Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Κάθομαι και σκέφτομαι τι καινούργιο υπάρχει να γράψω μετά από τη 17η ήττα του Παναθηναϊκού σε 22 παιχνίδια και δε βρίσκω. Όχι τίποτε άλλο, πρέπει να γράψω κιόλας. Όπως πρέπει να βλέπω τα παιχνίδια για να έχω εικόνα τι να γράψω. Δεν πα’ να ‘ναι στους 28 πόντους η διαφορά στο Palau Blaugrana (77-49 στο 35′), εκεί εγώ, στην τηλεόραση.
Να γράψω για την απουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου; Όντως σημαντική. Κι όταν έπαιζε, όμως, η συγκεκριμένη ομάδα, ρόστερ, προπονητής, όλοι, δε τα πήγαινε και πολύ καλύτερα γενικά. Χώρια το αποκαρδιωτικό 23,8% στα τρίποντα που έχει.
Να γράψω για την απουσία του Νεμάνια Νέντοβιτς; Αυτή κι αν ήταν σημαντική. Είναι ίσως ο μόνος στο ρόστερ που μπορεί να υποστηρίξει το μπάσκετ όπως (πρέπει να) παίζεται σήμερα. Αλλά ο Δημήτρης Πρίφτης επέλεξε να τον προφυλάξει εν όψει Final Four του Κυπέλλου Ελλάδας. “Θα χάσω που θα χάσω”, θα σκέφτηκε, “μη πάθω και καμία νίλα τέτοια εποχή”.
Να γράψω για τον Στέφαν Γιόβιτς που είναι ακόμα ανέτοιμος; Φαίνεται. Όχι, όμως, να έχει 2 ασίστ όλες κι όλες σε 34:05 στα τελευταία δύο παιχνίδια. Τόσες είχε κι ο Κέντρικ Πέρι.
Να γράψω πως με αυτά και με αυτά παρατάχθηκε με 10άδα, ανάμεσά τους ο Βασίλης Καββαδάς που μέχρι πρότινος δεν έπαιζε καθόλου στην Ευρωλίγκα κι ο 18χρονος Λευτέρης Μαντζούκας; Αλλά με τι λεφτά να γεμίσεις το ρόστερ…
Να γράψω και πως έπαιζε στη δεύτερη καλύτερη έδρα (12-1) με τη δεύτερη ομάδα στην κατάταξη κι εκ των φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου; Σιγά, έχει χάσει και στη χειρότερη έδρα από τη χειρότερη ομάδα. Ή και στις 11 έδρες που έχει επισκεφθεί.
Ή μήπως να γράψω μία και καλή, για να μη παιδεύομαι, πως η χρονιά έχει χαθεί προ πολλού και ποιος νοιάζεται για την Ευρωλίγκα όταν πλησιάζει ο πρώτος τίτλος της χρονιάς; “Σε δύο εβδομάδες έχουμε μπροστά μας το Κύπελλο, που αποτελεί στόχο για εμάς. Έχουμε και το Πρωτάθλημα και πρέπει να κυνηγήσουμε τις πιθανότητές μας” είπε ο κόουτς στη συνέντευξη Τύπου.
“Πρέπει να κρατήσουμε την ομάδα σε υψηλό επίπεδο και να πάρουμε τους δύο εγχώριους τίτλους”.
Γιατί καλώς ή κακώς, αναλόγως τα στάνταρ που έχει θέσει ο καθένας για την αγαπημένη του ομάδα, όλα εκεί καταλήγουν πάλι. Και μακάρι να τους πάρει και τους δύο εγχώριους τίτλους και να φτάσει τα 41 Πρωταθλήματα και τα 21 Κύπελλα Ελλάδας.
Έλα, όμως, που στην Ευρωλίγκα έχει άλλα 12 παιχνίδια να δώσει.
Και δεν έχει τι άλλο να δεις Πέμπτη-Παρασκευή βράδυ…
ΥΓ. Έχουμε τον πόνο μας, έχουμε και τον “Σάρας” να λέει πως “(εκτός Λιθουανίας) ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα μου”. Ένας αυτός, δύο ο Νικ Καλάθης, τρεις ο Μάριο Χεζόνια, άλλοι δύο και βγάλαμε πεντάδα.
ΥΓ2. Πολύ λίγα τα 3 σουτ του Λευτέρη Μαντζούκα σε 14:06. Δώστε του το ελεύθερο να παίρνει προσπάθειες. Χορτάσαμε από τακτική, κύριε Πρίφτη μου.
ΥΓ3. Τέσσερα χρόνια χωρίς νίκη επί της Μπαρτσελόνα και τελευταίο “διπλό” το 2013, άλλα τέσσερα χωρίς νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης και τελευταίο διπλό επίσης το 2013. Α, ρε Πανάθα..