ώρα σου, σωστά;’. Του απάντησα, ‘Εεε, ναι;’. Εκείνος επανήλθε, ‘Τότε χαλάρωσε και θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.’ Μάλλον έπρεπε να τον βρίσω ακριβώς εκείνη τη στιγμή, αλλά μάλλον ήμουν σε κατάσταση σοκ και αναρωτιόμουν, ‘Μου είπε αυτό που κατάλαβα;’.
Είχα πλέον πει στην ομάδα ότι δεν ήμουν χαρούμενος και πως ήθελα να φύγω. Αυτοί απάντησαν, ‘Όχι. Θέλουμε να σε κρατήσουμε’. ΟΜΑΔΕΣ, είναι πολύ σημαντικό αυτό που ακολουθεί. Δεν μπορείς με το ζόρι να κάνεις μια κατάσταση να λειτουργήσει. Αν ο παίκτης σου λέει ότι δεν ταιριάζει, δεν το λέει για να πάει σπίτι του και να κάνει διακοπές, αλλά πραγματικά έχει εξαντληθεί. Η Σάσαρι δεν ήθελε το αποδεχτεί, ‘Όχι Πέτγουεϊ. Δεν πας πουθενά. Δεν μας ενδιαφέρει πόσο άσχημα νιώθεις ή πόσο άσχημα παίζεις’. Ήταν μία αντίδραση που δεν μπόρεσα να καταλάβω. Δεν βοήθησε καμία από τις δύο πλευρές. Το να με κρατήσουν παρότι έπαιζα χάλια και δεν ένιωθα καλά. Καμία πλευρά δεν ήταν ικανοποιημένη. Δεν είχε λογική για εμένα.
Πόσες φορές έχω αναφέρει κάποιες αντιδράσεις ομάδων; Ο Μάριος μου είπε ότι η Καντού ήταν διατεθειμένη να με πάρει αν η Σάσαρι με άφηνε ελεύθερο. Το πιο πιθανό είναι πως η Σάσαρι δεν με άφησε επειδή αν πήγαινα στην Καντού και έπαιζα καλύτερα, θα φαινόταν προς τα έξω ότι έκαναν λάθος. Άρα ,κρατήστε τον Πέτγουεϊ εκεί που τον έχουμε, αν και ήταν μίζερος και δυσκολευόταν να κάνει λέι απ. Πραγματικά, εγώ πλέον αστοχούσα σε λέι απ.
Είχα αντιμετωπίσει ήδη κρίση αυτοπεποίθησης. Σε αυτό το σημείο, υπέφερα από κατάθλιψη. Δεν διασκέδαζα καθόλου. Για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβόμουν να πηγαίνω κάθε ημέρα στο γήπεδο. Ήταν όλα χάλια. Έρχονταν και οι οπαδοί μαζί με τους δημοσιογράφους, που έλεγαν πόσο άσχημα έπαιζα, λες και δεν το ήξερα από μόνος μου. Έφτασα σε τέτοιο σημείο κατάθλιψης που ήταν σαν να είχε διαρκή καταιγίδα μέσα στο σπίτι μου.
Πάλι, δεν μπορούσα να επιτρέψω σε κάποιον να τα δει όλα αυτά. Το γύρισα στο αλκοόλ. Δεν μπορώ να πω ότι έγινα αλκοολικός, αλλά το ποτό και η μουσική ήταν ένας μηχανισμός άμυνας στο σπίτι. Δεν μπορούσες να κάνεις και πολλά στην πόλη, εκτός από φαγητό, ύπνο και προπόνηση. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες θα ήταν τέλεια για μπάσκετ. Αυτή ήταν η πιο μεγάλη σεζόν για εμένα, όχι από χρονική διάρκεια, αλλά επειδή κάθε ημέρα από το πρώτο παιχνίδι τον Νοέμβριο πάλευα να ξυπνήσω και πραγματικά να μην αυτοκτονήσω. Είχε γίνει πραγματικός αγώνας για εμένα. Έλεγα στους ατζέντηδες κάθε εβδομάδα ότι έχω ψυχολογικό πρόβλημα, αλλά δεν έδωσαν την παραμικρή σημασία.
Στο μεταξύ, έλεγα ξανά στον εαυτό μου, ‘Δεν παίζω καλά, οπότε δεν θα υπάρξουν άλλοι ατζέντηδες που θα θελήσουν να με βοηθήσουν. Είμαι κολλημένος εδώ’. Για να προσφέρω μια καλύτερη εικόνα της σεζόν, δύο προπονητές παραιτήθηκαν αναφέροντας ότι δεν μπορούσαν να διαχειριστούν την ομάδα. Ο GM κλήθηκε να τελειώσει τη χρονιά ως προπονητής. Θυμάμαι ότι σε ένα σαββατιάτικο παιχνίδι τραυματίστηκα. Δεν προπονήθηκα τη Δευτέρα και την Τρίτη, αλλά προπονήθηκα κανονικά την Τετάρτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή. Είχαμε εκτός έδρας ματς. Σε αυτό το σημείο είχαμε έξι ξένους, οπότε ένας έμενε έξω κάθε φορά στο ιταλικό πρωτάθλημα.
Ήμασταν στο αεροδρόμιο και ο προπονητής Μάρκο Καλβάνι, ένας σωστός τύπος που είχε βρεθεί σε προβληματική κατάσταση, με ρωτάει πώς νιώθω και αν μπορώ να παίξω. Στο μυαλό μου λέω, ‘Φίλε, μόλις προπονήθηκα κανονικά για τρεις ημέρες. Δεν παραπονέθηκα. Γιατί με ρωτάς τώρα;’. Όπως συνήθως, του λέω ότι είμαι καλά. Όταν φτάνουμε στον προορισμό μας, βλέπουμε βίντεο, συζητάμε τα μαρκαρίσματα και λέει ξανά, ‘Θα δούμε πώς νιώθει ο Μπρεντ κι αν θα παίξει ή όχι’. Εγώ σκεφτόμουν ότι ο κόουτς μόλις με ρώτησε κι εγώ του είπα ότι είμαι καλά. Τότε άρχισα να σκέφτομαι, ‘Θα θέλουν κάποιον άλλον να παίξει, για αυτό διατηρούν αμφιβολίες για το αν θα παίξω ή όχι’. Μετά το βίντεο, επανέρχεται, ‘Μπρεντ, πώς νιώθεις; Πιστεύεις ότι μπορείς να παίξεις;’. Είχα πλέον απελπιστεί από τη γενικότερη κατάσταση από το ξεκίνημα της σεζόν και απάντησα, ‘Μπα. Αν θέλεις κάποιον άλλον, βάλ’ τον να παίξει’.
Δεν είχα νευριάσει. Όπως έχω πει, είχα καταλάβει ότι έπαιζα χάλια. Άρα, αν ο προπονητής προτιμά κάποιον άλλον, δεν είναι υποχρεωμένος να με υπολογίζεις για αυτά τα ματς, απλά πες μου, ‘Μπρεντ, θα πάμε έτσι και έτσι’. Θα ήμουν εντάξει με αυτό. Έφυγα από το δωμάτιο. Αφού ήξερα ότι δεν θα παίξω την επομένη, πήγα στο τηλέφωνο και κάλεσα ένα φίλο να αράξουμε, χωρίς να σκεφτώ κάτι παραπάνω. Υποστήριξα την ομάδα. Χάσαμε. ΟΚ, συμβαίνει. Επιστρέψαμε στη Σάσαρι.
Ο GM, που θα γινόταν ο προπονητής, με κάλεσε στο γραφείο του το απόγευμα της Δευτέρας. Μου έδωσε ένα χαρτί και στυλό ζητώντας σε στιλ Δον Κορλεόνε να υπογράψω. Χωρίς δεύτερη σκέψη ή ενδοιασμούς, υπέγραψα. Θεωρητικά, εγώ ήμουν λάθος. Αλλά εκείνος είπε, ‘Ο προπονητής μού είπε ότι δεν ήθελες να παίξεις’. Απάντησα, ‘Γιατί στο δι..ο με ρώτησε τρεις φορές σε δύο ημέρες αν μπορούσα να παίξω αφού είχα προπονηθεί κανονικά για τρεις ημέρες πριν από τον αγώνα’. Τι ήταν όλα αυτά τα ψυχολογικά τρικ;
Το χρεώθηκα αυτό το παιχνίδι. Έκανα ό,τι έκανα. Ήταν λάθος, αλλά τότε δεν μου φαινόταν καθόλου λάθος. Ας κριθεί από εσάς. Αυτή ήταν η μία φορά που μπορώ να παραδεχτώ ότι φέρθηκα αντιεπαγγελματικά. Αυτό αφύπνισε ένα κομμάτι του εαυτού μου που πραγματικά είχε χάσει το ενδιαφέρον του για το μπάσκετ και είχε καταστρέψει το παιχνίδι που αγαπούσα και σήμαινε τόσα για εμένα.