Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Από την έναρξη της σεζόν ο Ολυμπιακός βλέπει τη φήμη του διαρκώς να μεγαλώνει. Ο ένας μετά τον άλλον οι αντίπαλοι προπονητές αποθεώνουν το παιχνίδι του, οι περισσότεροι στατιστικοί δείκτες είναι γεμάτοι με τα κατορθώματα των παικτών του, οι ιστορικές επιδόσεις του καταγράφονται με στόμφο και πολλές φορές οδηγούν σε ακραία συμπεράσματα ως προς την δυναμική του. Σε πρόσφατη ψηφοφορία που δημοσίευσε η Euroleague, οι “ερυθρόλευκοι” σάρωσαν σχεδόν σε όλες τις κατηγορίες και συνδυασμό με τη βαθμολογική τους θέση στο φινάλε του πρώτου γύρου χαρακτηρίστηκαν ως ένα από τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης. Αν όχι το μεγαλύτερο…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα διθυραμβικά σχόλια που τους συνοδεύουν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Είναι τόσο καθολική η αποδοχή, βλέπετε, που οποιοδήποτε ενδεχόμενο… πλάνης εκ των πραγμάτων απορρίπτεται. Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει το δίχως άλλο τις εντυπώσεις για την εικόνα που παρουσιάζει στο παρκέ, παρά το γεγονός ότι ούτε άτρωτος είναι, ούτε οι αδυναμίες του λείπουν, ούτε τις ήττες αποφεύγει. Στο ίδιο καζάνι βράζει με τους υπόλοιπους ισχυρούς από άποψη αποτελεσμάτων.
Προφανώς εκείνο που έχει γοητεύσει ειδικούς και μη είναι ότι σε μια εποχή όπου ο εγωκεντρισμός κυβερνά το άθλημα, οι Πειραιώτες εκπροσωπούν την έννοια της ομαδικότητας στο μέγιστο βαθμό. Αντιπαραθέτουν, δηλαδή, μια σπάνια εκδοχή ανταγωνιστικού συνόλου που στηρίζεται σχεδόν απόλυτα στην συνεργασία, την επικοινωνία και την ομοιογένεια, παρότι στις τάξεις της υπάρχουν παίκτες που ξεχωρίζουν σε ατομικό επίπεδο. Παίκτες με ιδιαίτερο ταλέντο και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία τους επιτρέπουν να κάνουν την διαφορά χωρίς, ωστόσο, να διαταράσσουν την συλλογικότητα. Είναι εκείνοι που με την σταθερότητα και την συνέπειά τους απογειώνουν και τους υπόλοιπους, μετατρέποντας το εξαιρετικό μείγμα σε εκρηκτικό κοκτέιλ. Και είναι οι ίδιοι που όταν κάποιες φορές αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός αγώνα συμπαρασύρουν μοιραία όλο το οικοδόμημα προς τα κάτω.
Σλούκας, Ουόκαπ και Βεζένκοφ, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δεν κατάφεραν να κουβαλήσουν τον Ολυμπιακό στο Μονακό, σ’ ένα παιχνίδι με σοβαρή υποψηφιότητα για το θεαματικά χειρότερο της σεζόν. Οι δύο πρώτοι ήταν απελπιστικά άστοχοι και με κακές αποφάσεις στην οργάνωση, ενώ ο 27χρονος φόργουορντ που δεν έχει ανακτήσει το ρυθμό του μετά το πρόβλημα στους προσαγωγούς, εγκλωβίστηκε από το ασφυκτικό μαρκάρισμα της αντίπαλης άμυνας και ειδικά του Τζον Μπράουν, με αποτέλεσμα να μη βρει καθόλου πεδίο δράσης μετά από το πρώτο δεκάλεπτο.
Χωρίς την ουσιαστική συνδρομή των τριών από τους τέσσερις πυλώνες της (φωτεινή εξαίρεση ο Φαλ), η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την σπουδαία αμυντική της προσπάθεια, παρότι το πρώτο κομμάτι της αναμέτρησης μας προϊδέασε για μια ακόμα παράσταση. Βρίσκοντας την Μονακό σε χαλαρό mood και τον Μάικ Τζέιμς εκτός τόπου και χρόνου (βγήκε… μόνος του έξω με pir -10 στο 9ο λεπτό), ο Ολυμπιακός ξεδίπλωσε αμέσως τα πλοκάμια του και κυριάρχησε στις δύο πλευρές του παρκέ. Προηγήθηκε με 20-6 στο 9′ και 24-10 στο 13′ (αν και είχε 1/9 τρίποντα και τέσσερις χαμένες βολές), αλλά έκτοτε άρχισαν τα προβλήματα. Τζέιμς και Οκόμπο σκόραραν 18 πόντους σ´ ένα πεντάλεπτο χτυπώντας τόσο στην κακή άμυνα των Λαρεντζάκη, Σλούκα, όσο και στα ερυθρόλευκα λάθη που προκάλεσαν αμυντική ανισορροπία. Η Μονακό ανανέωσε τουλάχιστον τέσσερις κατοχές με επιθετικά ριμπάουντ και οι Πειραιώτες κράτησαν το προβάδισμά τους ζωντανό ως το ημίχρονο χάρη κυρίως στο δίδυμο Μπλακ – Πίτερς.
Το παιχνίδι είχε αρχίσει να θυμίζει κάτι από το Βιλερμπάν-Ολυμπιακός. Τότε η γαλλική ομάδα είχε υποχρεώσει τους Πειραιώτες σε ένα επιμέρους 27-7, τώρα σερί της Μονακό έφτασε το 15-0 λίγο μετά από την έναρξη της επανάληψης. Η πίεση της άμυνας της έκανε τον Ολυμπιακό να ασφυκτιά και να μην μπορεί να συνδεθεί με το καλάθι. Πέρα από ένα τελείωμα του Φαλ και το μοναδικό εύστοχο σουτ του Κάνααν σε όλο το ματς, οι φιλοξενούμενοι πέτυχαν στα υπόλοιπα 7´ μέχρι τη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου μόλις τρεις βολές του Σλούκα.
Η Μονακό είχε πια μικρό, αλλά σταθερό προβάδισμα, το οποίο με την εικόνα του αγώνα και τη συχνότητα που η μπάλα έπεφτε στο διχτάκι, έμοιαζε δύσκολο να ανατραπεί. Δύο τρίποντα από Πίτερς και ένα από τον ΜακΚίσικ κράτησαν τον Ολυμπιακό στη διεκδίκηση της νίκης ως το τέλος, όμως και οι δύο ευκαιρίες στο τελευταίο λεπτά πετάχτηκαν. Πρώτα το άστοχο τελείωμα του πρώην άσου της Μπασκόνια σε drive με το ματς στην ισοπαλία κι ένα τραβηγμένο pull up από τον Σλούκα.
Ο Ολυμπιακός κατέγραψε την τρίτη του ήττα σε ισάριθμα παιχνίδια με τις δύο γαλλικές ομάδες, επιβεβαιώνοντας ότι δεν του ταιριάζουν. Όπως και πριν από μερικές εβδομάδες στο “Αστρομπάλ” η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα υψηλά επίπεδα πίεσης και αθλητικότητας κι από την στιγμή που η γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας διεκόπηκε, δεν είχε προσωπικές φάσεις ώστε να ανασάνει επιθετικά. Φαλ, Πίτερς και Μπλακ ήταν οι διασωθέντες μέσα στη γενική μετριότητα, την ώρα που η Μονακό βρήκε στα πρόσωπα των Ντιαλό και Μακούντου τα στηρίγματα που χρειαζόταν για να επιβιώσει.
Η ήττα στο Πριγκιπάτο δεν είναι καταστροφική, αλλά χαρίζει οριστικά στους Μονεγάσκους το πάνω χέρι σε περίπτωση ισοβαθμίας. Επιπλέον, αφήνει την ίδια πικρή γεύση κι αυξάνει την πίεση για το ματς της Πέμπτης στην Μπολόνια. Ο Ολυμπιακός καλείται να αλλάξει άμεσα το… σταθμό με την ενοχλητική γαλλική μουσική στο ραδιόφωνο και να συνεχίσει να ψάχνει για τη λύση κάθε υπαρκτού προβλήματος. Έτσι ώστε να φανεί αντάξιος της φήμης και των προσδοκιών που έχει δημιουργήσει, σε μια Ευρωλίγκα που δεν καταλαβαίνει ούτε από μεγάλα ονόματα, ούτε από φαβορί και θέσεις στην κατάταξη.