Της Eurohoops team / info@eurohoops.net
Το χρόνο πίσω γύρισε ο Γιάκα Λάκοβιτς, με τον Σλοβένο κόουτς να μιλάει για το 2006, όταν και αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό για τη Μπαρτσελόνα.
Ο Σλοβένος τόνισε ότι δεν είχε πει πως είναι δεδομένο ότι θα μείνει στον Παναθηναϊκό, ενώ αναφέρθηκε στις σχέσεις του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την πίεση που υπήρχε στους πράσινους την τελευταία του σεζόν, αλλά και το τρομερό ταλέντο του Λούκα Ντόντσιτς!
Για την πίεση που υπήρχε στον Παναθηναϊκό:
“Σίγουρα εδώ στην Ελλάδα, στον Παναθηναϊκό που αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Ευρώπη, υπάρχει πάντα η πίεση. Πρέπει να κερδίζεις σε κάθε ματς. Καμία ήττα δεν γίνεται αποδεκτή. Είμαι συνηθισμένος σε αυτό και το καταλαβαίνω πλέον και από τη μεριά του προπονητή, το πώς είναι να δέχεσαι αυτού του είδους την πίεση. Την ίδια στιγμή όμως, εδώ στην Ουλμ, είμαστε ένα επίπεδο κάτω (ως προς τις απαιτήσεις), συγχρόνως όμως έχουμε τους δικούς μας στόχους τους οποίους κυνηγάμε και έτσι υπάρχει η πίεση. Όχι τόσο από τη διοίκηση, αλλά από τη νοοτροπία νικητή που έχουμε εμείς ως προπονητές και παίκτες και βάζουμε πίεση στους εαυτούς μου.
Για τις φήμες πως είχε υποσχεθεί πως θα μείνει στον Παναθηναϊκό το 2006:
Δεν έγιναν ποτέ έτσι τα πράγματα. Ποτέ δεν υπέγραψα, ούτε είπα με βεβαιότητα ότι θα παραμείνω στον Παναθηναϊκό. Μέχρι την τελευταία στιγμή βρισκόμουν στην Αθήνα και δεν είχα πάρει κάποια απόφαση. Οπότε εγώ είμαι μια χαρά, έχω αποδεχτεί την απόφασή μου, όποια κι αν ήταν αυτή. Πήρα μια απόφαση, όχι πρόωρα και δεν αναθεώρησα τίποτα. Η απόφαση ήταν μια και την πήρα.
Για τη σχέση του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς έκτοτε:
Δεν είχαμε την ευκαιρία να έχουμε επαφή είναι η αλήθεια. Θεώρησε ότι το να αποχωρήσω από τον Παναθηναϊκό ήταν μια λάθος απόφαση ή ήταν λάθος ο τρόπος που το έπραξα. Αυτό που εγώ είχα αποφασίσει, ήταν το πάω στη Μπαρτσελόνα. Από τότε δεν είχαμε την ευκαιρία να κάτσουμε μαζί και να μιλήσουμε, μέχρι και τον περασμένο Σεπτέμβρη όταν συναντηθήκαμε στην Ελλάδα για το τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος». Εκεί ανταλλάξαμε ένα «γεια» και ως εκεί.
Για τον Παναθηναϊκό της σεζόν 2005-06:
Στον Παναθηναϊκό παίζαμε πάντα για να κατακτήσουμε τίτλους. Είναι τόσο απλό. Νομίζω ότι εκείνη τη χρονιά, όπως είχαμε δείξει άλλωστε στον πρώτο γύρο της Ευρωλίγκας, ήμασταν η καλύτερη ομάδα. Το πιστεύω ειλικρινά. Χάσαμε εκείνη την ανταγωνιστική σειρά από την Τάου Κεράμικα και τέλος. Ήταν απογοητευτικό γιατί πίστευα πως ο λόγος που θεωρούσα πως θα κερδίζαμε εκείνη τη χρονιά, αφορούσε στο ότι είχαμε την καλύτερη ομάδα έχοντας και την καλύτερη απόδοση στην κανονική διάρκεια.
Για τον Λούκα Ντόντσιτς:
Είναι μπασκετική ιδιοφυία. Παίζει ανταγωνιστικά και το ότι θέλει να είναι ο καλύτερος ακόμα και στην προπόνηση αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά του, που τον κατατάσσουν πέρα από τα συνηθισμένα. Είναι σε απόλυτο βαθμό ασυνήθιστος και σε κάθε προπόνηση ήθελε να κερδίζει. Με αυτό αποκτά την αξία και το ταλέντο του, τα ηγετικά του χαρακτηριστικά. Είναι απίστευτο, θυμάμαι (το Ευρωμπάσκετ του 2017) πως ήταν η πρώτη του παρουσία στην Εθνική Σλοβενίας, ήρθε ως νέος, ως rookie και ήταν ήδη σπουδαίος. Δεν υπήρχαν αμφιβολίες και άμεσα όλοι οι υπόλοιποι παίκτες ήθελαν να παίξουν μαζί του. Ήθελαν να είναι γύρω του μετά τις προπονήσεις. Αυτό είναι κάτι που δεν διδάσκεται. Είναι ένα χάρισμα το οποίο διαθέτει και δουλεύει εξαιρετικά σε αυτόν.