Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Ο Ναπολέων επέμενε ότι «η ιστορία γράφεται από τους νικητές». Κάτι που μάλλον είναι κοντά σε εκείνη την αφοριστική προσέγγιση των Αμερικανών, που λένε ακόμη πως «ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος… τίποτα».
Στο Μαϊάμι υπάρχει σαφώς απογοήτευση. Το «χρυσό χάπι» κάποιων ρεκόρ, μίας απρόσμενης πορείας από το Νο8 της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ ως τους Τελικούς δεν αρκεί ούτε στον «εγκέφαλο» Πατ Ράιλι ούτε στον κόουτς Έρικ Σπόλστρα και τον Τζίμι Μπάτλερ. Οι Χιτ έχουν μία δική τους κουλτούρα που δεν στέκεται σε ένα αποτέλεσμα…
Τα φετινά Playoffs δε ήταν απλώς επιτομή της αυταπάρνησης, του overachieving και της επιβεβαίωσης πως οι ομάδες «χτίζονται» και δεν είναι απαραίτητο να είναι «super-teams» με δύο και επιπλέον σταρ. Η ποστ σίζον του Μαϊάμι, που απέκλεισε κατά σειρά Μιλγουόκι (Νο1), Νέα Υόρκη (Νο5) και Βοστόνη (Νο2), είχε μπόλικες χαρακτηριστικές εικόνες.