Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Το 2020 μας έχει υποδεχτεί εδώ και μερικές ώρες, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής και την έναρξη μιας νέας.
Μπορεί τις τελευταίες ώρες το ΝΒΑ να έχει καλυφθεί από το πέπλο του θανάτου του Ντέιβιντ, ωστόσο, όπως ο ίδιος ακράδαντα υποστήριζε, “The show always goes on”. Αν κρίνουμε βέβαια από την παρακαταθήκη που όπως θα δείτε παρακάτω, τότε πρέπει να περιμένουμε σπουδαία πράγματα στο εγγύς και όχι μόνο μέλλον.
Λος Άντζελες Λέικερς: Το τέλος της εποχής που δεν ξέραμε ότι ήρθε
Η αρχή της δεκαετίας σηματοδότησε και ένα φινάλε. Όταν ο Κόμπι Μπράιαντ σήκωνε στον ουρανό του Staples Center το πέμπτο πρωτάθλημα της καριέρας του και το 16ο στην ιστορία των Λέικερς, λίγοι περίμεναν πως αυτό θα ήταν και το τελευταίο. Ωστόσο, παρά τις οδυνηρές στιγμές των επόμενων χρόνων και την αποτυχία του three-peat, η πορεία της ομάδας του Φιλ Τζάκσον ήταν αξιοσημείωτη για πολλούς λόγους.
Αρχικά, διότι κατάφεραν να βγουν αλώβητοι από μια άκρως ανταγωνιστική περιφέρεια, στην οποία η πρώτη ομάδα των Playoffs (Λέικερς με ρεκόρ 57-25) απείχε μόλις επτά νίκες από την τελευταία (Θάντερ με 50-32)!
Όπως καταλαβαίνετε, τα δύσκολα ήρθαν νωρίς, κόντρα στους άκρως νεανικούς Θάντερ.
Βέβαια, τόσο απέναντι στην παρέα του Ντουράντ, όσο και κόντρα στους… γερόλυκους Σανς, οι “Λιμνάνθρωποι” βρήκαν στα πρόσωπα των Γκασόλ και Αρτέστ τους ήρωες που έψαχναν.
Το αντάμωμα με τους Σέλτικς στους Τελικούς μας χάρισε μια σειρά-χάρμα ιδέσθαι για τους λάτρεις της άμυνας (μόλις δύο φορές κάποια ομάδα ξεπέρασε τους 100 πόντους) , με τον Κόμπι Μπράιαντ να παίρνει εν τέλει μετά από επτά παιχνίδια την πολυπόθητη εκδίκηση του μετά την ήττα του 2008.
Ο ίδιος ο “Black Mamba” μάλιστα, παραδέχθηκε πως αν είχε ηττηθεί σε αυτή την σειρά, θα ήταν μίζερος για το υπόλοιπο της ζωής του…