Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Αυτό που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες ανάμεσα σε Δημήτρη Γιαννακόπουλο και Ευρωλίγκα δεν είναι κόντρα, είναι ένας ανηλεής, ακραίος πόλεμος, με απρόβλεπτες συνέπειες. Η πλέον απρόβλεπτη, ίσως και μοιραία (για αμφοτέρους) είναι η επαπειλούμενη αποχώρηση του Παναθηναϊκού από τη διοργάνωση, στην οποία αποδεδειγμένα ανήκει.
Για την οικονομία της συζήτησης, ναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει κάνει μεγάλα λάθη και έχει αντιδράσει ασυγκράτητα, άσχημα και υπερβολικά, ωστόσο σε αυτή την κόντρα εξουσίας, μαλώνει μόνος του; Σε έναν καυγά δεν μαλώνει κάποιος μόνος του, υπάρχει κι άλλη πλευρά.
Μπορεί η πλευρά του διευθυντηρίου της Βαρκελώνης να εμφανίζεται σε πολύ κόσμο (μη φίλους του Παναθηναϊκού) ως η “καλή” της ιστορίας, αλλά είναι έτσι; Εχει δράσει με τρόπο που αρμόζει σε μια σοβαρή διοργάνωση, απέναντι σε μία εκ των πλέον ιστορικών και ισχυρών ομάδων που την απαρτίζουν και τον ιδιοκτήτη της;
Η ποινή απαγόρευσης εισόδου στον ισχυρό άνδρα των “πράσινων” εξ αρχής έκανε τεράστια εντύπωση. Κι άλλες φορές Παναθηναϊκός και Γιαννακόπουλος έχουν τιμωρηθεί (περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα), ωστόσο αυτή η ποινή ήταν πιο πολύ ατιμωτική, παρά εξοντωτική.
Δεν ήταν πρόστιμο ή τιμωρία έδρας που θα κόστιζε άμεσα οικονομικά, αλλά απαγόρευση εισόδου στον ιδιοκτήτη της ομάδας για ένα χρόνο. Μια ποινή που έδωσε την εντύπωση έκδηλης εκδικητικότητας από πλευράς Ευρωλίγκας, για μια διαμάχη με Τούρκους οπαδούς της Φενέρ στα social media, η οποία… ξέφυγε σε απαράδεκτο επίπεδο και από πλευράς Γιαννακόπουλου, μετά τις ύβρεις και τις απειλές των Τούρκων, ακόμα και για την οικογένειά του “πράσινου” ιδιοκτήτη.
Ο “πέλεκυς” ήταν βαρύς με τους 12 μήνες, ωστόσο μεγαλύτερο αρνητικό δείγμα ήταν η απόρριψη της αίτησης αναστολής εκτέλεσης της ποινής εκ μέρους της διοργανώτριας. Δεν αναφερόμαστε στην έφεση, που είναι άλλο κομμάτι, αλλά στην αίτηση αναστολής, που ίσως θα μπορούσε να γίνει δεκτή για να πέσουν λίγο οι τόνοι, αλλά φευ…
Γιατί έγινε αυτό;
Γιατί ο Παναθηναϊκός ανέκαθεν (όχι μόνο επί Δημήτρη Γιαννακόπουλου, αλλά και επί Παύλου και Θανάση) δεν ήταν “yes master” των επικεφαλής;
Γιατί αντιδρούσε σε κάθε διαιτητική απόφαση εναντίον του ακόμα και με άκομψο τρόπο;
Γιατί το 2016 υπέγραψε τελευταίος και με αμφιβολίες το δεκαετές συμβόλαιο, αφού μελέτησε προσεκτικά τα έγγραφα;
Ακραία αντίδραση η αποχώρηση
Λάθη έχουν γίνει και από “πράσινης” πλευράς. Γιατί η απειλή αποχώρησης από μια μεγάλη διοργάνωση, πέραν του ότι είναι πιο περίπλοκη απ’ ότι φαίνεται (οικονομικά και όχι μόνο), είναι δεδομένα μια ακραία αντίδραση, ως αποτέλεσμα μεγάλου θυμού.
Οσο θιγμένος, αδικημένος κι αν αισθάνεσαι, η αποχώρηση δεν είναι η λύση, έστω και σε μια σχέση που έχει βρεθεί πολλές φορές στα χαρακώματα, πόσω μάλλον όταν κι εσύ έχεις κάνει λάθη και υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει να τηρηθούν.
Αυτό που χρειάζεται είναι ψυχραιμία και όχι παρορμητικές αποφάσεις χωρίς επιστροφή, που μπορεί να σημαδέψουν και να ορίσουν το μέλλον της ομάδας, η οποία έχει βέβαια το δικαίωμα να απαιτεί ισότιμη μεταχείριση όπως όλες, σε όλα τα επίπεδα και όχι να αντιμετωπίζεται ως “ξένη”.
Ένα μεγάλο “ναι”, αλλά είναι άδικο
Στο ερώτημα που θέτει και το poll που άρχισε το Eurohoops για το αν ο Παναθηναϊκός πρέπει να μείνει στην Ευρωλίγκα, ενόψει του ενδεχόμενου δημοψηφίσματος, η δική μου απάντηση είναι ξεκάθαρο “ναι”.
“Ναι” γιατί ο Παναθηναϊκός δε νοείται να μην αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα
“Ναι” γιατί η Ευρωλίγκα δε νοείται να μην έχει τον Παναθηναϊκό
Αντίστοιχα όμως, προφανώς και δε νοείται Παναθηναϊκός χωρίς την ηγεσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, γιατί κακά τα ψέματα, χωρίς την οικονομική του στήριξη και το μεράκι του για την ομάδα, παρά τα μεγάλα λάθη και τις ατυχείς αντιδράσεις του, είναι ο αιμοδότης της. Η παρουσία του στην ηγεσία της ΚΑΕ και τα χρήματα που έχει βάλει είναι ο λόγος που αυτή η ομάδα δεν κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το 2012, όταν αποχώρησαν οι “Κολοσσοί” Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος και αγωνιστικά οι “πράσινοι” αποψιλώθηκαν, μετά την απόφαση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς να… ανοίξει την πόρτα της μεγάλης φυγής.
Αντίθετα, σε αντίθεση με όσα περίμεναν οι περισσότεροι και πιθανότατα αδιανόητα άμεσα, στάθηκε στα πόδια της και διεκδικεί την επιστροφή της στο υψηλότερο επίπεδο, αυτό του Final-4.
Το δίλημμα από πλευράς Γιαννακόπουλου (“αν μείνουμε στην Ευρωλίγκα εγώ φεύγω” όπως υπογράμμισε στη γραπτή του δήλωση) είναι πέρα για πέρα άδικο πρώτα για τον ίδιο και μετά για τον κόσμο που στηρίζει, γιατί δικαιούται και πρέπει να βλέπει την ομάδα του στο υψηλό επίπεδο, που είναι η Ευρωλίγκα, απέναντι στους καλύτερους κι όχι οπουδήποτε αλλού. Επειδή και το τριφύλλι είναι στους κορυφαίους, οφείλει να μην ανοίξει την πόρτα και να φύγει, αλλά να είναι εκεί και να φροντίσει μαζί με όλες τις ομάδες να βελτιώσει τη διοργάνωση όπου χρειάζεται, σε όποιο επίπεδο κι αν χρειάζεται.
Πολύς κόσμος απαντά “όχι” στο poll, γιατί έχει στο μυαλό του αυτή τη στιγμή την Ευρωλίγκα ως το “παρεάκι του Μπερτομέου” και όχι ως την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, όπου πρέπει να αγωνίζονται οι κορυφαίες ομάδες, ανάμεσά τους φυσικά και ο Παναθηναϊκός, η κορυφαία ομάδα της τελευταίας 20+ετίας.
Αυτή η εντύπωση, λόγω της κόντρας που είναι σε πλήρη εξέλιξη, είναι λανθασμένη, πρώτα απ’ όλα γιατί η εκάστοτε διοργάνωση δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι “τσιφλίκι” ενός ανθρώπου ή μιας “παρέας”, αλλά ένα πεδίο όπου οι κορυφαίοι παίζουν εναντίον των κορυφαίων για να στεφθεί στο τέλος ο πρωταθλητής Ευρώπης. Η Ευρωλίγκα είναι μια μεγάλη διοργάνωση, με τα καλά και τα κακά της.
Δυστυχώς όμως, πολλές φορές η αντιμετώπιση του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια δείχνει εχθρική στάση. Μπορεί από το 2012 κι έπειτα να μην έχει υπάρξει παιχνίδι-σφαγή, όπως ο αλησμόνητος τελικός του 2009 στο Βερολίνο με τον Αρτεάγκα ή ο εξίσου αλησμόνητος και ιστορικός ημιτελικός του 2012 στην Πόλη με την ΤΣΣΚΑ, ωστόσο σταθερά η αντιμετώπιση των “πράσινων” δεν είναι ισότιμη κι αυτό φαίνεται, κάτι που έχει μεγιστοποιήσει την καχυποψία εκ μέρους της διοίκησης και του κόσμου της ομάδας.
Χαμένη (και) η Ευρωλίγκα
Στην υποθετική περίπτωση που ο Παναθηναϊκός αποχωρήσει, τότε προφανώς και η διοργάνωση θα έχει δεχτεί ένα πάρα πολύ ισχυρό πλήγμα. Πλήγμα γιατί δεν θα έχει πλέον μαζί της μία εκ των 11 ομάδων που αποτελούν τη βάση της, μία εκ των ομάδων που είναι πολύ βαρύ “χαρτί”, γιατί αποτελεί πολύ μεγάλο μέγεθος από μόνη της και σταθερός αιμοδότης του ευρωπαϊκού μπάσκετ εδώ και δεκαετίες και δεν αντιπροσωπεύει απλά μια μεγάλη αγορά χωρίς όμως μπασκετική δυναμική.
Είναι δυνατόν η πιο επιτυχημένη ομάδα της σύγχρονης ιστορίας της Ευρωλίγκας να μην είναι πλέον στη διοργάνωση; Είναι δυνατόν η ομάδα που κόβει τα περισσότερα εισιτήρια τη σεζόν που διανύουμε και διαθέτει την καλύτερη έδρα να μην είναι ανάμεσα στους κορυφαίους; Κανείς δεν θα το ήθελε αυτό, ούτε η Ευρωλίγκα, ούτε ο Παναθηναϊκός.
Κι επειδή πολλές φορές ισχύει η θεωρία του ντόμινο, ποιος εγγυάται πως ένα “αντίο” του Παναθηναϊκού δεν θα αποτελέσει αφορμή για να φύγουν κι άλλα μεγάλα κλαμπ;
Ο κόσμος “βράζει”, αλλά προηγείται η νίκη με Μπασκόνια
Πολλοί λένε πως το παιχνίδι με την Μπασκόνια θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε το ΟΑΚΑ να δείξει ότι στηρίζει τον Παναθηναϊκό και τον ιδιοκτήτη του σε αυτόν τον “πόλεμο”. Ενα συλλαλητήριο πριν την… κάλπη που προτίθεται να ανοίξει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα που μυρίζει… μπαρούτι, ο Τσάβι Πασκουάλ και οι παίκτες του έχουν προετοιμαστεί για μια πολύ κρίσιμη και δύσκολη αναμέτρηση. Η Μπασκόνια που έρχεται στο ΟΑΚΑ κάθε άλλο παρά εύκολη λεία είναι κι αυτό αποδεικνύεται κι από το παρελθόν, πρόσφατο ή μη, όπου οι Βάσκοι, με όποιο… όνομα κι αν έχουν έρθει στην Αθήνα, δυσκολεύουν τους “πράσινους” κι έχουν καταφέρει ουκ ολίγα “χτυπήματα”.
Δεν λαμβάνουμε καν υπόψη πως το 2016 είχαν αποκλείσει με “σκούπα” τον Παναθηναϊκό από το Final-4 και θυμόμαστε το περσινό αντίστοιχο παιχνίδι που κρίθηκε στο τέλος από μια τρομερή άμυνα του Καλάθη στον Μπομπουά, με τον Γάλλο στον φετινό πρώτο γύρο να παίρνει “εκδίκηση” με το λέι απ που έδωσε τη νίκη στους Βάσκους.
Η Μπασκόνια που παλεύει για την παρουσία της στην οκτάδα δεν προτίθεται να πουλήσει φτηνά το τομάρι της, με την ομάδα του Πασκουάλ να οφείλει να μην αφήσει τον ρυθμό να… τρελαθεί όπως θα ήθελαν οι φιλοξενούμενοι, αλλά να πάει το ματς στα δικά της μέτρα.
Βέβαια, για να το πετύχει και να παραμείνει με όλες τις πιθανότητες σε τροχιά τετράδας και πλεονεκτήματος θα πρέπει να κάνει μια αρκούντως καλύτερη εμφάνιση σε σχέση με τις πρόσφατες και να καλύψει για πρώτη φορά από τότε που της λείπει, επάξια το κενό του τραυματία Ματ Λοτζέσκι (κυρίως τα σουτ και τις ιδανικές αποστάσεις που δημιουργούνται όταν είναι στο παρκέ), ο οποίος θα λείψει για πέμπτο σερί ευρωπαϊκό ματς.
Αξίζει να σημειώσουμε πως στο καρέ αγώνων από το οποίο έχει λείψει ο 32χρονος Βελγοαμερικανός γκαρντ/φόργουορντ, ο απολογισμός είναι τρεις ήττες και μία νίκη κι αυτή στο τελευταίο δευτερόλεπτο της παράτασης με την Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ…