Του Νίκου Μαστρογιαννόπουλου/ info@eurohoops.net
Ο Κάιλ Γκάι (26 χρονών, 1.85 μ.) δεν είχε την αυτοπεποίθηση του σουτέρ, ο χρόνος όμως -και κυρίως η προσωπική ατομική δουλειά- του απέδειξαν πως μπορεί να γίνει ένας εκ των κορυφαίων στον τομέα αυτό. Το Eurohoops εμβαθύνει στη ζωή αυτού του τρομερού Τύπου κι ανακαλύπτει πτυχές της ζωής του που τον άλλαξαν κυρίως πνευματικά.
Μιλάμε για έναν παίκτη που κάνει πράματα και θάματα τη φετινή σεζόν στην ACB αποδεικνύοντας ότι μπορεί να σταθεί ακόμη και στα σαλόνια μεγάλων ευρωπαϊκών διοργανώσεων (Ευρωλίγκα φέρ’ ειπείν).
Οι περισσότεροι κακά τα ψέματα, τον γνώρισαν τη φετινή σεζόν και κυρίως στα playoffs της ACB, αφού κάνει… όργια με τη φανέλα της Μπανταλόνα έχοντας κατά μέσο όρο (στα τρία αυτά ματς των playoffs) 29.3 πόντους, 3 ασίστ και 2 ριμπάουντ μέσο όρο, με 56.8% στα τρίποντα (7/12.3 ανά αγώνα) σε 32 λεπτά συμμετοχής, σε αντίθεση με τη regular season που μετρούσε 11.5 πόντους, 2.1 ασίστ και 1.7 ριμπάουντ, με 34.5% στα σουτ τριών πόντων σε περίπου 22 λεπτά που αγωνιζόταν.
Πάμε να δούμε όμως τη ζωή του, τα πρώτα του όνειρα και τις φιλοδοξίες για το μέλλον του και πώς έφτασε στην απόφαση να ασχοληθεί με την πορτοκαλί “θεά”.
Solo pienso en que KYLE GUY mete su primer triple en el partido sobre la bocina para cerrar la primera mitad… El resto es 𝙝𝙞𝙨𝙩𝙤𝙧𝙞𝙖.
¡8⃣ TRIPLES para ganar al @RMBaloncesto y realizar un EXHIBICIÓN HISTÓRICA en el #PlayoffLigaEndesa!#ListosParaRomperla | @kylejguy pic.twitter.com/arXeMtqft3
— Liga Endesa (@ACBCOM) June 6, 2023
Το ανεκπλήρωτο όνειρο και το πρώτο του αγαπημένο άθλημα
Μπορεί στην Ελλάδα να μην το βλέπουμε σαν… ποδόσφαιρο αφού παίζεται με τα χέρια, στην Αμερική όμως είναι το σήμα κατατεθέν στα δημοφιλέστερα αθλήματα, αφού έρχεται πρώτο και δεύτερο το ΝΒΑ μαζί με το γκολφ. Σαν σωστός Αμερικανός, ο μικρός Κάιλ γεννήθηκε στην Ιντιανάπολις τον Αύγουστο του 1997 εκεί όπου χτυπά η καρδιά του μπέργκερ και του αμέρικαν φούτμπολ. Ο Κάιλ ήταν από τα παιδιά που λάτρευαν τις βόλτες στα σοκάκια της γειτονιάς του, το fast food και λιγότερο τις προπονήσεις.
Ο πατέρας του, Τζόι ήταν αυτός που τον σήκωνε κάθε μέρα σχεδόν από πολύ πρωί για να προπονηθούν μαζί, να γυμναστούν και να μιλήσουν τις περισσότερες φορές σαν πατέρας με γιο, για όσα τον προβλημάτιζαν αλλά και τ’ όνειρά του. Ο πατέρας του ήταν προπονητής στο αμερικανικό φούτμπολ κι ο γιος δεν θα μπορούσε να μην ασχοληθεί -τουλάχιστον στην αρχή- με το άθλημα. Η πρώτη του επαφή με μπάλα λοιπόν ήταν με αυτή του πιο γνωστού αθλήματος στην Αμερική. “Το πρώτο μου άθλημα ήταν το αμέρικαν φούτμπολ. Αυτό ήξερα να κάνω καλά με τη βοήθεια πάντα του πατέρα μου. Ήταν προπονητής και με είχε από κοντά του για να δει αν τα πηγαίνω καλά κι αν έχω κάποια εξέλιξη πάνω σε αυτό“.
Όταν όλα τα υπόλοιπα παιδιά και φίλοι του στη γειτονιά έπαιζαν, ο Κάιλ έκανε προπονήσεις έτσι ώστε να φτάσει στο επιθυμητό -για τον πατέρα του- αποτέλεσμα. Το ύψος όμως δεν ήταν ποτέ σύμμαχος για τον ίδιο. Το σώμα του είχε αναπτυχθεί τόσο πολύ που αποφάσισε ν’ αφήσει με δυσκολία και μετά από πολύωρες συζητήσεις με τον Τζόι, το άθλημα. “Θυμάμαι ένα καλοκαίρι που πήρα απότομα ύψος και είχα φτάσει στο σημείο να ακουμπάω σιγά-σιγά το στεφάνι στις μπασκέτες της γειτονιάς μου. Είχα αναπτυχθεί πολύ περισσότερο από άλλα παιδιά της ηλικίας μου κι αποφάσισε πως το μπάσκετ ίσως να ήταν μία καλή επιλογή για εμένα“. Για αρχή ξεκίνησε αγοράζοντας μία μπάλα από γνωστή αλυσίδα καταστήματος στη γειτονιά του και στη συνέχεια μέρα παρά μέρα πήγαινε και έκανε σουτάκια. “Είμαι σε μία μικρή ηλικία και θέλω να δοκιμάσω κι αυτό. Ποτέ δεν ξέρεις. Μου αρέσει μπορώ να πω και θέλω να προσπαθήσω να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ. Πρέπει να κερδίσω την ευκαιρία μου“.
Έτσι κι έγινε. πηγαίνοντας στο Lawrence Central High School άρχισε σιγά-σιγά να παίρνει τις ευκαιρίες του και με σκληρή δουλειά κατάφερε και κέρδισε τον τίτλο του Mr. Intiana Basketball το 2016!
Μετά από εκείνο το σημείο “είχαν έρθει οι καλύτερες μέρες του Κάιλ”, είχε πει σχετικά.