Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός έκανε πέντε τις διαδοχικές νίκες του στην Ευρωλίγκα, βελτίωσε ακόμα περισσότερο το ρεκόρ του (18-7) και πλέον έχει το πολυπόθητο πλεονέκτημα έδρας ενόψει των πλέι οφ στο τσεπάκι του!
Μεγάλη υπόθεση, ιδίως αν αναλογιστούμε πως με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, οι κόκκινοι δεν γίνεται να πέσουν κάτω από την τρίτη θέση της regular season. Προς τα πάνω υπάρουν κάποια περιθώριο να καταλήξουν, προς τα κάτω όχι γιατί πια η διαφορά ασφαλείας είναι σημαντική με την Ρεάλ και την Ζαλγκίρις να έχουν τρεις νίκες λιγότερες, με πέντε παιχνίδια να απομένουν!
Τη “βασίλισσα” την έχει νικήσει δις ο Ολυμπιακός, την Ζαλγκίρις την περιμένει τελευταία αγωνιστική στον Πειραιά, οπότε δεν είναι πια νωρίς να πούμε ότι ο μεγάλος στόχος έχει ουσιαστικά κατακτηθεί και μάλιστα από νωρίς.
Μεγάλη υπόθεση και σημαντική επιτυχία για την ομάδα, που πρέπει να της πιστωθεί. Η διάρκεια είναι σπουδαίο πράγμα στον αθλητισμό και ο Ολυμπιακός για δεύτερη σερί φορά από τότε που άλλαξε το φορμάτ και εξελίχθηκε σε κανονικό πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών, αποδεικνύει πως διαθέτει τον τρόπο να μένει στον “αφρό” και να πλασάρεται πολύ ψηλά σε μια λίγκα τρομερά ανταγωνιστική. Για αυτό, εννοείται πως μεγάλο μερίδιο… ευθύνης στην επιτυχία, ανήκει στον Γιάννη Σφαιρόπουλο.
Πέρα από τη βαθμολογία, τα αποτελέσματα και τη νυν εικόνα που παρουσιάζουν οι “ερυθρόλευκοι” τα ακόμα καλύτερα νέα είναι πως με τις παρούσες συνθήκες, η καμπύλη της απόδοσης είναι πιθανότερο να πάει προς τα… πάνω!
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Το ξεκίνημα της μάχης
Τα πρώτα λεπτά εξελίχθηκαν όπως ακριβώς τα είχε σχεδιάσει και επιδιώξει ο Ολυμπιακός. Δυνατή και συγκεντρωμένη άμυνα με σωστές και καίριες χρονικά αλληλοκαλύψεις, στόχευση στο ποστ και στον Μιλουτίνοφ στην επίθεση απέναντι σε οργανωμένη άμυνα και ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ να μεταφερθεί γρήγορα η μπάλα για δημιουργία καταστάσεων στο τρανζίσιον παιχνίδι.
Ο Σπανούλης μοίραζε τη μπάλα μαεστρικά τόσο απέναντι σε σετ άμυνα, όσο και στο ανοιχτό γήπεδο και ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 10-3, αναγκάζοντας τον Λούκα Μπάνκι να πάρει τάιμ άουτ.
Οι πρωταθλητές Γερμανίας βρήκαν λύσεις από τον Χίκμαν που… ταλαιπώρησε τον Μάντζαρη και σκόραρε 7 μαζεμένους πόντους. Ο Σφαιρόπουλος αντέδρασε περνώντας τον Ρόμπερτς πάνω στον παίκτη με τον οποίο συζήτησε το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, αλλά τελικά προτίμησε τον Ρόμπερτς.
Ο Πρίντεζης στο μεταξύ είχε μπει στην επιθετική εξίσωση, κάτι που συνέβαινε από την αρχή με τον Μιλουτίνοφ, ο Vspan συνέχισε με κέφια και οι κόκκινοι έκλεισαν το πρώτο δεκάλεπτο με το σκορ στο 27-19.
Η επίθεση είχε λειτουργήσει μια χαρά με σκορ στο 5-5, στο ανοιχτό γήπεδο, με ποικιλία και διαφορετικούς τρόπους ανάπτυξης και απλά στην άμυνα κυρίως ο Χίκμαν (9π) και ο Ράιτ είχαν δώσει λύσεις και κρατούσαν κάπως… κοντά τη Μπάμπεργκ.
Στα πρώτα 10 λεπτά ο Ολυμπιακός είχε 6/7 δίποντα, 12/12 βολές, 6 ασίστ και 2 λάθη, νούμερα που έδειχναν ποιότητα, προσήλωση και αρκετά καλή επιθετική βραδιά.
Η ποιότητα του Ράιτ
Ο Ντορέλ Ράιτ, παίκτης με δεδομένη ποιότητα και αξιοπρεπέστατη πολυετή θητεία στο ΝΒΑ, κέρδισε δύο διαδοχικές μάχες από τον Τιλί και την υπόλοιπη άμυνα του Ολυμπιακού, έφτασε τους 10 πόντους και έφερε την ομάδα του στο -4 (27-23).
Άμεση η αντίδραση από τον πάγκο των γηπεδούχων με τάιμ άουτ και τον Μιλουτίνοφ ξανά στο παρκέ έναντι του Μακλίν που έκανε γρήγορα δύο φάουλ.
Και το χέρι του Λο
Η συνέχεια, όμως, είχε ακόμα καλύτερα νέα για την ομάδα του Μπάνκι. Ο Μαοντό Λο ήρθε από τον πάγκο και με δύο διαδοχικά τρίποντα ισοφάρισε σε 29-29! Ήταν η ώρα να περάσει στο παρκέ και ο Μπόμπι Μπράουν, μαζί με τους Στρέλνιεκς, Παπαπέτρου στο “3”, Τιλί και τον “Μίλου”.
Τιλί effect!
Η απάντηση του Ολυμπιακού ήταν άμεση. Με τρία τρίποντα! Ένα από τον Ρόμπερτς και δύο από τον Κιμ Τιλί, που πέρα από την άμυνα και τα ριμπάουντ, έχει ποιότητα και… απειλή και έξω από τα 6μ.75.
Οι κόκκινοι πήγαν στο 38-31, αλλά ο Λο συνέχισε με την ταχύτητά του να κάνει τη ζημιά και η Μπάμπεργκ ισοφάρισε εκ νέου (38-38). Με τον Γερμανό γκαρντ να έχει σκοράρει 11 πόντους σε 7 λεπτά με 4/5 σουτ!
Το δεκάλεπτο της Μπάμπεργκ και η χαλαρότητα του Ολυμπιακού
Με καλάθι του Ολιντέ στον αιφνιδιασμό, η Μπάμπεργκ πέρασε μπροστά (38-40). Το πρόβλημα του Ολυμπιακού στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Δέχτηκε 23 πόντους και σκόραρε μόλις 15. Είχε δεχτεί 22 πόντους από δύο αντίπαλα γκαρντ, δεν πάσχισε όσο έπρεπε στη προσωπική άμυνα στη περιφέρεια και επίσης δεν είχε σκληράδα, ούτε στο ποστ. Η πιο απτή απόδειξη;
Αν εξαιρέσουμε τα δύο γρήγορα φάουλ του Μακλίν, ο Ολυμπιακός έκανε 5 φάουλ όλα κι όλα στο πρώτο ημίχρονο. Δύο ο Τιλί, ένα ο Σπανούλης, ένα ο Μπράουν και ένα ο Παπανικολάου. Σε αυτό το επίπεδο έτσι δεν γίνεται δουλειά! Έτσι εξηγείται το 42-42 του ημιχρόνου και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να βρει ρυθμό στην επίθεση στη δεύτερη περίοδο.
Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου όφειλε να μπει με διαφορετική προσέγγιση στην επανάληψη και να παλέψει πολύ περισσότερο αρχικά από την άμυνα, ανά κατοχή. Αν το έκανε αυτό, όλα τα άλλα θα ερχόταν.
Το τρίγωνο του “θανάτου” και ο Ράιτ!
Ο Ολυμπιακός μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο με… ξεκάθαρο πλάνο! Στην επίθεση, αυτό ακριβώς που είχε και στην αρχή της αναμέτρησης και στην άμυνα να σοβαρευτεί, να βγάλει ενέργεια και να γίνει πιο σκληρός.
Οι συνεργασίες του Σπανούλη με τον Μιλουτίνοφ ήταν άλυτο πρόβλημα για τη Μπάμπεργκ. Οι δυο τους δούλεψαν πολύ καλά μέσα από καταστάσεις πικ εν ρολ και επίσης ο Σέρβος πήρε τρία επιθετικά ριμπάουντ στα πρώτα τρία λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου. Έτσι, με 6 δικούς του πόντους και ένα τρίποντο του Σπανούλη μετά από επιθετικό ριμπάουντ του Σέρβου, η διαφορά πήγε στους 7 πόντους (51-44) και το πιο σημαντικό είναι πως ο Ολυμπιακός πήρε τα ηνία στον ρυθμό του αγώνα με το “καλημέρα’ στο δεύτερο ημίχρονο.
Ένα ακόμα καλάθι του Σπανούλη και ένα πεταχτάρι του Πρίντεζη σε κατάσταση δευτερεύοντος αιφνιδιασμού, επανέφεραν τη διαφορά σε διψήφια τιμή (59-49) και έδωσαν… ρυθμό και στο κόσμο που επέλεξε να περάσει το βράδυ της Παρασκευής στο γήπεδο.
Με τον Πρίντεζη να παίρνει… φωτιά, ο Ολυμπιακός έφτασε ως το +13 (62-49), αλλά οι κόκκινοι δεν… σεβάστηκαν την εκτελεστική ποιότητα και την εμπειρία του Ντορέλ Ράιτ. Του έδιναν ελεύθερα σουτ, ο Αμερικανός τα έβαζε (τρία στο τρίτο δεκάλεπτο) και έτσι στο 30′ το σκορ ήταν 69-61.
Ναι μεν η ομάδα είχε χτίσει πάνω στη κυριαρχία της σε αυτό το διάστημα, ναι μεν σκόραρε στη τρίτη περίοδο, όσο και στη πρώτη (27 πόντοι), αλλά θα μπορούσε να είχε μπει στο τέταρτο και ύστατο δεκάλεπτο της μάχης με ακόμα πιο ισχυρή “κληρονομιά”.
Πάντως οι Σπανούλης, Πρίντεζης και Μιλουτίνοφ σκόραραν από κοινού 22 πόντους σε αυτό το δεκάλεπτο με εξαιρετικά ποσοστά και δημιούργησαν τρομερά προβλήματα στην άμυνα των φιλοξενούμενων.
Όταν μετρούσε, ο Μακλίν ήταν… ALL IN!
Όσο το ματς όδευε προς το τέλος του και χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει η υπόθεση νίκη, έγινε το αναμενόμενο. Είδαμε πιο σκληρές άμυνες και κάπως πιο… κουμπωμένες επιθέσεις, υπό την έννοια πως έπεσε κάπως το τέμπο και ο αριθμός των κατοχών, με τις δύο ομάδες να θέλουν να σιγουρέψουν τις επιλογές τους.
Ο Τζαμέλ Μακλίν έδωσε πολύ σημαντικές λύσεις στην επίθεση, δείχνοντας πάθος και διάθεση και στην άμυνα, ενώ το δίδυμο Στρέλνιεκς – Ρόμπερτς ανέλαβε την ευθύνη στα πρώτα λεπτά της τελευταίας περιόδου. Ο Ολυμπιακός έβρισκε λύσεις, αλλά δεν μπορούσε να ανοίξει την διαφορά, γιατί λύσεις προέκυπταν στα δύσκολα και για τη Μπάμπεργκ.
Μια ο Λο, μια ο Ραντόσεβιτς, μια ο Ρούμπιτ, οι φιλοξενούμενοι έμεναν σε απόσταση 2-3 κατοχών και κρατούσαν “ζωντανό” το ενδιαφέρον της αναμέτρησης. Ο Τζαμέλ Μακλίν, όμως, είχε αποφασίσει να δώσει όσα δεν… πρόλαβε στο πρώτο ημίχρονο! Με προσωπικές ενέργειες έδινε το ένα χτύπημα πίσω από το άλλο στην αντίπαλη άμυνα και το 84-74 στο 36′ ήταν κυρίως δικό του έργο!
Το ξέσπασμα του Αμερικανού και 2-3 πετυχημένες άμυνες του Ολυμπιακού έφταναν για να κλειδώσει μια ακόμα νίκη! Αρκούσε η κυριαρχία κάτω από τα δύο καλάθια και οι +8 κατοχές για να “καθαρίσει την μπουγάδα” η ομάδα σε μια αναμέτρηση που δεν σούταρε καλά από το τρίποντο (ποσοστό μόλις 21%), αλλά ήταν πολύ εύστοχη στα δίποντα και στις ελεύθερες βολές.
Το πιο χαρακτηριστικό νούμερο, που αποτυπώνει γλαφυρά την κυριαρχία στο ζωγραφιστό είναι πέρα από τα 38 ριμπάουντ τα 15/17 δίποντα που είχαν οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου μέσα στη ρακέτα.
Το ροτέσιον είναι πιο ισορροπημένο και πιο βαθύ, πίεση αυτή την εποχή στην Ελλάδα δεν υπάρχει, το πλεονέκτημα έχει λοκάρει και ο Ολυμπιακός έχει όλο το χρόνο μπροστά του να δουλέψει ποιοτικά και να εμφανιστεί όταν μπαίνει για τα… καλά η άνοιξη, για να επιβεβαιώσει τον ρόλο του “βρικόλακα” στην Ευρωλίγκα!
Ο Ολυμπιακός νίκησε, οδεύει άνετος και ωραίος προς το φίνις της κανονικής περιόδου, έχει αυξήσει τις λύσεις του, υποδέχτηκε τον Ντανιέλ Χάκετ όπως του… έπρεπε και αυτή την εποχή έχει… ήλιο στο μεγάλο λιμάνι!
Μια λιακάδα που είναι στο χέρι της ομάδας να δυναμώσει και να γίνει “καλοκαίρι” στη καρδιά και το μυαλό την πιο κρίσιμη περίοδο της σεζόν, όταν κρίνονται οι δύο πιο σημαντικοί τίτλοι.
ΥΓ1. Όταν πολλοί “έκριναν” πως το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι ο Σπανούλης, απλά έγραφα επαναλαμβανόμενα το ίδιο πράγμα. Περιμέντε να πάρει ικανοποιητικό αριθμό προπονήσεων και αγώνων στα πόδια του. Ήξερα πως ήταν σε εκπληκτική κατάσταση πριν τον τραυματισμό. Γνωρίζω τον τρόπο που δουλεύει και ήμουν σίγουρος πως θα επιστρέψει σε αυτό το επίπεδο, όταν βρει τον ρυθμό του και τα πατήματά του. Και τώρα; Οχι απλά είναι ο Βασίλης που ξέρουμε, αλλά πηγαίνει πολύ στα ντράιβ, δημιουργεί ρήγματα για… πλάκα, είναι γρήγορος, έχει έκρηξη, αποδεικνύει πως ακόμα είναι ο απόλυτος ηγέτης, ο άνθρωπος που μπασκετικά ξεκινάει εκεί που… τελειώνει η λογική! Τον απολαμβάνω κάθε φορά, σαν να είναι η τελευταία και προτείνω να κάνετε το ίδιο, γιατί πολλά χρόνια μετά θα συνειδητοποιήσουμε πως ο Ολυμπιακός είχε αυτό το φαινόμενο στα “χρυσά χρόνια” του.
ΥΓ2. Ο Πρίντεζης πρέπει να πανηγυρίζει! Ο Τιλί δίνει ποιοτικά λεπτά στο “4” και την πολυτέλεια στο Γιώργο να ξεκουράζεται όσο πρέπει, να διαχειρίζεται με μεγαλύτερη ευκολία την ενέργειά του, να έχει την φρεσκάδα να “πιάνει δουλειά” στα δεύτερα ημίχρονα και πάνω από όλα να μην κλατάρει προς το τέλος της σεζόν, αλλά να εμφανιστεί τότε φορμαρισμένος και “πεινασμένος”!
ΥΓ3. Πήρε καιρό, αλλά ο Μιλουτίνοφ επέστρεψε στα στάνταρ που τον συνηθίσαμε στις αρχές της σεζόν. Όταν βρίσκεται σε καλή αθλητική κατάσταση, δεν παίζει σαν κλασικός 7footer, αλλά σαν ένας σύγχρονος ψηλός που μπορεί να κάνει τα πάντα στο παρκέ και να κυριαρχήσει, ανεξαρτήτως με το ποιους έχει απέναντί του.
ΥΓ4. Είναι, όμως, πολύ σημαντικό πως ταίρι του είναι ο Μακλίν. Ένας από τους ελάχιστους ψηλούς στην Ευρωλίγκα που μπορεί να δημιουργήσει φάσεις για τον εαυτό του, να τις τελειώσει και να απειλει με ένας εναντίον ενός παιχνίδι με τρίπλα, από έξω προς τα μέσα. Ο συνδυασμός στο “5” επιθετικά όταν οι δυο τους είναι καλά, θέλγει και δυσκολεύει πολύ τις αντίπαλες άμυνες να προσαρμοστούν. Το θέμα είναι να αποδειχτεί έτοιμος ο Μακλίν να δρα με τον ίδιο τρόπο, στα μεγάλα παιχνίδια που θα έρθουν.
ΥΓ5. Ο Μπόμπι έπαιξε 4 λεπτά και τον έβλεπες μετά τον αγώνα πόσο ήρεμος και ευδιάθετος ήταν. Απόλυτα συνειδητοποιημένος. Ξέρει πως δεν ήρθε για τα ματς που ο Ολυμπιακός “τα έχει”. Είναι εδώ να καλύψει την διαφορά μιας τοπ ομάδας από αυτή που στο τέλος… κερδίζει και για τις αναμετρήσεις που θα χρειαστεί να βγει μπροστά. Διαθέτει το “πακέτο” να το κάνει και ακόμα είναι σβηστός. Γιατί ξέρει, ακριβώς τον λόγο για τον οποίο υπέγραψε και πλέον τα συζητάει και με τους “παλιούς”.
ΥΓ6. Δεν με ανησυχεί η εικόνα του Στρέλνιεκς. Μου φτάνει που ο Ολυμπιακός ξαφνικά διαθέτει πολλές λύσεις στην περιφέρεια, μπορεί επιτέλους να είναι απρόβλεπτος και πιο πολυδιάστατος, μπορεί να “κουμπώσει” πολλά διαφορετικά σχήματα ικανά να λειτουργήσουν καλά κυρίως στην επίθεση, αλλά και στην άμυνα. Αυτό είναι το νόημα σε μια ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό. Να είναι παίκτες – κλειδιά ντεφορμέ και να μην κοστίζει ούτε σε αποτελέσματα, ούτε ενεργειακά!
ΥΓ7. Συναισθηματικά, ο Χάκετ εισέπραξε αυτό που αξίζει. Είναι αληθινός τύπος, ο τρόπος που εκφράζεται και πράττει σε σχέση με τον Ολυμπιακό απορρέει από το πως πραγματικά νιώθει και είναι ωραίο στον αθλητισμό να γεννιούνται τέτοιες ιστορίες. Περνούν τα χρόνια, μεγαλώνουμε και βλέπω πως μπορώ να διαχειρίζομαι ως άνθρωπος πιο εύκολα και ήπια όλα τα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα που μας… σερβίρει η ζωή και ο αθλητισμός.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όμως, τον περασμένο Ιούνη, που βρισκόμουν σε ένα νοσοκομείο για ένα οικογενειακό θέμα, το τηλεφώνημα του Ντάνιελ μετά από ένα γραπτό μήνυμα που του έστειλα. Δεν θα ξεχάσω αυτό το ατέρμονο, εντελώς αυθόρμητο, έντονο, γεμάτο αναφιλητά κλάμα που με σόκαρε και με βρήκε εντελώς απροετοίμαστο.
Προσπαθούσε να μου μιλήσει και κοβόταν η αναπνοή του από το κλάμα. “Ηρέμησε Ντάνιελ, όλα θα πάνε καλά” ήταν το μόνο που μου έβγαινε να λέω. Κι εκείνος συνέχιζε να κλαίει με λυγμούς, σαν το μικρό παιδί που έχει χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του.
“Σε κλείνω, δεν μπορώ να μιλήσω άλλο, αλλά θα σε ξαναπάρω όταν ηρεμήσω, για να γράψεις κάτι που θέλω, είναι πολύ σημαντικό για μένα”.
Κλείσαμε το τηλέφωνο και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω πως ένας επαγγελματίας αθλητής, όχι Έλληνας που έχει περάσει όλη τη μπασκετική ζωή του στον Ολυμπιακό, καταρρέει τόσο πολύ ψυχολογικά από ένα αθλητικό “διαζύγιο”. Θα του περάσει σκέφτηκα, θα ηρεμήσει, αλλά δεν θα ξαναπάρει τηλέφωνο.
Κι, όμως, πήρε μετά από 30 λεπτά. Και ποιο ήταν αυτό το τόσο σημαντικό, που ήθελε να πει, αλλά δεν μπορούσε γιατί το κλάμα… κέρδιζε την άρθρωσή του και την προσπάθειά του να εκφραστεί;
“Νιώθω πως άξιζα μια ακόμα ευκαιρία τώρα που γίνομαι καλά. Πονάω πολύ που δεν θα μείνω στον Ολυμπιακό. Δεν θέλω, όμως, να το γράψεις αυτό. Ξέρω πως θα σκεφτεί ο κόσμος. Να γράψεις ότι η ομάδα δεν φταίει και πήρε μια απόφαση που όλοι πρέπει να σεβαστούν. Γιατί, αυτή είναι η αλήθεια και το δίκαιο. Κανένας δεν πρέπει να κατηγορήσει την ομάδα που φεύγω. Δεν το θέλω αυτό. Στο λέω μέσα από την καρδιά μου. Μπορείς να το κάνεις αυτό για μένα”;
Αυτός είναι ο Ντάνιελ. Το βράδυ της Πέμπτης ήταν τόσο ενθουσιασμένος που θα επέστρεφε στο ΣΕΦ, που δεν είχε εύκολο ύπνο.
ΕΣΚΥΨΕ ΚΑΙ ΦΙΛΗΣΕ ΤΟ ΣΗΜΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ Ο ΧΑΚΕΤ (VID)
Δεν ξέρω αν όλο αυτό, οι αντιδράσεις οι δικές του ή η λατρεία του κόσμου είναι κάτι υπερβολικό. Ξέρω, όμως, γιατί έχω υπάρξει μάρτυρας, πως είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Και στη ζωή, όλα τα αληθινά, έχουν αξία ανεκτίμητη και διαρκούν παντοτινά!