Του Κώστα Παρασκευόπουλου / info@eurohoops.net
Πέρασαν κιόλας 18 χρόνια από την κατάκτηση του τέταρτου τροπαίου της Ευρωλίγκας από τον Παναθηναϊκό, σαν σήμερα, στις 6 Μαΐου του 2007, με τη νίκη επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 93-91 στον τελικό του Final Four του κατάμεστου ΟΑΚΑ.
Οι «πράσινοι» είχαν τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο τους και είχαν μία εξαιρετική τριπλέτα με τους Ραμούνας Σισκάουσκας, Ντέγιαν Τομάσεβιτς και Δημήτρη Διαμαντίδη, ενώ γενικά δεν υστέρησε κανένας παίκτης.
Ο Κώστας Τσαρτσαρής ήταν από τους κορυφαίους Έλληνες παίκτες εκείνης της ομάδας και μίλησε στο Eurohoops, τονίζοντας ότι η χαρά που είχε βιώσει μετά από την πρώτη προσωπική κατάκτηση τροπαίου της Ευρωλίγκας τότε, ήταν κάτι που δεν το είχε βιώσει ξανά μέχρι τότε, ενώ στάθηκε στις πολλές λύσεις που είχαν τότε οι «πράσινοι», χαρακτηρίζοντας την ομάδα σαν μία… Λερναία Ύδρα. Να σημειωθεί ότι ο διεθνής φόργουορντ/σέντερ είχε αγωνιστεί μόλις για 1 λεπτό στον τελικό, όντας άτυχος γιατί είχε υποστεί λουμπάγκο δύο μέρες πριν αρχίσει το Final Four.
Ο Κώστας Τσαρτσαρής στο Eurohoops
-Ποια είναι τα πρώτα πράγματα που θυμάσαι από εκείνο το Final Four και από τον νικηφόρο τελικό;
«Ήταν το δεύτερο Final Four που πήραμε μέρος, αυτή η γενιά του Παναθηναϊκού. Με τον Δημήτρη (σ.σ. Διαμαντίδη), τον Μάικ (σ.σ. Μπατίστ), εμένα, τον Χατζηβρέττα. Το προηγούμενο είχε δυστυχώς πικρή γεύση στη Μόσχα (σ.σ. το 2005). Θέλαμε να ρεφάρουμε στην έδρα μας. Ήμασταν πιο έμπειροι σε όλα τα επίπεδα, αλλά με μεγαλύτερη πίεση. Ήταν στο κόκκινο τότε η πίεση του κόσμου. Είχε πάει στα άκρα. Ήταν λογικό να είχε προσδοκίες ο κόσμος. Είχαμε κάνει πολύ καλή πορεία. Είδαμε ένα από τα πιο δυνατά Final Four. Υπήρχαν μεγαθήρια».
-Το σκορ πήγε χαμηλά στους ημιτελικούς, αλλά στον τελικό έγινε το εντελώς αντίθετο. Ήταν επιλογή να παίξετε για το υψηλό σκορ, ή αυτό βγήκε μέσα στο ματς;
«Βγήκε το ματς. Ούτε στον ημιτελικό θέλαμε να πάει τόσο χαμηλά. Ούτε στον τελικό τόσο ψηλά. Η άμυνα χρειάζεται συγκέντρωση και να είσαι όσο καλύτερος γίνεται στην επίθεση. Στο πρώτο ματς εμφανίστηκε μόνο η άμυνα, ενώ στο δεύτερο η επίθεση. Συνήθως σε παρασέρνει ο αντίπαλος και ο ρυθμός. Τι σου δίνει ο κάθε αντίπαλος».
-Ο Ραμούνας Σισκάουσκας είχε 20 πόντους, 5 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε εκείνο το ματς. Ήταν κομβική η εμφάνισή του;
«Σαφώς και μας έδωσε μεγάλη βοήθεια. Γενικότερα, τα περισσότερα παιδιά έκαναν καταπληκτική εμφάνιση. Θυμάμαι και ο Βούγιανιτς ήταν καταπληκτικός όσο μπήκε. Ο Μάικ ήταν φανταστικός. Είχαμε πολλές λύσεις».
“Δεν είχα βιώσει ξανά τέτοια χαρά – Θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει και άλλη μία Ευρωλίγκα”
-Για εσένα ήταν η πρώτη φορά που κατέκτησες την Ευρωλίγκα. Πόσο ξεχωριστό ήταν αυτό το τρόπαιο;
«Για εμένα ήταν μια περίεργη Ευρωλίγκα, με δεδομένο το ότι είχα πάθει λουμπάγκο δύο μέρες πριν από το Final Four. Έκανα ό,τι μπορούσα για να παίξω. Η χαρά που πήρα, είναι κάτι που δεν το είχα βιώσει ξανά, παρόλο που είχαμε πάρει πρωταθλήματα και τίτλους στα υπόλοιπα επίπεδα».
-Για τον Παναθηναϊκό ήταν το τέταρτο τρόπαιο στην Ευρωλίγκα. Το νιώθατε ότι υπήρχαν οι βάσεις για να έρθουν και άλλες τέτοιες επιτυχίες; Με δεδομένο ότι το 2009 και το 2011, πήρατε άλλες δύο φορές την Ευρωλίγκα.
«Φυσικά. Με αυτόν τον γνώμονα χτίστηκε αυτή η ομάδα. Από τη Μόσχα ακόμα, ήμασταν εξαιρετική ομάδα. Ήταν μια ομάδα που χτιζόταν από τη σεζόν 2002-03, μετά από τον Μποντιρόγκα, για να καταφέρει να έχει τέτοιες επιτυχίες. Θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει άλλη μία Ευρωλίγκα. Είχαμε όμως και ατυχίες το 2008 και το 2010. Ίσως και το 2012 θα μπορούσαμε να τα έχουμε καταφέρει».
“Ο Παπαλουκάς ανήκει στην Ελίτ των ευρωπαϊκών γηπέδων”
-Αντιμετωπίζατε και έναν Έλληνα σε εκείνον τον τελικό, τον Θοδωρή Παπαλουκά, που είχε κάνει φοβερή εμφάνιση για την ΤΣΣΚΑ, με 23 πόντους και 8 ασίστ. Γενικά, πόσο δυνατή ήταν τότε η ΤΣΣΚΑ;
«Ο Θοδωρής είχε διανύσει τότε μια περίοδο που αν δεν ήταν ο κορυφαίος, ήταν σίγουρα μέσα στους τρεις κορυφαίους στην Ευρωλίγκα. Ήταν και MVP της σεζόν τότε. Ανήκει στην Ελίτ των ευρωπαϊκών γηπέδων. Γενικά όλη η ΤΣΣΚΑ. Είχαν σπουδαίους παίκτες, όπως οι Λάνγκντον, Σμόντις και Χόλντεν και πάρα πολλούς άλλους παίκτες. Είχε χτιστεί για να κερδίζει. Αν θυμάμαι καλά, για εννιά σερί χρόνια ήταν στο Final Four. Η αξία του αντιπάλου, πάντα δίνει αξία στην δική σου, επιτυχία, οπότε αυτό ισχύει και στην περίπτωσή μας».
-Συνολικά έξι παίκτες σας, ήταν διψήφιοι στο σκοράρισμα σε εκείνον τον τελικό. Με τόσες πολλές λύσεις στο ρόστερ του, ήταν… Λερναία Ύδρα εκείνος ο Παναθηναϊκός;
«Βέβαια. Δεν μπορείς να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο με μόνο 1-2 καλούς παίκτες. Πρέπει να έχεις εναλλακτικές λύσεις. Ένα Plan B. Έτσι ήταν αυτός ο Παναθηναϊκός. Σε άλλα παιχνίδια και οι 12 παίκτες θα μπορούσαν να είναι οι πρώτοι σκόρερ. Η συνταγή ήταν αυτή. Πρώτα από όλα να είναι καλοί οι χαρακτήρες των παικτών. Μετά να υπάρχουν δυνατά αποδυτήρια και στο παιχνίδι όλοι να μην είναι μονοδιάστατοι».
-Εσύ προσωπικά, πώς είχες ζήσει εκείνη τη διαδικασία του Final Four;
«Για εμένα ήταν ένα πολύ έντονο πενθήμερο. Έτρεχα από φυσιοθεραπευτή σε βελονιστή, λόγω του προβλήματος. Έβλεπα τι κάνουμε, πώς πάμε. Έτρεχα στις προπονήσεις, παρόλο που είχα το θέμα. Ήμουν σε καλή κατάσταση γενικά. Πίστευα ότι θα μπορούσα να προσφέρω και εγώ, αλλά τελικά δεν μπόρεσα να αγωνιστώ πολύ. Γενικά είχα πολύ άγχος εκείνες τις ημέρες. Ευτυχώς καταφέραμε να πάρουμε το τρόπαιο».