Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Για να είμαι ειλικρινής, δεν το είδα το παιχνίδι. Όχι από την αρχή, ούτε το μεγαλύτερο μέρος. Προς το τέλος το έπιασα. Σχεδόν επίτηδες. Γιατί όταν άρχισε είχα κάμποσα tabs ανοιχτά κι έβλεπα άλλα παιχνίδια που τελείωναν. Συγκεκριμένα το Εφές–Ούνιξ. Μετά δεν ήθελα να το(ν) δω. Οπότε δε μπορώ να σας γράψω τι είδα.
Μπορώ, όμως, να σας γράψω τι δεν είδα.
“Μα, καλά” θα αναρωτηθεί κάποιος. Και δικαίως. “Σε πληρώνουν για να γράφεις blog Παναθηναϊκού και δεν είδες το παιχνίδι;”.
“Σιγά” θα απαντήσω εγώ. “Κι άλλοι πληρώνονται για να παίζουν μπάσκετ και δεν παίζουν”.
Όσο, πάντως, τελείωνε το παιχνίδι στην Πόλη, έριχνα κλεφτές ματιές στο πρώτο ημίχρονο στο Τελ Αβίβ. Ως συνήθως το μάτι πάει πάντα στο boxscore του Παναθηναϊκού. “13” έλεγε στο 9′, “13” και για τη Μακάμπι. “Καλά πάει” είπα. Τι ήθελα και μίλησα…
Τέλος στην Πόλη, ένα γρήγορο πέρασμα κι από το Κάουνας, τέλος κι εκεί και κοιτάω να δω ξανά πόσο είναι. “23” έλεγε ο Παναθηναϊκός. Κοιτάω καλύτερα. “Ημίχρονο”?! Δεν είχε σημασία πόσο είχε η Μακάμπι (“33”).
Έκτοτε έκανα λες και το είχα παίξει στο στοίχημα κι είχα βάλει 2-3 σπίτια στο “2”. Δεν έβλεπα το παιχνίδι, απλώς άνοιγα-έκλεινα τη EuroLeague TV για να δω το σκορ, μη τυχόν, ως διά μαγείας, είχε γυρίσει το παιχνίδι.
“64-44 στο 33′”.
Κλείνω ξανά.
Ανοίγω ξανά.
“68-60 στο 37′”.
“Έχει γούστο” σκέφτηκα.
Σκριν ο Ματίας Λεσόρ στον Σκότι Ουίλμπεκιν, hedge out ο Γιώργος Παπαγιάννης, μπουρδούκλωμα του Χάουαρντ Σαντ-Ρος με τον πρώτο, ελεύθερος ο Σκότι Ουίλμπεκιν, τρίποντο και 71-60 στο 38′ για να μάθω να ελπίζω.
Έκτοτε ο Παναθηναϊκός το γύρισε στο streetball σε μία απέλπιδα προσπάθεια για να το γυρίσει. Κι έφτασε κοντά. Στη μία κατοχή το παιχνίδι στα -29″ (74-71), στη μία και στα -8″ (75-73).
Έλα, όμως, που δεν έχω δει κανέναν στο streetball να παίζει άμυνα της προκοπής.
Έτσι ο Ντάριλ Μέικον έφαγε για πλάκα τη spin move του Άντζελο Καλοϊάρο στα -37″ (74-68), ενώ τη μία φορά που έπρεπε να παίξει καθαρή άμυνα ο Οκάρο Ουάιτ προσπάθησε με κανονισμούς αλάνας να εμποδίσει τον Σκότι Ουίλμπεκιν να πάρει τη μπάλα στα -16,8″ (1/2β. για το 74-71).
Το παιχνίδι έληξε στο 77-73, κατά τα άλλα μία από τα ίδια πάνω-κάτω για τον Παναθηναϊκό.
- Ο Κέντρικ Πέρι τα έσπασε
- Ο Ντάριλ Μέικον τα έβαλε τα ποντάκια του, αλλά σε 1on5
- Ο Γιώργος Παπαγιάννης τα πήρε τα ριμπάουντ του (στην άμυνα), αλλά δεν τον τάισε κανείς στην επίθεση
- Ο Ιωάννης Παπαπέτρου έκανε, έκανε κι έκανε, αλλά τσάμπα έκανε
- Ο Γιόγκι Φέρελ ντεμπούταρε και μέχρι εκεί
- Ο Λεωνίδας Κασελάκης έπαιξε, αλλά ήταν σαν να μην έπαιξε
- Ο Οκάρο Ουάιτ τίμιος, αλλά όχι game changer
- Ο Τζεχάιβ Φλόιντ μπήκε, βγήκε και χαμπάρι δεν πήρε κανείς
- Ο Νεμάνια Νέντοβιτς απέχει ακόμα από τον Νεμάνια Νέντοβιτς
- Ο Τζέρεμι Έβανς λες και παίζει για τους άλλους
- Ο Λευτέρης Μαντζούκας DNP
- Ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος λες και παρακαλά να τον βάλουν ξανά να παίξει πόιντ γκαρντ
Κι αφού λέμε σχεδόν τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά, πάμε κι αυτό από το προηγούμενο blog για τον Παναθηναϊκό που όλο τρέχει και δε φτάνει:
ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ
- R1 @ Μονακό 75-63: +0 και -22 στο 36′
- R2 vs. Φενέρμπαχτσε 91-87: +5 στο 6′ και -9 στο 19′
- R3 @ Μπασκόνια 91-89: +2 στο 10′ και -11 στο 22′
- R4 @ Ρεάλ Μαδρίτης 88-65: +0 και -27 στο 39′
- R5 @ Μακάμπι Τελ Αβίβ 77-73: +4 στο 5′ και -20 στο 33′
Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η… περιοδεία ανά την Ευρώπη σε αυτές τις πρώτες πέντε αγωνιστικές (LWLLL). Ακολουθούν τα πρώτα διαδοχικά παιχνίδια στο ΟΑΚΑ. Πρώτα με την Εφές (27/10), που δεν είναι στα καλύτερά της, αλλά έκανε την πρώτη νίκη (LLLLW) κι είναι πολύ καλύτερα από το να την έψαχνε με τον Παναθηναϊκό. Και μετά με τη Βιλερμπάν, που τα έχει πάει αρκετά καλά στην εκκίνηση (WWWLL), αλλά μέχρι εκεί.
Τι θέλουμε να δούμε από τον Παναθηναϊκό σε αυτά τα παιχνίδια; Αφού το πήρα ανάποδα από την αρχή, θα σας πω τι δε θέλουμε να δούμε.
Δε θέλουμε να δούμε την επίθεση των 70 πόντων στα τέσσερα παιχνίδια εκτός έδρας (74,2 με τους 91 επί της Φενέρμπαχτσε). Και σίγουρα, οπωσδήποτε, 100%, δε θέλουμε να δούμε άμυνα των 80,3 πόντων στα εκτός έδρας, ούτε των 81,6 σε όλα μαζί (προφανώς ούτε των 87 από τη Φενέρμπαχτσε).
Γιατί μπορεί να είμαι φαν της επίθεσης και να βγάζω καντήλες όταν ακούω να (μου) μιλάνε για άμυνα, άμυνα, όμως, μας έχετε τάξει κ. Πρίφτη κι ούτε αυτή βλέπουμε.
ΥΓ. Μεταξύ μας, και 1/2 στα επόμενα παιχνίδια στο ΟΑΚΑ καλό θα είναι. Εκτός αν αρχίσει με νίκη, τότε το 1/2 θα είναι ξενέρωτο.
ΥΓ2. Δε με νοιάζει αν είχε βγει να μιλήσει την προηγούμενη φορά (που δεν είχε βγει), έχω την απαίτηση μετά από κάθε ήττα να βγαίνει ο αρχηγός της ομάδας να μιλάει.