Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Τι φινάλε κι αυτό στην κανονική περίοδο! Βασικά, τι κανονική περίοδος! Προσπαθώ να θυμηθώ άλλη χρονιά με τέτοια εξέλιξη και δε μπορώ, πιθανότατα γιατί δεν υπάρχει.
Το φινάλε ήταν το αποκορύφωμα, ακόμη και για τον Παναθηναϊκό, ας είχε ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση στα playoffs με πλεονέκτημα έδρας. Δεν αναφέρομαι καν σε ό,τι έγινε με τον Ερυθρό Αστέρα (111-104 παρ.).
Δεν ξέρω πόσοι ήταν συγχρόνως συνδεδεμένοι και με το Palau Blaugrana, αλλά η Βίρτους Μπολόνια παραλίγο να τα κάνει άνω κάτω τα playoffs για τον Παναθηναϊκό κι όχι μόνο. Σε περίπτωση νίκης της ιταλικής ομάδας θα ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης αυτή που θα είχε τερματίσει στην έκτη θέση ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο ΟΑΚΑ. Αυτό ενδιέφερε μόνο τον Ερυθρό Αστέρα.
Το ήθελε (κι) η μοίρα
Εν τέλει η Μπαρτσελόνα νίκησε (91-87), τερμάτισε στην πέμπτη θέση (αντί ένατης ή δέκατης αναλόγως αποτελέσματος και στο ΟΑΚΑ) και προκρίθηκε απ’ ευθείας στα playoffs, όπου θα αντιμετωπίσει τη Μονακό μειονέκτημα έδρας, ενώ έστειλε την Εφές να συμπληρώσει το ζευγάρι με τον Παναθηναϊκό.
Παναθηναϊκός εναντίον Εφές κι Εργκίν Αταμάν εναντίον της αγαπημένης του ομάδας, λοιπόν.
“Δε θα ήθελα την Εφές για αντίπαλο στα playoffs”, έλεγε παραμονές της 34ης αγωνιστικής ο 59χρονος Τούρκος προπονητής. Η εξήγηση είχε να κάνει με το συναίσθημα, όχι με τη φόρμα της πρώην του ομάδας, δις τροπαιούχος Ευρωλίγκας (2021 & 2022) μαζί. Η ομάδα του Λούκα Μπάνκι (από την 20ή αγωνιστική αντί του Τόμι Μιγιάτοβιτς) έκλεισε την κανονική περίοδο με οχτώ διαδοχικές νίκες! Μιλάμε για ΤΟ ντεμαράζ, αφού ήταν στη 12η θέση πριν αρχίσει να κερδίζει το ένα παιχνίδι μετά από το άλλο.
(Όχι) από το “μηδέν”
Όπως η Εφές, όμως, είναι η πιο “καυτή” ομάδα στην Ευρωλίγκα, το ΟΑΚΑ είναι η πιο “καυτή” έδρα, όπως και να το δει κανείς.
Την ίδια ώρα, στα playoffs όλα θα αρχίσουν από το “μηδέν”. Δε μετρά το 14-3 του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, δε μετράνε οι οχτώ διαδοχικές νίκες της Εφές, δε μετρά η νίκη της τουρκικής ομάδας στον πρώτο γύρο (93-67 χωρίς τον τιμωρημένο Κέντρικ Ναν), δε μετρά η νίκη του Παναθηναϊκού στον δεύτερο (104-89), εννοείται δε μετρά η “πράσινη” πρόκριση το 2005 (2-1). Ανήκουν όλα στο παρελθόν.
Άνοιγμα παρένθεσης: Γερνάω και ξεχνάω και δε θυμάμαι ακριβώς γιατί, αλλά ήμουν απλός θεατής στο τότε Game 1 στο ΟΑΚΑ. Όπως πολλοί άλλοι, είχαμε αρχίσει να ετοιμαζόμαστε να φύγουμε προς το τέλος της κανονικής διάρκειας κι ο Ουίλι Σόλομον μας έβαλε να καθίσουμε ξανά για την παράταση (102-96).
Κλείσιμο παρένθεσης και διόρθωση: Δεν θα αρχίσουν όλα από το “μηδέν”. Ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα, έχει και το πλεονέκτημα έδρας, θα έχει και μέχρι πέντε παιχνίδια για να τα αποδείξει όλα στην πράξη. “Μέχρι πέντε” όχι μόνο γιατί είναι best-of-five η σειρά, γιατί τόσα χρειάστηκε την περασμένη χρονιά για να αποκλείσει τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, που επίσης την “είχε” σε μία σειρά με παραπλήσιες συνθήκες. Με πλεονέκτημα έδρας ο Παναθηναϊκός, “χωρίς” έδρα η ισραηλινή κι η τουρκική ομάδα.
Κρίμα που ο Μάριους Γκριγκόνις, ο Ματίας Λεσόρ κι ο Ιωάννης Παπαπέτρου είναι ακόμα “off”, κρίμα που η Εφές έχασε κι αυτή προσφάτως τον Ροντρίγκ Μπομπουά, θα βλέπαμε ακόμη καλύτερη σειρά. Ας είναι. Την ιστορία τη γράφουν πάντα οι παρόντες.
Καλή σειρά να έχουμε, λοιπόν!
ΥΓ. Μόνο ο Νάντο ντε Κολό το 2016 (ΤΣΣΚΑ Μόσχας) κι ο Βασίλιε Μίτσιτς το 2022 (Εφές) έχουν κερδίσει το “Alphonso Ford EuroLeague Top Scorer Trophy” και το τρόπαιο της Ευρωλίγκας την ίδια χρονιά, και Season MVP ο πρώτος. Μακάρι να γίνει update στη λίστα.