Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Ίσως αν πάρω τα πράγματα από την αρχή, πριν από όλα όσα έγιναν και δεν έγιναν, ίσως βρω κάτι. Έχουμε και λέμε:
Δεδομένο 1: Μετά από τη νίκη στο ΣΕΦ για τη Stoiximan Basket League, ο Παναθηναϊκός μετρούσε 0/2 στα ντέρμπι “αιωνίων” και 0/1 στους τίτλους, τη μία ήττα με -19 (65-84) στο ΟΑΚΑ για την Ευρωλίγκα και την άλλη στα σημεία μεν (73-81), στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας δε. Ο Ολυμπιακός είχε την ψυχολογία με το μέρος του, γενικά κι ειδικά.
Δεδομένο 2: Το παιχνίδι δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον για τον ουραγό Παναθηναϊκό, παρά μόνο για τον Ολυμπιακό, που καλπάζει για τα playoffs, με πλεονέκτημα έδρας μάλιστα.
Δεδομένο 3: Ο κακά δομημένος Παναθηναϊκός είχε δύο σίγουρες απουσίες, του αρχηγού Ιωάννη Παπαπέτρου στο “3”, που δεν τον έχουμε ξαναδεί από τις 28/1, καθώς και του Στέφαν Γιόβιτς, του μοναδικού πόιντ γκαρντ στο ρόστερ, που δεν έχουμε ξαναδεί από τις 20/2. Ούτε προπόνηση δεν έχουν κάνει έκτοτε, ούτε καν ατομικά. Επίσης, ένας starter, ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος, είχε χάσει αρκετές ημέρες προπονήσεων λόγω ίωσης, όπως και δύο συμπληρωματικοί, ο Βασίλης Καββαδάς κι ο Λευτέρης Μαντζούκας, για τον ίδιο λόγο. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός ήταν πλήρης.
Δεδομένο 4: Τα ντέρμπι “αιωνίων” είναι πάντα διαφορετικά παιχνίδια, αλλά ο Παναθηναϊκός ήταν ξεκάθαρο αουτσάιντερ κι ο Ολυμπιακός ξεκάθαρο φαβορί.
Δεδομένο 5: Αν δεν τις έκαναν για να τις κάνουν, οι δηλώσεις παραμονές του παιχνιδιού προμήνυαν πως ο Παναθηναϊκός ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος. Παρόλα τα δεδομένα 1, 2, 3 και 4. “Κι οι δύο το θέλουμε πολύ” και “το στοιχείο του ‘θέλω’ είναι το ίδιο έντονο και για τις δύο ομάδες”, έλεγε ο Δημήτρης Πρίφτης.
Ας (μας) απαντήσει, λοιπόν, τι σκεφτόταν και παρατάχθηκε στο τζάμπολ χωρίς τον πιο ποιοτικό και καλύτερο παίκτη που έχει να επιδείξει η ομάδα. Εν τέλει χρειάστηκε να τον σηκώσει άρον-άρον από τον πάγκο μετά από μόλις 2:48 (9-2).
Για την πνευματική προετοιμασία δε χρειάζομαι απάντηση, είδαμε. Που να μη βλέπαμε.
Αυτομάτως μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η ήττα στο ντέρμπι “αιωνίων” (88-63) στο ΣΕΦ που είχε στοιχίσει τον Αργύρη Πεδουλάκη τη δεύτερή του θητεία στην ομάδα, μόλις από τη δεύτερη αγωνιστική στη Basket League. Εκείνον τον Οκτώβριο του 2016 ο “Άρτζι” είχε παρατάξει αρχική πεντάδα με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο (κι είχε αφήσει τον Κέι Σι Ρίβερς στον πάγκο).
Θα πει κάποιος πως στο σύγχρονο μπάσκετ δεν έχει και τόση σημασία αν αρχίζεις ή όχι ένα παιχνίδι. Ε, θα πω κι εγώ πως στον Παναθηναϊκό του 2020-21 και 2021-22 όλα έχουν σημασία.
Και στην τελική, εκείνος ο Παναθηναϊκός είχε ρόστερ 2-3 κλάσεις από τον τωρινό. Ναι, εκείνος του -25. Ο τωρινός από ρόστερ… Αχ, ο τωρινός…
Ο τωρινός Παναθηναϊκός στα εναπομείναντα (μάξιμουμ) έξι ντέρμπι “αιωνίων” θα πρέπει να κερδίσει τα τέσσερα. Για την ακρίβεια, το αμέσως επόμενο στο ΟΑΚΑ (9 ή 10/4 οι ενδεικτικές ημερομηνίες) κι άλλα τρία στους Τελικούς των playoffs της Basket League. Αν χάσει το αμέσως επόμενο, αν κάνει και τέταρτη διαδοχική ήττα από τον Ολυμπιακό, θα χάσει την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο και θα πρέπει να σώσει τη χρονιά με μειονέκτημα έδρας (απορώ και μόνο που το έγραψα).
Οπότε, έχει 25% επιτυχία μέχρι τώρα (1/4), θα πρέπει να κάνει άλλο 66,7% (4/6).
Όποιος το πιστεύει, όποιος πιστεύει πως αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ικανός για κάτι τέτοιο να σηκώσει το χέρι. Αποδεδειγμένα πια, ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλύτερη ομάδα και μπορεί να (τον) νικήσει ανεξαρτήτως έδρας. Και μπράβο του.
Εμείς τι κάνουμε είναι το θέμα.
Και πώς το κάνουμε.
Ε, Δημήτρη (δικό σας το επίθετο);
ΥΓ. Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε το ντέρμπι με δύο διακριθέντες που δεν ήταν διακριθέντες. Ο “Νέντο” των 16 πόντων δεν απέφυγε ούτε αυτή τη φορά τις επιπολαιότητες, εξού και τα 6/16 σουτ εντός πεδιάς, ενώ ο Γιώργος Παπαγιάννης των 19 πόντων και 9 ριμπάουντ το παραδέχθηκε και μόνος του στη flash interview στην ανάπαυλα του ημιχρόνου: “Ήμασταν τραγικοί στην άμυνα, με πρώτο εμένα”.
ΥΓ2. Τουλάχιστον ο “Big Papa”, και παραδέχθηκε κάτι, και, το κυριότερο, ζήτησε “συγγνώμη” από τον κόσμο κι όλους. “Εκ μέρους όλων”, είπε. Κι άλλοι, πάντως, μίλησαν στις κάμερες και “συγγνώμη” δε ζήτησαν.
ΥΓ3. Προσπαθώ να θυμηθώ απ’ έξω, γιατί δεν είμαι μαζόχας να δω ξανά το παιχνίδι, πόσα ελεύθερα σουτ άφησαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Το έκανε ξανά και ξανά ο Λεωνίδας Κασελάκης στο τρίποντο, το έκανε κι ο Οκάρο Ουάιτ και δε θυμάμαι πόσοι άλλοι. Γιατί; Για να κυκλοφορήσει η μπάλα μη τυχόν και βγει κάνα pick and roll ή alley-oop με τον Γιώργο Παπαγιάννη; Δύο χρόνια κάνουμε “αμάν” να δούμε ελεύθερο σουτ.
ΥΓ4. Κι αυτή η ψυχολογία, άτιμο πράγμα. Την πέταγαν οι παίκτες του Ολυμπιακού από ένα σημείο και μετά κι έμπαινε. Του Παναθηναϊκού απλώς την πέταγαν.
ΥΓ5. Ίσως το είχα γράψει και σε παλαιότερο blog για παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, δε θυμάμαι, αλλά ισχύει και για τους δύο. Πώς γίνεται εννιά στα δέκα συνθήματα που ακούγονται στα ντέρμπι “αιωνίων” να είναι υβριστικά;