Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Ο Γιάννης μεγαλώνει. Κι όσο μεγαλώνει, τόσο περισσότερο αυξάνεται ο “θόρυβος” γύρω από το όνομά του. Όπως πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των ανθρώπων που συνειδητοποιούν πως η προοπτική που διαθέτει αυτός ο παίκτης είναι… απροσδιόριστη και χωρίς εύκολα οροθετημένο “ταβάνι”.
Αυτό είναι και το πιο ιντριγκαδόρικο στοιχείο στην περίπτωσή του, πέρα από την όμορφη προσωπική ιστορία που κουβαλούσε το καλοκαίρι του 2013, όταν έγινε ντραφτ στο νούμερο 15 από τους Μιλγουόκι Μπακς.
Κάτι που δεν το γνώριζε! Όπως δεν το ήξεραν οι Ατλάντα Χοκς που πίστευαν ότι είχαν “κλειδώσει” το pick του στο νούμερο 16, είχαν κάνει όλα όσα έπρεπε και είδαν το μεγάλο σχέδιό τους να καταρρέει, όταν οι Μπακς τους πρόλαβαν στην αμέσως προηγούμενη επιλογή! Μια απώλεια που τα “γεράκια” δεν την έχουν χωνέψει ακόμα. Κανείς δεν φταίει, όμως και το ξέρουν. Είναι η φύση τέτοια στη διαδικασία των ντραφτ, που αυτά συμβαίνουν.
Είμαστε 30 μήνες μετά από εκείνη τη βραδιά που ο Γιάννης και οι δικοί του πανηγύρισαν με την ελληνική σημαία την είσοδό του στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Ο Αντετοκούνμπο βρίσκεται ακόμα στην αρχή της καριέρας του. Αν αναλογιστούμε πως η επιθυμία του είναι να παίξει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου μέχρι τα 40 του και πριν λίγες μέρες έκλεισε τα 21 του χρόνια!
Στόχος του είναι να κλείσει εικοσαετία στο ΝΒΑ και τώρα που μιλάμε διανύει την τρίτη του σεζόν στο ΝΒΑ και στους Μπακς, που είναι περίπου… δεδομένο πως του χρόνου τέτοια εποχή θα του έχουν προτείνει να υπογράψει νέο πενταετές με τις μάξιμουμ αποδοχές στη λίγκα.
Φέτος, σε 24 παιχνίδια ως τώρα, “γράφει” κατά μέσο όρο 15.7 πόντους, 6.6 ριμπάουντ, 2.8 ασίστ σε 33.4 λεπτά συμμετοχής. Με το εντυπωσιακό 83.7% στις βολές και 50.2% ποσοστό στα σουτ εντός πεδιάς. Έχει ακόμα 1 κλέψιμο και 1.2 μπλοκ ανά ματς.
Στο τρίποντο που θεωρείται αυτή τη στιγμή μια από τις πιο χτυπητές αδυναμίες στο παιχνίδι του, σουτάρει με 28.6% και η ειδοποιός διαφορά σε σχέση με την περσινή σεζόν είναι πως πλέον δοκιμάζει περισσότερα σουτ έξω από τα 7μ.25. Στην περίπτωση του, θα συμβεί το εξής όσο περνάνε οι σεζόν. Θα έχει αυξητική τάση τόσο ο δείκτης των προσπαθειών που θα εκτελεί, όσο και το ποσοστό του.
Τα πρώτα του χρόνια στο παιχνίδι, όταν ξεκίνησε να παίζει και ήταν ακόμα πιτσιρίκι και εντελώς αδούλευτος, το σουτ ήταν από τα καλύτερα στοιχεία που διέθετε. Όταν, όμως, ξεκινάς από το 1μ.85 και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ξεπερνάς τα 2μ.10 και από ένα σημείο και μετά η ανάπτυξη και το “χτίσιμο” του σώματος κατευθύνεται από ειδικούς επιστήμονες, αυτή η διαδικασία όχι απλά είναι αναπόφευκτη, αλλά επιβάλλεται.
Ο Γιάννης έπρεπε να σταματήσει να ψηλώνει και να σταθεροποιηθούν κάποιοι δείκτες στο κορμί του, προκειμένου να ξεκινήσει να δουλεύει τη μηχανική στο σουτ και την ισορροπία του όταν εκτελεί. Για παίκτες με τόσο μεγάλα δάκτυλα, αυτό το κομμάτι τεχνικά, είναι ένα από τα δυσκολότερα. Μη παραβλέπουμε πως η παλάμη και τα δάκτυλά του παραπέμπουν σε 7-footer σέντερ και για αυτό το ποσοστό του στις βολές θεωρείται ήδη πολύ εντυπωσιακό.
Πλέον τον Γιάννη τον γνωρίζουν όλοι. Το ΝΒΑ που είναι παρασάγγας πιο προσωποκεντρικό ως σύστημα από την Ευρώπη, τον προμοτάρει συνειδητοποιημένα γιατί πάντα πόνταρε και ποντάρει σε αθλητές που έχουν όλο το πακέτο να ελκύουν μάζες κόσμου να ασχολείται με το σπορ. Το μεγάλο ερώτημα, αυτό που προκαλεί συζητήσεις, ίντριγκες, προβλέψεις, διαφωνίες σε ειδικούς και μη, είναι το εξής απλό.
Ποιο είναι το ταβάνι του παίκτη; Αν σε τρία χρόνια έχει τέτοια βελτίωση στο παιχνίδι του, πως μπορεί να είναι όταν διανύει το πικ της καριέρας του; Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει; Σε ποια θέση πρέπει να σταθεροποιηθεί για να βγάλει μέσα από τη δουλειά, την εμπειρία, τις παραστάσεις και τα χρόνια, το καλύτερο μπάσκετ που μπορεί; Θα γίνει Franchise Player και αν ναι, θα καταφέρει κάποτε να είναι σούπερ σταρ σε σταθερή πολυετή βάση;
Την απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα μπορούν να την δώσουν μόνο ο… χρόνος και ο ίδιος ο Γιάννης. Για μένα, το μεγάλο μυστικό για το μέλλον κρύβεται πίσω από κάποια λόγια του Τζέισον Κιντ.
Τι; Πως νιώθει και ο ίδιος ότι είναι προορισμένος για αυτό. Για να αγωνίζεται σε όλες τις θέσεις που υπάρχουν στο σπορ, που λέγεται μπάσκετ.
Να δούμε λίγο τι παίκτης είναι ο Γιάννης τώρα, πριν πάμε στο μέλλον και στο πολύ μεγάλο στοίχημα της καριέρας ενός παίκτη που το πεπρωμένο τον… γέννησε στην Ελλάδα και τον έκανε να αισθάνεται και να είναι Έλληνας.
Πλεονεκτήματα
Είναι ένα πολύ ψηλό κορμί με πολύ μακριά χέρια, πακεταρισμένο με πλούσια αθλητικά προσόντα και εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας, πάντα με δεδομένο το Size του, το μέγεθος της παλάμης του, αλλά και το μήκος που έχουν τα δάχτυλά του. Ήδη, έχει αποδειχτεί πως μπορεί να παίξει πολύ αποτελεσματικά στην επίθεση τόσο με πρόσωπο στο καλάθι, όσο και με πλάτη.
Σημειωτέον, πολλοί ειδικοί του μπάσκετ υποστηρίζουν πως πλέον οι θέσεις στο άθλημα δεν είναι πέντε, αλλά δύο! Πρόσωπο στο καλάθι, πλάτη στο καλάθι.
Όταν αγωνίζεται ως φόργουορντ και κυρίως στο “4” έχει πλεονέκτημα ταχύτητας στα πόδια απέναντι στην συντριπτική πλειοψηφία των αντιπάλων του. Κάτι που το εκμεταλλεύεται, επιτίθεται στο καλάθι και εκεί δεν σταματιέται εύκολα. Μπορεί να τελειώσει και με τα δύο χέρια, μπορεί να επιτεθεί και από τους δύο διαδρόμους, δεξιά και αριστερά. Κάτι που τον καθιστά απρόβλεπτο και αναγκάζει τους αντιπάλους του να κάνουν συχνά φάουλ, για να ανακόψουν το δρόμο του προς το καλάθι. Πλέον, με ποσοστό πάνω από 83% ο Αντετοκούνμπο μπορεί να σκοράρει πολύ και σταθερά από την γραμμή των βολών.
Στα 21 του χρόνια, η βελτίωσή του στις ποστ κινήσεις, είναι το λιγότερο… εντυπωσιακή. Έχει φτιάξει πολύ τις τοποθετήσεις του (Positioning), προστατεύει σωστά τη μπάλα και έχει αποκτήσει στροφές από όλες τις πλευρές. Δουλεύει εξαιρετικά στο ποστ, εκμεταλλεύεται συστηματικά τα πολλά μις – ματς που έχει και όσο περνάει ο καιρός, δείχνει ευχέρεια να τελειώνει τις φάσεις πέρα από καρφώματα, ακόμα και με χουκ.
Το γεγονός ότι είναι καλός χειριστής της μπάλας τον βοηθάει να αποκτάει πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια απειλής με ποστ κινήσεις. Δεν χρειάζεται να ξεκινήσει κοντά στο καλάθι. Μπορεί άνετα αν το σύστημα των Μπακς είναι τέτοιο που του δίνει όλο το χώρο από τη μια πλευρά, να ρολάρει πάνω στον αντίπαλό του και να αποκτήσει πλεονέκτημα από τη Base Line.
Ήδη πρόκειται για μια από τις αγαπημένες του κινήσεις. Επίσης, τα περισσότερα Pivot του είναι ήδη πολύ καλά και δουλεύει πολύ σωστά τα πόδια του, αποκτώντας ακόμα μεγαλύτερο πλεονέκτημα, λόγω του μεγέθους του και του γεγονότος πως τα χέρια του καλύπτουν πολύ γρήγορα… αποστάσεις που δεν μπορεί εύκολα να τις υπολογίσει σωστά η αντίπαλη άμυνα. Σημαντικό είναι πως σπάνια κάνει βήματα σε κινήσεις Pivot.
Οι Spin κινήσεις του, βρίσκονται ήδη σε πολύ καλό επίπεδο. Χρησιμοποιεί αυτή τη κίνηση συχνά, την κάνει καλά και πλέον διαθέτει την ευχέρεια να την βγάζει πάνω στο παρκέ όχι μόνο σε Transition καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου, αλλά και στο 5 εναντίον 5.
Ένα ακόμα στοιχείο στην επίθεση που αργά, αλλά σταθερά το κατακτάει, είναι το σουτ από μέση απόσταση (mid-range shot), μετά από δική του τρίπλα. Ένα στοιχείο που τον αλλάζει επίπεδο αυτόματα. Γιατί, η επιτυχία του και η ευστοχία σε αυτά τα σουτ είναι περισσότερο θέμα μηχανικής και αυτοματοποίησης της κίνησης από τον Γιάννη. Δύσκολα μπορεί ο αντίπαλος να τον κόψει από εκεί που σουτάρει.
Όσα έχουν ήδη αναφερθεί αφορούν το αμιγώς επιθετικό – εκτελεστικό κομμάτι στην επίθεση, την παραγωγή του σκορ. Εδώ πρέπει να προστεθεί και η έφεσή του στο ριμπάουντ, επιθετικό και αμυντικό. Ικανότητα που προσφέρει κατοχές στην ομάδα του και την δυνατότητα στον ίδιο για αύξηση της αποτελεσματικότητάς του στο σκοράρισμα, στο κομμάτι των επιθετικών ριμπάουντ.
Το δημιουργικό κομμάτι, θα το αναλύσουμε τελευταίο! Γιατί, εκεί κρύβεται όλη η μεγάλη η ουσία και η απάντηση στο ερώτημα: Πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει ο Γιάννης;
Αυτό που καταλαβαίνει δια γυμνού οφθαλμού ακόμα κι ένας μη μυημένος, είναι πως ο χειρισμός της μπάλας που διαθέτει (Ballhandling) για το ύψος του και τα χέρια του, δεν είναι νορμάλ!
Το τελευταίο σε σειρά αναφοράς και όχι σε… σημαντικότητα στοιχείο, είναι το μακρινό σουτ. Μεγάλο στοίχημα για τον Γιάννη. Που αν συνεχίσει να το δουλεύει με το ίδιο επίπεδο Work Ethic σε βάθος και διάρκεια χρόνου, πρόκειται για στοίχημα με χαμηλή απόδοση… Θα το κερδίσει σίγουρα και θα γίνει ένας αξιόπιστος σουτέρ τριών πόντων.
Όταν συμβεί αυτό, τα νέα για τις αντίπαλες άμυνες θα είναι πραγματικά ζόρικα. Την σεζόν που διάγουμε, αλλά και την περσινή οι αντίπαλοι επιλέγουν να του δίνουν πολύ χώρο, πολλές φορές ακόμα και δύο μέτρα. Είναι δεκάδες οι φάσεις που ο Γιάννης παρότι θεωρητικά έχει μειονέκτημα, καλύπτει αυτή την απόσταση με το διασκελισμό του, κερδίζει όλη την άμυνα και σκοράρει, είτε με λει απ, είτε ακόμα και με κάρφωμα.
Σκεφτείτε τι θα συμβεί αν ο Αντετοκούνμπο θεωρείται στη συνείδηση των αντιπάλων του απειλή από το τρίποντο… Αν ο προσωπικός του αντίπαλος είναι πιο κοντά του ή η ισορροπία στα πόδια του και το κορμί του χαλάει από μια προσποίηση. Ο Γιάννης θα περνάει πολύ πιο εύκολα και μετά όλες οι επιλογές θα είναι δικές του! Η άμεση πρόσβαση στο καλάθι θα γίνει πολύ πιο εύκολη και αν έρχονται βοήθειες, είναι δεδομένο πως δεν θα έχει πρόβλημα να βλέπει πάσες και ελεύθερους συμπαίκτες.
Σε αυτή την υπόθεση εργασίας, η επιρροή του Greek Freak στο παιχνίδι και ο βαθμός δυσκολίας της αντίπαλης άμυνας να τον αναχαιτίζει, θα αυξηθούν με γεωμετρική πρόοδο!
Στην άμυνα, μπορεί υπό προϋποθέσεις να μαρκάρει παίκτες όλων των θέσεων, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του παρκέ. Από παίκτες ρακέτας, μέχρι περιφερειακούς και ποιντ γκαρντ. Θα κερδίσει φάσεις, θα χάσει φάσεις, αλλά το σημαντικό είναι πως έχει την διάθεση και το πάθος να βάλει το κορμί του στη φωτιά, στις μάχες της ρακέτας, αλλά και να χαμηλώσει όσο πρέπει, για να ακολουθήσει ταχύτερους και κοντύτερους αντιπάλους. Αυτονόητο πως πρόκειται για παίκτη με έφεση στα μπλοκ, αποτελεσματικό στην άμυνα πάνω από τη στεφάνη (Rim Protector).
Αδυναμίες
Ο Γιάννης πήγε στο ΝΒΑ με την ελάχιστη δυνατή εμπειρία και παραστάσεις που θα μπορούσε ποτέ να έχει ένας παίκτης που μετακομίζει για να γίνει επαγγελματίας στις ΗΠΑ. Δύο σεζόν σε ανδρικό επίπεδο (ενώ ήταν έφηβος), μια στην Β’ εθνική και μια στην Α2, σε συμπληρωματικούς περισσότερο ρόλους. Τρία χρόνια μετά όχι απλά έχει προσαρμοστεί, αλλά θεωρείται ο πιο σημαντικός παίκτης των Μπακς στο παρόν κι εκείνος που πρέπει να γίνει ο Franchise τους. Με τον οργανισμό να στοχεύει σε 2-3 χρόνια και έχοντας ήδη μετακομίσει στο νέο γήπεδο, να χτυπάει τον τίτλο στην Ανατολή και βλέπουμε…
Είναι 100% δεδομένο πως δεν είναι ακόμα έτοιμος ούτε πνευματικά, ούτε αγωνιστικά για να παράξει το επίπεδο του μπάσκετ για το οποίο είναι προορισμένος. Δεν διαθέτει διάρκεια στις εμφανίσεις τοπ επιπέδου, έχει πολλά σκαμπανεβάσματα και είναι αρκτές οι φορές που δεν μπορεί να διαχειριστεί το πάθος και τη θέλησή του για να κερδίσει.
Είναι επιρρεπής στα φάουλ και στα λάθη. Υποπίπτει σε πολλά αχρείαστα φάουλ, για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, πάει πολύ επιθετικά, πολύ δεικτικά πάνω στους αντιπάλους του, κάτι που παραδοσιακά τιμωρείται από τους διαιτητές. Δεύτερον χρησιμοποιεί πάρα πολύ τα χέρια του όχι μόνο ψηλά, αλλά και χαμηλά. Προσπαθεί να τα βάζει πάνω στη μπάλα, προσπαθεί να κλέψει και να ωθήσει τον προσωπικό του αντίπαλο στο λάθος. Αυτό έχει τίμημα, ακόμα μεγαλύτερο όταν απέναντί του έχει κάποιο έμπειρο παίκτη που γνωρίζει τον τρόπο που πρέπει να βάλει το κορμί και τα χέρια του για να πάρει το σφύριγμα στην επαφή.
Επίσης, πολλές φορές κυνηγάει φάσεις στην άμυνα, που αντικειμενικά δεν… βγαίνουν, είναι χαμένες. Η επιρρέπεια στα φάουλ, που του στοιχίζει πολλάκις σε λεπτά συμμετοχής, σε ρυθμό, σε νούμερα, είναι κάτι που σίγουρα με την εμπειρία θα βελτιωθεί. Αυτό που πρέπει να κάνει τώρα, είναι να προσπαθεί να παίζει άμυνα περισσότερο με τα πόδια και να χρησιμοποιεί τα χέρια του λιγότερο. Όταν πρέπει και κυρίως ψηλά και όχι χαμηλά.
Τα λάθη είναι μια διαδικασία που πρέπει πάση θυσία να την περάσει, για να εξελίξει το παιχνίδι του. Πολλά λάθη, σημαίνουν προσπάθεια για ατέρμονη συμμετοχή στο παιχνίδι της ομάδας, σημαίνουν προσπάθεια για δημιουργία και πολλά Plays. Για να φτάσει στο σημείο σε κάποια χρόνια να έχει στα χέρια του τις περισσότερες κατοχές των Μπακς, να αποφασίζει για αυτές και το μ.ο. των λαθών του να είναι ικανοποιητικό, πρέπει όλα τα πρώτα χρόνια του να είναι… παραγωγικός σε λάθη!
Άλλη αδυναμία που σε σχέση με την περσινή σεζόν την έχει βελτιώσει αρκετά, είναι η αντίληψή του στις περιστροφές της άμυνας και σε Close Out καταστάσεις. Κάτι που επίσης αφορά την έλλειψη εμπειρίας και παραστάσεων και θα βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο.
Στην επίθεση όπως όλοι ξέρουμε, το μακρινό σουτ αποτελεί αυτή τη στιγμή τη πιο χτυπητή αδυναμία. Η μηχανική απελευθέρωσης και η τεχνική του στο σουτ ήδη έχουν στρώσει πάρα πολύ και όσο περνάει ο καιρός, το χάσμα ανάμεσα στα ποσοστά που έχει στη προπόνηση και σε αυτά στους επίσημους αγώνες, θα μειώνεται…
Αυτό που πρέπει να κάνει τώρα και για το οποίο είναι ήδη έτοιμος, είναι να μη διστάζει όταν έχει ελεύθερα μακρινά σουτ. Πρέπει να τα παίρνει, έχει πλέον το ελεύθερο να το κάνει. Ισχύει ό,τι και με τα λάθη. Πρώτα πρέπει να περάσει τη φάση την οποία θα εκτελεί ανερυθρίαστα και θα ευστοχεί σε λιγότερα σουτ από ότι πραγματικά μπορεί, για να φτάσει κάποτε στο στάδιο να βάζει αυτά που μπορεί και πρέπει!
Μια ακόμα λεπτομέρεια, που πολλές φορές στοιχίζει και του αφαιρεί εύκολο σκορ, ενώ προσθέτει αχρείαστα επιθετικά φάουλ, είναι η αδυναμία του να ελέγξει την ταχύτητά του με τη μπάλα στα χέρια. Η ικανότητα που πρέπει να αποκτήσει στην αυξομείωση του ρυθμού. Κάτι που συμβαίνει περισσότερο σε φάσεις που εκτυλίσσονται στο ανοιχτό γήπεδο. Χρειάζεται βελτίωση στο “διάβασμα” του παιχνιδιού και των κινήσεων των αντιπάλων του και να δουλέψει τη κίνηση της αλλαγής κατεύθυνσης. Κάτι που σίγουρα μπορεί να το κάνει. Την έχει την αλλαγή κατεύθυνσης στο ρεπορτόριό του ως φυσική κίνηση, όπως και την δυνατότητα για σταυρωτή τρίπλα που θα χαλάσει την ισορροπία του αμυντικού και θα του παρέχει πλεονέκτημα.
Είναι πολλά μεγάλα και πιο μικρά σημεία του παιχνιδιού του που πρέπει να βελτιώσει. Αν, όμως, αναλογιστεί κανείς την απόσταση που έχει διανύσει, την βελτίωση που έχει επιδείξει σε δύο σεζόν και… κάτι, καταλαβαίνουμε σε τι επίπεδο μπορεί να είναι το παιχνίδι του μετά τα 25!
Δεν είναι ταβάνι, αλλά προορισμός!
Η κατακλείδα του άρθρου, αφορά μια πρώιμη απάντηση στο μεγάλο ερώτημα που αφορά τον Γιάννη και την… ζαριά της καριέρας του. Που θα κάτσει η μπίλια όταν την ολοκληρώσει, τι θα καταγράψει για αυτόν η ιστορία του μπάσκετ και ποια θα είναι η θέση του, το στάτους κβο και η διαχρονική αξία του στο “μωσαϊκό” της ιστορίας του ΝΒΑ και στο παγκόσμιο μπασκετικό στερέωμα.
Πιστεύω πως το να γίνει All Star και λίγες σεζόν μετά Super Star είναι κάτι που μπορεί να το πετύχει χωρίς καν να “γρατζουνίσει” το αληθινό μπασκετικό του ταβάνι.
Η μεγάλη πρόκληση, το τεράστιο στοίχημα απέναντι στον εαυτό του απορρέει από εκείνη τη δήλωση του Τζέισον Κιντ, από τα χαρίσματα που τον προίκισε η φύση. Έρχεται τώρα στο προσκήνιο, περισσότερο από ποτέ, με εφαλτήριο το Triple Double απέναντι στους πρωταθλητές Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς που “έτρεχαν” το δεύτερο μεγαλύτερο νικηφόρο σερί νικών στη κανονική περίοδο, στην ιστορία του ΝΒΑ.
Ο Γιάννης θα “πιάσει” το ταβάνι του αν… απενοχοποιηθεί από το ύψος του, το μέγεθος του κορμιού του και τα στερεότυπα σε στιλ παιχνιδιού, που αυτά τα στοιχεία αντιπροσωπεύουν, με βάση τους τους νόμους που διέπουν το μπάσκετ ως σήμερα. Ο Γιάννης θα μεγαλουργήσει όταν είναι 100% έτοιμος μπασκετικά και σωματικά, ΑΝ γυρίσει και προσκολληθεί πολύ περισσότερο από ότι το κάνει τώρα, στο στιλ του μπάσκετ που του έβγαινε ενστικτωδώς τα πρώτα μπασκετικά του χρόνια.
Για πρώτη φορά φέτος απέναντι σε αντίπαλο τόσο υψηλού επιπέδου – τον καλύτερο βασικά – αγωνίστηκε σε τόσες πολλές φάσεις δίκην ποιντ γκαρντ. Κατέβασε τη μπάλα, καθοδήγησε τους συμπαίκτες του, έστησε Plays. Το παιχνίδι του ξεκινούσε από την δημιουργία.
Ήταν η παρθενική φορά που οι αρετές του ως Point Forward κολύμπησαν στα… βαθιά και βγήκαν στον αφρό. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κλειδί, ο X-Factor που θα καθορίσει το μέγεθος της καριέρας του!
Έχω ολοκληρωμένη εικόνα για τις τάσεις και τα ένστικτα του παιχνιδιού του Γιάννη σε τέσσερα διαφορετικά επίπεδα. Εφηβικό, Β΄εθνική, Α2, ΝΒΑ. Με επίγνωση της άποψής μου, είμαι πεπεισμένος πως είναι αποκλειστικά στο χέρι του και ακόμα περισσότερο στο… μυαλό του, το αν στην εξέλιξη της καριέρας του στις ΗΠΑ θα καλλιεργήσει το στοιχείο της άμεσης δημιουργικότητας, θα το πιστέψει ακόμα παραπάνω και θα αρχίσει να επιβάλλεται μέσω αυτού του στοιχείου.
Σε αυτή την περίπτωση, θα δικαιωθεί ο Τζέισον Κιντ που δήλωσε ευθαρσώς ότι μπορεί να αγωνιστεί και στις 5 θέσεις.
Ο Γιάννης διαθέτει το ταλέντο, την αντίληψη, το ένστικτο και σιγά – σιγά και την απαιτούμενη τεχνική για να παρουσιάσει και να σταθεροποιήσει σε βάθος χρόνου στην καριέρα του το στοιχείο της δημιουργίας.
Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία από ποια θέση θα συμβεί αυτό. Αρκεί να το κάνει και να το πετύχει σε τέτοιο βαθμό, που θα επιβληθεί και θα επηρεάζει τα παιχνίδια και το σπορ, όσο πραγματικά θα μπορεί στο μέλλον. Καθολικά. Ολοκληρωτικά.
Το αληθινό ταβάνι – τα όρια για τον εαυτό μας πρέπει να τα θέτουμε εμείς και όχι οι άλλοι – στην καριέρα του, πρέπει να είναι αυτό. Μέσα του, το γνωρίζει και ο ίδιος.
Στις αρχές της σεζόν έγινε ντόρος στις ΗΠΑ με ένα άρθρο που τον συνέκρινε με τον Σκότι Πίπεν. Θα είναι σπουδαίο να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο. Άλλωστε και ο ίδιος ο Γιάννης τον έχει ως πρότυπο, κυρίως για την εξέλιξη της καριέρας και του παιχνιδιού του πιο πιστού μπασκετικού συνοδοιπόρου του Μάικλ Τζόρνταν.
Δεν είναι, όμως, αυτός ο προορισμός του. Ο Γιάννης μπορεί να εξελιχθεί και να γίνει ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του μπάσκετ από τα 6-11 (2μ.11) που θα καθορίζει το παιχνίδι με ένα από τα βασικά του όπλα να είναι το Passing Ability και η ικανότητά του να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του. Με πρόσωπο, με πλάτη, σε τρανζίσιον και σετ καταστάσεις. Να στήνει τα Plays και να αποφασίζει. Όπως έκανε απέναντι στους Ουόριορς, σε πολλές περιπτώσεις. Να είναι αυτός ο πρωταρχικός πόλος δημιουργίας και όχι απλά ένας εκπληκτικός υποστηρικτής της επίθεσης.
Αν το πετύχει;
Θα αλλάξει την ιστορία του μπάσκετ! Γιατί, θα αποδείξει πως τίποτα δεν αποτελεί άβατο στο άθλημα. Θα είναι ο πρώτος παίκτης που θα πετύχει όχι απλά να σταθεί, αλλά να κάνει την διαφορά παίζοντας σε οποιαδήποτε από τις θέσεις του μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση.
Στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια, ποιος περίμενε ότι σέντερ τσέπης των 2 μέτρων ή του… 1μ.96 θα κυριαρχούν στις ρακέτες και θα είναι κλειδιά στην κατάκτηση τίτλων; Κανείς.
Έτσι και στο ΝΒΑ, ο Γιάννης έχει πολύ χρόνο μπροστά του για να παλέψει απέναντι στον εαυτό του μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση. Να γίνει ο πρώτος χαρισματικός δημιουργός και Faciliator με κορμί, παλάμες και δάκτυλα που παραπέμπουν σε… σέντερ!
Για να φτάσει κάποιος τόσο μακριά, πέρα από τα… αφύσικα προσόντα και το άφθονο ταλέντο, χρειάζεται να είναι έξυπνος και να διαθέτει πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Να είναι 100% Focus στο στόχο, να διέπεται από σωστές οικογενειακές αρχές και τις ορθές αξίες και ιδανικά. Δεν του λείπει κάτι από όλα αυτά. Αρκεί να μην “ζαλιστεί” από την επιτυχία και τις… προεκτάσεις της. Γιατί τότε, θα “πέσει”.
Αυτός είναι ο απόλυτος μπασκετικά στόχος, που πρέπει να θέσει ο Greek Freak. Αν όχι να αλλάξει, σίγουρα να σημαδέψει το μπάσκετ με ένα “χρυσό” και ανεξίτηλο στίγμα μοναδικότητας.
Το πιο συναρπαστικό από όλα; Δεν εξαρτάται από κανέναν άλλο, παρά μόνο από τον ίδιο…