Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Προηγήθηκε η σπουδαία πρόκριση με “break” επί της Μπαρτσελόνα, της πρωταθλήτριας Ευρώπης που δεν κατάφερε καν να παίξει στην ίδια της την πόλη για να υπερασπιστεί τον τίτλο της. Ουσιαστικά η πρόκριση αυτή άνοιξε το παράθυρο που έβλεπε προς τον ουρανό, στο έκτο αστέρι.
Ήταν το Final Four του Δημήτρη Διαμαντίδη. Το πήρε πάνω του, το ήθελε περισσότερο και από τα προηγούμενα δύο που κατέκτησε ο ίδιος. Ζητούσε και τον τίτλο του MVP, ξανά, τον κατέκτησε έτσι και αλλιώς.
Στην όμορφη πόλη της Καταλονίας βρέθηκε επίσης η Σιένα που είχε σοκάρει τον Ολυμπιακό παρότι οι “ερυθρόλευκοι” του Ντούντα είχαν προηγηθεί με 1-0 χάρη στο 89-41 του ΣΕΦ και κρατούσαν το αβαντάζ έδρας. Μαζί πέρασε και η Μακάμπι με τον “Σόφο” στη σύνθεση της, στο τρίτο σερί φάιναλ φορ της καριέρας του (δύο με τον Ολυμπιακό σε Βερολίνο και Παρίσι το 2009 και 2010) αλλά και η Ρεάλ μέσα στο άντρο του “κακού” για αυτήν.
Τότε είδαμε και τον Νικ Καλάθη στην πρώτη του παρουσία σε Final Four. O Παναθηναϊκός νίκησε με 77-69 τη Σιένα στον ημιτελικό (Καλάθης 17, Μπατίστ 16, Διαμαντίδης 8π., 9ασ.) και στον τελικό βρήκε τη Μακάμπι που διέλυσε με 82-63 τη Ρεάλ.
Στον τελικό “μίλησε” η κλάση του “Μήτσου”. Πέτυχε 16 πόντους, μοίρασε και πάλι 9 ασίστ με αποδέκτη κυρίως τον Μάικ Μπατίστ που με 18 πόντους ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του Ζοτς. Μόλις τέλειωσε το ματς, ο Δημήτρης Διαμαντίδης πήγε και αγκάλιασε τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, το δάσκαλο του σε ένα από τα καλύτερα ενσταντανέ που έχουν βγει ποτέ ανάμεσα στους δύο και στον Παναθηναϊκό γενικότερα.
