Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Οι δύο εκπρόσωποι μας δεν κατάφεραν να μας μπολιάσουν με χαμόγελα, ωστόσο ήρθε η επική μονομαχία Σφαιρόπουλου-Ιτούδη για να μας δώσει μια νότα υπερηφάνειας! Η 13η αγωνιστική της φετινής EuroLeague χαρακτηρίστηκε από την αποτυχημένη απόβαση των αιωνίων στην Ισπανία, την κόντρα των κατά τεκμήριο δύο καλύτερων Ελλήνων προπονητών, αλλά και την διαφαινόμενη αλλαγή σκήπτρων στο Βόσπορο. Πέραν αυτού, το Eurohoops σας παρουσιάζει και την κατιούσα πορεία της Αρμάνι, αλλά και την έκπληξη των τελευταίων αγωνιστικών που ακούει στο όνομα Βαλένθια!
1. H νέα δύναμη του τουρκικού μπάσκετ δεν φέρει την υπογραφή του Ζοτς!
Δεν είναι αμαρτία, ούτε ιεροσυλία να το επικυρώσουμε. Η Φενέρ δεν είναι πλέον η κυρίαρχος του τουρκικού μπάσκετ!
Για κάποιους, τα σκήπτρα είχαν παραδοθεί από πέρσι, όχι μόνο στον ημιτελικό της EuroLeague αλλά και στους εγχώριους τελικούς, όπου η παρέα του Λάρκιν επικράτησε ύστερα από “μπρα ντε φερ” επτά αγώνων. Ωστόσο, υπήρχαν αμφιβολίες όσον αφορά την πιθανότητα αλλαγής στις ισορροπίες και στα κατεστημένα της γειτονικής χώρας. Σήμερα, μετά το πέρας των τριών πρώτων φετινών αναμετρήσεων μεταξύ των δύο ομάδων, το συμπέρασμα είναι πέρα για πέρα ασφαλές.
Η πρότελευταια -πλέον- νίκη της Εφές κόντρα στην ομάδα του Ζοτς ήταν μια από τις πιο εμφατικές. Δίχως τον Ντάνστον αλλά και τον Μοερμάν που επιστρέφει ενόψει διαβολοβδομάδας, οι παίκτες του Αταμάν πραγματοποίησαν εμφάνιση υπεροχής στο δεύτερο μέρος. Ο Σίμον απέδειξε για πολλοστή φορά πως αποτελεί το ιδανικότερο εργαλείο για ένα σύνολο που κάνει πρωταθλητισμό, ο Λάρκιν πως είναι ότι πιο ταλαντούχο υπάρχει αυτή την στιγμή στα guards σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ο Σανλί το γιατί θα ήταν το φαβορί για… most improved, αν υπήρχε το συγκεκριμένο βραβείο!
Ο τελευταίος αποτελεί το έσχατο παράδειγμα του λόγου που ο Αταμάν είναι σε θέση να κρατάει αυτή την ομάδα στην κορυφή. Βρίσκει συνεχώς “λαγούς από το καπέλο”. Για πόσο καιρό ακόμα δεν ξέρουμε βέβαια…