Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Από όπου και να το πιάσεις, καταλήγεις στο ίδιο συμπέρασμα: Ο Ολυμπιακός δεν είναι καλά και η εικόνα του στην Βαρκελώνη έμοιαζε περισσότερο με ένα ακόμα σύμπτωμα της ίδιας πάθησης, παρά με ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τρίτη ήττα στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια και μια αγωνιστική συμπεριφορά που από το ξεκίνημα της σεζόν παραμένει υποτονική. Οι “ερυθρόλευκοι”, όχι μόνο δεν καταγράφουν πρόοδο στο παιχνίδι τους, αλλά όσο περνάει ο καιρός εγκλωβίζονται όλο και πιο συχνά στις αδυναμίες τους.
Χθες βράδυ στο “Παλάου” είδαν τον ενθουσιασμό της Μπαρτσελόνα να τους καταπίνει. Κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος στο δεύτερο ημίχρονο, έχασαν κατά κράτος τη μάχη των ριμπάουντ, δέχτηκαν 98 πόντους και ουσιαστικά αποδέχτηκαν αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους.
Και παρότι μεσολάβησαν δύο εβδομάδες από το τελευταίο τους ευρωπαϊκό παιχνίδι, γεγονός που – όπως οι ίδιοι παραδέχτηκαν – τους έδωσε τον απαραίτητο χρόνο ώστε να ηρεμήσουν και να δουλέψουν, παρουσιάστηκαν μπερδεμένοι, επιρρεπείς και πνευματικά εύθραυστοι.
Η αναιμική αμυντική συμπεριφορά, η έλλειψη συγκέντρωσης και τα συνεχόμενα λάθη (στις διαγώνιες πάσες κυρίως…), οι κακές αποφάσεις, η μεμονωμένη απόδοση κάποιων παικτών και γενικά τα επιμέρους στοιχεία που έκριναν το αποτέλεσμα απέναντι στους “μπλαουγκράνα”, δείχνουν το δέντρο και όχι το δάσος.
Το σημαντικό είναι ότι στην παρούσα φάση ο Ολυμπιακός δεν αποπνέει υγεία, φρεσκάδα, συλλογικότητα. Είναι ένα… κακόκεφο σύνολο, που χάνει εύκολα την πίστη στον εαυτό του. Και μόνο αν σκύψει πάνω από τη μεγάλη εικόνα του θα καταφέρει να ανακάμψει και τέλος πάντων να πραγματώσει το “είναι” του. Να βγάλει, δηλαδή, στο γήπεδο όλο το εύρος των δυνανατητών του και να διαπιστώσει – με ήσυχη συνείδηση – πού θα τον φτάσουν.
Ίσως πρέπει να σπάσουν αυγά, να γίνουν αναθεωρήσεις και αναδιανομή ρόλων. Να παρθούν αποφάσεις που δεν θα στρογγυλεύουν, αλλά θα προκαλούν τομές και πάνω απ’ όλα θα υπεραμύνονται του μοναδικού διαχρονικά αδιαπραγμάτευτου αξιώματος του συλλόγου, που δεν επιτρέπει σε κανέναν να νιώσει υπό οποιαδήποτε έννοια σημαντικότερος απ’ αυτόν. Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ένα ταρακούνημα και κυρίως μια ειλικρινής διάθεση ενδοσκόπησης. Από τον Ολυμπιακό φαίνεται να λείπουν βαθύτερα πράγματα από έναν πόιντ γκαρντ και έναν ψηλό, όπως η σύμπνοια, η φλόγα κι αυτό το τόσο ιδιαίτερο “μεντάλιτι” που σε έκανε να ανυπομονείς για το επόμενο παιχνίδι.
Από την άλλη, έχουμε να κάνουμε με μια σεζόν πρωτόγνωρα δύσκολη για όλους, αλλά ίσως είναι προτιμότερο τα όποια προβλήματα να αναδεικνύονται όσο είναι ακόμα νωρίς, παρά να κρύβονται κάτω από γενικευμένες διαπιστώσεις. Ο Ολυμπιακός κρατάει στα χέρια του το πολύτιμο πλεονέκτημα της συνοχής, καθώς πρόκειται για μια πλήρως σεταρισμένη και δοκιμασμένη σε όλες τις καταστάσεις ομάδα. Κάτι που σημαίνει ότι ξέρει ανά πάσα στιγμή τι της φταίει και τι πρέπει να κάνει για να το λύσει.
Ο ΜΟΝΤΕ ΜΟΡΙΣ ΣΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΜΕΡΟΣ
Με την απόκτηση του Μόντε Μόρις νωρίτερα στην εβδομάδα, ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το μακροσκελές κεφάλαιο αναζήτησης ενός ποιοτικού γκαρντ, αλλά όχι και την ενεργή παρουσία του στο μεταγραφικό μέτωπο. Οπως έχουμε αποκαλύψει εδώ και καιρό, οι “ερυθρόλευκοι” επιθυμούν μετά την την περιφερειακή τους γραμμή να θωρακίσουν και την front line τους και δεν αποκλείεται σύντομα να διευρύνουν κι άλλο το ρόστερ τους.
Σχετικά με τον Αμερικανό play-maker, τα πράγματα είναι λίγο πολύ απλά: Αν είναι υγιής, καλοδιατηρημένος και με κίνητρο να επιστρέψει στο αγωνιστικό επίπεδο που αρμόζει στα skills, θα πρόκειται για μια άκρως εύστοχη επιλογή. Αν η σωματική του κατάσταση είναι κακή και η αφοσίωσή του στο μπάσκετ μη επαρκής, τότε δεν θα καταφέρει να ανταποκριθεί στο αν μη τι άλλο σκληρό και απαιτητικό περιβάλλον της Ευρωλίγκας.
Αν μιλήσουμε για τις δεξιότητές του, θα καταλήξουμε εύκολα στο συμπέρασμα ότι “κουμπώνει” ιδανικά στο playstyle του Ολυμπιακού και στον ρόλο που καλείται να υπηρετήσει. Για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ο Μόρις είναι -θεωρητικά- ένας starter point-guard υψηλού επιπέδου. Η οργάνωση του παιχνιδιού, η εντυπωσιακή αναλογία AST/TO και η λήψη σωστών αποφάσεων είναι στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Είναι έξυπνος, καταλαβαίνει πολύ καλά το τακτικό κομμάτι και τι ζητάει από εκείνον ο προπονητής κι αυτό μπορεί να μεταφραστεί σε αναβάθμιση της ερυθρόλευκης επίθεσης. Το παιχνίδι του βασίζεται στην εκτέλεση του pick-and-roll, ως εκ τούτου του αρέσει να κυριαρχεί και να ντριμπλάρει πολύ την μπάλα. Αμυντικά μπορεί να σταθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, αν και υστερεί σε μέγεθος.
Γενικά έχουμε να κάνουμε με ένα ελαφρύ κορμί που πρόσφατα έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς. Τις τελευταίες τρεις σεζόν αντιμετώπισε προβλήματα στον τετρακέφαλο, την πλάτη, τους οπίσθιους μηριαίους, την βουβωνική χώρα και την γάμπα. Η καλή ηλικία του αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας, αλλά στην πραγματικότητα όσες αναλύσεις κι αν γίνουν για το τι φέρνει στον Ολυμπιακό δεν μπορεί κανείς να είναι απόλυτα σίγουρος για το ποια εκδοχή του θα παρουσιαστεί.
Το σημαντικότερα από όλα -όπως ισχύει σε κάθε προσθήκη- είναι η ένταξή του στο σύνολο και η διάθεσή του να γίνει μέρος του. Ένα καλό fit δεν μπορεί ποτέ να προβλεφθεί με απόλυτη ασφάλεια καθώς εξαρτάται από δεκάδες παραμέτρους. Ο Μόρις δεν γνώρισε πατέρα, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να ανοίξει τα φτερά του και να φτάσει ψηλά. Τελευταία οι πτήσεις του μπορεί να χαμήλωσαν, αλλά αν είναι αποφασισμένος για μια δυναμική επανεκκίνηση, τότε σίγουρα βρίσκεται στο κατάλληλο μέρος…
Διαβάστε ακόμα
- Φουρνιέ στο Eurohoops: “Δεν υπάρχει νέα συνταγή. Πρέπει να γίνουμε πάλι οι εαυτοί μας”
- Ολυμπιακός: Το πρόγραμμα ως το τέλος του πρώτου γύρου και το ντέρμπι με Παναθηναϊκό
- Μπαρτσελόνα – Ολυμπιακός 98-85: Παράδοση άνευ όρων
- Μπαρτζώκας: “Όλη η ομάδα έπαιξε πολύ πιο κάτω απ’ το επίπεδό της, δεν ακολούθησαν το gameplan”
- Ντόρσεϊ: “Δεν είχαμε σκληράδα και είναι πρόβλημα αυτό”
- Ευρωλίγκα αποτελέσματα & βαθμολογία: Μετά τον Παναθηναϊκό… δεύτερη σερί ήττα και για Ολυμπιακό