Tης Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το προσωνύμιο “3D”. Ένας καλαθοσφαιριστής που βρισκόταν παντού στο παρκέ, τα έκανε όλα και… σύμφερε.
Στις 6/5/1980 λοιπόν ο Μήτσος άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια του και έμελλε να εξελιχτεί σε ένα από τους κορυφαίους όλων των εποχών στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ!
Αν κι ο ίδιος αποφεύγει τη δημοσιότητα όπως ο… διάολος το λιβάνι, η λάμψη του στο παρκέ ήταν τόσο μεγάλη που η Ευρωλίγκα ονόμασε το ντοκιμαντέρ προς τιμή του: “Τα διαμάντια είναι για… πάντα”. Εκτός των άλλων, ο πολύτιμος λίθος περιέχεται και στο επίθετο του.
Προς το παρόν, ο μεγάλος Διαμαντίδης γίνεται 40 χρονών. Το “διαμάντι” του Παναθηναϊκού και της Εθνικής ομάδας δεν λάμπει πλέον στους αγωνιστικούς χώρους, αλλά χαίρεται την οικογένεια του και την προσωπική του ζωή, ενώ παράλληλα μεταλαμπαδεύει τα μυστικά του αθλήματος στα νέα παιδιά ως Διευθυντής του Eurohoops Academy.
Παρόλο που δεν βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο, τα όσα πραγματοποίησε στο παρκέ φτάνουν και περισσεύουν για να μνημονεύονται από γενιά σε γενιά.
Τα 22 τρόπαια του με τους “πράσινους” (3 Ευρωλίγκες, 9 πρωταθλήματα Ελλάδος και 10 Κύπελλα Ελλάδος), το ένα βραβείο MVP της σεζόν στην Ευρωλίγκα (2011), τα δυο σε Final Four (2007 και 2011), οι τέσσερις συμμετοχές του στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης (2007, 2011, 2012 και 2013), οι έξι αναδείξεις του ως κορυφαίος αμυντικός της αγωνιστικής περιόδου (2005, 2006, 2007, 2008, 2009 και 2011) και τα δεκάδες “τεράστιας” σημασίας καλάθια που πέτυχε είναι αδύνατο να ξεχαστούν τόσο από τους φιλάθλους του “τριφυλλιού” που τον λατρεύουν, όσο και από όλους τους μπασκετόφιλους.
Βέβαια το πιο σημαντικό ίσως σουτ στην καριέρα του δεν το πέτυχε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, αλλά με αυτήν της Εθνικής Ελλάδος. Ήταν τότε στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 2005 απέναντι στη Γαλλία του Τόνι Πάρκερ, με το οποίο έστειλε την “επίσημη αγαπημένη” στον τελικό και μετέπειτα στον τίτλο. Το “βαλ’ το αγόρι” αποτελεί μια φράση που θα τον συνοδεύει όσα χρόνια και αν περάσουν, γιατί πολύ απλά, το… έβαλε!
Με τη “γαλανόλευκη” έφτασε και μέχρι τη δεύτερη θέση στο Παγκόσμιο 2006 νικώντας μάλιστα την “Team USA” στον ημιτελικό με μια προσωπική εκπληκτική εμφάνιση. Αποχώρησε από την Εθνική το 2010 και από την ενεργό δράση σε συλλογικό επίπεδο το 2016 με συγκομιδή σε τρόπαια και εμπειρίες που θα ζήλευαν οι περισσότεροι.
Το σημαντικότερο όμως είναι πως εμπνέει και θα συνεχίσει να εμπνέει τα παιδιά και τους ενήλικες να ασχοληθούν και να παρακολουθούν το άθλημα, το οποίο υπηρέτησε σχεδόν δυο δεκαετίες.
Το παιδί λοιπόν από την Καστοριά ακολούθησε το όνειρο του. Δούλεψε ακούραστα για να το πετύχει και εν τέλει κατόρθωσε να αφήσει το στίγμα του στο παγκόσμιο μπάσκετ.
Χρόνια πολλά Δημήτρη Διαμαντίδη. Να χαίρεσαι τα γενέθλια σου πάντοτε με αναμνήσεις όπως αυτή της 6ης Μαΐου 2007 όταν παράλληλα με αυτά γιόρτασες και την πρώτη σου Ευρωλίγκα στον τελικό της Αθήνας με αντίπαλο την εξαιρετική ΤΣΣΚΑ Μόσχας…