Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Όταν παλεύεις μ’ ένα γορίλα, δεν μπορείς να τα παρατήσεις μόλις κουραστείς εσύ, αλλά μόλις κουραστεί ο γορίλας…
Απέναντι στην κορυφαία και μακράν της δεύτερης πιο ταλαντούχα ομάδα της Ευρώπης, ο Ολυμπιακός απέδωσε για 28 λεπτά εκπληκτικό μπάσκετ. Με αξιοζήλευτη συγκέντρωση και ομαδικό πνεύμα σε άμυνα και επίθεση, σχεδόν τέλειο spacing και έλεγχο του ρυθμού σ’ ένα ιδανικό τέμπο για υψηλών απαιτήσεων εκτός έδρας παιχνίδι. Από ένα σημείο και μετά, όμως, αρχισε να ζορίζεται, να υποκύπτει στην πίεση της Εφές που ολοένα και ανέβαζε στροφές, με αποτέλεσμα να δεχτεί απανωτά χτυπήματα και να καταλήξει στο καναβάτσο.
Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την χθεσινή ματσάρα με την κούρσα των 5.000μ. στους Ολυμπιακούς του 1984, όταν ο θρυλικός Said Auita έμεινε πίσω από τον Πορτογάλο Antonio Leitão σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, αλλά στον τελευταίο γύρο τον προσπέρασε με σχετική άνεση και ανέβηκε στο πρώτο σκαλί του βάθρου.
Και η αλήθεια είναι ότι ο “Άραβας Ιππότης” που έγραψε τ’ όνομά του στην ιστορία του στίβου με ανεξίτηλα γράμματα, συνήθιζε την τακτική της αντεπίθεσης στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής. Σε αντίθεση με την Πρωταθλήτρια Ευρώπης που καθόλου δεν το λογάριαζε να κυνηγάει από το πρώτο λεπτό τον Ολυμπιακό και να πάρει το πρώτο της προβάδισμα (55-53) στις αρχές της 4ης περιόδου.
Σε κάθε περίπτωση, οι 49 πόντοι που σημείωσε στο δεύτερο ημίχρονο με ουκ ολίγα σουτ μεγάλης κλάσης, ανάγκασαν τον Εργκιν Αταμάν να παραδεχτεί ότι οι παίκτες του άγγιξαν την τελειότητα. Κι αν το δούμε ψυχρά, δεν συνέβη κάτι αφύσικο στην Κωνσταντινούπολη, υπό την έννοια ότι η Εφές έχει συσσωρεύσει τόσο πολύ ταλέντο στο ρόστερ της, που δεν εκπλήσουν ούτε τα 15 εύστοχα τρίποντά της, ούτε το άχαστο ποσοστό (50%), ούτε ο βαθμός δυσκολίας τους. Όταν αποφασίζει να σοβαρευτεί -όπως τον τελευταίο μήνα- μοιάζει να μην έχει αντίπαλο κι αν θέλεις να ανταπεξέλθεις απέναντί της χρειάζεσαι το μάξιμουμ σε επιδόσεις, διάρκεια και… τύχη.
Τα δύο απανωτά τρίποντα το Βεζένκοφ που έγραψαν το 46-53 στο 28′, ήταν ουσιαστικά ο επίλογος της ερυθρόλευκης υπεροχής. Έκτοτε, τα ρολά κατέβηκαν, η Εφές απάντησε με 12-0 και ομοβροντία πίσω από τα 6μ.75 και δεν ξανακοίταξε πίσω.
Μίτσιτς, Κλάιμπερν και Μπομπουά σημείωσαν τους 61 από τους 82 πόντους της ομάδας τους, αλλά κανείς δεν έπεσε από τα σύννεφα με αυτή τους την επίδοση. Η ταχύτητα του ρυθμού ανέβηκε επικίνδυνα, ο Ολυμπιακός παρασύρθηκε ασθμαίνοντας σε ένα μπάσκετ που δεν του ταιριάζει και προσπάθησε να ακολουθήσει στο σκορ με ηρωισμούς και τυφλά σουτ. Μάταια…
Αν μη τι αλλο, οι “ερυθρόλευκοι” έδειξαν για σημαντικό διάστημα ότι στην μέγιστη ατομική ποιότητα των αντιπάλων τους έχουν ν’ αντιπαραθέσουν τη δύναμη του συνόλου, της τακτικής και της απλότητας, όμως για να πετύχει μια προσέγγιση σαν τη δική τους απαιτείται συνέπεια και συνέχεια για 40 λεπτά.
Αν η τουρκική ομάδα με το πιο μικρό playbook σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα, δει τα σκούρα στο 1vs1, μπορεί να παίξει πιο ομαδικά, να πλησιάσει το ζωγραφιστό και να βρει λύσεις μέχρι να ξαναπάρουν μπρος τα υπερόπλα της. Ο Ολυμπιακός, αν σταματήσει να στηρίζεται στο πλάνο του, δεν φαίνεται να έχει από πού να πιαστεί. Ντόρσεϊ πλέον δεν υπάρχει κι ο Κάνααν που θεωρητικά διαθέτει την ικανότητα να προσφέρει διεξόδους σε στιγμές πίεσης, μέχρι τώρα μόνο…αδιέξοδα δημιουργεί με την εντελώς εκτός κλίματος παρουσία του.
Ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑΣΤΗΣ
Στην τέταρτη ήττα τους στη διοργάνωση, οι Πειραιώτες δέχτηκαν -όπως και στις υπόλοιπες τρεις- τους περισσότερους πόντους στην τέταρτη περίοδο. Χθες ήταν 30, στο Τελ Αβίβ 27, και στο ΣΕΦ 25+25 (από Βαλένθια και Μονακό).
Έλλειμμα ενέργειας ή συγκέντρωσης; Μπορεί και τα δύο, αφού συνήθως η κούραση θολώνει το μυαλό, αντικαθιστά την ταχύτητα με τη βιασύνη κι οδηγεί σε κακές αποφάσεις, οι οποίες με τη σειρά τους εξελίσσονται σε αμυντική ανισορροπία. Εν κατακλείδι, όσο ο Ολυμπιακός παραμένει φρέσκος μοιάζει σχεδόν ανίκητος, όταν, όμως, αρχίζουν να πέφτουν οι μπαταρίες κάποιων πολύ σημαντικών παικτών του, αδυνατεί να βρει εναλλακτικές, επιτρέποντας ουσιαστικά ο ίδιος στον αντίπαλό του να φανεί καλύτερος. Κατά μία έννοια ορίζει τις νίκες του, αλλά… ορίζει και τις ήττες του.
Η εξήγηση προφανώς κι εντοπίζεται στο γεγονός ότι για την ώρα στηρίζεται κατά κόρον σε 5-6 παίκτες κι από τους υπόλοιπους παίρνει μόνο κάποιες σπασμωδικές βοήθειες. Μιλάμε ουσιαστικά για την περσινή ομάδα χωρίς τον Ντόρσεϊ, αφού κανείς από τις φετινές προσθήκες δεν έχει καταφέρει ακόμα να εξελιχθεί σε σταθερό παράγοντα. Οσό, μάλιστα, περνάει ο καιρός φαίνεται να μένουν ακόμα πιο πίσω στο ροτέισον.
Ο Κάνααν στα δύο τελευταία ματς έχει αγωνιστεί επτά κι έξι λεπτά αντίστοιχα, ο Πίτερς στα τέσσερα τελευταία δεν έχει ξεπεράσει τα δέκα λεπτά συμμετοχής, ο Μπόλομποϊ -με εξαίρεση την Άλμπα– το ίδιο, και φυσικά ο Μπλακ ως τρίτος ψηλός παίζει από λίγο έως ελάχιστα.
Το ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο 7-4 έχοντας “βγάλει” πρόγραμμα-βουνό με Βαρκελώνη, Μαδρίτη, Βιτόρια, Τελ Αβίβ, Κωνσταντινούπολη μαρτυρά δύο πράγματα: Πρώτον ότι ο βασικός κορμός του είναι elite επιπέδου και δεύτερον ότι ίσως η κάπως πιο βατή συνέχεια ευνοήσει την ένταξη των καινούργιων. Κι αν Μπόλομποϊ και Πίτερς δείχνουν κατά κάποιο τρόπο ότι οσονούπω θα γίνουν κομμάτι της αλυσίδας, τα μηνύματα από τον Κάνααν δεν είναι αισιόδοξα, καθώς εκτός από το αγωνιστικό κομμάτι ο προβληματισμός αρχίζει επεκτείνεται και στο πνευματικό.
Η ουσία είναι ότι η μηδενική επίδρασή του δημιουργεί ένα εμφανές κενό στην περιφέρεια και ειδικά στο κλείσιμο των αγώνων, όπου πλην Σλούκα δεν υπάρχει άλλη σοβαρή επιθετική απειλή στα γκαρντ. Ένα κενό που προϊόντος του χρόνου, με κάποιο τρόπο επιβάλλεται να καλυφθεί..
ΤΟ ΡΕΚΟΡ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ
Για να δούμε, όμως, την μεγάλη εικόνα ο Ολυμπιακός έχει κάνει μόνο μια κακή ήττα (εντός με Βαλένθια), έχει ως προίκα τα τέσσερα διπλά σε Ισπανία και Μόναχο και η επόμενη τετράδα αγώνων (Βίρτους και Φενέρ εντός, Βιλερμπάν εκτός και Ερυρθός εντός) του δίνουν τη δυνατότητα να χτίσει ένα καλό ρεκόρ. Ούτε πανικός χρειάζεται, ούτε βιαστικές αποφάσεις σε μια διοργάνωση που η σταθερότητα είναι ο καλύτερος οδηγός. Από την άλλη, ο ερυθρόλευκος οργανισμός δεν στερείται ούτε εμπειρίας, ούτε αντανακλαστικών, ούτε φυσικά της φλόγας που τον κρατάει σε διαρκή εγρήγορση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Έτσι κι αλλιώς πρόκειται για μια κουβέντα που δεν είναι της παρούσης. Τα πάντα μπαίνουν στην άκρη, αφού ακολουθεί ένα πολύ κρίσιμο ντέρμπι, το οποίο είναι πολύ πιθανό να κρίνει την πρωτιά στην Basket League.
O Παναθηναϊκός, έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο το τελευταίο διάστημα, έχει ανεβάσει την ψυχολογία του και φαντάζει πιο επικίνδυνος από κάθε άλλη φορά την τελευταία διετία. Ο Ολυμπιακός παίζει μπροστά τον κόσμο του, δεν μπορεί να αρνηθεί τον τίτλο του φαβορί και δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα περισσότερο από το κοιτάξει μπροστά και να αντιδράσει ως συνήθως μετά από ήττα.
Photo Credit Eurokinissi