Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
“Δεν είναι εύκολη η δουλειά μου. Δεν παίζουμε το μπάσκετ που θέλω”. Θα μπορούσε να είναι δήλωση και μετά από τις δύο ήττες του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό σε Super Cup κι Ευρωλίγκα ή μετά κι από τη νίκη επί του Αμαρουσίου στη Basket League, για την οποία επίσης είχε πει πολλά και διάφορα. Κι όμως, έτσι επέλεξε ο Εργκίν Αταμάν να αρχίσει τη συνέντευξη Τύπου μετά από τη νίκη επί της Μπάγερν Μονάχου (78-71) στο ΟΑΚΑ. Πέραν του προφανούς, η διαφορά ήταν πως χαμογελούσε όταν το έλεγε. Μάλιστα, συνέχισε με λίγο χιούμορ προς τους εκπροσώπους των Μέσων: “Αλλά έτσι έχει η ζωή. Είναι δύσκολη η δουλειά που κάνω. Κι η δική σας δουλειά είναι δύσκολη. Είναι σχεδόν μεσάνυχτα, κάνουμε συνέντευξη Τύπου κι έχετε να γράψετε μετά. Η ζωή δεν είναι εύκολη”.
Αν δεν είχα αφήσει τα γράμματα στο σχολείο (πριν καν με αφήσουν εκείνα), αν διάβαζα τότε σε εκείνη τη ρημάδα την Γ’ Δέσμη, αν είχα γράψει καλά στις Πανελλήνιες το 1999 κι είχα περάσει σε κάνα ΦΠΨ, τώρα θα καμάρωνα με νοσταλγία το πτυχίο μου στην κορνίζα στον τοίχο και θα έγραφα πως το χαμόγελο του 57χρονου Τούρκου προπονητή ήταν ενδεικτικό της ανακούφισης από το αποτέλεσμα με τη βαυαρική ομάδα και τα αστειάκια προς τους δημοσιογράφους ενδεικτικά της αναγκαίας αποφόρτισης μετά από μία σειρά δύσκολων ερωτήσεων κι απαντήσεων στα προηγούμενα παιχνίδια, παρότι πέντε όλα κι όλα στο σύνολο. Έλα, όμως, που έδωσα Πανελλήνιες απλώς για να δώσω και το μόνο πτυχίο που έχω, που ούτε που θυμάμαι πού το έχω, είναι από ένα ΙΙΕΚ Αθλητικής Δημοσιογραφίας (μπράβο στο Ραμμέικο, money well spent).
Άντε τώρα να βρω τι να γράψω μετά από τη μόλις πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα σε δύο παιχνίδια.
Ίσως γράψω πως ο Παναθηναϊκός νίκησε το “χθες”. Προερχόμενος από διαδοχικές ήττες από τον “αιώνιο” αντίπαλο και μία επεισοδιακή, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, νίκη επί του Αμαρουσίου, ο Παναθηναϊκός είχε ήδη αρχίσει να αισθάνεται την πίεση του αποτελέσματος. Ας είναι ομάδα με νέο προπονητή και 11 νέους παίκτες, ας είναι μόλις μέσα Οκτωβρίου. Φανταστείτε να είχε ηττηθεί κι από τη Μπάγερν Μονάχου και να ήταν στο 0-2 στην Ευρωλίγκα, στο ΟΑΚΑ κιόλας.
Ίσως γράψω πως ο Παναθηναϊκός νίκησε το “σήμερα”. Ναι μεν επέστρεψε ο Ιωάννης Παπαπέτρου (8π. με 2/3δίπ., 1/2τρίπ., 1/2β., 4ρ., 1κοψ., 1λ. σε 24:18), αλλά η ομάδα παρατάχθηκε χωρίς τον Κώστα Σλούκα (ελαφριά θλάση στο υποκνημίδιο του αριστερού ποδιού) και τον Ντίνο Μήτογλου (θλάση δεύτερου βαθμού στην αριστερή γάμπα). Και “χωρίς” τον Λούκα Βιλντόζα στο δεύτερο ημίχρονο (0/1δίπ., 0/2τρίπ., 1ρ., 2ασ., 1κλ., 4λ. στο β’ ημίχ.) και τον Κάιλ Γκάι ξανά σε όλο το παιχνίδι (0/2τρίπ., 1λ. σε 6:28). Θα μπορούσα να προσθέσω κάτι περί ψυχολογίας, αλλά έχε χάρη που δεν έχω τελειώσει αυτό το ΦΠΨ.
Ίσως γράψω πως ο Παναθηναϊκός νίκησε για το “αύριο”. Πάρτε το “χθες” και το “σήμερα” και προσθέστε το αμέσως επόμενο πρόγραμμα: Εκτός έδρας με το Περιστέρι (14/10) στη Basket League, εκτός έδρας με τη Φενέρμπαχτσε (17/10) κι εντός τη Μακάμπι Τελ Αβίβ (20/10;) στην πρώτη διπλή εβδομάδα στην Ευρωλίγκα.
Θα μπορούσα να γράψω και για τον Τζέριαν Γκραντ και τον Λευτέρη Μαντζούκα, ωστόσο, ο μεν πρώτος εξακολουθεί να με αγχώνει με τη μπάλα στα χέρια, πόσω μάλλον όταν σταματά απότομα τη ντρίμπλα, ενώ ο δεύτερος φοβάμαι πως δε θα έχει ανάλογες ευκαιρίες στο rotation με υγιές το ρόστερ.
Κατά τα άλλα, ήταν μόλις το πέμπτο επίσημο παιχνίδι.
ΥΓ. 14-11, 7-17, 15-19, 13-15, 12-14. Όχι, δεν είναι τα σκορ περιόδου κάποιου παιχνιδιού, είναι η αντιστοιχία ασίστ-λάθη του Παναθηναϊκού σε αυτά τα πέντε επίσημα. Η Μπάγερν Μονάχου μετέτρεψε σε 21 πόντους τα τελευταία 14.
ΥΓ2. Το αμυντικό ριμπάουντ είναι ομαδική υπόθεση κι ο Παναθηναϊκός επέτρεψε 14 επιθετικά στη Μπάγερν Μονάχου (μόλις 6 ο ίδιος) και να σκοράρει 21 πόντους από αυτά (7 ο ίδιος).
ΥΓ3. Ο Παναθηναϊκός πέρασε οχτώ ώρες στο γήπεδο την επομένη της νίκης του Αμαρουσίου (video room 12:30-17:00, χορηγική εκδήλωση 17:00-18:00, προπόνηση 18:00-20:30), όχι οχτώ ώρες κάνοντας προπόνηση. Για να ξέρουμε τι (ξανα)λέμε.