Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Ενώ ο χρόνος κυλά το ίδιο για όλους, η διαφορετική οπτική μιας κατάστασης τον κάνει ενίοτε να διαφέρει στα μάτια του παρατηρητή ή εκείνου που φέρνει μια παρελθοντική στιγμή στον νου. Μια ημερομηνία, 3/5/2009 για παράδειγμα, μπορεί για κάποιους να μοιάζει πολύ μακρινή έως και ασήμαντη. Για μερικούς άλλους όμως, φίλους του Παναθηναϊκού εν προκειμένω, ενέχει θέση εξέχουσα στο μυαλό και την καρδιά τους.
Μια μέρα σαν και τούτη πριν από μία 15ετία, το “τριφύλλι” έραψε το 5ο αστέρι στη φανέλα του διαθέτοντας ένα από τα ποιοτικότερα ρόστερ στα ευρωπαϊκά μπασκετικά κιτάπια. Μία Dream-Team για πολλούς, έως και ομάδα επιλέκτων, που συναθροίστηκε με άλλες τρεις σοβαρές διεκδικήτριες του στέμματος στη γερμανική πρωτεύουσα σε ένα από τα πιο αμφίρροπα Final Four της Ευρωλίγκας. Το “τριφύλλι” του 2009 είδε το… Χάρο με τα μάτια του δις, έγινε πυρ και μανία με διαιτητικές αποφάσεις στον τελικό, όμως ο επίλογος ήταν γλυκός, παραμυθένιος.
Στο Βερολίνο, πόλη διεξαγωγής του Final Four και τη φετινή σεζόν, ο Παναθηναϊκός του Ζέλικο Ομπράντοβιτς πέρασε τις εξετάσεις και αναβαθμίστηκε σε ομάδα πέντε αστέρων. Το Eurohoops κάνει rewind στο πιο “μαγικό” ίσως από τα έξι συνολικά ευρωπαϊκά την ίδια ώρα που οι φίλοι των “πρασίνων” τρέφουν έναν ολοφάνερο πλέον πόθο. Η αγαπημένη τους ομάδα να επιστρέψει οσονούπω σε έναν τόπο που ξυπνά μνήμες ευχάριστες και ψυχοβγαλτικές.
Ο ελληνικός “εμφύλιος”
Ο Παναθηναϊκός της σεζόν εκείνης χτίστηκε σπιθαμή προς σπιθαμή για να αποφευχθεί και η κάθε πιθανότητα στραβής. Πλήρης, μπολιασμένος “από την κορυφή ως τα νύχια” με διάχυτο ταλέντο και πολλά διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά.
Όλα ξεκίνησαν μετά το 3-1 κόντρα στην Σιένα στα playoffs της διοργάνωσης. Οι “πράσινοι” εξασφάλισαν το εισιτήριο για το Βερολίνο μαζί με Ολυμπιακό, ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Μπαρτσελόνα σε μια συνάντηση κορυφαίων. Μεγάλες ομάδες με ακριβά μπάτζετ και το know how μιας τέτοιας διοργάνωσης.
Οι διασταυρώσεις τα έφεραν έτσι ώστε ο τελικός της 3ης Μαϊου 2009, να μην έχει χώρο για δύο ελληνικές ομάδες. Μετά από τη Σαραγόσα το 1995 (είχε προηγηθεί και το πρώτο “αίμα” στο Τελ Αβίβ το 1994), Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έσμιξαν ξανά σε Final Four με μπάτζετ που προκαλούσαν δέος.
Από τη μια πλευρά η “πράσινη” αρμάδα των Διαμαντίδη, Σπανούλη, Γιασικεβίτσιους, Νίκολας, Φώτση, Τσαρτσαρή, Περπέρογλου, Πέκοβιτς, Μπατίστ και στο απέναντι “στρατόπεδο” οι Παπαλουκάς, Γκριρ, Τεόντοσιτς, Χαλπερίν, Τσίλντρες, Πρίντεζης, Βούισισιτς, Μπουρούσης. Όχι όμως και τον μεγάλο απόντα Παναγιώτη Βασιλόπουλο, ένα από τα μεγαλύτερα what if του ελληνικού μπάσκετ, ο οποίος αισθάνθηκε ενοχλήσεις στην προδομένη του μέση το προηγούμενο βράδυ.
Τούτη τη φορά όμως, ήταν σειρά του “τριφυλλιού” να πανηγυρίσει τη νίκη-πρόκριση. Φυσικά, με φινάλε-θρίλερ, αλησμόνητο στο πέρασμα των χρόνων.
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε πιο δυνατά προηγούμενος με 13-21, όμως η ισορροπία επικράτησε στο μεγαλύτερο μέρος, πριν το 54-50 του Ολυμπιακού. Αυτές ήταν και οι μεγαλύτερες διαφορές των δυο ομάδων. Μία σου και μία μου, χέρι-χέρι και όλα τα συναφή.
Ο Γιασικεβίτσιους ανέλαβε δράση και ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε με 81-74 δυόμιση λεπτά πριν το φινάλε που έμοιαζε προδιαγεγραμμένο. Ο Ολυμπιακός όμως δεν τα παράτησε. Ο Παπαλουκάς τον πήρε στις πλάτες του, δημιούργησε για τον Μπουρούση, έκλεψε και έβαλε τρίποντο για το 79-81. Ο Καρδιτσιώτης σέντερ έκανε το 82-82 στο 38’50” με 2/2 βολές, πριν ο Νίκολα Πέκοβιτς απαντήσει με pick n’ roll για το τελικό σκορ.
Ο Νίκολα Βούισιτς δεν βρήκε στόχο από μακριά, η μπάλα “έφτυσε” τον Πέκοβιτς στην άμυνα του Παπαλουκά και τη βοήθεια του Μπουρούση. Όλα κρίθηκαν στα τελευταία 15”.
Ο Θοδωρής Παπαλουκάς κατέβασε τη μπάλα, ο Λιν Γκριρ άργησε να δει τον… ξεχασμένο από τις περιστροφές Μπουρούση, πριν ο τελευταίος αστοχήσει στο σουτ της ισοφάρισης.
Το τελικό 82-84 είχε την υπογραφή των Νίκολα Πέκοβιτς με 20 πόντους, Μάικ Μπατίστ με 19, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους με 18 και Βασίλη Σπανούλη επίσης με 18.
Ο Λιν Γκριρ με 18 πόντους και ο Νίκολα Βούισιτς με 14 ήταν οι πρώτοι σκόρερ για την ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη.