Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Τον Νοέμβριο του 2021, το ρόστερ της Ισπανίας, για τα ”παράθυρα” του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2023, απαρτιζόταν από τους: Πραντίγια, Λόπεζ-Αροστέγκι, Φερνάντεθ, Μπριθουέλα, Ντίαθ, Κολόμ, Ντίεζ, Σάστρε, Σίμα, Γκέρα, Πάρα, Πέρεθ.
Φτάνουμε στον τελικό του Ευρωμπάσκετ 2022.
Οι Πραντίγια, Λόπεζ-Αροστέγκι, Φερνάντεθ, Μπριζουέλα, Ντίαζ, Πάρα, μαζί με τους Σάιζ, έφυγαν με ένα χρυσό μετάλλιο. Μέχρι πέρυσι, δεν ήταν παίκτες ΝΒΑ ή Ευρωλίγκας, αλλά ήταν παίκτες ”κλειδιά” για την ισπανική ομάδα.
Το Eurohoops είχε την χαρά να μιλήσει με τον Σέρτζιο Σκαριόλο, ο οποίος είναι και ο κατάλληλος άνθρωπος για να εξηγήσει την ισπανική ”φόρμουλα”, αλλά και το πώς τα ”παράθυρα” της FIBA μπορούν να γίνουν όφελος για το πρόγραμμα μίας Εθνικής ομάδας.
”Δεν κρίνω το συνολικό κόνσεπτ των παραθύρων. Υπάρχουν πολλές οπτικές, πολλές απόψεις, όλα σεβαστά. Απλά μιλάω με δεδομένα, τι κάναμε δηλαδή το 2017, καθώς είχαμε πολλούς παίκτες από το ΝΒΑ και την Ευρωλίγκα. Ξέραμε ότι δεν θα έχουμε διαθέσιμους τους 12-14 καλύτερους παίκτες μας για το τουρνουά, για τα προκριματικά, άρα έπρεπε να κάνουμε κάτι για να προετοιμαστούμε. Αυτό που κάναμε ήταν να ενώσουμε ένα γκρουπ παικτών, παρόλο που οι περισσότεροι δεν ήταν καν κοντά στο να συμμετάσχουν στο καμπ με την ομάδα, που κέρδισε το μετάλλιο το 2017.
Το κάναμε, είχαμε ένα 10ήμερο καμπ και μερικά επίσημα φιλικά. Δημιουργήσαμε μία ”ομάδα Β”. Αρχίσαμε την δουλειά με κάποια πράγματα, που δουλεύαμε με την U20 ομάδα. Με αυτή την ομάδα -ας πούμε- φέραμε την επανάσταση στις μικρές κατηγορίες. Οι παίκτες είχαν εμπειρία, αν και θεωρούνταν ”μεσαίας τάξης”, μιας και δεν είχαν παίξει σε ΝΒΑ ή Ευρωλίγκα. Θέλαμε να είμαστε αποτελεσματικοί. Δεν είχε να κάνει μόνο με το μπάσκετ, αλλά και τις αξίες και το φρόνημα της ομάδας. Τους είπαμε πως θα είναι η Ισπανία, θα φορέσουν τη φανέλα, που είναι μία από τις πιο αξιοθαύμαστες και ζηλευτές στον κόσμο. Είναι μία τιμή. Βασικά, τους κάναμε να αισθανθούν ότι είναι ΟΙ παίκτες, χωρίς να υποσχεθούν τίποτα για το τι θα γίνει στο τέλος. Είχε να κάνει με την συμμετοχή και την αξία αυτής.
Όλη η χώρα στάθηκε στο πλευρό της ομάδας, κερδίσαμε το Μαυροβούνιο, την Σλοβενία. Οι παίκτες κατάλαβαν ότι δεν χρειάζεται να σκέφτονται τι θα γίνει μετά. Επικεντρωθήκαμε στο τώρα. Πιθανότατα, δεν σκέφτηκαν ότι θα είχαν τόση προβολή και έκθεση ποτέ. Μερικοί κατέληξαν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Τρεις παίκτες είχαν την ευκαιρία να πλαισιώσουν τους εννέα καλύτερους παίκτες μας στη Κίνα. Αυτό συνεχίστηκε με την επιτυχία μας στα παράθυρα. Μετά από λίγα χρόνια, είναι ακόμα εδώ και οι περισσότεροι φορούν ξανά την φανέλα της ομάδας σε μεγάλο τουρνουά. Παίζουν μαζί σαν ομάδα. Μετά από δυο χρόνια προπόνησης, βρήκαν περισσότερο χρόνο μαζί σε σχέση με το παρελθόν. Τότε, υπήρχε περισσότερο ταλέντο, αλλά τώρα τα παιδιά παίζουν πραγματικά, είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα και αυτό είναι ωραίο να το βλέπεις.
Στην αρχή, ειλικρινά, πριν ξεκινήσουν όλα, φοβόμασταν, γιατί η ομάδα είχε χάσει τους περισσότερους παίκτες της, μαζί ίσως με τη Γαλλία. Ο φόβος μάς να είμαστε σε μεγαλύτερη εγρήγορση, να περιμένουμε τα πάντα. Αλλά μετά τα πρώτα παράθυρα, ήμασταν χαρούμενοι. Καμιά φορά, μου έλεγε η Ομοσπονδία ότι μπορεί κάποιος παίκτης από το ΝΒΑ ή την Ευρωλίγκα να είναι διαθέσιμος για ένα ματς. Τους απαντούσα πάντα πως είμαι μια χαρά, ότι είμαι χαρούμενος με τους παίκτες που έχω. Το άξιζαν, τουλάχιστον στα παράθυρα. Μακροπρόθεσμα, θέλαμε να είναι έτοιμοι, παρόλο που οι περισσότεροι δεν έπαιζαν στην Ευρωλίγκα. Ήταν, όμως, έτοιμοι να παίξουν και να φέρουν εις πέρας τον ρόλο τους στην ομάδα.
Ο Κίνο Κολόμ δεν είναι τώρα στην ομάδα, αλλά είναι η πραγματική ψυχή της ομάδας από την αρχή. Τα τελευταία χρόνια, είχαμε κάποια προβλήματα στη θέση του πόιντ γκαρντ, βγήκε μπροστά και ήταν πάντα διαθέσιμος. Ήταν ο πρώτος ηγέτης της ομάδας από το 2017. Ο Γκαρούμπα είναι άλλη υπόθεση, γιατί ήταν απασχολημένος με το ΝΒΑ και την Ρεάλ, αλλά οι Πραντίγια και Πάρα προσαρμόστηκαν εξαιρετικά. Σε σχεδόν έναν χρόνο, πήγαν από την U20 στην βασική ομάδα, μέσω των παραθύρων. Είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα παιδιών, που δούλεψαν στο πρόγραμμα νέων μας. Αυτό είναι το πλεονέκτημα του να ξεκινάς από τα βαθιά στο σύστημα νέων.
Τα παράθυρα δεν είναι τέλεια από καμία άποψη και οφείλω να πω την αλήθεια, καθώς είμαι επίσης προπονητής της Βίρτους. Δεν είμαι χαρούμενος όταν βλέπω τους παίκτες μου να φεύγουν. Όχι γιατί δεν θέλω να παίζουν με τις Εθνικές ομάδες τους, αντιθέτως. Φοβάμαι, όμως το ρίσκο των τραυματισμών. Είχαμε μερικούς και καταλαβαίνω τις ομάδες. Ποια είναι η λύση; Να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι και να κάνουμε πιο αρμονικό το πρόγραμμα. Δείτε, για παράδειγμα, τα φιλικά με την Ελλάδα, είχαν από 15.000 κόσμο σε Μαδρίτη και Αθήνα. Ήταν φιλικά, όχι επίσημα ματς. Υπάρχουν πολλές οπτικές, όμως δεν πρέπει να σκεφτόμαστε πως όλα είναι τέλεια με τα παράθυρα. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να κρατήσουμε τα καλά κομμάτια και να τα συγχωνεύσουμε μ την δραστηριότητα των ομάδων.
Ειλικρινά, είναι εύκολο για μένα τώρα να έχω μία ομάδα, που παίζει μαζί πολύ καιρό και έχει ρόλους. Έτσι μπορείς να αποκτήσεις ταυτότητα σαν ομάδα. Το δύσκολο είναι να κερδίζεις με ένα ρόστερ γεμάτο με αστέρια, τεράστιες προσωπικότητες, που δεν είχαν χρόνο να παίξουν μαζί και να συνυπάρξουν στην Εθνική ομάδα για πάνω από 10′ ανά ματς. Αυτό είναι πολύ, πολύ δύσκολο. Είμαι υπερήφανος, γιατί ξεκίνησα αυτό το πρόγραμμα πριν μερικά χρόνια και την ίδια στιγμή, ήμουν εγωιστής, γιατί πλέον έχω όφελος από αυτή την ομάδα και απολαμβάνω τους καρπούς που έσπειρα”
Διαβάστε επίσης
Ισπανία: “Σάρωσε” τα ΠΑΝΤΑ στις διοργανώσεις του 2022! (πίνακας)