Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Γιατί μόνο με προετοιμασία μπορεί να συγκριθεί αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός τον πρώτο μήνα δράσης από την πρεμιέρα της Ευρωλίγκας και τη νίκη επί της Μπάγερν Μονάχου (87-79) στο ΟΑΚΑ στις 30 Σεπτεμβρίου μέχρι την ήττα από τη Μονακό (92-84) στο “Gaston Medecin” στις 31 Οκτωβρίου. Τόσο δε διαρκεί συνήθως μία κανονική προετοιμασία;
Ώπα, ξέχασα να κάνω “bold” τη λέξη “κανονική” για να την τονίσω. Μισό λεπτό να κάνω κι “underline” για επιπλέον έμφαση, συν τη σύνδεση που μόνο εγώ σκέφτηκα με την “Land Down Under” (βλ. Αυστραλία) όπου πέρασε ο Παναθηναϊκός τη δική του (μη) προετοιμασία κι έχει φτάσει τώρα να μετρά δύο μήνες.
Κι όπως σε όλες τις προετοιμασίες, κανείς δεν έχει να θυμάται μισό αποτέλεσμα, μισή εμφάνιση ομάδας. Οχτώ παιχνίδια στην Ευρωλίγκα (5-3) και τέσσερα στη Stoiximan GBL (3-1) κι ο Παναθηναϊκός δεν έχει αφήσει πίσω τίποτα να θυμόμαστε, μόνο να ξεχάσουμε.
Άντε, για να είμαι δίκαιος, εξαίρεση το “διπλό” επί της Αναντολού Εφές (81-95), έστω με την ατυχία που χτύπησε τον Έρτσαν Οσμάνι και πολύ περισσότερο τον Γιώργο Παπαγιάννη, αν κι ο Παναθηναϊκός “πετούσε” σε εκείνο το παιχνίδι στο Basketball Develepment Center. Από την άλλη, ήταν ακριβώς αυτό: Εξαίρεση.
Αυτό που παραπέμπει περισσότερο σε προετοιμασία είναι η συμπεριφορά στην άμυνα. Λες κι έλιωναν τόσες ημέρες στο τρέξιμο στο βουνό και στις διπλές προπονήσεις και δε “δίνει” το κορμί. Κι αν δεν είναι βαριά χέρια και πόδια, σίγουρα είναι βαρύ το κεφάλι από τον πονοκέφαλο στη σκέψη πως πρέπει να παίξουν από τόσο νωρίς στη χρονιά σαν να είναι προς το τέλος.
“Άσε, ρε πονηρέ”, θα πεταχτεί να πει κάποιος και τον καταλαβαίνω. “Οι άλλες ομάδες γιατί παίζουν άμυνα;”, θα συμπληρώσει. “Ποιες άλλες ομάδες;”, θα απαντήσω εγώ ή, για να ακριβολογώ, “με τι ένταση και με τι συχνότητα στο παιχνίδι ή ανά παιχνίδι;”. Και δε θα ρωτήσω καν πόσες νίκες έχουν κι αν είναι περισσότερες από του Παναθηναϊκού.
Από την άλλη, ό,τι ισχύει για τον Παναθηναϊκό ισχύει για όλες τις ομάδες στην Ευρωλίγκα. Προσπαθούν ακόμα να το “βρουν”.
Παραλίγο και θα είχα γράψει “NBA” αντί “Ευρωλίγκα”, έτσι όπως έρχονται τα αποτελέσματα κι οι μεγάλες αυξοσημειώσεις σε επίθεση κι άμυνα, συν την αμνησία με την οποία πρέπει όλοι να αντιμετωπίζουμε αμέσως ό,τι ολοκληρώνεται.
Και, ναι, οι παίκτες θέλουν να παίζουν παιχνίδια κι ο κόσμος να βλέπει, αλλά κανείς τους δε φαίνεται να έχει προετοιμαστεί καταλλήλως για το “τώρα”, ιδίως τώρα που οι “διαβολοβδομάδες” είναι ανά βδομάδα. Οι ομάδες δεν προλαβαίνουν να χαρούν μία νίκη ή να δικαιολογήσουν μία ήττα και πρέπει να πάνε στο επόμενο παιχνίδι και χωρίς προπόνηση κάποιες φορές, ενώ ο κόσμος δεν έχει συμβιβαστεί ακόμα με τον μεγάλο αριθμό ηττών ακόμη και για ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό, τι κι αν διανύουμε τη δέκατη χρονιά με το υπάρχον format.
Κι αν ήταν προετοιμασία ακόμα, για να επανέλθω, ο Παναθηναϊκός θα περίμενε ακόμα τους διεθνείς, αντ’ αυτού περιμένει τους τραυματίες. Πέραν του τρόπου αξιοποίησης του Τι Τζέι Σορτς, το πρόβλημα επικεντρώνεται στη θέση του σέντερ, όπου ο Ματίας Λεσόρ (οστικό οίδημα στο αριστερό πόδι) τώρα αναμένεται να επιστρέψει στις προπονήσεις κι ο Ρισόν Χολμς (ρήξη έσω πλαγίου συνδέσμου στο δεξί γόνατο) σε κάνα μήνα. Δε γίνεται δουλειά με έναν σέντερ, πόσω μάλλον τον τρίτο στην ιεραρχία, άλλο αν συμπαθής Ομέρ Γιουρτσεβέν δεν είχε έρθει για τρίτος την περασμένη χρονιά, πρώην NBAer γαρ.
Κατά τα άλλα, ναι, ο Παναθηναϊκός δεν παίζει ούτε το μισό από αυτό που προορίζεται βάσει ρόστερ. Πολλές φορές πέφτει κι ακόμη πιο χαμηλά. Ποιος/οι φταίει/νε; Η ευχή κι ελπίδα είναι κανείς, μακάρι μόνο η εποχή. Ή όλοι μαζί, αλλά κανένας λιγότερο ή περισσότερο (ακόμα).
Κατά τα άλλα (δεύτερη φορά), 5-3 στην Ευρωλίγκα. Πού να είχε κι αρνητικό ρεκόρ. Κι αποτελεί χρέος του να παραμείνει σε θετικό ρεκόρ με την ολοκλήρωση της τουρνέ σε Μονακό (92-84 @ Μονακό), Βελιγράδι (5/11 @ Ερυθρός Αστέρας), Παρίσι (11/11 @ Παρί) και Μαδρίτη (13/11 @ Ρεάλ), μήπως και βοηθήσει επιτέλους τον εαυτό του μέσα από τα μεθεπόμενα τρία παιχνίδια με τη Ντουμπάι (20/11), την Παρτιζάν (25/11) και τη Βαλένθια (5/11) στο ΟΑΚΑ.
Πω πω, Δεκέμβριο έφτασα στο πρόγραμμα. Κι άλλοι κάνουν ακόμα προετοιμασία.
Διαβάστε ακόμη: