Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Η φαντασία στο παιδικό δωμάτιό του, στην πόλη Μπελβιού στο Σιάτλ, διέθετε αρκετό χρώμα. Αυτά που κυριαρχούσαν ήταν το πράσινο, πάνω σε δύο φανέλες, αλλά και το ξανθό, στο κεφάλι του ίδιου και των δύο ειδώλων του…
Ο Λουκ Σίκμα μεγάλωσε με όνειρα, με κοντινά παραδείγματα, ωστόσο δεν είχε ποτέ αυταπάτες. Ούτε περίμενε το «βαρύ» επώνυμό του να του ανοίξει πόρτες και να του δώσει ευκαιρίες. Το όνομα «Σίκμα», το οποίο προφέρεται κάθε φορά με περηφάνια στις Η.Π.Α., πάντως, δεν του έφερε ούτε πίεση να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες.
Ο διάσημος πατέρας του, εκείνος ο ξανθωπός τύπος με τις σήμα-κατατεθέν μπούκλες και την ακόμη πιο χαρακτηριστική κίνηση στο παρκέ, μεγαλούργησε στα πράσινα των Σιάτλ Σόνικς – κυρίως – και των Μιλγουόκι Μπακς. Ο Τζακ Σίκμα δεν ήταν, πάντως, το μόνο ίνδαλμα του μικρού Λουκ. Μπορεί ο νέος φόργουορντ του Ολυμπιακού να γεννήθηκε το 1989 και να πρόλαβε λίγο σε «ζωντανό» χρόνο τον Λάρι Μπερντ, αλλά ήθελε να μοιάσει και στον ξανθό θρύλο των (πράσινων) Σέλτικς.
Δύο «ξανθά» (και στα πράσινα) είδωλα
Ήταν λογικό οι δύο αυτές επιρροές να επιδράσουν στον Λουκ, όχι όμως και στις… αυταπάτες του. Ποτέ δεν πίστεψε ότι μπορεί να γίνει το ίδιο καλός με τον Μπερντ ή με τον πατέρα του, ο οποίος έχει κατακτήσει το μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία των Σόνικς (1979) και από το 2019 είναι μέλος του Hall Of Fame! Παρακολουθώντας τα βίντεο του μπαμπά και του «Larry Legend» λάτρεψε τους παίκτες που δεν ήταν μονοδιάστατοι.
Τα έργα και οι ημέρες του Μπερντ είναι λίγο – πολύ γνωστά. Ο παλαίμαχος σταρ της Βοστόνης, διόλου αθλητικός στις μέρες του «σκληρού» ΝΒΑ, διέπρεψε με το ταλέντο και την οξυδέρκειά του. Ο Τζακ Σίκμα, από την άλλη, ήταν μαζί με τον Μπομπ ΜακΑντού οι δύο πρώτοι ψηλοί στην ιστορία της Λίγκας που «απεικόνισαν» την έννοια του «stretch-center», σουτάροντας με αποτελεσματικότητα από μέση και μακρινή απόσταση.
Ο Τζακ Σίκμα έγινε διάσημος για την περίφημη «Sikma move» του, μία κίνηση με reverse πίβοτ, που του επέτρεπε να αποκτά απόσταση από τον αντίπαλο και να σουτάρει. Στην πορεία των ετών, αν και το κορμί «βάραινε», ο Σίκμα έβρισκε νέους τρόπους να είναι αποδοτικός. Έκλεισε την Hall Of Fame καριέρα του με μέσο όρο 15,6 πόντων και 9,8 ριμπάουντ σε 1.107 αγώνες – από το 1980 ως το 1986 δεν έπεσε ποτέ κάτω από τους 17π. ανά αγώνα – και ενώ στα 11 πρώτα χρόνια είχε μόλις 7/68 τρίποντα (10,2%), στις τρεις τελευταίες στο Μιλγουόκι μέτρησε 196/548 (35,7%)! Παράλληλα, είχε 84,9% ποσοστό καριέρας στις βολές, σχεδόν απίστευτο για παίκτη με ύψος 2,11μ.!