Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός άλλαξε προσέγγιση σε κάποια κομμάτια της τακτικής, δοκίμασε αρκετά νέα πράγματα, μήπως καταφέρει να εκπλήξει την Ζαλγκίρις και να την αιφνιδιάσει, αλλά μάταια. Αυτή, ήταν δικαίως η… σειρά των Λιθουανών να πανηγυρίσουν και να ολοκληρώσουν μια μαγική πορεία, με την παρουσία τους στο Βελιγράδι.
Οι κόκκινοι έχασαν τα 5 από τα 6 ματς απέναντι στη Ζαλγκίρις φέτος και αυτό τα λέει όλα. Όπως και το ότι για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ η ομάδα δεν μπόρεσε να αντισταθεί, να είναι ανταγωνιστική. Οι γηπεδούχοι έπαιξαν πάλι σπουδαίο μπάσκετ, είχαν τρομερά ποσοστά, εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα στην άμυνα, έκαναν ελάχιστα λάθη και συνολικά έπαιξαν σαν… ρομπότ! Έγινε μια προσπάθεια στο τελευταίο δεκάλεπτο, αλλά η διαφορά όταν ξεκίνησε ήταν τόσο μεγάλη, που απέναντι σε μια ομάδα με τόσο καθαρό μυαλό
Η σεζόν τελείωσε στην Ευρώπη για τον Ολυμπιακό και πλέον πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια του και να προσπαθήσει να μην μείνει για δεύτερη σεζόν χωρίς τίτλο. Απέμεινε το ελληνικό πρωτάθλημα, η τελευταία… ζαριά για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και τους παίκτες του. Πάμε να δούμε τι έκαναν και τι δεν έκαναν οι παίκτες που αγωνίστηκαν στο τέταρτο και τελευταίο ματς της σειράς.
Σε ένα τέτοιο αποκλεισμό και μια τόσο μεγάλη απογοήτευση απέναντι σε μια ομάδα που ήταν πάντως καλύτερη σε όλη τη σειρά, όλοι έχουν ευθύνες, ο καθένας ανάλογα με το ρόλο του και όλοι πρέπει να κοιταχτούν στο καθρέφτη και να τις αποδεχτούν. Από την διοίκηση, τον “καπετάνιο” αυτής της ομάδας στο παρκέ Γιάννη Σφαιρόπουλο και φυσικά τους παίκτες.
Ο Αμερικανός από το ξεκίνημα προσπάθησε να πάει επιθετικά στο καλάθι, βρήκε κάποια καλά τελειώματα και είδε την άμυνα να προσαρμόζεται γρήγορα πάνω του και να μην διστάσει να του κάνει φάουλ, είτε μιλάμε για βολές, είτε απλά για να σταματήσει η φάση. Ξεκίνησε την επανάληψη με χαμένες βολές, χαμένες άμυνες, νεύρα και έλλειψη συγκέντρωσης. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να παραμείνει στο παρκέ και έτσι είδε την συνέχεια του αγώνα από τον πάγκο. Επέστρεψε για λίγο στο τέλος, αλλά δεν βοήθησε και οι χαμένες βολές σε τέτοιες ζόρικες καταστάσεις είναι πάντα πρόβλημα.
Έπρεπε τόσο εκείνος, όσο και ο Παπανικολάου να βγουν μπροστά σε αυτό το παιχνίδι. Μπήκε με πάθος, έβαζε το κορμί του δυνατά στην άμυνα, αλλά δεν κατάφερε να δώσει πολλά στην ομάδα. Καλύτερή του στιγμή στο πρώτο ημίχρονο ένα δύσκολο σουτ στο τελείωμα του πρώτου δεκαλέπτου. Τίποτα δεν άλλαξε στην εμφάνιση του Ιωάννη στο δεύτερο ημίχρονο. Πάλεψε όσο μπορούσε, αλλά δεν φάνηκε στο ματς. Πρέπει κι αυτός, όπως και όλοι οι παίκτες να αναλογιστεί το μερίδιο των ευθυνών που του ανήκει και να προσπαθήσει να γίνει καλύτερος, να βελτιωθεί σε όλους τους τομείς. Ένας τέτοιος αποκλεισμός, αν είσαι παίκτης με σωστή νοοτροπία, μπορεί να σε βοηθήσει για το μέλλον.
Η σκυταλοδρομία του Σάρας πάνω του με αθλητικούς παίκτες δεν είχε… τελειωμό και πάντα περίμεναν ένας ή ακόμα και δύο αντίπαλοι πίσω από τον παίκτη που τον πίεζε, έχοντας και… λίγο το μυαλό τους στο τι κάνουν και αν κινούνται οι προσωπικοί τους αντίπαλοι. Στο πρώτο ημίχρονο έβαλε 7 πόντους με “αίμα” χωρίς να μπορέσει να δημιουργήσει καταστάσεις για τους συμπαίκτες του. Η άμυνα του Σάρας συνέχισε να έχει… επιστημονικές αποστάσεις, πέρα από την ατελείωτη πίεση πάνω στη μπάλα και αυτή την φορά ο ηγέτης του Ολυμπιακού δεν μπόρεσε να προσφέρει το κάτι παραπάνω και να… τραβήξει και τους υπόλοιπους. Ο αρχηγός στην αντεπίθεση των τελευταίων λεπτών πήρε πολλές πρωτοβουλίες, σκόραρε, πάσαρε, τα έδωσε όλα, αλλά ήταν αργά τόσο για εκείνον, όπως και για όλη την ομάδα.
Φαινόταν ένα κλικ καλύτερα αθλητικά σε σχέση με το τρίτο παιχνίδι. Κέρδισε 2-3 φάσεις κάτω από το καλάθι, αλλά δεν είχε διάρκεια, ούτε πήρε πολλές πρωτοβουλίες. Ξεκίνησε στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά γρήγορα αποσύρθηκε στον πάγκο και δεν πάτησε ξανά παρκέ. Συγκαταλέγεται στην λίστα των παικτών που την πιο κρίσιμη στιγμή, τραυματίστηκαν και δυστυχώς μοιραία έμειναν πολύ μακριά από τον καλό τους εαυτό, αλλοιώνοντας την δυναμικότητα και την ποιότητα του Ολυμπιακού, που έτσι κι αλλιώς είχε αδυναμίες και αρκετά τρωτά σημεία.
Στο πρώτο κομμάτι της συμμετοχής του πήγε αρκετά καλά. Προσπάθησε να “τρυπήσει” την άμυνα, έβαλε ένα τρίποντο, είχε μαχητικότητα στην άμυνα. Ο Λετονός όταν… είδε πως ο Ολυμπιακός έχει “πνιγεί” και δεν έχει λύσεις, λειτούργησε με το ένστικτο και χωρίς πίεση. Έτσι, ξεδίπλωσε κάποιο από το δεδομένο ταλέντο που έχει στην επίθεση. Το ερώτημα που “καίει”είναι απλό: Γιατί δεν είναι ο εαυτός του, δεν παίρνει πρωτοβουλίες εδώ και τόσο καιρό και έπρεπε να νιώσει ότι τελείωσε η σειρά για να παίξει όπως μπορεί; Είναι απορίας άξιο και σε αυτό έχει ευθύνη και το προπονητικό επιτελείο, που έπρεπε να βρει τρόπο να βγάλει τα καλά του στοιχεία στο παρκέ ακόμα και με Plays εξειδικευμένα πάνω του.
Πολύ λίγα πράγματα από τον Γάλλο φόργουορντ που ήρθε στον Ολυμπιακό έχοντας αποδείξει πως είναι ρολίστας πολυτελείας. Ο τραυματισμός του στην αρχή της σεζόν, άλλαξε όλα τα δεδομένα… Σε ένα ματς δίχως αύριο δεν βοήθησε στην επίθεση και η αλήθεια είναι πως και στην άμυνα στις πιο πολλές φάσεις που ενεπλάκη νικήθηκε. Πήρε αρκετό χρόνο, αλλά ήταν κακός και σε πολλές περιπτώσεις με τον δισταγμό του ή λάθος κινήσεις στο παρκέ, χαλούσε και τις… όποιες αποστάσεις του Ολυμπιακού στην επίθεση.
Αν και ανέτοιμος, ήξερε πως πρέπει να κάνει πολλά περισσότερα πράγματα από όσα συνηθίζει σε όλους τους τομείς. Πάλεψε, πήρε προσπάθειες στην επίθεση, είχε κάποιες δημιουργίες και έκανε ό,τι μπορούσε στο ποστ απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους. Ήταν από τους παίκτες που δεν τα παράτησαν ποτέ μέσα στο παιχνίδι. Όταν, όμως, είσαι ο Παπανικολάου στα 28 σου, σίγουρα θες κάτι παραπάνω και από την ομάδα σου και από τον εαυτό σου. Στο τέλος “τρελάθηκε” με το αντιαθλητικό φάουλ που του δόθηκε με το σκορ στο 93-86 και αποβλήθηκε με δύο τεχνικές ποινές.
Πέντε λεπτά πήρε στο πρώτο ημίχρονο και δεν κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του και να βοηθήσει σε κανένα τομέα του παιχνιδιού. Ο Σφαιρόπουλος προφανώς είδε πράγματα που δεν του άρεσαν καθόλου, με συνέπεια να τον αφήσει στο παρκέ μόλις για 8 λεπτά.
Ξεκίνησε πολύ καλά, όπως ακριβώς στο τρίτο ματς της σειράς. Έβαλε πάλι 7 γρήγορους πόντους και είχε και μια – δύο καλές στιγμές οργανωτικά. Όσο έπαιξε στο δεύτερο δεκάλεπτο δεν ήταν το ίδιο καλός στην επίθεση και είχε πολλά προβλήματα στην άμυνα. Μέχρι εκεί ήταν ο Αμερικανός γκαρντ του Ολυμπιακού. Έβαλε ένα τρίποντο στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου κι έπειτα… χάθηκε από την μάχη.
Κάιλ Γουίλτζερ
Πήρε την ευκαιρία απόντος του Πρίντεζη. Όσο ήταν στο παρκέ η Ζαλγκίρις τον σημάδευε… ανελέητα. Ο Καναδός ήταν τίμιος και έκανε αυτά που ξέρει και μπορεί. Πήρε τα σουτάκια του, έβαλε κάποια, προσπάθησε στα ριμπάουντ και φυσικά είχε πολλά αμυντικά προβλήματα. Κανείς, πάντως, δεν μπορεί να του χρεώσει τίποτα.