Tου Αχιλλέα Μαυροδόντη / info@eurohoops.net
Στις 13/5/2012 γράφτηκε μια εκ των πλέον χρυσών σελίδων στην ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού μπάσκετ, με τους Πειραιώτες να επιστρέφουν από το -19 στο 28′ και τελικά να παίρνουν τη νίκη κόντρα στη ΤΣΣΚΑ με 62-61.
Ο Βαγγέλης Μάντζαρης ήταν ένα από τα… μωρά εκείνης της σεζόν που στην πρώτη του σεζόν στον Ολυμπιακό και στο επίπεδο της Ευρωλίγκας, έφτασε μέχρι την κορυφή της Ευρώπης, σηκώνοντας την πρώτη κούπα της καριέρας του, ενώ ήταν στο παρκέ σε όλη την διάρκεια της προσπάθειας των Πειραιωτών να επιστρέψουν.
Ο 31χρονος πλέον γκαρντ, με αφορμή τα 9 χρόνια από το ΕΠΟΣ της Πόλης, μίλησε στο Eurohoops και γύρισε το χρόνο πίσω και στα όσα συνέβησαν στις 13/5/2012.
Ο “Μάντζα” αναφέρθηκε στη συνολική πορεία της σεζόν, τη στιγμή που στον Ολυμπιακό πίστεψαν πως μπορούν να γυρίσουν το ματς και στους πανηγυρισμούς μετά το μεγάλο καλάθι του Γιώργου Πρίντεζη. Ακόμα, μίλησε για τον ελληνικό κορμό του τότε Ολυμπιακού, τα λάθη που έγιναν στην πορεία και έκανε τον απολογισμό της παρουσίας του στο μεγάλο Λιμάνι.
-Ποιες ήταν αρχικά οι εντυπώσεις σου από εκείνη τη σεζόν;
Οι συγκυρίες μας βοήθησαν πάρα πολύ για να καθιερωθούμε στον Ολυμπιακό από τόσο μικρή ηλικία. Εγώ ήμουν από το Περιστέρι 21 ετών και ο Ολυμπιακός αποφάσισε να κάνει περικοπές στο μπάτζετ, να σταματήσει να δίνει τα υπέρογκα ποσά που έδινε μέχρι εκείνη την περίοδο και να πάει σε κάτι πιο σφιχτό και οικονομικό. Έτσι βρήκαμε την ευκαιρία εγώ, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου και ο Κατσίβελης να βγούμε μπροστά και να βρούμε ρόλο και ευκαιρίες. Προσπαθήσαμε να τις αξιοποιήσουμε στο έπακρο. Η χρονιά δεν ξεκίνησε με προσδοκίες, αλλά όσο περνούσε ο καιρός βλέπαμε πως κάτι καλό μπορεί να γίνει. Βελτιωθήκαμε στη πορεία και πιστεύω πως και με τις μεταγραφές του Ντόρσεϊ και του Λο ανεβήκαμε επίπεδο και κάναμε αυτά που κάναμε.
-Η Σιένα είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό τη σεζόν 2010-11 στα πλέι οφ και μάλιστα επέστρεψε μετά από μια βαριά ήττα στο ΣΕΦ με -47. Αυτό σας έκανε ακόμα πιο προσεκτικούς στη σειρά με τους Ιταλούς;
Ακριβώς. Ξέραμε τι είχε γίνει την προηγούμενη σεζόν. Δεν είχαμε βέβαια το πλεονέκτημα και παίζαμε με μια πολύ δυνατή ομάδα. Στο πρώτο ματς κάναμε το μπρέικ. Στο δεύτερο χάσαμε στο τέλος και μετά στο ΣΕΦ με την ψυχολογία και τον κόσμο πήραμε μια πολύ σημαντική πρόκριση.
-Πάμε τώρα στο Final Four. Ποιες ήταν οι πρώτες σου εντυπώσεις; Ήταν εξάλλου και το πρώτο της καριέρας σου…
Για εμένα ήταν ένα τρελό όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Από το Περιστέρι το προηγούμενο καλοκαίρι στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης με τον Ολυμπιακό. Δεν μπορούσα να φανταστώ κάτι καλύτερο. Σίγουρα είχαμε άγχος και περιμέναμε πώς και πώς. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία και στο τέλος είχαμε και την κατάληξη που όλοι ξέρουμε.
-Τι σας είχε πει ο Σπανούλης στα αποδυτήρια τότε;
Μας είχε μιλήσει μετά το ματς με την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό και μας είχε πει «επειδή δεν ξέρουμε πότε θα βρεθούμε ξανά σε Final Four, πάμε αύριο να το κερδίσουμε». Λέγαμε πως οκ περάσαμε στον τελικό αλλά είχαμε μπροστά μας μια υπερομάδα με 40 εκατομμύρια μπάτζετ. Εμείς από την άλλη ήμασταν οι περισσότεροι άπειροι και λέγαμε πάμε να το απολαύσουμε. Ο Σπανούλης πάντως είχε πει να πάμε να το πάρουμε όχι απλά να το χαρούμε.
-Βρεθήκατε στο -19 στο 28’ του τελικού. Τι περνούσε από το μυαλό σας τότε;
Όταν είσαι στο -19 με την ΤΣΣΚΑ δεν λες πάω να το γυρίσω. Λες πάμε να το απολαύσουμε, έχουν μείνει 10 λεπτά και δεν ξέρεις πότε θα βρεθείς ξανά σε τελικό. Κάνε τουλάχιστον ό,τι καλύτερο μπορείς. Τρώγοντας βέβαια έρχεται η όρεξη και εμείς σταδιακά μειώσαμε και έγινε έτσι αυτό το τεράστιο μπασκετικό θαύμα. Όλη αυτή η ομάδα είχε δείξει από την αρχή το πόσο δεμένη είναι. Ήμασταν η έννοια της ομάδας και το δείξαμε μέσα στο παρκέ με την Ευρωλίγκα και τα όσα είπε.
-Ο Nτούντα τι σας είπε στα αποδυτήρια;
Δεν είχε πει πολλά. Παρατηρήσεις έκανε στο ημίχρονο και μας είπε πως δεν είναι εικόνα αυτή. Πάμε να το απολαύσουμε μας είπε και να παίξουμε μπάσκετ. Ήταν δηλαδή πολύ εφησυχαστικός.
-Ποιο ήταν το σημείο που πιστέψατε πραγματικά πως μπορείτε να κάνετε την ανατροπή;
Ήταν μετά από ένα μεγάλο τρίποντο του Κέσελι που έριξε την διαφορά στους 6 ή τους 7. Από εκεί αρχίσαμε να το πιστεύουμε.
-Πάει ο Σισκάουσκας στις βολές. Τι περνάει από το μυαλό σου;
Η ειρωνεία είναι πως στο τάιμ άουτ ο κόουτς Ίβκοβιτς μας είπε να κάνουμε φάουλ σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Σισκάουσκας. Πήρε όμως τη μπάλα και αναγκαστικά ο Βασίλης του έκανε φάουλ. Χάνει την πρώτη και λέμε «οκ μπορούμε». Χάνει και την δεύτερη και μετά λειτουργήσαμε με το ένστικτο. Πήρε τη μπάλα ο Σπανούλης, την κατέβασε, έδωσε στον Πρίντεζη και το έβαλε.
-Θυμάσαι τη στιγμή που σηκώθηκε ο Πρίντεζης για το σουτ;
Δεν σκέφτεσαι πολλά πράγματα εκείνη τη στιγμή. Μόλις μπήκε όμως ήταν πραγματικά… μπλακάουτ.
-Ήσουν ο πρώτος που έπεσε πάνω του…
Ήμουν δίπλα του και έτσι ήμουν εγώ ο πρώτος που τον αγκάλιασε.
-Τι θυμάσαι από τους πανηγυρισμούς;
Με απόλυτη ειλικρίνεια, απολύτως τίποτα. Ήμασταν όλοι εκστασιασμένοι. Ένα κενό. Απλά ζούσαμε τη στιγμή.
-Από το πάρτι στο «Ρέινα» θυμάσαι τίποτα;
Ήταν χαλαρά τα πράγματα. Ήταν εκεί και οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ, πράγμα που μας είχε κάνει εντύπωση, γιατί μόλις είχαν χάσει έναν τελικό. Αν στην Ελλάδα γινόταν αυτό, δεν θα έβγαινες καν από το σπίτι σου και εκείνοι είχαν βγει να γιορτάσουν, παρότι είχαν χάσει το Πανευρωπαϊκό από εμάς.
-Τη αίσθηση σου έχει αφήσει όλο αυτό;
Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Για εμένα ήταν η παρθενική μου παρουσία στην Ευρωλίγκα που συνδικάστηκε με το καλύτερο αποτέλεσμα. Πάντα θυμόμαστε την πρώτη μας φορά σε όλα τα πράγματα. Θα μου μείνει σίγουρα αξέχαστη και είναι από τα πράγματα που δεν τα έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα. Θα το καταλάβουμε όταν σταματήσουμε το μπάσκετ και θα υπάρχουν βίντεο, όπως υπάρχουν τώρα από το 87’. Ήταν η καλύτερη στιγμή στην μπασκετική μου καριέρα, γιατί ήταν και η πρώτη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το συναίσθημα.
-Ήσασταν μια παρέα. Τι ήταν όμως αυτό το κάτι ιδιαίτερο που σας έφτασε μέχρι την κορυφή;
Είναι οι συγκυρίες και χρειάζεται και τύχη. Έγιναν τα πάντα για να κερδίσουμε. Πιστεύω ότι είχαμε και άγνοια. Θυμάμαι ήμασταν αγωνμένοι όταν παίζαμε με την Μπαρτσελόνα γιατί λέγαμε θα περάσει ο Παναθηναϊκός και δεν θα περάσουμε εμείς. Μόλις έχασε από την ΤΣΣΚΑ ο Παναθηναϊκός είχαμε ηρεμήσει όλοι, γιατί λέγαμε πως τώρα πάμε να το απολαύσουμε. Είναι διαφορετικά να μην πας τελικό και να πάει ο μεγάλος αντίπαλος και διαφορετικά να μην έχει πάει αυτός και να πας εσύ. Στην Ελλάδα μετράει δυστυχώς και το τι έχει κάνει ο άλλος.
-Έχεις κάποιο αναμνηστικό από τότε;
Μόνο το τροπαιάκι και κάτι φωτογραφίες που μας έδωσε η ομάδα. Οι φανέλες από τον τελικό δεν θυμάμαι καν πού είναι. Οι αναμνήσεις είναι το καλύτερο. Όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν.
-Ο Ολυμπιακός τότε είχε στηριχθεί στα ελληνόπουλα. Πιστεύεις πως αυτό είναι κάτι που πρέπει να ξαναγίνει προκειμένου να υπάρξουν πάλι επιτυχίες;
Πρέπει αρχικά ο κόσμος να καταλάβει πως δεν γίνεται κάθε χρόνο να κοροϊδεύεις τους άλλους. Θέλω να πω ότι πηγαίναμε με μπάτζετ ούτε 10 εκατομμύρια να κερδίσουμε ομάδες των 30 και 40. Έτσι στον Ολυμπιακό πήγαμε 4 τελικούς και τους 2 που χάσαμε ήταν στην έδρα των αντιπάλων μας και σε χρονιές που και η Ευρωλίγκα και ο Μπερτομέου ήθελαν να το πάρουν η Ρεάλ και η Φενέρ. Έκανε μπαμ αυτό. Οπότε ήμασταν και λίγο άτυχοι. Καλομάθαμε τον κόσμο του Ολυμπιακού στις επιτυχίες και πιστεύαν όλοι πως αν δεν πάμε Final Four είναι αποτυχία. Πλέον επιτυχία για τις ελληνικές ομάδες είναι η οκτάδα έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα. Αυτό γύρισε μπούμερανγκ όταν αποτύχαμε. ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα με την μεγαλύτερη πίεση σε όλη την Ευρώπη γιατί ο κόσμος έχει μάθει σε επιτυχίες σε όλα τα σπορ. Δεν καταλάβαινε ο κόσμος πως όταν δεν πας στο Final Four δεν είναι τόσο μεγάλη αποτυχία. Γι αυτό μετά υπήρξε και ένα κλίμα ότι για όλα έφταιγαν οι Έλληνες. Δεν ήθελε ο Βασίλης να πάρουμε δυάρι, δεν ήθελε ο Πρίντεζης να πάρουμε τεσσάρι, δεν ήθελε ο Μάντζαρης να πάρουμε άσσο. Όταν όμως εμείς οι ίδιοι πηγαίναμε Final Four όλα αυτά τα ξεχνούσαμε. Όταν όμως δεν πηγαίναμε, ήμασταν οι χειρότεροι. Έτσι είναι όμως η Ελλάδα. Οι πρόεδροι έπεσαν στην παγίδα τότε και έφεραν τον κόουτς Μπλατ, την εποχή που υπήρξαν και τα οικονομικά προβλήματα που όλοι ξέρουμε. Τον έφεραν για να αλλάξει το DNA του Ολυμπιακού και για εμένα από εκεί έχει χαθεί η μπάλα. Προσέξτε όμως. Προσωπικά με τον κόουτς Μπλατ είχα μια άψογη σχέση και ήταν ένας πολύ ωραίος άνθρωπος. Μπασκετικά δεν με πίστεψε και είναι οκ αυτό γιατί ο καθένας έχει τα πιστεύω του. Δεν αλλάζει το γεγονός πως ήταν ένας τρομερός άνθρωπος και πολύ ωραίος στις συζητήσεις του. Δεν ήταν όμως ο προπονητής για τον Ολυμπιακό. Και πιστεύω πως άφησε καμένη γη πίσω του και ακόμα η ομάδα την πληρώνει. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει μπει ούτε οκτάδα ο Ολυμπιακός που για εμάς τότε ήταν κάτι αυτονόητο. Για εμένα λοιπόν το ότι προσπάθησαν να αλλάξουν τον Ολυμπιακό και το στυλ μπάσκετ ήταν λάθος και ξέχασαν πώς έφτασε η ομάδα στην κορυφή.
-Τι σημαίνει για εσένα ο ελληνικός κορμός του τότε Ολυμπιακού;
Με τους Σλούκα, Παπανικολάου και Κατσίβελη γνωριζόμασταν από μικροί. Τους είχα σαν αδέρφια μου και τους είχα. Μπορεί να μην μιλάμε όσο μιλούσαμε τότε, αλλά πάντα μιλάω. Με τον Παπ μίλησα τώρα με τον τραυματισμό του και του ευχήθηκα και για την κορούλα του. Το μπάσκετ είναι ένα μέρος της ζωής. Και με τον Πρίντεζη που ήμασταν 7 χρόνια δωμάτιο και τον είχα σαν αδερφό μου. Μπορεί να μην μιλάμε τόσο συχνά αλλά όταν τον βλέπω καταλαβαίνω πότε είναι καλά και πότε δεν είναι. Και με τον Σπανούλη μιλάω με μηνύματα συχνά. Το μπάσκετ όπως είπα είναι ένα κομμάτι, αλλά υπάρχουν και οι σχέσεις πέρα από αυτό.
-Ο κόουτς Μπαρτζώκας πιστεύεις πως μπορεί να επαναφέρει τον Ολυμπιακό στις επιτυχίες;
Αν υπάρχει κάποιος που ξέρει τον Ολυμπιακό και το DNA της ομάδας, αυτός είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Το θέμα είναι να μπορέσει να διαχειριστεί την πίεση που υπάρχει στην ομάδα, γιατί η πίεση στους Έλληνες προπονητές στον Ολυμπιακό είναι δύσκολο να τη διαχειριστεί κανείς. Το έχω δει και με εκείνον και με τον Σφαιρόπουλο που τα τελευταία χρόνια ήταν τελείως διαφορετικοί, κάτι που είναι λογικά, όταν υπάρχει τόσο μεγάλη πίεση και τόσο μεγάλο “πρέπει”. Γιατί στον Ολυμπιακό είναι μεγάλο το “πρέπει”. Μακάρι να κάνει κάτι καλό γιατί το αξίζει. Εγώ έχω να θυμάμαι μόνο καλά από τον κόουτς Μπαρτζώκα και στην ομάδα αξίζει να γυρίσει εκεί που ήταν.
-Μίλησες για την εποχή Μπλατ. Εκείνη η χρονιά είναι χρονιά ορόσημο, λόγω του «μέχρι τέλους». Πες μας τι συνέβη τότε…
Ήταν μια επιλογή των προέδρων. Απλά μας ενημέρωσαν στα αποδυτήρια πως δεν θα βγούμε να παίξουμε το παιχνίδι γιατί αυτό είναι κοροϊδία. Εμείς στηρίξαμε την επιλογή των προέδρων. Εκείνοι αποφασίζουν και εμείς είμαστε δίπλα τους, μια οικογένεια. Αυτό ισχύει μέχρι τώρα. Το τι θα κάνουν από εδώ και πέρα δεν το γνωρίζω, αλλά το ότι λείπει ο Ολυμπιακός από την Α1 φαίνεται.
-Για το τέλος, πες μας τις τρεις πιο όμορφες αναμνήσεις που έχεις από τον Ολυμπιακό και τις τρεις πιο άσχημες…
Πρώτη η Κωνσταντινούπολη με το buzzer του Πρίντεζη με ΔΙΑΦΟΡΑ. Δεύτερο το buzzer με την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ το 2015 και τρίτο το σουτ μου στο ΟΑΚΑ. Τώρα στα χειρότερα θα βάλω εννοείται τον τραυματισμό μου πρώτο. Δεύτερο η ήττα από τον Παναθηναϊκό στον πέμπτο τελικό στο ΣΕΦ το 2017 και τρίτο η ήττα στον τελικό του Κυπέλλου με την ΑΕΚ.
Έτσι έγινε η μεγάλη ανατροπή…
Ο Ολυμπιακός δεν είχε ξεκινήσει καλά το ματς. Λίγο το άγχος, λίγο το δέος που ένοιωσαν όλοι απέναντι σε μια υπερομάδα όπως ΤΣΣΚΑ, έκαναν τα πράγματα πολύ δύσκολα για τους Πειραιώτες, οι οποίοι στο 28′ βρέθηκαν πίσω με 19 πόντους (53-34). Δεν είχαν πει όμως την τελευταία τους λέξη…
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έριξε στο παρκέ τους νεαρούς παίκτες, Μάντζαρη, Σλούκα, Κατσίβελη, Κέσελι, Παπανικολάου κλπ. οι οποίοι ροκάνισαν την διαφορά και το τέταρτο δεκάλεπτο έγινε το θρίλερ που όλοι ξέρουμε. Εν τέλει ο Σισκάουσκας, ένας παίκτης του 90% στις βολές, έκανε 0/2, ο Σπανούλης κατέβασε τη μπάλα, βρήκε τον Πρίντεζη και εκείνος με το ΙΣΤΟΡΙΚΟ πεταχτάρι, έκανε το 62-61 και έστειλε τους Πειραιώτες στον έβδομο ουρανό!
Κορυφαίους του Ολυμπιακού σε εκείνο το ματς ήταν ο Κώστας Παπανικολάου με 19 πόντους, ενώ 15 πρόσθεσε ο Σπανούλης και 12 ο Πρίντεζης.
Τα δεκάλεπτα: 10-7, 34-20, 53-40, 61-62.
ΤΣΣΚΑ (Καζλάουσκας): Τεόντοσιτς 15(4), Λαβρίνοβιτς 5, Σισκάουσκας 8, Κρστιτς 11, Κιριλένκο 12(1), Βορόνοφ, Βοροντσέβιτς, Σβεντ 3, Κάουν 2, Κριάπα 3(1), Γκόρντον 2.
Ολυμπιακός (Ίβκοβιτς): Χάινς, Άντιτς 7, Σπανούλης 15(2), Ντόρσεϊ, Κέσελ 3(1), Παπαδόπουλος, Πρίντεζης 12, Παπανικολάου 19(3), Μάντζαρης 3(1), Σλούκας 4(1), Λο