Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο η φετινή Ευρωλίγκα γκρεμίζει τα στερεότυπα. Καταργεί διάφορα κλισέ για βατούς αντιπάλους, ήττες εκτός προγράμματος, διαφορές ασφαλείας και ευνοϊκά προγράμματα. Υπενθυμίζει με σαφήνεια – κάθε, μα κάθε εβδομάδα – ότι δεν υπάρχουν εύκολα βράδια και προϋπολογισμένες νίκες κι ότι όσο απαιτητικό είναι το ματς απέναντι στον πρώτο, άλλο τόσο είναι και απέναντι στον τελευταίο. Ότι αν δεν είσαι έτοιμος για μάχη όχι απλά θα κινδυνεύσεις, αλλά θα εκτεθείς. Θα χάσεις. Είτε ο αντίπαλος λέγεται Ρεάλ και Εφές, είτε Άλμπα και Ασβέλ απαιτείται, πλέον, ο ίδιος μέγιστος βαθμός συγκέντρωσης και σοβαρότητας.
Χθες (22/12) ο Ολυμπιακός δεν φάνηκε να το έχει αντιληφθεί, αλλά αντιμετώπιζε την πιο φορμαρισμένη ομάδα της διοργάνωσης. Ένα σύνολο που με δύο κινήσεις μετά από την έναρξη της σεζόν κατάφερε να αντιστρέψει εντελώς το κλίμα και από κομπάρσος να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή. Ο Ερυθρός Αστέρας επέλεξε για πρώτη ίσως φορά στην ιστορική διαδρομή του να δώσει τα κλειδιά σε έναν Αργεντίνο. Η άφιξη του Λούκα Βιλντόζα σε μια γη που παραδοσιακά δεν ευδοκιμούν οι Λατινοαμερικάνοι, συνοδεύτηκε από την συνεργασία με έναν άνθρωπο που έχει μεγαλουργήσει με παίκτες από την χώρα του τάνγκο: Νοτσιόνι, Σκόλα, Πριτζιόνι και Ομπέρτο πέτυχαν σπουδαία πράγματα υπό την καθοδήγηση του “λοχαγού” Ντούσκο Ιβάνοβιτς στην Βιτόρια.
Με τις τακτικές του να έχουν προσαρμοστεί στο σήμερα, αλλά το άκαμπτο και αυταρχικό του ύφος να εξακολουθεί να αναδύεται, ο Μαυροβούνιος καλείται να επαναλάβει κάτι αντίστοιχο στο Βελιγράδι. Δίπλα στον Λούκα ετοιμάζεται να πάρει θέση ο σύντροφος Φακούντο και η έτσι κι αλλιώς καυτή “Χάλα Πιονίρ” αναμένεται να μετατραπεί σε… “Λα Μπομπονέρα”. Άλλωστε το πρώτο “Αrgentina, Argentina” στις εξέδρες της ακούστηκε όταν η “μπιανκοσελέστε” απέκλεισε την μισητή Κροατία στους “4” του Μουντιάλ…
Οι έξι νίκες σε επτά ματς που συνόδευαν την αποστολή του Αστέρα στον Πειραιά είναι ένας τρομακτικός απολογισμός για την συγκεκριμένη διοργάνωση, αλλά φαίνεται ότι δεν στάθηκε αρκετός ώστε να θορυβήσει τους γηπεδούχους. Το κλίμα στο ΣΕΦ ήταν γιορτινό, χαλαρό κι εύθυμο, αλλά ο Αστέρας είχε έρθει εκεί για να κάνει ζημιά. Έσκαψε ανενόχλητος το τούνελ της μεγάλης απόδρασης κι όταν ήχησε ο συναγερμός είχε ήδη καλπάσει προς την ελευθερία. Ο Ολυμπιακός από την άλλη, πιάστηκε αιχμάλωτος μιας φλύαρης υπεροχής που του έδινε την ψευδαίσθηση ότι εύκολα ή δύσκολα θα φτάσει στη νίκη, αλλά στην ουσία τον έριχνε σε λήθαργο.
Μεγαλύτερη απόδειξη της λανθασμένης προσέγγισης των Πειραιωτών στην αναμέτρηση δεν ήταν άλλη από την εικόνα της ανασταλτικής λειτουργίας τους. Το ζωγραφιστό τους έμοιαζε με αφύλακτη διάβαση, η επικοινωνία τους προβληματική, δέχονταν αιφνιδιασμούς μετά από καλάθι, επέτρεψαν στον Βιλντόζα να νιώσει άνετα εκτελεστικά και δημιουργικά και γενικότερα δεν εμφάνισαν την σκληράδα που οφείλουν να έχουν ειδικά στην έδρα τους.
Δέχτηκαν 20+ πόντους σε όλα τα δεκάλεπτα και 49 στο δεύτερο ημίχρονο. Σε κανένα σημείο του αγώνα δεν έγινε οδηγός τους η άμυνα παρότι όπως έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψη θα πρέπει να αποτελεί την No1 δικλείδα ασφαλείας τους. Διότι όσο καλά κι αν λειτουργούν στην επίθεση, δεν μπορούν να βασίζονται μόνο σε αυτήν, ειδικά στο κλείσιμο των παιχνιδιών, εκεί όπου οι συνεργασίες δυσκολεύουν και η απουσία ενός παίκτη που μπορεί να δημιουργήσει προσωπική φάση δυσχεραίνει το έργο τους.
Η επιλογή του Ιβάνοβιτς ήταν να ρίξει όλο το αμυντικό βάρος πάνω στον Βεζένκοφ και να ρισκάρει να χάσει από παίκτες όπως ο ΜακΚίσικ, ο Κάνααν ή ο Λαρεντζάκης. Κατάφερε να αποκόψει όλους τους δρόμους σύνδεσης του ερυθρόλευκου MVP με τους δημιουργούς της ομάδας και τελικά δικαιώθηκε.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη τιμωρήθηκε περισσότερο από την αδράνειά του. Απέτυχε σε κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού να βρει διάρκεια, ώστε να μετατρέψει το προβάδισμά του σε πραγματική απόσταση. Αστόχησε τουλάχιστον σε τέσσερις περιπτώσεις να σκοράρει κάτω από το καλάθι, απώλεσε αφελώς το +12 στο κλείσιμο του πρώτου ημιχρόνου, όπως και το +8 λίγο μετά την έναρξη της επανάληψης, αφού η αδυναμία κυρίως του επηρεασμένου από την ίωση Φαλ να ανταποκριθεί στις αλλαγές, επέτρεψε στους Βιλντόζα-Πετρούσεφ να προκαλέσουν σοβαρή ζημιά. Μέσα σε ένα δίλεπτο στην τέταρτη περίοδο ο Ντόμπριτς μετέτρεψε μόνος του το +3 σε +10 για τον Αστέρα κι από κει και πέρα ο Ολυμπιακός κατέφυγε σε ηρωισμούς. Βέβαια όταν επιτρέπεις σε έναν τόσο επικίνδυνο αντίπαλο να πάρει το μεγαλύτερο προβάδισμά του στο 33′, είναι εξαιρετικά δύσκολο μετά να γυρίσεις έναν διακόπτη που θα αλλάξει τη ροή του αγώνα.
Η προσπάθεια που έγινε στο τέλος ήταν όντως μεγάλη κι έφερε τους “ερυθρόλευκους” πολύ κοντά σε μια σπουδαία ανατροπή, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πρακτικά αδύνατον να σου πάνε όλα πρίμα. Ένα μεγάλο σουτ του αντιπάλου μετά από καλή άμυνα θα καταλήξει στο καλάθι, σ’ ένα δικό σου σουτ η μπάλα δεν θα σου κάνει το χατίρι κι ένα λάθος των διαιτητών (έγιναν αρκετά περισσότερα) θα σου κόψει τα πόδια. Γενικά η δυναμική της φετινής Euroleague δεν σου αφήνει πολλά περιθώρια να προλάβεις το τρένο, αν χάσεις το μομέντουμ στο σημείο της κρίσης κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να απασχολήσει τον Ολυμπιακό. Μια ομάδα που μπορεί να αποδώσει εξαιρετικά κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, αλλά συνηθίζει να παίζει με την φωτιά στα πιο κομβικά διαστήματα.
Η δεύτερη συνεχόμενη ήττα από ομάδα που δεν διαθέτει λαμπερό όνομα αλλά έχει κοφτερά δόντια ήρθε να προσγειώσει εκ νέου όσους πετούν στα σύννεφα και θεωρούν ότι η περσινή επιτυχία προεξοφλεί και την φετινή. Έπειτα από το άκρως εντυπωσιακό 3-0 επί ισπανικού εδάφους στο ξεκίνημα, ο Ολυμπιακός τρέχει ένα ρεκόρ 6-6, γεγονός που επιβεβαιώνει τόσο τη δυσκολία του εγχειρήματος όσο και τις μικρές διαφορές μεταξύ των περισσότερων ομάδων.
Πλέον οι Πειραιώτες έχουν μπροστά τους τον Παναθηναϊκό και παρά το 9-0 που τους συνοδεύει δεν θα πάνε σε καμία περίπτωση ως φαβορί στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. Η εξέλιξη του Παναθηναϊκού σε ένα σύνολο που μπορεί να φανεί ανταγωνιστικό σε οποιοδήποτε παιχνίδι, σε συνδυασμό με τη δίψα του κόσμου του για ένα θετικό αποτέλεσμα κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο τοποθετούν ιδιαίτερα ψηλά τον πήχη για τους Πειραιώτες, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό για εκείνους.
Ο Ολυμπιακός διαθέτει το χαρακτήρα να αντιδρά καλύτερα όσο ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει και δεν αποκλείεται να παρουσιαστεί πολύ πιο έτοιμος την ερχόμενη εβδομάδα. Ασχέτως του ντέρμπι, πάντως, το σημαντικό για τους Πειραιώτες είναι πρώτα να εμφανίσουν την καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους και κατόπιν να αποφασίσουν αν υπάρχει τρόπος να την βελτιώσουν…