Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Η επιλογή θα φάνταζε δύσκολη για οποιαδήποτε άλλη ομάδα, όχι για τον Παναθηναϊκό των έξι αστεριών. Κι ας κοσμούν την τροπαιοθήκη του άλλα 40 Πρωταθλήματα και 20 Κύπελλα Ελλάδας. Άλλωστε, η επιτυχία (κι η αποτυχία) ενός ρόστερ έπαιξε σημαντικό, αν όχι τον πιο σημαντικό, ρόλο στην τελική απόφαση κι η κορυφή της Ευρώπης δε μπορεί να συγκριθεί με εγχώριο(υς) τίτλο(υς).
Για παράδειγμα, υπάρχει το ρόστερ του 2010 με Διαμαντίδη, Σπανούλη, Γιασικεβίτσιους, Νίκολας, Περπέρογλου, Φώτση, Τσαρτσαρή, Πέκοβιτς, Μπατίστ που ήταν πολύ καλύτερο από πολλά άλλα, κατέκτησε μεν τη Basket League, ωστόσο, απώλεσε το Κύπελλο Ελλάδος και κυρίως αποκλείστηκε από το Top 16 στην Ευρωλίγκα.
Παρόλα αυτά, υπάρχει και +1 ρόστερ που αξίζει αναφοράς για συγκεκριμένους λόγους.
Συνολικά πρόκειται για ένα αφιέρωμα στα ρόστερ που έκαναν τον Παναθηναϊκό αυτό που είναι σήμερα.
Ας αρχίσει το throwback by Eurohoops:
1995-96
Starters: Γιαννάκης, Αλβέρτης, Οικονόμου, Ουίλκινς, Βράνκοβιτς
Second Unit: Κόρφας, Παταβούκας, Βουρτζούμης, Σταυρακόπουλος, Πετσάρσκι, Μυριούνης
Προπονητής: Μπόζινταρ Μάλκοβιτς
Τίτλοι: Ευρωλίγκα, Κύπελλο Ελλάδας
Ο πρόλογος περιττεύει για την ομάδα που πανηγύρισε το πρώτο τρόπαιο Ευρωλίγκας στην ιστορία και του ελληνικού μπάσκετ (67-66 επί της Μπαρτσελόνα).
Ο Ντόμινικ Ουίλκινς ήταν, είναι και θα είναι σημείο αναφοράς ως το μεγαλύτερο όνομα που πέρασε ποτέ τον Ατλαντικό ωκεανό με ενεργό ρόλο στην ομάδα του, απόδειξη η λαοθάλασσα στην υποδοχή στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και το sold out στην πρώτη προπόνηση στο ΟΑΚΑ. Όλα αυτά ανάμεσα σε ένα σύνολο με παίκτες-σύμβολα για χώρες όπως η Ελλάδα (βλ. Παναγιώτης Γιαννάκης) κι η Κροατία (βλ. Στόγιαν Βράνκοβιτς) και παίκτες-εργαλεία για να γίνει η δουλειά. Όπως κι έγινε.
Είχε προηγηθεί η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας (85-76 επί του Ηρακλή). Το πρώτο Triple Crown χρειάστηκε να περιμένει λίγο, όπως αποφάσισε ο Ολυμπιακός (3-2 στη Basket League), ωστόσο, η χρονιά είχε ήδη πολλά για να τη μνημονεύουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού.
1999-2000
Starters: Τζεντίλε, Μποντιρόγκα, Αλβέρτης, Ρότζερς, Ρέμπρατσα
Second unit: Κάτας, Κοχ, Καλαϊτζής, Μπερκ, Φώτσης, Μπουντούρης, Μάγλος, Καράγκουτης, Γλυνιαδάκης
Προπονητής: Ζέλικο Ομπράντοβιτς
Τίτλοι: Ευρωλίγκα, Stoiximan Basket League
Θα μπορούσε να ήταν η τύχη του “Γκαστόνε”. Άλλωστε, ήταν η πρώτη χρονιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό. Μόνο που είχε ήδη αποδείξει πως η ικανότητα, η γνώση κι η εμπειρία ήταν πολλαπλάσιες της δόσης τύχης, που, πάντως, χρειάζεται κι αυτή για να πετύχει κανείς. Χώρια το ρόστερ που είχε στη διάθεσή του.
Από πού να αρχίσει κανείς; Ίσως από το σερβικό δίδυμο των Ντέγιαν Μποντιρόγκα και Ζέλικο Ρέμπρατσα. Ο “Ντέκι” ήταν στην καλύτερή του ηλικία (27) κι ο “Ζέλι” σχεδόν αμέσως πριν από το άλμα στο ΝΒΑ (2001-07). Προσθέστε τον Όντετ Κάτας στη χρονιά της εξιλέωσης, συν τον ελληνικό κορμό, πάντα αρχηγού Φραγκίσκου Αλβέρτης παρόντος.
Δική τους η Ευρωλίγκα (73-67 επί της Μακάμπι Τελ Αβίβ), δική τους κι η Basket League (3-0 επί του ΠΑΟΚ). Μόνο το Κύπελλο Ελλάδας τους ξέφυγε (59-57 από την ΑΕΚ).
2001-02
Starters: Μουλαομέροβιτς, Κουτλουάι, Μποντιρόγκα, Αλβέρτης, Μίντλετον
Second unit: Καλαϊτζής, Σάντσεθ, Ρότζερς, Παπαδόπουλος, Αλμπάνο, Γιαννούλης, Σιούτης, Μπαλογιάννης, Θέος, Σβορώνος
Προπονητής: Ζέλικο Ομπράντοβιτς
Τίτλος: Ευρωλίγκα
Θεωρείται η ομάδα που κέρδισε το πιο μάγκικο από τα έξι ευρωπαϊκά τρόπαια του Παναθηναϊκού. Ψέματα, δε θεωρείται, είναι. Δεν το σηκώνει κανείς κάθε ημέρα μέσα στην έδρα της γηπεδούχου (89-83 επί της Κίντερ Μπολόνια). Αυτό περισσότερο και λιγότερο πως είχε ταξιδέψει στη Μπολόνια χωρίς να είναι φαβορί. Κι ας είχε χρειαστεί δώρα στο Top 16 προκειμένου να φτάσει μέχρι εκεί.
Από την άλλη, αν όχι φαβορί, πώς να χαρακτηρίσει κανείς ένα ρόστερ με τέσσερις παίκτες από την αρχική πεντάδα να είναι γνωστοί με τα υποκοριστικά τους (βλ. “Μούλα”, “Ίμπο”, “Ντέκι”, “Φράγκι”) και τον βασικό σέντερ (βλ. Ντάριλ Μίντλετον) να παραδίδει μαθήματα σε ηλικία 36 ετών. Ή έναν 22χρονο σέντερ (βλ. Λάζαρος Παπαδόπουλος) να κάνει το ίδιο σε τελικό Final Four, παρακαλώ!
Τι κι αν εντός συνόρων δεν προχώρησε περισσότερα από τα ημιτελικά τόσο στη Basket League (0-2 από τον Ολυμπιακό) όσο και στο Κύπελλο (83-75 επίσης από τον Ολυμπιακό), η κατάκτηση ακόμη μίας Ευρωλίγκας, όμως, έφτανε και περίσσευε.