Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός πήρε μια νίκη που στο σχεδιασμό του για το φετινό καλεντάρι την είχε τσεκαρισμένη ως αυτονόητη και απαραίτητη. Συνεχίζει να έχει την τύχη στα χέρια του για το πλεονέκτημα έδρας, πάει στο ΟΑΚΑ για το μεγάλο ντέρμπι της επόμενης αγωνιστικής αφήνοντας πίσω του το σοκ της αποτυχίας στη Κρήτη και της απώλειας του τίτλου και την ίδια στιγμή περιμένει το Σάββατο στην Αθήνα και τον Μπόμπι Μπράουν!
Από το βράδυ απέναντι στη Βαλένθια θα θυμόμαστε το εξής: Ο υγιής και με προπονήσεις και παιχνίδια στα πόδια του Σπανούλης, παραμένει στα 36 του Top class γκαρντ στην Ευρώπη, ικανό για όλα. Θα μου πείτε σας… φώτισα, σιγά το νέο.
Ε, στην Ελλάδα πολλές φορές χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα. Στα θετικά η εμφάνιση του Μιλουτίνοφ, τα μικρά ξεσπάσματα του Μάντζαρη και φυσικά ο Κώστας Παπανικολάου.
Από τους πιο all around φοργουορντ στην Ευρωλίγκα. Ξεκάθαρα.
Υπάρχει κάτι άλλο να κρατήσουμε; Ναι. Κάποιοι ξένοι, δηλαδή ο Ρόμπερτς κατά κύριο και πρώτο λόγο και μετά ο Τόμπσον – λόγω λιγότερο σημαντικού ρόλου και σταθερών ευκαιριών – είτε δεν έχουν την ικανότητα, είτε ψυχολογία να οδηγήσουν το… βαρύ από κάθε άποψη κάρο που λέγεται ο Ολυμπιακός.
Ήταν επιβεβλημένη, λοιπόν, η προσθήκη με γκαρντ που έχει μη συμβατικά στοιχεία, που έχει ΤΑΛΕΝΤΟ, στην τελική. Φαινόταν εδώ και πολύ καιρό. Έγινε τώρα.
Φορτσάτο ξεκίνημα
Το μας ξεκίνησε με καλούς οιωνούς για τον απλούστατο λόγο πως ο Σπανούλης είχε κέφια! Ο αρχηγός του Ολυμπιακού έβγαζε πολλή ενέργεια, μάζευε και… διάβαζε την άμυνα με μαεστρία και έκανε… μάγκα τον Νίκολα Μιλουτίνοφ!
Είναι χαρακτηριστικό πως μετά από μόλις 6 λεπτά αγώνα ο Vspan είχε 7 πόντους και 4 ασίστ, με τον Σέρβο σέντερ να έχει εκμεταλλευτεί τις πάρε – βάλε πάσες.
Μαζί με αυτό το δίδυμο, τρομερή δουλειά έκανε και ο Κώστας Παπανικολάου που ήταν παντού και… πάντα. Έβγαινε μετά τις αλλαγές στα σκριν στον Ερικ Γκριν, έδινε σπουδαίες βοήθειες, έβαζε τα χέρια του παντού.
Το ιδανικό για τον Ολυμπιακό πρώτο δεκάλεπτο έκλεισε με το σκορ στο 22-11. Η ομάδα ήταν πολύ καλή στην άμυνα, έβγαζε… χέρια πάνω στη μπάλα, αλλά και σε όλες τις προσπάθειες για πάσες στο χαμηλό ποστ, προστάτευσε το αμυντικό ριμπάουντ και όλα πήγαιναν καλά.
Αλλαγή ρυθμού και υποχώρηση της άμυνας
Στο δεύτερο δεκάλεπτο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν με τόσο εύκολο και… αρμονικό για τον Ολυμπιακό τρόπο. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έβαλε στο παρκέ το second unit με Ρόμπερτς, Μακλίν, Στρέλνιεκς, Παπαπέτρου και αυτόματα η δημιουργία και η αποτελεσματικότητα της επίθεσης έπεσε, κάτι που συνέβη και στην άμυνα.
Οι πρωταθλητές Ισπανίας κέρδισαν με επί μέρους σκορ 18-28 την δεύτερη περίοδο κι έτσι οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με τον Ολυμπιακό να έχει το πενιχρό +1 (40-39) στο ενεργητικό του.
Εγιναν λάθη στην επίθεση, που έδωσαν ευκαιρίες για τρανζίσιον στην Βαλένθια, ο Σαν Εμετέριο είχε βρει ρυθμό και έκανε μεγάλη ζημιά στους κόκκινους (14π), πολύ βοήθησε με “βρώμικη” δουλειά και καλά τελειώματα και ο Ουίλ Τόμας, ενώ κάποιες καλές στιγμές είχε και ο Έρικ Γκριν.
Χρειάστηκε να επιστρέψει ο Σπανούλης ξανά για να αρχίσει να… δουλεύει πάλι η επίθεση (40-32), αλλά ένα σερί 7-0 των φιλοξενούμενων σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έφερε τους δύο μονομάχους (σχεδόν) στα ίσια.
Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν να επιστρέψει στα ίδια επίπεδα έντασης και αποτελεσματικότητας στην άμυνα, να βάλει κάποια περιφερειακά σουτ (1/7 τρίποντα στο ημίχρονο) και να έχει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ βοήθεια από τους παίκτες που ερχόταν από τον πάγκο.
Σούπερ ξεκίνημα ξανά!
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε όπως… έπρεπε στο δεύτερο ημίχρονο! Με τον Παπανικολάου να μαζεύει το ένα ριμπάουντ μετά το άλλο και τον Σπανούλη να… μαγεύει! Με τον Βασίλη σε τρομερό ρυθμό και μομέντουμ, οι κόκκινοι έτρεξαν ένα σερί 15-4 και πήγαν ξανά την διαφορά πάνω από τους 10 πόντους (55-44).
Ο Μιλουτίνοφ συνέχισε να κυριαρχεί στο ζωγραφιστό, ο Παπανικολάου τα έκανε όλα καλά και αποτελεσματικά, ο Πρίντεζης προσπαθούσε να δημιουργήσει, αφού σε κάθε προσπάθειά του να ποστάρει ερχόταν παγίδα και μέχρι τα μέσα της περιόδου όλα λειτουργούσαν πολύ καλά.
Μοναδικό ψεγάδι ήταν οι βολές, με τον Ολυμπιακό να σουτάρει με 50% (7/14) σε εκείνο το σημείο. Με τρίποντο του Μάντζαρη η διαφορά πήγε στους 12 (60-48) και εκεί που φαινόταν πως οι γηπεδούχοι βάζουν νερά στο αυλάκι, όλα διαφοροποιήθηκαν εκ νέου και η Βαλένθια αντέδρασε.
Πάλι από την αρχή!
Από το 60-48 κι έπειτα η Βαλένθια έτρεξε ένα σερί 2-13 και μείωσε σε 62-61! Με τον Σπανούλη στο πάγκο για να ξεκουραστεί ο Ολυμπιακός “κόλλησε” στην επίθεση και την ίδια στιγμή είχε προβλήματα στην άμυνα. Κυρίως γιατί ο Τζαμέλ Μακλίν ήταν κάκιστος μετά τις αλλαγές στα σκριν, με αργές αντιδράσεις σε πόδια και… μυαλό.
Ο Σαν Εμετέριο και ο Γκριν βρήκαν σκορ και το παιχνίδι έγινε ντέρμπι. Δύο λεπτά πριν το τέλος η Βαλένθια ήταν σε απόσταση αναπνοής και όλα μπορούσαν να συμβούν. Μια τέτοια ήττα από ομάδα χωρίς στόχους στη διοργάνωση, θα “έσβηνε” το τεράστιο διπλό στη Μαδριτη και θα έβαζε εμπόδιο για το στόχο του πλεονεκτήματος έδρας.
Ο Σπανούλης, όμως, είχε επιστρέψει. Προσωπικό καλάθι, ακόμα ένα με ταχύτητα… 25 χρονου, τρεις κερδισμένες βολές, από 68-67, το πήγε στο 75-69 και καληνύχτα σας!
Ναι, ο 36χρονος Σπανούλης μπορεί ακόμα όχι να επηρεάζει παιχνίδια, αλλά να τα κρίνει και να οργιάζει. Με ενέργεια, με ταχύτητα, με καθαρό μυαλό, με 25 πόντους, 9 ασίστ και ηγετικότητα που του τρέχει από τα μπατζάκια.
Τι σας κάνει εντύπωση;
Τον Βασίλη τον ζούμε εδώ και χρόνια, τον βλέπουμε ακόμα και θα τον παρακολουθούμε πιστεύω τουλάχιστον μέχρι τα 40 του! Χαρείτε τον, όπως πρέπει να χαιρόμαστε όλους τους ξεχωριστούς παίκτες τους Classic of all times όπως λένε και οι Αμερικανοί.
ΥΓ1. Κάποια στιγμή απόψε ο Σπανούλης και ο Σαν Εμετέριο απαντούσαν ο ένας στον άλλο με διαδοχικά καλάθια. Εννοείται πως η καλύτερη επίθεση, θα κερδίζει την καλύτερη άμυνα, όσο καλή κι αν είναι εκείνη. Νόμος στο παγκόσμιο μπάσκετ και τον έχουν αναλύσει δεκάδες ειδικοί και τοπ μορφές του αθλήματος. Αυτό πρέπει να έχει στο μυαλό του ο Ολυμπιακός για την φιλοσοφία του και τον τρόπο που δουλεύει και προσεγγίζει τα πάντα. Να σεβαστεί αυτό τον κανόνα, να συνεχίσει με σκληρό DNA στην άμυνα και τώρα που γίνονται κινήσεις, αν είναι τυχερός και ικανός, μπορεί να πάει πολύ ψηλά στην Ευρωλίγκα.
ΥΓ2. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να έχει πάρει γκαρντ ΠΡΙΝ τον τελικό με την ΆΕΚ και να τον είχε έτοιμο και προσαρμοσμένο στο νέο του περιβάλλον στο ματς που έκρινε τον πρώτο τίτλο. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
ΥΓ3. Δεν ξέρω αν ο Μπόμπι είναι η καλύτερη λύση. Γνωρίζω δύο πράγματα, όμως. Ήθελε σαν τρελός να έρθει στον Ολυμπιακό – όπως και ο Κιθ – και δεν είναι ακόμα ένα συμβατικό γκαρντ. Ξέρει να την βάζει τη μπαλίτσα στο καλάθι, έχει ΔΙΚΟ ΤΟΥ ολοκληρωμένο επιθετικό παιχνίδι. Το είχε ανάγκη αυτό όπως τα δέντρα το… νερό ο Ολυμπιακός.
ΥΓ4. Αν η ομάδα συνεχίσει να εμπιστεύεται άμυνα με αλλαγές σε όλα τα σκριν, οκ το δίδυμο Σπανούλης – Μπράουν μαζί μπορεί να έχει θέματα στα μις – ματς στο ποστ. Για όλα υπάρχουν λύσεις. Υπάρχουν και σύνθετες άμυνες, υπάρχουν και τρικ για γρήγορες αλλαγές στις… αλλαγές, που θα φέρουν φόργουορντ (όπως ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου) στους αντίπαλους ψηλούς, με ένα από τα δύο γκαρντ να πηγαίνει μετά για παράδειγμα πάνω σε αντίπαλα φόργουορντ που κυρίως σουτάρουν από τη περιφέρεια. Είπαμε, άλλωστε, η καλύτερη επίθεση κερδίζει την καλύτερη άμυνα.
Κι αν είναι να χάσεις, να χάσεις με άλλο τρόπο, όχι με αυτόν που βλέπουμε τα τελευταία δύο χρόνια.
ΥΓ5. Ανεβαίνει ο Μιλουτίνοφ, επιτέλους. Γυρνάει και ο Τιλί που σωματικά είναι έτοιμος. Με τον Μακλίν τι γίνεται; Στον τελικό με την ΆΕΚ δεν πρόλαβα να τον δω πολύ, αλλά με τη Βαλένθια μου έβγαζε ένα mood σαν να βαριέται, σα να παίζει με το ζόρι. Ίσως περνάει ένα “φεγγάρι”.
ΥΓ6. Μιλώντας για μπάσκετ και χωρίς να γνωρίζω τα ακριβή οικονομικά δεδομένα, ένα στοιχείο πλέον λείπει από τον Ολυμπιακό για να μην έχει χτυπητή αδυναμία σε βασικό στοιχείο του σύγχρονου μπάσκετ. Ένα αθλητικό πεντάρι να μπορεί να τελειώσει πικ εν ρολ φάσεις (σε μια ομάδα που υπάρχει ο Σπανούλης) και να βγάζει 4-5 άμυνες ως rim protector που στα ματς που θα κρίνουν την ιστορία της σεζόν, θα τις έχει ανάγκη η ομάδα. Ας μη ξέρει μπάσκετ, δεν πειράζει. Τέτοιοι, υπάρχουν στην αγορά και με μισθό 15 χιλιάδες δολάρια το μήνα πιστεύω.
ΥΓ7. Θα μου πεις, ο Ολυμπιακός λέει πως δεν θα φύγει ξένος και ότι απλά ήρθε ο Μπράουν. Αν γίνει αυτό, θα μιλάμε για 9 ξένους. 1) Πιστεύω πως αν κάποιος εκ των Ρόμπερτς και Τόμπσον ρίξει τις απαιτήσεις του στη προοπτική μιας αποζημίωσης, μπορεί να φύγει ξένος/οι. 2) Αυτή η Ευρωλίγκα, στο Βελιγράδι, είναι σημαδιακή, είναι ορόσημο. Όλοι παίζουν, όλοι θέλουν να τη σηκώσουν. Αυτός ο οργανισμός που έχει χάσει δύο τελικούς, αυτή η παρέα ατόμων, κι αυτός ο ΗΓΕΤΗΣ αξίζουν άλλη μια Ευρωλίγκα. Τους τη χρωστάει η ιστορία. Από τους προέδρους, ως το τελευταίο κρίκο της αλυσίδας. Υπό αυτό το πρίσμα κάθε κίνηση για να εξαντληθούν οι πιθανότητες να ζήσει ο Ολυμπιακός το όνειρο, είναι για να το πω συμβολικά πράξη ανθρώπου που κυνηγάει το μεγάλο του στόχο με “λύσσα” ως το τέλος και αυτούς τους ανθρώπους ιστορικά έχει αποδειχτεί πως στο τέλος τους ευνοεί και η τύχη.