Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Λίγα 24ωρα πριν η μεγαλύτερη και δυσκολότερη Euroleague όλων των εποχών αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι της, ο Ολυμπιακός κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της χρονιάς και 10ο στους τελευταίους 12 διεκδικούμενος εντός συνόρων, χρησιμοποιώντας παράλληλα τα δύο παιχνίδια του Super Cup ως ενα τεστ… τρέχουσας κατάστασης. Διότι για ετοιμότητα ούτε λόγος να γίνεται από τώρα.
Κι αν το εμπόδιο της Καρδίτσας ήταν ιδιαίτερα χαμηλό για τους ερυθρόλευκους, ο Προμηθέας και τους ανταγωνίστηκε και τους προβλημάτισε και τέλος πάντων τους υποχρέωσε να κοπιάσουν για να φτάσουν στην νίκη. Οι Πατρινοί έχουν δημιουργήσει ένα πολύ ενδιαφέρον σύνολο, αποτελούμενο από ιδιαίτερα ποιοτικούς ξένους, αλλά και νεαρούς γηγενείς, οι οποίοι δεν συμπληρώνουν απλώς τα κενά, αλλά συμπεριλαμβάνονται με σοβαρό ρόλο. Η δική τους ενέργεια στην άμυνα, άλλωστε, ήταν εκείνη που αναζωπύρωσε το φαινομενικά διαδικαστικό τελευταίο δεκάλεπτο του τελικού και τον μετέτρεψε σε πραγματικό ντέρμπι. Αναγκάζοντας τον Γιώργο Μπαρτζώκα να επιστρατεύσει την κλάση του Βεζένκοφ και την εμπειρία Παπανικολάου για να αποφύγει τα χειρότερα.
Χωρίς να υπάρχει λόγος να εμβαθύνουμε περισσότερο στα όσα διαδραματίστηκαν στην Ρόδο, καθώς μπροστά μας ήδη ορθώνονται οι πρόποδες του αληθινού Γολγοθά, αξίζει να σταθούμε σε δύο τρία πράγματα που ξεχώρισαν από την εικόνα του Ολυμπιακού. Η τάση για περισσότερη ταχύτητα στην σκέψη και την εκτέλεση είναι εμφανής. Με την παρουσία του Ντόρσεϊ στο αρχικό σχήμα και τη μετακίνηση του Φουρνιέ στη θέση “3” -τουλάχιστον για την ώρα- το γήπεδο ανοίγει περισσοτερο, οι χώροι μεγαλώνουν και οι προϋποθέσεις για σωστές επιλογές σουτ δημιουργούνται με μεγαλύτερη ευχέρεια.
Ακόμα πιο γρηγόρη -έως και άναρχη- ήταν η δεύτερη πεντάδα με την ταυτόχρονη παρουσία των Γουόρντ, Λι και Χολ. Ο Αμερικανός σέντερ που έβγαλε ορισμένες σούπερ θεαματικές φάσεις, τρέχει καταπληκτικά το γήπεδο, όπως φυσικά και ο πρώην άσος της Παρί, ο οποίος μοιάζει να… τηλεμεταφέρεται στη γαλλική πρωτεύουσα όταν έχει την μπάλα στο τρανζίσιον. Το “ζειν επικινδύνως” του συγκεκριμένου σχήματος (ενισχυμένου και από τον Ντόρσεϊ), διαπιστώθηκε στις αρχές της τέταρτης περιόδου, όταν μέσα σε ένα εντελώς ανεξέλεγκτο δίλεπτο οδηγήθηκε σε συνεχόμενα λάθη και δέχτηκε 10-0 σερί.
Παρά τις διακυμάνσεις στην απόδοσή του, πάντως, ο Ολυμπιακός άφησε θετικές εντυπώσεις στο νησί των ιπποτών. Είχε διάθεση να παίξει σύγχρονα και ομαδικά, έβγαλε ενέργεια και παρότι δεν ήταν πάντα αναγκαίο, διατήρησε την σοβαρότητά του σε άμυνα και επίθεση. Με τον Τόμας Ουόκαπ, ο οποίος -όσο κι το λησμονούμε- αποτελεί το δακτυλικό αποτύπωμα στην ερυθρόλευκη ταυτότητα, να δείχνει ολοένα και σε καλύτερη κατάσταση και φυσικά τον παρακεινούμενο από δυνατά κίνητρα Τάιλερ Ντόρσεϊ να συνεχίζει με το πόδι κολλημένο στο γκάζι.
“Δεν θέλω να βρεθώ ποτέ ξανά εκτός ομάδας σε ένα Final 4”, παραδέχτηκε μετά την απονομή, καταδεικνύοντας ουσιαστικά το ακριβές χρονικό σημείο που γύρισε μέσα του ο διακόπτης. Το Αμπου Ντάμπι αποτέλεσε για εκείνον ένα τέλμα, από το οποίο αποφάσισε να βγει ακαριαία. Κι ανεξάρτητα από το πώς έχει μοιράσει στο κεφάλι του τις ευθύνες για την απουσία του από το κορυφαίο μπασκετικό ραντεβού, την επιστροφή του στις υψηλές πτήσεις την έχει… χρεωθεί ολοκληρωτικά. Από τους τελικους κι έπειτα επέβαλε την παρουσία του με τον αγωνιστικό του οίστρο, αλλά και μια ωριμότητα που δεν ξέραμε καν ότι διαθέτει. Πλέον, ξεκινά τη σεζόν με άλλους όρους, γι΄αυτό και ο προπονητής τους τον χαρακτήρισε “προσθήκη”.
ΝΤΙΛΙΚΙΝΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ
Νωρίτερα την ιδια μέρα, έφτασε στην Ελλάδα το νέο απόκτημα του Ολυμπιακού. Μια ξεκάθαρα… μπαρτζωκική κίνηση που μπορεί να ήρθε σε κόντρα με την επιθυμία του περισσότερου κόσμου για έναν καθαρό σκόρερ, αλλά και εξήγηση έχει και τις… ευλογίες του Εβαν Φουρνιέ. Ο Γάλλος σούπερ σταρ θεωρούσε από την αρχή της off season την προσθήκη του συμπατριώτη του ως την καταλληλότερη με βάση τη δομή και το σύστημα της ομάδας κι όποτε εμπλεκόταν σε κάποια μεταγραφική συζήτηση μιλούσε για εκείνον με τα καλύτερα λόγια.
Οπως εξηγήσαμε και στο “Αιώνιο Podcast” πριν ακόμα ολοκληρωθεί η μεταγραφή, ο προπονητής των ερυθρόλευκων ήθελε έναν παίκτη που θα μπορεί να υπηρετήσει την φιλοσοφία της ομάδας, χωρίς να πειράξει τους κώδικες λειτουργίας της. Εναν point guard που θα παίρνει τη σκυτάλη από τον Γουόκαπ για να κάνει πάνω κάτω ό,τι και ο Τεξανός: Να τρέξει την επίθεση, να υποστηρίξει το παιχνίδι των συμπαικτών του και να αμυνθεί καλά.
Ο Ντιλικίνα είναι ελιτ αμυντικός στην αδύνατη πλευρά, ιδιαίτερα αποτελεσματικός πάνω στην μπάλα και ένας από τους καλύτερους στο ΙSO. Μία στις πέντε κατοχές οδηγεί τους αντιπάλους του σε λάθος, διαθέτει μέγεθος και μεγάλο άνοιγμα χεριών, δίνει versatility κι εξυπηρετεί ιδανικά την άμυνα με αλλαγές. Θα ενισχύσει σημαντικά την ήδη ενισχυμένη αθλητικότητα του Ολυμπιακού, θα σκληρύνει κι άλλο την σκληράδα του, θα τον κάνει ακόμα πιο δυσκολοκατάβλητο.
Επιθετικά δεν θα διαταραξει τις ισορροπίες, αφού ξέρει να συνυπάρχει στο παρκέ με dominant παίκτες. Το υψηλό μπασκετικό του IQ, του επιτρέπει να διαβάζει σωστά παιχνίδι, ενώ το limited αλλά σε καμία περίπτωση ανύπαρκτο ρεπερτόριό του, οριοθετεί ευκρινώς την εκτελεστική του δράση. Δεν περιμένουμε απρόβλεπτες και αψυχολόγητες αποφάσεις από μέρους του, αλλά ως επί τω πλείστων συνετή επιλογή προσπαθειών. Προτιμά να επιτίθεται από τον κεντρικό διάδρομο, να σουτάρει από την κορυφή και στην δεύτερη σεζόν του στη Euroleague καλείται να σταθεροποιήσει τα ποσοστά του. Δεν αποκλείεται, πάντως, το playstyle του Ολυμπιακού να του προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες, ώστε να δείξει ότι η παραγωγικότητά του είναι ανώτερη από τη φήμη που την συνοδεύει…
ΥΓ. Κι όμως, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να “ηττηθεί” από τον Ολυμπιακό και σε αυτό το Super Cup, παρότι δεν κατέβηκε καν να παίξει…