Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Είχα γράψει στο προηγούμενο blog, μετά από την ήττα από τη Μπάγερν στο Μόναχο, πως στο ντέρμπι “αιωνίων” στο ΣΕΦ υπήρχε “ξεκάθαρο φαβορί, ο Ολυμπιακός“ γιατί “έχει γενικά καλύτερο momentum, και γιατί, ακόμη κι όταν τους ξεχνά στον πάγκο ο Γιώργος Μπαρτζώκας, έχει σαφώς μεγαλύτερο rotation από ό,τι ο Παναθηναϊκός“.
Να, όμως, που ο Παναθηναϊκός των προβληματικών εμφανίσεων (ακόμη και στη Stoiximan Basket League) και των διαδοχικών ηττών στην Ευρωλίγκα, συν τα δύο DNPs (βλ. Λευτέρης Μποχωρίδης, Λευτέρης Μαντζούκας), νίκησε (76-81) τον Ολυμπιακό του 10-0 στο φαληρικό στάδιο εντός κι εκτός συνόρων.
Εν τέλει είχαν ανέκαθεν δίκιο όλοι όσοι λένε πως ένα ντέρμπι “αιωνίων” διαφέρει πάντα από τα υπόλοιπα παιχνίδια.
Κι εν τέλει όσο πιο αναπάντεχο είναι κάτι τόσο περισσότερο το απολαμβάνεις. Κι ας λένε κάποιοι πως το πίστευαν εξ αρχής. Πέραν της οπαδικής τους ιδιότητας δεν είχαν κάπου να αλλού να το στηρίξουν.
Εκτός αν είσαι ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και μίλησες στους παίκτες για τη σημασία ενός ντέρμπι “αιωνίων”, όπως αποκάλυψε στο Eurohoops Show ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος.
Η συγκεκριμένη νίκη…
- Μετά από εκείνη την ήττα από τον Άρη στην πρεμιέρα της Stoiximan Basket League
- Μετά από το 2-9 στην Ευρωλίγκα
- Μετά από το 10-0 του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ σε Ελλάδα κι Ευρώπη
- Μετά από το -14 στο 29′ (59-45) από το +6 στο 31′ (33-38)
…είναι κι αυτή που καταδεικνύει τη γερή κράση που έχει ο Παναθηναϊκός ως ομάδα. Όχι γενικά ο Παναθηναϊκός των έξι αστεριών, που είναι το αυτονόητο, αλλά ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Πρίφτη, ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Πρίφτη στις εγχώριες διοργανώσεις πιο συγκεκριμένα.
Η πιθανότητα της κατάληψης της 18ης θέσης στην Ευρωλίγκα από την 16η την περασμένη χρονιά δεν έχει διαφορά. Ίσως με εξαίρεση την καζούρα από τους φίλους του “αιωνίου” αντιπάλου. Η πιθανότητα απώλειας των πρωτείων στην Ελλάδα, σε Stoiximan Basket League και Κύπελλο, από τον Ολυμπιακό που είχε/έχει κάνει σημαία την αποχώρηση από εκείνο το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ στις 13/2/19, που πέρασε δύο χρονιές στην Α2 με μηδενικό κέρδος κι επέστρεψε τάχα με σημαία και στο άλλο χέρι την αλλαγή προεδρίας στην ΕΟΚ, κατ’ επέκταση και στην ΚΕΔ/ΕΟΚ, έχει και παραέχει.
Και μπορεί ένα ντέρμπι “αιωνίων” την όγδοη αγωνιστική της κανονικής περιόδου να μη κρίνει τα πάντα, ιδίως από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός ήδη έχει μία ήττα να κουβαλά (6-1), άρα θα πρέπει να νικήσει τον Ολυμπιακό (6-1) και στο ΟΑΚΑ για να τερματίσει στην πρώτη θέση και να έχει το πλεονέκτημα έδρας, την ίδια ώρα, όμως, σημαίνει και τα πάντα.
Σημαίνει πως ό,τι και να κάνει στην Ευρωλίγκα δε θα έχει ποτέ σημασία στο τι μπορεί να κάνει εντός συνόρων, σημαίνει πως μπορεί να το κάνει και στην πιθανότητα μειονεκτήματος έδρας. Βέβαια, ούτε Δεκέμβριο δεν έχουμε ακόμα, πόσω μάλλον Ιούνιο, αλλά η αξία μίας νίκης επί του “αιωνίου” αντιπάλου, ιδίως στην έδρα του, δε φθείρει ποτέ στο χρόνο, πόσω μάλλον αν είναι να εξαργυρωθεί μέσα στην ίδια χρονιά.
Μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Πρίφτη θα πρέπει να κρατήσει από αυτό το παιχνίδι, όσο και να διορθώσει/βελτιώσει, πολλά και διάφορα.
- Την αντίδραση στο -14 στο 29′ (59-45): Δεν υπάρχει παιχνίδι στην Ευρωλίγκα που να βρέθηκε να κυνηγά διψήφιες διαφορές και να το γύρισε/κέρδισε. Ο συγκεκριμένος αντίπαλος, στο συγκεκριμένο γήπεδο, στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο διαψεύδει πως “τόσο μπορούσε” στα προηγούμενα παιχνίδια κι όλους εμάς που μηδενίζαμε τα πράγματα.
- Τη δημιουργία για τον Γιώργο Παπαγιάννη: Ο “Big Papa” σκόραρε 8 πόντους με 4/6 δίποντα κι ήταν όλα τους καρφώματα, alley-oops τα δύο. Σε μία, παραδόξως τη δεύτερη διαδοχική, χρονιά που υπάρχει θέμα στη θέση “1”, αυτές οι συνεργασίες λείπουν από την επίθεση όσο καμία άλλη.
- Τη σωστή χρήση των φάουλ: Ο Μουσταφά Φαλ κέρδισε τα περισσότερα φάουλ από τον καθένα και στις δύο ομάδες, εννιά τον αριθμό. Όλα ήταν κοντά στο καλάθι, παρόλα αυτά σούταρε μόλις 5/7 ελεύθερες βολές. Πέντε από αυτά τα φάουλ ήταν αμέσως μόλις πήρε τη μπάλα στη ρακέτα και πριν προλάβει να γυρίσει προς το καλάθι. Κάποιες φορές δεν υπήρχε καν mismatch. Και τις περισσότερες φορές δεν αρκεί να έχεις την οδηγία, χρειάζεται και μυαλό.
- Την επιλογή του Λεωνίδα Κασελάκη: Δε δηλώνω θαυμαστής, ωστόσο, ο “Κάσελ” είναι πολύ τίμιος για να υπάρχουν πέντε παιχνίδια στην Ευρωλίγκα που έχει παίξει από 3:43 έως 5:40, ιδίως στον Παναθηναϊκό της περιόδου 2019-σήμερα, πολύ περισσότερο σε αυτόν των εννιά ηττών σε 11 παιχνίδια.
- Τη ζώνη στην άμυνα: Υπό την προϋπόθεση πως θα δουλεύει παράλληλα και την ατομική άμυνα, στην οποία υστερούν αρκετοί, αφού δε θα σουτάρουν όλες οι ομάδες 4/27 τρίποντα όπως ο Ολυμπιακός.
- Τη μπάλα στον Νεμάνια Νέντοβιτς: Το έχω ξαναγράψει, ο “Νέντο” είναι ο πιο ποιοτικός παίκτης στο ρόστερ του Παναθηναϊκού. Για να μη πω “καυλ*άρης” και χρειαστεί να λογοκρίνω τον εαυτό μου. Ακόμη κι αν δεν καταφέρει να δημιουργήσει για τον εαυτό του, προτιμώ να σουτάρει αυτός από τα 10 μέτρα κι ας το χάσει, παρά κάποιος άλλος να μη μπορεί ξανά και ξανά να παίξει τον αντίπαλο στα πόδια ή να κρατά τη μπάλα μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα της κατοχής και την ξεφορτώνεται στον διπλανό του για να ένα σουτ που δεν είναι σουτ.
Ο “Νέντο” ζει για να βάζει τη μπάλα στο καλάθι, δηλαδή ζει για να παίζει μπάσκετ. Μπάσκετ=Καλάθι. “Η φύση του αθλήματος είναι να σκοράρεις, όχι να αποτρέψεις τον άλλον από το να το κάνει” είχα γράψει σε παλαιότερο blog και πως ο Παναθηναϊκός “αν πρέπει να προσπαθήσει κάπου περισσότερο είναι στην επίθεση”.
Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, άλλωστε, εγώ κι… εγώ διαβάζουμε το blog μου, “δε γίνεται μόνο με την άμυνα, πρέπει και στην επίθεση να είμαστε πιο αποτελεσματικοί” είπε στην τηλεόραση της ΕΡΤ ο Δημήτρης Πρίφτης πριν από την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου. Ο Παναθηναϊκός είχε σκοράρει 36 πόντους κι ήταν στο +3, την ώρα που υπάρχουν πέντε παιχνίδια στην Ευρωλίγκα που είχε λιγότερους στο πρώτο ημίχρονο, δεν ήταν μπροστά στο σκορ, ούτε τα κέρδισε στο τέλος.
Περιττό να επαναλάβω πως στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός έχει πάει στους 80+ πόντους σε μόλις δύο παιχνίδια, στις δύο νίκες. Στα υπόλοιπα εννιά, στις εννιά ήττες, το “8” δε μπήκε ποτέ μπροστά στην επίθεσή του.
Μπορεί να συνεχίσει σε αυτές τις στροφές στην επίθεση; Η απάντηση στο αμέσως επόμενο παιχνίδι (vs. Ζενίτ @ ΟΑΚΑ στις 25/11, 21:30/novasports prime) με την τρίτη καλύτερη άμυνα στη διοργάνωση (71,5).
Γιατί είναι καιρός να αρχίσει να χτίζει πάνω σε καλές νίκες όπως προφανώς αυτή στο ΣΕΦ…
ΥΓ. Η αφορμή είναι το ντέρμπι “αιωνίων” στο ΣΕΦ, αλλά ισχύει και για ΟΑΚΑ μεριά. Γιατί πρέπει να λέτε/ακούμε όλη την ώρα υβριστικά συνθήματα;
ΥΓ2. Το ίδιο ισχύει και για τα σχόλια στο facebook. Έχει νικήσει η ομάδα σου και το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό να γράψεις είναι ανάθεμα για τους απέναντι; Ούτε καν καζούρα. Σκέτο μπινελίκι. Η απελπισία τερματίζει αν κάνεις να τσεκάρεις το προφίλ κανενός από αυτούς που τα γράφουν και δεις την ηλικία του.
ΥΓ3. Βέβαια, ακόμη κι αυτά φαντάζουν ερασιτεχνικού επιπέδου με ό,τι γίνεται σε LIVE παιχνίδι στο YouTube ανάμεσα σε ομάδες με προϊστορία ή ομάδες από διαφορετική χώρα. Να είναι καλά όποιος σκέφτηκε να μπει η επιλογή “HIDE CHAT”.
ΥΓ4. Να, ορίστε τώρα κι ένα video με πανηγυρισμούς στο ΟΑΚΑ στην επιστροφή της αποστολής από το ΣΕΦ γεμάτο jump cuts για να μην ακούγονται τα υβριστικά συνθήματα.