Του Γιώργου Ορφανάκη/info@eurohoops.net
Το τριήμερο 13 με 15 Μαΐου ολόκληρος ο μπασκετικός κόσμος της Ευρώπης θα έχει τα μάτια του στραμμένα στο Βερολίνο εκεί όπου φιλοξενείται το Final 4 της Ευρωλίγκας.
Η ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη, η Λοκομοτίβ του Γιώργου Μπαρτζώκα, η Λαμποράλ του Βέλιμιρ Περάσοβιτς και η Φενέρμπαχτσε του Ζέλιμο Ομπράντοβιτς ταξιδεύουν στη Γερμανία με μοναδικό στόχο την κατάκτηση του τροπαίου.
Οι τέσσερις σπουδαίοι προπονητής μίλησαν στο επίσημο site της διοργάνωσης και γύρισαν το χρόνο αρκετά χρόνια πίσω εξηγώντας πως ξεκίνησε η βαθιά αγάπη τους με το μπάσκετ.
Αναλυτικά όσα δήλωσαν οι τέσσερις προπονητές
Ζέλικο Ομπράντοβιτς: “Η σχέση μου με το μπάσκετ ξεκίνησε χάρη στον πατέρα μου ο οποίος με έπαιρνε μαζί του για να βλέπουμε τα παιχνίδια της ομάδας της πόλης μου, του Μπόρατς. Θυμάμαι πως περίμενα να έρθει το Σάββατο με μεγάλη ανυπομονησία και μία ολόκληρη εβδομάδα παρακαλούσα τον πατέρα μου αν θα πάμε στο γήπεδο. Θα το θυμάμαι για πάντα γιατί ήταν κάτι ιδιαίτερο για εμένα.
Η πιο κρίσιμη στιγμή ήταν το 1973. Ήμουν 13 ετών όταν στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης (1973) ο Ντράζεν Νταλίμπαγκιτς αγωνιζόταν με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Κατάγεται από την ίδια πόλη με εμένα και για ολόκληρη την πόλη ήταν κάτι το απίστευτο να τον βλέπουμε. Ήταν η στιγμή που έγινε το… κλικ και άρχισε να μου αρέσει τόσο πολύ το μπάσκετ.
Αγαπώ το μπάσκετ, κάθε πρωί που ξυπνάω είμαι πολύ χαρούμενος. Πηγαίνω στο γήπεδο, έχω την ευκαιρία να δουλέψω με τους παίκτες μου και να συζητήσω με τους συνεργάτες μου τα πάντα. Έχω το μπάσκετ μέσα στο αίμα μου, πραγματικά!”
Βέλιμιρ Περάσοβιτς: “Όταν ήμουν μικρός παρακολουθούσα τα παιχνίδια της Γιουγκοσλαβίας τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 70′ και κυρίως το 80′. Είχαν εκπληκτική ομάδα και έφτασαν μέχρι την κατάκτηση του χρυσού στο Παγκόσμιο.
Οι επιτυχίες της Εθνικής Ομάδας πάντα δημιουργούν αυτού του είδους τα συναισθήματα, οι νέοι παίκτες θέλουν να παίξουν μπάσκετ και έτσι εγώ έβγαινα στο δρόμο για να παίξω μπάσκετ με τους φίλους μου. Θυμάμαι πως η τηλεόραση έδειχνε ένα παιχνίδι την εβδομάδα, στις 5 το απόγευμα κάθε Σάββατο, και ήμουν πάντα έτοιμος για να το παρακολουθήσω.”
Δημήτρης Ιτούδης: “Η πρώτη μου επαφή με τον αθλητισμό ήταν μέσω του ποδοσφαίρου. Ωστόσο ένας προπονητής με τράβηξε μακριά από το ποδόσφαιρο και με έσπρωξε προς το μπάσκετ. Πάντα θα του χρωστάω. Στη συνέχεια, όταν ήμουν 16-17 ετών η Εθνική Ελλάδας κέρδισε το Ευρωπαϊκό του 1987 και αυτό λειτούργησε σαν επανάσταση μέσα μου.
Στη Θεσσαλονίκη το μπάσκετ ξεχείλιζε και μετά αποφάσισα να πάω στη Γιουγκοσλαβία και στη συνέχεια στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας για να σπουδάσω και να μάθω από τους κορυφαίους. Το μπάσκετ είναι ένα πολύ συναρπαστικό άθλημα. Νομίζω πως είναι το πιο όμορφο άθλημα από όλα τα ομαδικά.”
Γιώργος Μπαρτζώκας: “Θυμάμαι τους Σέλτικς με τον Λάρι Μπερντ και τους Λέικερς με τον Μάτζικ Τζόνσον και τον Καρίμ Αμντούλ Τζαμπάρ. Αλλά την ίδια στιγμή στην Ελλάδα είχαμε μερικούς σπουδαίους παίκτες όπως οι Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης και Παναγιώτης Φασούλας οι οποίοι ήταν τα είδωλα μου.
Όταν ήμουν παίκτης ήταν μια σπουδαία εμπειρία για εμένα που την απόλαυσα, όμως είχα κάποιους σοβαρούς τραυματισμούς στο γόνατο και έπρεπε να τελειώσω την καριέρα μου νωρίτερα. Σκέφτηκα πως θα ήταν καλό να γίνω προπονητής για να μείνω κοντά στο άθλημα που αγαπώ τόσο πολύ.”