Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Το 2020 μας έχει υποδεχτεί εδώ και μερικές ώρες, σηματοδοτώντας το τέλος μιας εποχής και την έναρξη μιας νέας.
Μπορεί τις τελευταίες ώρες το ΝΒΑ να έχει καλυφθεί από το πέπλο του θανάτου του Ντέιβιντ, ωστόσο, όπως ο ίδιος ακράδαντα υποστήριζε, “The show always goes on”. Αν κρίνουμε βέβαια από την παρακαταθήκη που όπως θα δείτε παρακάτω, τότε πρέπει να περιμένουμε σπουδαία πράγματα στο εγγύς και όχι μόνο μέλλον.
Λος Άντζελες Λέικερς: Το τέλος της εποχής που δεν ξέραμε ότι ήρθε
Η αρχή της δεκαετίας σηματοδότησε και ένα φινάλε. Όταν ο Κόμπι Μπράιαντ σήκωνε στον ουρανό του Staples Center το πέμπτο πρωτάθλημα της καριέρας του και το 16ο στην ιστορία των Λέικερς, λίγοι περίμεναν πως αυτό θα ήταν και το τελευταίο. Ωστόσο, παρά τις οδυνηρές στιγμές των επόμενων χρόνων και την αποτυχία του three-peat, η πορεία της ομάδας του Φιλ Τζάκσον ήταν αξιοσημείωτη για πολλούς λόγους.
Αρχικά, διότι κατάφεραν να βγουν αλώβητοι από μια άκρως ανταγωνιστική περιφέρεια, στην οποία η πρώτη ομάδα των Playoffs (Λέικερς με ρεκόρ 57-25) απείχε μόλις επτά νίκες από την τελευταία (Θάντερ με 50-32)!
Όπως καταλαβαίνετε, τα δύσκολα ήρθαν νωρίς, κόντρα στους άκρως νεανικούς Θάντερ.
Βέβαια, τόσο απέναντι στην παρέα του Ντουράντ, όσο και κόντρα στους… γερόλυκους Σανς, οι “Λιμνάνθρωποι” βρήκαν στα πρόσωπα των Γκασόλ και Αρτέστ τους ήρωες που έψαχναν.
Το αντάμωμα με τους Σέλτικς στους Τελικούς μας χάρισε μια σειρά-χάρμα ιδέσθαι για τους λάτρεις της άμυνας (μόλις δύο φορές κάποια ομάδα ξεπέρασε τους 100 πόντους) , με τον Κόμπι Μπράιαντ να παίρνει εν τέλει μετά από επτά παιχνίδια την πολυπόθητη εκδίκηση του μετά την ήττα του 2008.
Ο ίδιος ο “Black Mamba” μάλιστα, παραδέχθηκε πως αν είχε ηττηθεί σε αυτή την σειρά, θα ήταν μίζερος για το υπόλοιπο της ζωής του…
Ντάλας Μάβερικς: Το απόλυτο θαύμα με… αμέτρητες εξηγήσεις
Θα ήταν τρομερά δύσκολο ή ουτοπικό να επικεντρωθούμε στο supporting cast μιας ιστορίας με έναν εξέχοντα πρωταγωνιστή;
Όσο κλισέ κι αν θεωρείται, οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά στο υψηλό επίπεδο και στην περίπτωση των Μαβερικς του 2011 αυτές οι λεπτομέρειες είναι κάτι παραπάνω από αξίες αναφοράς.
Ο Ντιρκ Νοβίτσκι κατάφερε να οδηγήσει τους Μάβερικς στην μεγαλύτερη έκπληξη της δεκαετίας, όμως δεν ήταν μόνος.
Η απουσία λόγω τραυματισμού του Καρόν Μπάτλερ δημιούργησε κενό επιθετικά, το οποίο χρειαζόταν απάντηση.
Η λύση ήρθε μέσω των Τζέισον Τέρι και Πέτζα Στογιάκοβιτς, οι οποίοι καθ’ όλη την διάρκεια των Playoffs βρισκόντουσαν στην ζώνη του… Λυκόφωτος.
Ταυτόχρονα, η αμυντική παρουσία του Τάισον Τσάντλερ αλλά και του Σον Μάριον προσέφερε ασφάλεια στους υπόλοιπους.
Ο βετεράνος πλέον Τζέισον Κιντ έδινε την απαραίτητη ψυχραιμία, την ώρα που ο νεαρός τότε Τζέι Τζέι Μπαρέα ήταν η… ανάσα πολυτελείας.
Αν προσθέσετε στο μείγμα των πάντα οξύθυμο Ντεσόν Στίβενσον, που αποτελούσε… κόκκινο πανί για τον ΛεΜπρόν, είναι εμφανής ο λόγος που η ομάδα του Καρλάιλ έφτασε μέχρι το τέλος, κατατροπώνοντας κατά σειρά:
Μαϊάμι Χιτ: Η εξιλέωση του ΛεΜπρόν και τα επτά δαχτυλίδια που δεν ήρθαν ποτέ
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για την δυναστεία που… δεν πραγματώθηκε ποτέ!
Οι Χιτ κατάφεραν να κερδίσουν το… μίσος της κοινής γνώμης του ΝΒΑ το 2010, όταν η απόφαση των ΛεΜπρόν Τζέιμς και Κρις Μπος να μετακομίσουν στην Φλόριντα τους έκανε την πρώτη πραγματική superteam της λίγκας. Η αναπάντεχη ήττα τους στους Τελικούς του 2011, συνάμα με την κάκιστη και… απαθή απόδοση του ΛεΜπρόν κόντρα στους Μάβερικς τον έφερε προ των ευθυνών του, ωστόσο ο ίδιος φρόντισε να σιγήσει τις κριτικές την επόμενη χρονιά. Στη regular season είχε γυρίσει τον διακόπτη στο… beast-mode, κερδίζοντας με άνεση το βραβείο του MVP.
Όλα αυτά βέβαια θα σβήνονταν γρήγορα αν δεν κατάφερνε στο τέλος να φτάσει στο πολυπόθητο δαχτυλίδι. Κάπως έτσι, όταν στους Τελικούς της Ανατολής ο Πολ Πιρς ευστοχούσε μπροστά στον “Βασιλιά”, κάνοντας το 3-2 για τους Σέλτικς μέσα στο Μαϊάμι, όλα έδειχναν να (ξανά)καταρρέουν.
Με το έκτο παιχνίδι στην έδρα της Βοστώνης, ο ΛεΜπρόν έπρεπε να βγει μπροστά. Αν κρίνουμε από το γεγονός πως έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του, μάλλον τα κατάφερε!
Κόντρα στα προγνωστικά, οι Χιτ έκαναν το 3-3 και μετά στην έδρα τους τελειώσαν τους Σέλτικς, φτάνοντας ξανά στους Τελικούς. Εκεί, το εμπόδιο των άκρως ταλαντούχων αλλά άπειρων Θάντερ δεν μπορούσε να στερήσει από τον Τζέιμς την εξιλέωση…
Την επόμενη χρονιά, οι Χιτ παραλίγο να βρουν τον… δάσκαλο τους στους Τελικούς της Ανατολής, αυτή την φορά από τους Πέισερς του ανερχόμενου Πολ Τζορτζ. Σε μια σειρά που κρίθηκε και πάλι στα επτά ματς, ο ΛεΜπρόν και οι πρωταθλητές της περασμένης σεζόν κατάφεραν να βγουν αλώβητοι, φτάνοντας καλά στο τέλος του δρόμου. Αυτή την φορά βέβαια, ο αντίπαλος έμελλε να προτάξει ακόμα πιο μεγάλη αντίσταση.
Οι Σαν Αντόνιο Σπερς του Γκρεγκ Πόποβιτς βρίσκονταν κυριολεκτικά μια άμυνα μακρία από τον τίτλο. Στο έκτο παιχνίδι της σειράς οι Χιτ ήταν στο -3 (95-92) με 15 δευτερόλεπτα να απομένουν. Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς αστόχησε, ο Κρις Μπος πήρε το σπουδαιότερο ριμπάουντ της καριέρας του και ο Ρέι Άλεν ευστόχησε στο πιο “iconic” σουτ της δεκαετίας.
.@Hoophall Class of 2018: Greatest shot in NBA Playoff history? Ray Allen’s Game 6 Classic in the 2013 NBA Finals is certainly in the conversation. Miami went on to win Game 6 in overtime and then take Game 7 for its second straight championship. pic.twitter.com/iTC4vrlZBy
— NBA History (@NBAHistory) March 31, 2018
Οι Χιτ θα επικρατούσαν εν τέλει στην παράταση, όπως και στο Game 7, κατακτώντας το δεύτερο σερί πρωτάθλημα τους, την ώρα που ο ΛεΜπρόν αναδεικνυόταν για δεύτερη φορά MVP των Τελικών.
Ακόμα και μετά από αυτή την εξέλιξη, ήταν προφανές πως η υπόσχεση του ΛεΜπρόν για επτά δαχτυλίδια τουλάχιστον δεν θα πραγματωνόταν. Ο Ντουέιν Γουέιντ είχε πάψει να μοιάζει με τον “Flash” των 2000s, ο κορμός των Χιτ είχε γεράσει, ενώ ο σημαντικότατος Σέιν Μπατίερ αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, αφήνοντας ένα κενό που δεν καλύφθηκε ποτέ…