Του Μιχάλη Στεφάνου / info@eurohoops.net
Θυμάστε τον Γιώργο Πετρόχειλο στους “Χούλιγκανς”, όταν διαφωνούσε με τον ιερέα πατέρα του για το πού βρίσκεται η αλήθεια; Ο ένας έλεγε “στον λόγο του Θεού” κι ο άλλος απαντούσε στους “Sex Pistols”. Ε, στο… σίκουελ της καλτ ταινίας του Κώστα Καραγιάννη, όπως το ζούμε στους φετινούς τελικούς, η αλήθεια, όσο κι αν κάποιοι πασχίζουν για το αντίθετο, παραμένει στα χέρια των αληθινών πρωταγωνιστών.
Στον 2ο τελικό του ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε για τελευταία φορά με… 17-16, δύο λεπτά πριν από την λήξη της πρώτης περιόδου, ενώ μετά τα μισά της τρίτης έφτανε να χάνει με 20 πόντους διαφορά (62-42). Η νίκη του Ολυμπιακού, όμως, ήταν προϊόν διαιτητικής εύνοιας. Χθες στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός έβαλε 99 πόντους παίζοντας κατά γενική ομολογία εξαιρετικό μπάσκετ, είχε ασφαλές προβάδισμα σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, χωρίς ποτέ να ανησυχήσει πραγματικά, ενώ ακόμα κι όταν το ΟΑΚΑ μετατράπηκε από γήπεδο μπάσκετ, σε συναυλιακό χώρο λίγο πριν ανέβουν στην σκηνή οι… “Rage Against the Machine”, κράτησε την ψυχραιμία του και την συγκέντρωσή του. Όμως και πάλι η νίκη του ήταν “βρώμικη και άδικη”. Μάλλον οι Πειραιώτες θα πρέπει να σπάσουν την… 35αρα για να καταδεχτεί ο “αιώνιος” αντίπαλός να παραδεχτεί την ήττα του με αξιοπρέπεια.
Αυτή η μανία καταδίωξης που κατακλύζει τους πράσινους κάθε φορά που χάνουν ένα σημαντικό παιχνίδι και τους οδηγεί σε γραφικές ή και ακραίες αντιδράσεις, (μέχρι μητέρες με βρέφη από την αποστολή της Εφές είχαν βρεθεί σε δύσκολη θέση, επειδή η τουρκική ομάδα είχε “τολμήσει” να κερδίσει στο ΟΑΚΑ), δεν μπορεί να γίνεται άλλο ανεκτή στο μπάσκετ του 2025. Είναι κουραστική, ψυχοφθόρα κι επικίνδυνη. Απλά να θυμίσουμε, εδώ, ότι ο… κατατρεγμένος από εγκληματικές οργανώσεις και μαφίες Παναθηναϊκός άνοιξε τη σεζόν ως πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδας, κατέκτησε το Κύπελλο, εξασφάλισε το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς και προκρίθηκε στο Final Four της Εuroleague. Τίποτα δεν του στερήθηκε από όσα άξιζε.
Κατά τ’ άλλα και για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, ο Ολυμπιακός έλεγξε το ρυθμό, έκανε ένα πολύ ώριμο παιχνίδι επιθετικά, έβγαλε τα σουτ που ήθελε και παρότι αναγκάστηκε να καταφύγει σε αδόκιμα σχήματα λόγω του σοβαρού τραυματισμού του Φαλ, δεν απώλεσε τον αυτοέλεγχό του. “Το να είσαι ανίκητος εξαρτάται από την άμυνα, αλλά η πιθανότητα να νικήσεις εξαρτάται από την επίθεση”, λέει η “Τέχνη του Πολέμου” κι οι ερυθρόλευκοι το έκαναν πράξη στο ΟΑΚΑ, όπως το είχαν κάνει και τον Νοέμβριο για την Ευρωλίγκα.
Ο Βεζένκοφ έδωσε μια μεγαλειώδη παράσταση 36 λεπτών, κουβαλώντας την ομάδα του με κάθε τρόπο. Όχι μόνο λόγω της παραγωγικότητας του (25π. με 9/14 σουτ, 5ριμπ., 4 ασ., 1κλ., 0 λάθη), αλλά κυρίως λόγω των αποφάσεων που πήρε μέσα στο ματς και ήταν στην συντριπτική πλειοψηφία τους σωστές. Εκτέλεσε όταν χρειάστηκε, δημιούργησε όταν έπρεπε, άφησε ανοιχτό πεδίο στους συμπαίκτες του όταν η άμυνα έκλεινε πάνω, “πρόσφερε” ακόμα και τις βολές των τεχνικών ποινών (σε Φουρνιέ και Ντόρσεϊ) για να τους δώσει έξτρα αυτοπεποίθηση.
Τεράστιο ματς από τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, ο οποίος δεν ανταποκρίθηκε απλώς στις ανάγκες της περίστασης, αλλά κυριάρχησε σε όλα τα επίπεδα, πραγματοποιώντας μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του με την φανέλα του Ολυμπιακού. Η αφύπνιση του Εβάν Φουρνιέ στο δεύτερο ημίχρονο έγειρε καθαρά την πλάστιγγα υπέρ του Ολυμπιακού, ενώ Ουόκαπ και ΜακΚίσικ ήταν ιδιαίτερα επιδραστικοί. Last but not least , o Τάιλερ Ντόρσεϊ, ένας παίκτης με αδιαμφισβήτητη ποιότητα, που όταν νιώθει σημαντικός μπορεί να αποδειχτεί άσος στο μανίκι κάθε προπονητή. Έπαιξε 14 λεπτά γιατί έκανε από νωρίς τρία φάουλ, όμως πρόλαβε να σκοράρει 13 πόντους με δύο μεγάλα τρίποντα, να μοιράσει τρεις ασίστ και να πάρει τρία ριμπάουντ, όντας μαζί με τον Βεζένκοφ ο δεύτερος πιο θετικός παίκτης του Ολυμπιακού στο +-, πίσω από μόνο από τον Μιλουτίνοφ.
Το 2-1 δίνει στον Ολυμπιακό προβάδισμα τίτλου και ένα ματς-μπολ στο δικό του γήπεδο, αλλά δεν του εξασφαλίζει τίποτα. Οι ερυθρόλευκοι, δεδομένου και του πλήγματος με τον Φαλ (και μιας ενδεχόμενης τιμωρίας του Φουρνιέ), έχουν μπροστά τους ένα πολύ απαιτητικό 40λεπτο κι ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει ότι είναι μια ιδιαίτερα ανθεκτική ομάδα που ξέρει να επιβιώνει όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο.
Φυσικά, το πιο έντονο αποτύπωμα του χθεσινού ματς δεν ήταν άλλο από το “μπιφ” Φουρνιέ – Ναν που κατέληξε με τον Γάλλο να χάνει την ψυχραιμία του και να χειρονομεί προς την εξέδρα και τον Αμερικανό να τον ακολουθεί λίγο αργότερα στα αποδυτήρια, παρότι η εν γένει συμπεριφορά του θα έπρεπε να τιμωρηθεί νωρίτερα. Οι διαιτητές του χαρίστηκαν στο φινάλε του ημιχρόνου όταν τράβηξε βίαια τον Πίτερς, ενώ το αντιαθλητικό του φάουλ στον Φουρνιέ, ήταν για ντισκαλιφιέ. Εν πάση περιπτώσει, οι παίκτες με 200 παλμούς είναι οι μόνοι που δικαιολογούνται αν κάποια στιγμή ξεφύγουν, ειδικά όταν οι αντοχές τους δοκιμάζονται στις πολεμικές συνθήκες που τεχνηέντως καλλιεργούνται.