Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Τι να πεις και τι να γράψεις? Την αλήθεια. Ο Ολυμπιακός μετά και τη συγκλονιστική πρόκριση στην επική σειρά με τη Μπαρτσελόνα, είναι κάτι που λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει: Ο Βασιλιάς της Ευρώπης την τελευταία επταετία.
Η μάχη ξεκίνησε όπως ακριβώς την περιμέναμε. Με σκληρές άμυνες, πολλή ενέργεια από τις δύο ομάδες, αλλά συνάμα αρκετή νευρικότητα. Μέχρι το 8′ αυτό το μοτίβο δεν ήταν πρόβλημα για τον Ολυμπιακό. Γιατί, η Μπάρτσα αστοχούσε.
Πρώτος έδωσε το σύνθημα ο Αμπρίνες, που έβαλε δύο συνεχόμενα και ακολούθησε ο Όλεσον. Τρία διαδοχικά τρίποντα (13-17), για να τελειώσει η πρώτη περίοδος με τους Καταλανούς μπροστά (16-17).
Ο Σφαιρόπουλος είχε αποφασίσει να κλείσει τους διαδρόμους προς τη ρακέτα για να αποτρέψει τα μεγάλα κορμιά της Μπαρτσελόνα από το να παράγουν δημιουργία και σκορ, αλλά αυτό το ρίσκο το “αποδέχτηκε” ο αντίπαλος και το εκμεταλλεύτηκε.
Ήταν σημαντικό να δούμε πως θα αντιδράσει ο Ολυμπιακός. Αν θα διαφοροποιήσει την αμυντική τακτική του και φυσικά αν οι παίκτες του Πασκουάλ θα συνέχιζαν να “πληγώνουν” τον Ολυμπιακό από το τρίποντο.
Τελικά, η άμυνα ανέβηκε λίγο πιο ψηλά και αυτό είχε ως – καλό – αποτέλεσμα να μην εκτελέσει καν τρίποντο η Μπάρτσα στα πρώτα 5 λεπτά της δεύτερης περιόδου. Το πρόβλημα? Απέμεναν πέντε λεπτά για να εκπνεύσει το ημίχρονο και η ομάδα δεν είχε σκοράρει τρίποντο. Γεγονός που επηρέασε άμεσα την παραγωγικότητά της και οδήγησε στη φτωχή επιθετική συγκομιδή του πρώτου ημιχρόνου (29 πόντους).
Ακριβώς εκεί επέστρεψε στο παρκέ ο Σπανούλης και έβαλε μια… Σπανουλιά. Από αυτά που δεν μπαίνουν (από άλλους παίκτες) με τον Σατοράνσκι να παίζει την τέλεια άμυνα.
Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν μπορούσε να βρει ένα καλό διάστημα στην επίθεση και να “ξεμπουκώσει”, κάτι που θα δημιουργούσε έκρηξη στο ΣΕΦ και θα άλλαζε το μομέντουμ της αναμέτρησης.
Ο Σατοράνσκι – κυρίως – και ο Όλεσον έπαιζαν εκπληκτική άμυνα πάνω στο Σπανούλη, οι προσαρμογές στον Πρίντεζη ήταν επίσης εξαιρετικές και η ομάδα δεν έβρισκε λύσεις στην επίθεση.
Η Μπαρτσελόνα είχε να αντιμετωπίσει κι αυτή μια προσηλωμένη άμυνα, αλλά 1-2 τρομερές ενέργειες του Ναβάρο και η ποιότητά της στο χαμηλό ποστ την βοήθησαν να πάει στο +8 (27-35). Για να ολοκληρωθεί η παρτίδα του πρώτου μέρους με τους φιλοξενούμενους να προηγούνται με 29-37.
Τι χρειαζόταν ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο?
Γρήγορη αντίδραση, περισσότερη ενέργεια και τσαμπουκά. Και κάτι άλλο. Επιπλέον σκληράδα και πιο πολλές επαφές στην άμυνα. Τα 8 φάουλ (11 η Μπάρτσα) των πρώτων 20 λεπτών σε ένα τόσο μεγάλο ματς, μέσα στο σπίτι σου, με την φιλοσοφία που διέπει πια τους κόκκινους ήταν ΛΙΓΑ. Επίσης, ο Ολυμπιακός δεν εκτέλεσε βολή στη 2η περίοδο και σούταρε μόλις με 6/17.
Η διαφορά δεν ήταν προϊόν των συνολικά κακών ποσοστών των δύο ομάδων. Ούτε οι κατοχές που ήταν ισορροπημένες (μια παραπάνω η ομάδα του Πασκουάλ) διαδραμάτισαν κάποιο ρόλο στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός σούταρε με 10/28 και η Μπαρτσελόνα με 13/30. Αποκλειστικά οι πόντοι που προήλθαν έξω από τα 6μ.75. Η μια ομάδα έβαλε μόλις ένα τρίποντο, η άλλη 4. Αυτοί οι +9 πόντοι ήταν η αιτία. Απλά, η Μπαρτσελόνα έβγαζε πολύ πιο εύκολα ένα καλό σουτ από την αδύναμη πλευρά της άμυνας, συγκριτικά με τους ερυθρόλευκους.
Κακό
Ο Ολυμπιακός μπήκε εντελώς μουδιασμένος στο δεύτερο ημίχρονο. Χωρίς προσήλωση, με πολύ άγχος. Η Μπάρτσα πήγε στο +10 και ο κόσμος προσπαθούσε να σπρώξει την ομάδα και να της δώσει αυτοπεποίθηση. Εκεί, ήρθε ένα τρίποντο από τον Μάντζαρη. Ήταν φανερό πως ο Σφαιρόπουλος είχε ζητήσει από τον Βαγγέλη να πάρει πρωτοβουλίες, γιατί τον μάτσαρε στην άμυνα ο ευάλωτος σε αυτό τον τομέα Ναβάρο.
Ο Πετγουέι προσέφερε δύο ακόμα τρίποντα, αλλά ο Ολυμπιακός χρειαζόταν πολλά περισσότερα για να αλλάξει την ροή του αγώνα. Ένα τρόπο να απελευθερωθεί ο Σπανούλης από την εντυπωσιακή αμυντική αντιμετώπιση της Μπάρτσα (κι αυτός ήταν να βάλουν τα σουτ οι συμπαίκτες του) και έναν ακόμα για να κοπεί ο ρυθμός που είχε βρει η ομάδα του Πασκουάλ επιθετικά στο σετ παιχνίδι. Ούτε… εκατοστό δεν του άφηναν οι αντίπαλοι. Για αυτό και το δεύτερο σουτ που έβαλε ήταν “Κολοκοτρονέικο”!
Εν τέλει, ο Ολυμπιακός βρήκε 4/7 τρίποντα στη 3η περίοδο, νίκησε με 21-13 στο επί μέρους σκορ και μπαίνοντας στα τελευταία δέκα λεπτά, είχαμε απόλυτη ισορροπία! 50-50. Ένα ακόμα θρίλερ…
Δεκάλεπτο για “τέρατα”
Έχω δει πολλά ιστορικά ματς στο ΣΕΦ. Τόσο μεγάλες, συγκλονιστικές μάχες σώμα με σώμα, τέτοια “άγρια ταυρομαχία”, δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια. Ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Δύο τεράστιες ομάδες που ούτε καν να διανοηθούν δεν μπορούσαν ότι θα χάσουν.
Ο Ολυμπιακός πήρε το μομέντουμ, η Μπάρτσα αντέδρασε ακαριαία. Ο Μάντζαρης έβαλε ένα τυχερό τρίποντο, ο πληθωρικός Σατοράνσκι απάντησε.
Ήταν η ώρα να μιλήσουν τα “τέρατα”, οι παίκτες που έχουν το χάρισμα να απομονώνουν το συναίσθημα και να λειτουργούν σαν κομπιούτερ. Τη στιγμή που οι καρδιές ακόμα κι όσων δεν παίζουν και είναι στις εξέδρες ή στη τηλεόραση “λιώνουν” από το καρδιοχτύπι.
Ρε Σπανούλη, ρε Σπανούλη πως το κάνεις? Θα μας πεις?
Ειδική μνεία αξίζουν ο Μπρεντ Πετουγέι και ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Έβαλαν πολύ σημαντικά σουτ. Όπως και ο Σλούκας για το γεγονός ότι δεν επηρεάστηκε από την αστοχία του και ο Παπαπέτρου για την “ταλιμπανίσια” άμυνά του.
Η Μπάρτσα ξέφυγε με 4 πόντους (61-65) 1.14” πριν το τέλος…
Η ΔΙΑΒΟΛΙΚΗ ΣΥΜΠΤΩΣΗ? Ακριβώς -4 πόντους και περίπου ίδιος χρόνος (1.27”) ήταν το σενάριο στο τρίτο τελικό με τον Παναθηναϊκό το 2013! Όταν ο αγώνας διακόπηκε γιατί έτσι το θέλησαν κάποιοι και ΔΕΝ ΕΔΩΣΑΝ την ευκαιρία στον Back2Back πρωταθλητή Ευρώπης να παλέψει για την ανατροπή. Αυτό να το θυμούνται όλοι…
Ο Μάντζαρης έβαλε ένα πολύ μεγάλο τρίποντο. Λάθος ο Τόμιτς, αιφνιδιασμός, κάρφωμα του Πρίντεζη.
Βολές ο Ναβάρο, ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΛΑΘΙ ο αρχηγός.
1/2 βολές ο Ναβάρο. Το σκορ στο 68-68!
Είχε 5” δευτερόλεπτα…
Η μπάλα στον Ολυμπιακό…
Αυτά τα 5 δευτερόλεπτα ήταν τόσο γλυκά!
Ζάχαρη και μέλι!
Όπως η προσμονή στα 10”όταν ξεκίνησε η ιστορική κατοχή στον τελικό της Πόλης.
Πρίντεζης τότε, Πρίντεζης τώρα.
Ολυμπιακός τότε, Ολυμπιακός – και – τώρα.
Ο Σλούκας “είδε” μια πολύ καλή πάσα – χρυσάφι.
Ο Γιώργος είχε 0/5 τρίποντα…
Ένα για τη γιορτή του θα “κερνούσε”.
Ε, μπήκε αυτό!!!
Έχουμε και λέμε…
Από το το 2009 και μετά ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στα 5 από τα 7 φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας.
Έπαιξε σε τρεις τελικούς, κατέκτησε δύο ευρωπαϊκούς τίτλους και κανείς δεν θα τολμήσει να θεωρήσει… ξοφλημένο τον “βρικόλακα” στη Μαδρίτη! Για σκεφτείτε. Ποια ομάδα μπορεί να επιδείξει αντίστοιχα επιτεύγματα?
Μην το ψάχνετε. Καμία!
Κι, όμως, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι πεντακάθαρα και δίχως ίχνος αμφιβολίας ο Βασιλιάς της Ευρώπης!
Με αυτό το παράσημο θα ταξιδέψει στην πρωτεύουσα της Ισπανίας.
Η πρωτάρα στα φάιναλ φορ Φενέρμπαχτσε. Η μόνιμη θαμώνας, αλλά εσχάτως “πονεμένη” “αρκούδα” και η “βασίλισσα”. Που έχει ηττηθεί σε δύο διαδοχικούς τελικούς και τούτη τη φορά θα παλέψει στο σπίτι της, για να βάλει επιτέλους το στέμμα της μετά από 20 χρόνια!
Εκεί, θα είναι, όμως, και ο Βασιλιάς.
Εννοείται πως στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ ο Ολυμπιακός είναι το απόλυτο αουτσάιντερ…
Δεν το συζητάμε καν!