Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Οι “μπλαουγκράνα” διαθέτουν μια καλοκουρδισμένη ομάδα, η οποία, όμως, έχει στενά όρια ως προς την ανθεκτικότητά της και καλώς ή κακώς το #1 ζητούμενο στα playoffs της Euroleague είναι η σκληράδα.
Κι ο Ολυμπιακός ήταν τόσο σκληρός και απροσπέλαστος που όχι απλά έβγαλε τους γηπεδούχους από την comfort zone τους, αλλά τους επέβαλε καθεστώς ομηρίας. Σε μια μάχη που σήκωσε τόνους σκόνης, είχε 36 λάθη, 50 φάουλ και 51 βολές, ήταν μάλλον αναμενόμενο να επικρατήσει η ομάδα που ξέρει να βάζει το σώμα της, να παλεύει, να λερώνεται, να αντέχει.
Παίκτες όπως ο Ρούμπιο, ο Πάρκερ και ο Ερνανγκόμεθ εντοπίστηκαν σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού σε κατάσταση…σοκ από το physicality των Πειραιωτών. Και ήταν απόλυτα λογικό, έως και αναμενόμενο, αφού για παράδειγμα ο Ισπανός σέντερ έπαιζε ουσιαστικά το πρώτο τέτοιο ματς στην καριέρα του. Η μοναδική του εμπειρία από το μακρινό 2016 και το game 2 εναντίον της Φενέρ και τα μόλις δύο λεπτά που πάτησε παρκέ στη μία συμμετοχή του σε αγώνα playoffs στο ΝΒΑ τον έκαναν να μοιάζει με…νεαρό παίκτη που τον πέταξαν απευθείας στα βαθιά.
Βέβαια, τα θεμέλια της μεγάλης νίκης του Ολυμπιακού μπήκαν από την εκπληκτική δουλειά που έγινε πάνω στις δύο πιο ηγετικές μορφές της Μπάρτσα, τον Βέσελι και τον Λαπροβίτολα. Με τον κυρίαρχο Φαλ να βγάζει εκτός αγώνα τον Τσέχο ομόλογό του -νικώντας τον κατά κράτος και στις δύο πλευρές του παρκέ- και τους Κάνααν και Ουόκαπ να αιχμαλωτίζουν τον Αργεντίνο που αποτελεί την κυριότερη πηγή κινδύνου στην περιφέρεια -ειδικά στο σετ παιχνίδι- έβαλαν από τα πρώτα λεπτά το νερό στ’ αυλάκι.
Κάθε φορά που ο “Λάπρο” έπιανε την μπάλα η άμυνα των φιλοξενούμενων προσπαθούσε να τον οδηγήσει είτε προς το “ναρκοπέδιο” της ρακέτας είτε σε σουτ με κακές προϋποθέσεις. Μια στρατηγική που απέδωσε εξαιρετικό αποτέλεσμα, καθώς τα περισσότερα drive έβρισκαν σε τοίχο ενώ και το ποσοστό από την περιφέρεια έμεινα αρκετά χαμηλά.
Από ‘κεί και πέρα η κυκλοφορία της μπάλας, με τελικούς αποδέκτες τους Φαλ, Πετρούσεφ και Ράιτ, τιμώρησε σε αρκετές περιπτώσεις τα δυναμικά της χετζ αουτ της Μπαρτσελόνα, ο Κάνααν βρήκε εκείνα τα μεγάλα σουτ που περιμένει από εκείνον η ομάδα κι ο Γκος έκανε και τους τελευταίους φίλους του Ολυμπιακού να… μετανοήσουν.
Ένα μεγάλο μπράβο στον Μιλουτίνοφ
Η συνεισφορά του ΜακΚίσικ ήταν πολύ σημαντική, ο Σίκμα έδωσε στον Γιώργο Μπαρτζώκα το χρόνο που χρειαζόταν, κρατώντας με αξιοπρέπεια τη θέση του και ο Ουόκαπ -παρά το όχι καλό παιχνίδι του επιθετικά- το παράπτωμα της τεχνικής ποινής που τον στέρησε για ώρα από την ομάδα του και φυσικά το λάθος στο φινάλε, ήταν και πάλι ο ακρογωνιαίος λίθος των ανασταλτικών επιδόσεων.
Εκείνος, όμως, που αξίζει ιδιαίτερα μνεία είναι ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Ένας παίκτης του δικού του βεληνεκούς έχει αποδειχθεί πλήρως τη δύσκολη για εκείνον συγκυρία και βάζει πλάτη για το καλό της ομάδας. Στην προθέρμανση του ημιχρόνου έδινε τις μπάλες στους υπόλοιπους να σουτάρουν λες και ήταν κανένας έφηβος, κι όταν χρειάστηκε να πέσει στη φωτιά κρύος, έδωσε την πολύτιμη βοήθεια του. Κι επειδή η σειρά έχει δρόμο κι ο Ράιτ όσο απαραίτητος κι αν είναι, στερείται εμπειρίας από τέτοια ματς, είναι βέβαιο ότι ο προπονητής του θα τον ξαναχρειαστεί.
Στην μεγάλη εικόνα, ο Ολυμπιακός κυριάρχησε πρωτίστως σε σε τακτικό επίπεδο γιατί δεν επέτρεψε στην Μπαρτσελόνα να τρέξει. Τις λίγες φορές που οι “μπλαουγκράνα” βρήκαν περιθώρια στο ανοιχτό γήπεδο -κυρίως όταν τους έδιναν την μπάλα στα χέρια οι αντίπαλοί τους- έδειξαν πόσο αποτελεσματικοί και επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν. Όμως, ο κανόνας του παιχνιδιού ήταν εκείνος που είχαν σχεδιάσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες τους και αυτή είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που άφησε το χθεσινό βράδυ.
Οι Πειραιώτες έδειξαν στην ομάδα του Γκριμάου ότι έχουν τον τρόπο για να κερδίσουν, όχι απλά ένα ματς, αλλά ολόκληρη τη σειρά. Έφτασαν στο στόχο τους χωρίς εντυπωσιακή ευστοχία, χωρίς να αποφύγουν τα λάθη και χωρίς κάποιος από τους παίκτες τους να κάνει το παιχνίδι της ζωής τους. Το έκαναν με το πλάνο τους και μάλιστα με απόντα εκείνον που το εκφράζει περισσότερο από κάθε άλλον (Παπανικολάου). Και τώρα είναι η Μπάρτσα εκείνη που καλείται να βρει απαντήσεις στο μπλόκο που της έστησε ο Ολυμπιακός.
Το 0-1 λέει πολλά όσον αφορά στο μέγεθος και τη δυναμική του Ολυμπιακού, αλλά τίποτα σε σχέση με το στόχο της πρόκρισης. Κι αν μιλάμε για μια ακόμα μεγάλη και ιστορική βραδιά, από εκείνες που μένουν στη μνήμη και σφυρηλατούν το χαρακτήρα ολόκληρου του οργανισμού, η νίκη πανηγυρίστηκε ελάχιστα, η ηρεμία και οι χαμηλοί τόνοι επέστρεψαν γρήγορα και η δίψα για νίκη την Παρασκευή είναι όση θα ήταν αν δεν είχε συμβεί η χθεσινή.
Ο Ολυμπιακός επέλεξε να απομονωθεί και να μην προπονηθεί στο “Παλάου” την Πέμπτη, αλλά σε ένα μικρό γήπεδο κοντά στο αεροδρόμιο. Ξέρει ότι πρέπει να παίξει ακόμα καλύτερα στο game 2, να περιορίσει τις χαμένες μπάλες και να ελαχιστοποιήσει τα διαστήματα αδράνειας. Γενικά, ξέρει τι πρέπει να κάνει…