Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Πως περνάει ο καιρός… Το καλοκαίρι ήρθε, απήλθε και βρισκόμαστε άπαντες σε στάση… εκκίνησης για τη νέα σεζόν που πιστεύω πως θα είναι συναρπαστική, ιδίως στην Ευρωλίγκα.
Αρκετές ομάδες με μεγάλα brand που απέτυχαν τα τελευταία χρόνια έχουν δυναμώσει στη θεωρία τουλάχιστον κι αυτό που περιμένω είναι ακόμα μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα στη Regular Season σε ό,τι αφορά την μάχη για την οκτάδα και τα Playoffs.
Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ και Φενέρ κατ’ εμέ συγκροτούν το πρώτο… γκρουπ δυναμικότητας, στο 2ο συγκαταλέγονται σίγουρα οι δύο ελληνικές και επιπροσθέτως κλαμπ όπως η Μπαρτσελόνα, η Μακάμπι, η Εφές, ακόμα και το Μιλάνο δύσκολα θα κάνουν όλες τόσο κακές σεζόν όσο οι προηγούμενες. Υπό αυτό το πρίσμα, η κορυφαία λίγκα στην Ευρώπη έχει τις προϋποθέσεις να γίνει ακόμα πιο ζόρικη και ανταγωνιστική.
Ο Ολυμπιακός; Τον αντιμετωπίζω τώρα στις παρυφές του ξεκινήματος της νέας σεζόν ως Tabula Rasa. Είναι ένας άγραφος ακόμα (μπασκετικός) πίνακας και προϊόντος του χρόνου θα αποκτούμε γνώση, αντίληψη και εμπειρία ως προς το επίπεδο της ομάδας και του μπάσκετ που μπορεί να αποδώσει και τι μπορεί να πετύχει μετά από δύο διαδοχικές σεζόν χωρίς τίτλο και επιτυχίες στο ενεργητικό του.
Όλα, εντελώς καινούρια
Η ειδοποιός διαφορά είναι σίγουρα η αλλαγή προπονητή. Και το γεγονός πως ο Ντέιβιντ Μπλατ έχει πολύ διαφορετική φιλοσοφία και προσέγγιση στο μπάσκετ, συγκριτικά με τον προκάτοχό του, Γιάννη Σφαιρόπουλο. Αυτό δεν είναι ούτε θετικό, ούτε αρνητικό. Είναι απλά, ένα γεγονός.
Με άξονα την φιλοσοφία του νέου κουμανταδόρου και αφεντικού του μπασκετικού τμήματος και όσα έχουμε δει ως τώρα στα φιλικά της προετοιμασίας, πάμε να ξεχωρίσουμε τις μεγαλύτερες διαφορές.
1. Ταχύτητα, πιο γρήγορη εκτέλεση, περισσότερες κατοχές
Είναι 100% δεδομένο, λοιπόν, πως ο Μπλατ θα προσπαθήσει να χτίσει μια ομάδα που κινείται συνολικά σε όλα τα επίπεδα, πιο γρήγορα. Επιδίωξη για περισσότερο τρανζίσιον, πάνω από όλα δημιουργία και εκτέλεση των Plays στο 5-5 χωρίς καμία τάση και τακτική να εξαντλούνται τα 24” και ως απόρροια αυτών περισσότερες κατοχές μέσα στα 40 λεπτά των αγώνων.
Βέβαια, περισσότερες κατοχές δεν σημαίνει μόνο καλύτερη προοπτική για μεγαλύτερο μέσο όρο παραγωγικότητας στα ματς, αυτόματα συνεπάγεται πως ανεξάρτητα με το αν σε βάθος χρόνου ο Ολυμπιακός θα παίζει καλύτερη ή χειρότερη άμυνα, το πιο πιθανό είναι πως θα έχει μεγαλύτερο παθητικό στους πόντους που θα δέχεται. Απλούστατα, γιατί θα έχει να διαχειριστεί – και – περισσότερες αμυντικές κατοχές.
Επί μέρους διαφορές
Σε ξεχωριστούς τομείς – παρακλάδια της γενικής φιλοσοφίας του Μπλατ, η πιο σημαντική αλλαγή στην επίθεση είναι πως το πικ εν ρολ από Νούμερο 1 τρόπος ανάπτυξης, δημιουργίας και εκτέλεσης, καθίσταται μια απλή και σε καμία περίπτωση τόσο συχνή εναλλακτική της επίθεσης, κυρίως (αλλά όχι μόνο) όταν δεν εξελίσσεται κατά το δοκούν το βασικό Play που θα επιλέγεται κάθε φορά.
Αυτή είναι μια τεράστια διαφορά κυρίως για τους παίκτες που βρισκόταν στον Ολυμπιακό και τα προηγούμενα χρόνια. Στο μπάσκετ, όπως και στη ζωή κυριαρχεί η συνήθεια. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι Έλληνες παίκτες που συγκροτούν τον βασικό κορμό καλούνται να προσαρμοστούν σε εντελώς νέα και διαφορετικά δεδομένα κι αυτό απαιτεί χρόνο. Πρώτα για να βγει το μυαλό από την συνήθεια και σε επόμενο στάδιο για να δουλέψει τόσο πολύ το νέο τρόπο, που μια μέρα κι αυτός θα κατασταθεί στο μυαλό και το κορμί των παιδιών, ως η νέα συνήθεια.
Στο επιθετικό Set παιχνίδι του Μπλατ κάποιοι από τους πιο σημαντικούς νέους άξονες είναι οι παρακάτω.
* Απαγορεύεται η κατάχρηση τρίπλας, που δίνει την ευχέρεια στην αντίπαλη άμυνα να βρει θέσεις και ισορροπία και πολλάκις προκαλεί στατικότητα στους παίκτες που δεν έχουν την μπάλα.
* Ασταμάτητη κίνηση χωρίς τη μπάλα (off ball), κοψίματα κατά… κύματα από όλους τους παίκτες που υποστηρίζουν την δημιουργία του Handler (παίκτη με τη μπάλα στα χέρια) και περισσότερα, αλλά και διαδοχικά Screens συχνά σε παράλληλο σχηματισμό, μακριά από το καλάθι. Κάτι που λατρεύει ο Μπλατ, γιατί προφανώς πιστεύει πως με αυτό το τρόπο προκαλείται ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα, την οποία θα βρίσκει χώρους να εκμεταλλεύεται η επίθεση, είτε από ελεύθερα σουτ, είτε από υποδοχή της μπάλας μετά από off ball κοψίματα.
* Ελευθερία στη πρωτοβουλία, μετά την έναρξη του Play και εφόσον γίνονται οι σωστές κινήσεις και υφίστανται σωστό Spacing (αποστάσεις). Ο Μπλατ είναι από εκείνους που δίνει ευχέρεια επιλογής στους χειριστές μόλις το βασικό κομμάτι του εκάστοτε Play δρομολογηθεί κι αυτό είναι κάτι που το γουστάρουν οι παίκτες.
* Στην άμυνα η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα έχουμε δει ελάχιστα πράγματα, περισσότερο αδυναμίες, παρά δυνατότητες με εξαίρεση κάποια μικρά διαστήματα. Αυτό εξηγείται, αφού μέχρι να φύγουν οι διεθνείς για τους αγώνες των προκριματικών, η ομάδα είχε δουλέψει λίγο τις άμυνές της και από τότε που βρέθηκαν πάλι όλοι μαζί, δεν έχει περάσει πολύς καιρός.
* Ο Μπλατ πιστεύει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη δύναμη της καλής και αποτελεσματικής ατομικής άμυνας, που καθιστά πιο απλές τις… αρχές της αμυντικής λειτουργίας. Από εκεί και πέρα πάντα δοκιμάζει πολλά πράγματα και αρέσκεται στο να παρεμβαίνει πολύ στους αγώνες και να κάνει διαφοροποιήσεις ανάλογα και με τα σχήματα του αντιπάλου. Είναι γνωστό γνωστό τοις πάσι πως λατρεύει τις σύνθετες άμυνες χώρου με προσαρμογές σε χώρους και αποστάσεις που τις εναλλάσσει μέσα στις ίδιες κατοχές με man to man.
Δομικές δυνατότητες και αδυναμίες
Να προσεγγίσουμε λίγο τη φιλοσοφία του κόουτς Μπλατ σε σχέση και εξάρτηση με το νέο ρόστερ του Ολυμπιακού. Πιστεύω πως σε βάθος χρόνου θα βιώσουμε μια επίθεση περισσότερο απρόβλεπτη, πιο σταθερή στη παραγωγικότητά της και κυρίως με μεγαλύτερο πλουραλισμό. Όλοι θα συμμετέχουν πιο ενεργά στην επίθεση, όλοι θα έχουν ευκαιρίες να σκοράρουν πιο συχνά.
Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο κέρδος και στο… μάτι του θεατή, αφού θα χορταίνει περισσότερο τα παιχνίδια και πιθανότατα θα νιώθει ότι διαρκούν και περισσότερο, σε σχέση με την πρότερη επιθετική λειτουργία που πολύ συχνά εξελισσόταν σε κάτι μονότονο και προβλέψιμο.
Στα ερωτηματικά με βάση τη δομή του ρόστερ το γεγονός ότι υπάρχουν 4 γκαρντ για το 1 και το 2 με πέμπτο τον Τολιόπουλο. Βέβαια στο μπάσκετ του Μπλατ που δεν απαιτεί τόσο πολύ γκαρντ προγραμματισμένα στο πικ εν ρολ και την άμεση δημιουργία για τους συμπαίκτες, αλλά θέλει γνώση της κίνησης χωρίς τη μπάλα και σταθερή εκτελεστική απειλή, ίσως αυτό καλυφθεί σε μεγάλο βαθμό αν φέτος δούμε “άλλον” Στρέλνιεκς και βγει η επένδυση με Γκος.
Αυτό που ανησυχώ πως δεν καλύπτεται σε βάθος χρόνου αν μιλάμε για μια ομάδα που θέλει να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής στην Ευρωλίγκα και να επιστρέψει στους τίτλους στην Ελλάδα, είναι η αμυντική εμβέλεια και οι δυνατότητες στην θέση “5”. Θεωρώ πως αυτή είναι η μεγαλύτερη και πιο χτυπητή δομική αδυναμία του νέου Ολυμπιακού που φαίνεται με “γυμνό μάτι” και είχε αρνητική επίδραση στα πρώτα φιλικά και στον τομέα του αμυντικού ριμπάουντ.
Τόσο στην άμυνα στο ποστ και πάνω από το καλάθι, όσο ακόμα και στην περιφερειακή άμυνα που μπορούν να παίξουν οι σέντερ του Ολυμπιακού, αν ο Μπλατ δουλέψει πολύ με αλλαγές στα σκριν, που ήταν τις 2 τελευταίες σεζόν και η πρώτη/βασική επιλογή του κόουτς Σφαιρόπουλου.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι/τρικ να δοκιμάσεις να το καλύψεις. Άμυνες ζώνης, απρόβλεπτες και ασυνήθιστες αμυντικές περιστροφές (παράδειγμα να καταλήγουν παίκτες όπως ο Παπανικολάου και ο Τουπάν πάνω σε αντίπαλα σέντερ χωρίς έφεση στο ποστ παιχνίδι για κάποια δευτερόλεπτα στα αμυντικά ροτέσιον) και πολλά ακόμα.
Πιστεύω, όμως, πως το ρόστερ του Ολυμπιακού δεν διαθέτει τα εργαλεία για σταθερά τοπ επιπέδου αμυντική εμβέλεια στο “5” κι αυτό το θεωρώ σοβαρό, όχι μόνο γιατί απλώνει μια “σκιά” στα αμυντικά Potentials των κόκκινων, αλλά γιατί θα επηρεάζει άμεσα και αρνητικά την επίθεση μιας ομάδας που θέλει να τρέχει. Για να τρέξεις, πρέπει να βγάλεις την άμυνα και να έχεις σιγουριά στο αμυντικό ριμπάουντ.
Δεν θα μου κάνει εντύπωση να κληθεί ο Ολυμπιακός μέσα στη σεζόν να διαφοροποιήσει τον σχεδιασμό του και να πάρει ένα όχι ακριβό, αλλά ξεκάθαρα αθλητικό πεντάρι, που μπορεί να προσδώσει τα στοιχεία που ενδεχομένως λείπουν. Βέβαια αν φτάσουμε εκεί, τότε θα δημιουργηθεί το δυσάρεστο θέμα του να πρέπει ένας ξένος να μείνει εκτός των υποχρεώσεων στην Ελλάδα.
Επί προσωπικού…
ΓΚΟΣ
Από τα μεγαλύτερα κλειδιά στους επιθετικούς στόχους. Καλείται να δώσει αυτό το απρόβλεπτο που τόσο έχει λείψει από τον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για ένα παιδί με πραγματικά μεγάλο επιθετικό ταλέντο και ένστικτο, για ένα γκαρντ με εντυπωσιακές προοπτικές. Είναι δεδομένο πως θα έχει λαμπερές επιθετικές βραδιές. Δεν θα κριθεί, όμως, στο τέλος της σεζόν με αυτό το κριτήριο. Τα must do it στην περίπτωσή του είναι Α) Να είναι όσο πιο σταθερός γίνεται. Β) Να αποτελέσει σοβαρό πόλο δημιουργίας για τους συμπαίκτες του κάτι που το έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός. Γ) Το επίπεδο στο decision making του που είναι αμφιλεγόμενο. Αφενός γιατί είναι ξεκάθαρα First option scoring γκαρντ (αυτό δεν είναι καθόλου κακό, απλά στην Ευρώπη είναι σπάνιο να βλέπουμε γκαρντ που κοιτάζουν πρώτα το σκορ να είναι σπουδαίοι στις αποφάσεις τους υπό καθεστώς πίεσης) και αφετέρου επειδή δεν διαθέτει εμπειρία. Δ) Οι άμυνές του και η προσφορά του σε αυτό τον τομέα. Αν εξαιρέσουμε τον Τουπάν που είναι κλασικός “πλάγιος” η περιφέρεια του Ολυμπιακού πάλι στερείται αθλητικότητας και αν ο Γκος δεν παίξει καλή άμυνα, απλά τα (αμυντικά) κουκιά δεν βγαίνουν.
ΤΟΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Πρέπει να πάρει ευκαιρίες, στην τελευταία χρονιά του συμβολαίου του. Το καλοκαίρι πίστευα πως πρέπει να δοθεί δανεικός. Όπως δομήθηκε η ομάδα και μετά την μεταγραφή του Τίμα αντί ενός ακόμα γκαρντ, ο Βασίλης είναι ξεκάθαρα το 5ο γκαρντ κι αυτό σημαίνει πως σε μια τόσο μακράς διάρκειας σεζόν, σίγουρα θα έχει τις ευκαιρίες του. Απλά πρέπει να υπάρχει μια σταθερότητα στη χρησιμοποίησή του, για να δούμε πόσο έχει εξελιχθεί κι αν πρέπει να υπολογίζεται ως κομμάτι του κορμού και για όλα τα επόμενα χρόνια.
ΤΟΥΠΑΝ
Να ξεκινήσω από το γεγονός ότι γουστάρω τον χαρακτήρα του. Τον ενθουσιασμό του, την θετική του αύρα, την φυσική ευγένεια που τον διέπει. Είναι εξαιρετικός ΑΘΛΗΤΗΣ. Και ο Ολυμπιακός ξεκάθαρα είχε ανάγκη από παίκτες με αθλητικά προσόντα. Θεωρώ δεδομένο πως θα αποτελέσει αναβάθμιση στην άμυνα και η παρουσία του θα βοηθήσει πολύ τον Παπανικολάου να μην είναι ο μοναδικός Stopper της ομάδας στα αντίπαλα γκαρντ. Κάτι, που μπορεί να έχει θετική επίδραση και στην επιθετική συνεισφορά του “Παπ”. Σίγουρα θα προσφέρει λύσεις στο Transition και στο αμυντικό ριμπάουντ. Το must do it στην δική του περίπτωση; Πόσο σταθερός μπορεί να είναι στο περιφερειακό σουτ και επίσης πολύ σημαντικό, αν μπορεί να έχει επίδραση και αποτελεσματικότητα ως slasher στο 5 εναντίον 5. Διαθέτει το πρώτο βήμα και την εκρηκτικότητα για να πηγαίνει σε ντράιβ, δεν έχει, όμως την απαιτούμενη άνεση στο χειρισμό της μπάλας. Φαίνεται πως δουλεύει σε αυτό το κομμάτι.
ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ
Εδώ δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Πάνω από όλα στόχος πρέπει να είναι να μείνει μακριά από τραυματισμούς και έχω την αίσθηση πως παρότι παραμένει αγιάτρευτο “αρρωστάκι” με το μπάσκετ, έχει βελτιώσει την διαχείριση της… θέλησης του και ακούει περισσότερο το σώμα του που βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Έχει την ποιότητα όχι απλά να προσαρμοστεί και να αποδώσει στο μπάσκετ του Μπλατ, αλλά να είναι πιο παραγωγικός σε μικρότερο χρονικό διάστημα, ξοδεύοντας λιγότερη ενέργεια. Οπερ σημαίνει θα μπορεί να είναι και πιο φρέσκος προς το τέλος των αγώνων, όταν συνήθως κρίνονται τα πάντα. Ποιο είναι το must do it στην περίπτωση του ηγέτη του Ολυμπιακού; Να αποδεχτεί στα νέα δεδομένα, να πιστέψει πως ο νέος τρόπος παιχνιδιού μπορεί να ωφελήσει και την ομάδα και τον ίδιο και να απολαύσει ένα μπάσκετ στο οποίο δεν απαιτείται να περνούν όλα από τα χέρια του, ούτε να τρώει τόσο “ξύλο” ξεκινώντας σε… κάθε κατοχή κάτω από το καλάθι, για να μπάρει τη μπάλα στο High. Για πρώτη φορά μετά τα χρόνια του στον Παναθηναϊκό, θα κληθεί να λειτουργήσει και ως σουτέρ θέσης (catch and shoot)!
ΤΙΜΑ
Προέκυψε στο ρόστερ, επειδή τον ήθελε πολύ ο Μπλατ. Διαθέτει ταλέντο, σωματικά και αθλητικά προσόντα όπως η δύναμη και η έκρηξη και στη μέρα του, αν ξεκινήσει δηλαδή καλά, είναι ικανός να βάλει πολλά, πολλά σουτ! Εχει κάποιες αξιόλογες Post up κινήσεις, μπορεί να εξελιχθεί σε σταθερά ικανό ριμπάουντερ. Στην άμυνα είναι πολύ πίσω σε σχέση με όσα πραγματικά μπορεί να κάνει και αυτό οφείλεται στο ότι αργεί να διαβάσει τις φάσεις και να αντιδράσει. Ο Λετονός μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στον Ολυμπιακό και σε διαφορετικούς τομείς αν υποθέσουμε πως ο Μπλατ θα κατορθώσει να τον εξελίξει και να πάρει το 100% από εκείνον. Το must do it στην δική του περίπτωση; Να μην είναι “ασανσέρ”, τέτοιοι παίκτες δεν είναι αυτό που χρειάζονται οι μεγάλες ομάδες. Ο τύπος είναι από τους πιο ασταθείς παίκτες που έχω δει σε αυτό το επίπεδο. Συνήθως ή του ύψους ή του βάθους. Με κάποιο τρόπο πρέπει να το διορθώσει αυτό, λογικά η αιτία εντοπίζεται στο πνευματικό κομμάτι και όχι το μπασκετικό και θα είναι ο στόχος αυτός μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του Μπλατ, που κατ΄εμέ θα κρίνει κι αν η απόκτησή του θα αποβεί “έξυπνη βόμβα” ή τσάμπα… θυσία για ένα ακόμα γκαρντ.
ΜΙΛΟΥΤΙΝΟΦ
Τεράστιο βαρόμετρο και στην άμυνα και στην επίθεση, όπως έχει δομηθεί φέτος ο Ολυμπιακός… Ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να έχει αμυντική συνέπεια στο ποστ και ένας από τους λίγους που διαθέτει η ομάδα, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποτελεί σταθερή επιθετική απειλή από το ποστ. Λόγω της φιλοσοφίας του Μπλατ, ο Νίκολα καθίσταται απόλυτο βαρόμετρο και για ένα ακόμα υπερβολικά… σημαντικό λόγο. Στην Princeton Style νέα φιλοσοφία, σε τεράστιο ποσοστό κατοχών όσο βρίσκεται στο παρκέ, θα παίρνει τη μπάλα στο High Post και θα καλείται να διαβάσει την άμυνα και τις off ball κινήσεις των συμπαικτών του και να αποφασίσει που θα πασάρει… Ποιο είναι εδώ το must do it; Φαίνεται πως δεν μπορούμε να ζητάμε πιο γρήγορη αποκατάσταση και εύρεση ρυθμού όταν προκύπτει ένας τραυματισμός, γιατί είναι βαρύ κορμί, λογικό με το ύψος του. Οφείλει, όμως, να χρησιμοποιήσει την εμπειρία που πλέον διαθέτει και αφενός να μην “χάνεται” μέσα στα παιχνίδια, αφετέρου να μην χάνει εντελώς το μυαλό του και να τίθεται από μόνος του εκτός παιχνιδιού, όπως συνέβη πέρυσι αρκετές φορές. Και ήταν μεγάλη – αρνητική – έκπληξη. Δεν το περίμενα από ένα παιδί με τον χαρακτήρα και την πνευματικότητα του Σέρβου.
ΣΤΡΕΛΝΙΕΚΣ
Στην θεωρία, αναμένεται να είναι από τους πιο ευνοημένους της διαφοροποίησης της φιλοσοφίας, γιατί πλέον ο Ολυμπιακός θα παίζει ένα μπάσκετ που τον βολεύει, αισθάνεται πιο άνετα και το ευχαριστιέται περισσότερο. Θα έχει το ελεύθερο να σουτάρει περισσότερο, θα παίρνει Plays με κίνηση και φόρα και όχι με στατικότητα, κάτι που τον “σκότωσε” πέρυσι και το πιο σημαντικό από όλα; Θα αγωνιστεί πολύ, πολύ περισσότερο στην θέση του Point Guard. Περιμένω από τον Γιάνις μια πολύ πιο παραγωγική και μεστή σεζόν σε προσφορά, ανεξαρτήτως αριθμών. Με τις συνθήκες που υπάρχουν, φέτος δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Αυτό που είδα πέρυσι δεν ήταν ο Στρέλνιεκς που περίμενα, ήταν κάτι πολύ υποδεέστερο μπασκετικά.
ΒΕΖΕΝΚΟΦ
Ήρθε στον Ολυμπιακό, την κατάλληλη στιγμή. Πεισμωμένος, διψασμένος, έχοντας δουλέψει πολύ στο αθλητικό κομμάτι που είναι η μεγάλη του αδυναμία στο τοπ επίπεδο και με ένα ρόστερ δομημένο έτσι που του δίνει χρόνο και χώρο να παίξει απελευθερωμένος, χωρίς να σκέφτεται πως οι ευκαιρίες θα είναι λίγες. Ώριμιος για την ηλικία του, συνειδητοποιημένος, με πολύ καλή πάστα χαρακτήρα. Θεωρώ δεδομένο πως θα προσφέρει επιθετικές λύσεις, θα βοηθήσει στα ριμπάουντ και σίγουρα στις καλές αποστάσεις. Το must do στην δική του φετινή ιστορία, είναι πως πρέπει να μπαίνει κάθε φορά στο παρκέ σαν να είναι η τελευταία! Μόνο έτσι θα καλύψει το έλλειμμα ταχύτητα, ταχυδύναμης και έκρηξης. Αν ο Αλέξανδρος καταφέρει να είναι απλά στο average στα κομμάτια που υστερεί, θα εξελιχθεί σε ένα παίκτη που θα μείνει χρόνια θα δώσει και θα πάρει πολλά.
ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ
Το καλοκαίρι του 2018, θύμισε το αντίστοιχο του 2011. Έκανε κάποιες μέρες διακοπές και από το τρίτο δεκαήμερο του Ιούλη μέχρι να αρχίσει η προετοιμασία δούλευε πολλές ώρες καθημερινά σε ατομικό επίπεδο. Ήταν επιβεβλημένο, αφού προέρχεται από δύο σεζόν που στις κρίσιμες καμπές τους για διαφορετικούς λόγους δεν μπόρεσε να “είναι εκεί”, δεν προσέφερε τα αναμενόμενα. Πάντα το κίνητρο είναι αυξημένο μετά από αποτυχίες και από προσωπικές κριτικές – δίκαιες και άδικες – και όλοι γνωρίζουμε τι περιμένουμε από τον Γιώργο και τι – αλλά και πότε – οφείλει να κάνει σε προσωπικό επίπεδο, για να αυξήσει τις πιθανότητες του Ολυμπιακού να ζήσει ξανά επιτυχίες και τίτλους. Θραύση στο ποστ επιθετικά, οικονομία και καλά ποσοστά από το τρίποντο, σταθερότητα στα ριμπάουντ και στην άμυνα.
Το must do it στην περίπτωσή του; Ο ρόλος του στο σύστημα του Μπλατ απαιτεί ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΟΙΣΤΡΟ όταν η άμυνα ντουμπλάρει πάνω του. Και δεν θυμάμαι πολλές άμυνες τα τελευταία χρόνια που δεν στέλνουν βοήθεια στον Πρίντεζη, όταν παίρνει τη μπάλα στο ποστ. Ο Πρίντεζης καλείται στα 33 του χρόνια να βελτιώσει την δημιουργία του και να αποδείξει ότι είναι – και – πασέρ επιπέδου. Κάτι τελευταίο, που είναι αμιγώς προσωπική άποψη. Θα ήθελα να τον δω να εκτελεί ξανά σε πρώτο χρόνο όταν υποδέχεται τη μπάλα σε χώρους από τους οποίους αποδεδειγμένα μπορεί να σκοράρει. Γινόταν συχνά κυρίως επί εποχής Ίβκοβιτς, το έχει αφαιρέσει εντελώς από το ρεπερτόριό του και ειλικρινά δεν έχω καταλάβει τον λόγο. Υπάρχουν φορές που υποδέχεται τη μπάλα και ενώ έχει χώρο και χρόνο να εκτελέσει άμεσα, περιμένει την άμυνα να έρθει για να ρολάρει πάνω της, να βρει ισορροπία και να πάρει την προσπάθεια. Μάλλον είναι θέμα (εγκεφαλικής) συνήθειας πια, αλλά πιστεύω πως χάνει τουλάχιστον 4-6 πόντους σε κάθε αγώνα που θα τους είχε αν επέστρεφε στην συνήθεια της άμεσης εκτέλεσης όταν έχει την ευκαιρία.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος ένα από τα πιο σημαντικά βαρόμετρα σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς του παιχνιδιού. Η νέα φιλοσοφία του δίνει την ευκαιρία να έχει περισσότερες προσωπικές φάσεις στην επίθεση και αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο αν αναλογιστούμε πως ακόμα και όταν η επίθεση του Ολυμπιακού… “βρωμούσε” από την ακινησία, ο Κώστας ήταν από τους ελάχιστους που προσπαθούσε να επενδύσει στην off ball κίνηση, μήπως βρει ένα εύκολο καλάθι. Είναι παίκτης ψυχολογίας και αν όλα τα υπόλοιπα πάνε καλά, είμαι αισιόδοξος πως θα έχει μια καλή σεζόν και επιθετικά. Στην άμυνα (Τουπάν) επιτέλους βρίσκει ένα συνοδοιπόρο στις ειδικές αποστολές απέναντι σε χαρισματικά γκαρντ κι αυτό θα βοηθήσει στη πιο ισορροπημένη διαχείριση της ενέργειάς του, αλλά και στο να ματσάρει απέναντι σε παίκτες που αγωνίζονται στη θέση του και μέχρι πέρυσι ήταν μις – ματς για την άμυνα του Ολυμπιακού. Το must do στην υπόθεσή του; Ε, είναι καιρός στα 28 του να μάθει επιτέλους να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του και να μην αναλώνεται σε περιττές συμπεριφορές που όχι απλά επηρεάζουν και αδικούν την εικόνα του – όποιος τον ξέρει εκτός παρκέ καταλαβαίνει τι εννοώ – αλλά του καταστρέφουν την συγκέντρωση και τον ρίχνουν αγωνιστικά. Αν το κατορθώσει αυτό (δεν φαίνεται εύκολο, πάντως) αυτόματα θα ανέβει ένα επίπεδο αγωνιστικά.
ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ
Ξεκινάει τη σεζόν ως 4ο γκαρντ σε σημαντικότητα, έτσι όπως έχει την ομάδα στο μυαλό του ο Μπλατ. Δεν είναι μυστικό πως ο Βαγγέλης έχει επηρεαστεί από την περριρέουσα ατμόσφαιρα και όσα λέγονται για εκείνον. Η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μια. Το κεφάλι κάτω, περισσότερη δουλειά καθημερινά και βελτίωση της εικόνας του και της προσφοράς του μέσα στο γήπεδο. Οφείλει πρώτα από όλα απέναντι στον εαυτό του και έπειτα απέναντι στην ομάδα του, να το δει πολύ σοβαρά, να παραμείνει 100% προσηλωμένος σε πιο υψηλούς ατομικούς στόχους απόδοσης κι αν το καταφέρει αυτό, είναι παίκτης που με το gamestyle του δεν υπάρχει περίπτωση να μην προσφέρει, έστω κι αν δεν μπορεί να είναι πρωταγωνιστής. Η παρουσία του Μπλατ, αν την εκμεταλλευτεί ως πρέπει, μπορεί έστω και σε αυτή την ηλικία να τον εξελίξει μπασκετικά. Το must do it; Να μην αφήσει ούτε μια μέρα ανεκμετάλλευτη στο στόχο της ατομικής βελτίωσης. Μέσα στο γήπεδο είναι αρκετά έξυπνος για να ξέρει τι πρέπει να κάνει, αρκεί να μπορεί να το κάνει.
ΑΓΡΑΒΑΝΗΣ
Δεν είναι ώρα για πολλά λόγια αναφορικά με τον Δημήτρη. Γιατί, ακόμα έχε δρόμο για να επιστρέψει στις προπονήσεις με επαφές, πόσο μάλλον στην αγωνιστική δράση και τον ρυθμό. Όταν με το καλό φτάσουμε ως εκεί, είναι στο χέρι του και στο μυαλό του να εξελιχθεί σε “μπαλαντέρ” της φροντ λάιν και σε μια χρήσιμη μονάδα που μπορεί να καταστήσει τον Ολυμπιακό πιο compact και σκληρή ομάδα. Δεν διαθέτει ακόμα την πληρότητα, ούτε για δεύτερο πεντάρι, ούτε για δεύτερο τεσσάρι. Θα μπορούσε να εξελιχθεί, όμως, σε ένα εξαιρετικό 5ο ψηλό με σταθερό και πολύ σημαντικό ρόλο που “κουμπώνει” σε ένα σωρό σχήματα.
ΜΠΟΓΡΗΣ
Στην δεύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό σίγουρα αισθάνεται πιο άνετα και από ότι ακούω δουλεύει αρκετά. Γνωρίζει πως ο ρόλος του είναι συμπληρωματικός, αλλά δεν υπάρχει καμία ομάδα μπάσκετ πάνω στη γη που διακρίθηκε και πήρε τίτλους χωρίς παίκτες – ρολίστες που έδιναν το 100% κάθε φορά και έτσι συντελούσαν στο να μένει σταθερός ο δείκτης της ομαδικής αποτελεσματικότητας σε βάθος χρόνου. Στο σύστημα του Μπλατ, θα έχει ευκαιρίες να σουτάρει από τα 3-4 μέτρα, κάτι που σε ομάδες που έπαιζε πολύ (ΠΑΟΚ, Τενερίφη) απέδειξε ότι το έχει.
ΛΕΝΤΕΙ
Ενα από τα σημαντικότερα βαρόμετρα, σε μια θέση που όπως ανέλυσα στην αρχή του άρθρου, έχει δοκιμές ελλείψεις, κυρίως αμυντικά. Απορώ με τα “νέος Χάινς”. Καμία σχέση δεν έχει σαν παίκτης με τον Κάιλ. Πιο πολύ μπορεί να προσομοιωθεί με τον Μακλίν. Είναι φανερό πως διαθέτει επιθετικότητα, πως του αρέσει να εφορμά προς το καλάθι και επιπλέον έχει και πολύ καλή επαφή. Είναι ικανός να σκοράρει με διαφορετικού τύπου τελειώματα, ακόμα και “μέσα στη κίνηση” χωρίς να φοβάται τις επαφές. Στο επίπεδο της Ευρωλίγκα και όσο περνάει ο καιρός και δουλεύει το scouting των αντιπάλων, θα είναι πολύ πιο δύσκολο να έχει τόσο εντυπωσιακή επιρροή στο σκορ, όσο στα φιλικά. Είναι, όμως, μεγάλο προσόν πως μπορεί να παίξει και στις 2 θέσεις της ρακέτας, αλλά και το ότι μπορεί να σουτάρει από μακρινή απόσταση. Στην άμυνα στο ποστ έχει πρόβλημα. Λόγω ύψους, αλλά και λόγω όχι τόσο καλών τοποθετήσεων. Θα αποδειχτεί σε βάθος χρόνου πόσο καλός ριμπάουντερ είναι και ένα ακόμα μεγάλο ερώτημα. Μπορεί να είναι συνεπής και αποτελεσματικός μετά από αλλαγές απέναντι σε περιφερειακούς; Το must do για τον Ζακ θα είναι να προσφέρει σημαντικά πράγματα και όταν δεν του βγαίνει το παιχνίδι στην επίθεση. Αν το καταφέρει αυτό, θα δώσει περισσότερο βάθος στην γραμμή των ψηλών, αν όχι, τότε θα οδηγηθούμε μαθηματικά στο ότι ο Ολυμπιακός θα αναγκαστεί να ψάχνει έξτρα ψηλό.