Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Στην ηλικία των 50 ετών, το 2016, έλεγε πως «αισθάνομαι σαν 30!». Μπορεί να έφταιγε η νέα ζωή του. Για την ακρίβεια, η ίδια ζωή του, με άλλη φορεσιά και, κυρίως, άλλο λουκ και σύζυγο. Σήμερα, στα 57 του, ο Εργκίν Αταμάν δεν θα πει ότι νιώθει 37.
Ίσως να σου πει πως μέσα του είναι… 23, μειώνοντας ακόμη περισσότερο εκείνη τη δική του «αριθμητική» του 2016. Αυτό που σίγουρα θα ξεστομίσει, αν τον ρωτήσει κάποιος – και κυρίως θα πασχίσει να το αποδείξει πρώτα απ’ όλα στον ίδιο του τον εαυτό – είναι πως δεν αισθάνεται τον χρόνο να κυλά πάνω του, διότι λατρεύει τους «τρελούς» ρυθμούς της καθημερινότητάς του.
Στην αναζήτηση νέας πρόκλησης
Αυτό που απεχθάνεται είναι γνωστό. Δεν του αρέσει η μονοτονία και αν και μειώνει σταδιακά την αδρεναλίνη του με τα χρόνια, δεν θέλει να κάνει το ίδιο με στόχους και προκλήσεις. Τα έξι τελευταία χρόνια στην Εφές μοιάζουν πια υπερβολικά πολλά. Όχι μόνο γιατί ήταν πετυχημένα, αλλά επειδή ο Τούρκος προπονητής αναζητά πάντοτε την επόμενη πρόκλησή του. Ο Παναθηναϊκός είναι μία δύσκολη και απαιτητική αποστολή, ωστόσο δείχνει στην παρούσα φάση την ιδανική συνθήκη για έναν άνθρωπο και κόουτς που δεν φοβήθηκε ποτέ του κανένα, μπασκετικό, προσωπικό ή επιχειρηματικό «ταβάνι».
Ο Εργκίν Αταμάν έχει μοχθήσει στη ζωή του. Μονάχα που, πλέον, έχει ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητές του, οι οποίες θαρρεί κανείς δεν απέχουν πολύ από την ελληνική επιθυμητή νοοτροπία. Η στενή σχέση με την οικογένειά του, με «υποχρεωτική» παρουσία σε γεύματα τα Σαββατοκύριακα, ήταν το πρώτο μάθημα. Η ευκατάστατη φαμίλια του, πάντως, του πρόσφερε και τα εχέγγυα για μία «στρωμένη» (εκτός σπορ) δουλειά και, κυρίως, του θυμίζει κάθε μέρα που ξυπνά ότι «δεν δουλεύω για να ζήσω, όμως δε ζω και για να εργάζομαι». Στο μπάσκετ, όμως, αφοσιώνεται 100%…