Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Μπαίνοντας στην τελευταία αγωνιστική της περσινής κανονικής περιόδου, η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν μεταξύ των ομάδων που συνέθεταν την πρώτη τετράδα. Όπως ήταν σε 19 από τις προηγούμενες 28 αγωνιστικές, στις οποίες είχε ανεβοκατέβει από την πρώτη μέχρι την τέταρτη θέση, ενώ δεν είχε βρεθεί πιο κάτω από την όγδοη στις υπόλοιπες. Το τζάμπολ της 30ής αγωνιστικής την είχε βρει στην τέταρτη θέση, η κόρνα της λήξης στην πέμπτη.
Το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs, για το οποίο πάλευε επί 6 μήνες, μόλις είχε χαθεί. Η αποστολή της από τότε και στο εξής; Να ανακτήσει ό,τι της είχε στερήσει ο τέταρτος πια Παναθηναϊκός. Έστω με μειονέκτημα έδρας.
Η πρεμιέρα της postseason ήταν καταστροφική. Χωρίς πόντο μέχρι τα μισά της πρώτης περιόδου (20-0 στο 5′), πίσω στο σκορ ακόμη και με 35 πόντους (79-44 στο 31′), τελικό σκορ 95-67 και 1-0 σε βάρος της. Δεν ήταν η ήττα. Άλλωστε, οι σειρές κρίνονται στις 3 νίκες.
Ηταν η παράδοση άνευ μάχης, η εικόνα της μπασκετικής “ταπείνωσης” που δεν ταίριαζε με το ειδικό βάρος, την ιστορία και την ποιότητα της συγκεκριμένης ομάδας που εκπροσωπούσε πέρυσι η Ρεάλ Μαδρίτης.
Πώς επιστρέφεις από ένα τέτοιο παιχνίδι, από μία τέτοια εμφάνιση, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό και δη στο ΟΑΚΑ, χωρίς τον Σέρχιο Γιουλ και τον Φακούντο Καμπάτσο; Η απάντηση είχε έρθει μέσα σε λιγότερες από 48 ώρες: Άμεση αντίδραση! Πρώτα πνευματικά και σωματικά και μαζί αγωνιστικά και μπασκετικά. Τελικό σκορ 82-89 με πολλούς παίκτες να βγαίνουν μπροστά και τον Φελίπε Ρέγες να υπογράφει το 1-1.
“Μερικές φορές το μπάσκετ είναι τόσο εύκολο όσο και δύσκολο. Λίγα πράγματα μπορούν να αλλάξουν σε δύο ημέρες. Η εμφάνισή μας τις προάλλες δεν ήταν καλή. Αισθανόμασταν πως δεν ήμασταν έτοιμοι. Είναι ένας Έλληνας που έχει ένα μικρό μαγαζί δίπλα από το ξενοδοχείο μας και μας είπε ‘Είστε κότες. Δε θέλατε να νικήσετε;’ Δεν ήταν ευχάριστο για εμάς, αλλά μας έκανε καλό. Παίξαμε με περισσότερο κουράγιο αυτή τη φορά” είχε εξηγήσει αμέσως μετά ο προπονητής της ομάδας, Πάμπλο Λάσο.
Η συνέχεια; Με τον Σέρχιο Γιουλ να επιστρέφει στη δράση μετά από 8,5 μήνες το 1-1 έγινε 1-3 υπέρ της στο WiZink Center. Η πρόκριση στο Final Four μετουσιώθηκε στην επιστροφή στην κορυφή της Ευρώπης ρίχνοντας νοκ-άουτ κατά σειρά τους δύο τελευταίους Πρωταθλητές Ευρώπης (ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Φενέρμπαχτσε) με κυριαρχικό μπάσκετ!
Η Ρεάλ Μαδρίτης συνεχίζει από εκεί όπου σταμάτησε πέρυσι, αφού παραμένει αήττητη (μαζί με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας) με το πέρας των πρώτων 5 αγωνιστικών. Συμπεριλαμβανομένων και των 5 νικών με τις οποίες είχε ολοκληρώσει την περσινή χρονιά, το σερί είναι στις 10 διαδοχικές νίκες.
@ Παναθηναϊκός 82-89 (2017-18 PO)
vs. Παναθηναϊκός 81-74 (2017-18 PO)
vs. Παναθηναϊκός 89-82 (2017-18 PO)
@ ΤΣΣΚΑ Μόσχας 83-92 (2017-18 F4)
vs. Φενέρμπαχτσε 85-80 (2017-18 F4)
vs. Νταρουσάφακα 109-93 (2018-19 RS)
@ Αρμάνι Μιλάνο 85-91 (2018-19 RS)
vs. Μπασκόνια 97-79 (2018-19 RS)
vs. Μπουντούτσνοστ 89-55 (2018-19 RS)
@ Ζαλγκίρις Κάουνας 79-90 (2018-19 RS)
Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο στην ιστορία της στην Ευρωλίγκα μετά από τις 13 από τον Οκτώβριο του 2013 μέχρι τον Ιανουάριο του 2014.
2000-01: 6 (4 RS + 2 PO)
2001-02: 4 (RS)
2002-03: 3 (RS)
2004-05: 3 x2 (RS)
2005-06: 4 (RS)
2007-08: 7 (5 RS + 2 T16)
2008-09: 5 (1 RS + 4 T16)
2009-10: 5 (RS)
2010-11: 6 (1 RS + 5 T16)
2011-12: 7 (6 RS + 1 T16)
2012-13: 7 (1 RS + 6 T16)
2013-14: 13 (10 RS + 3 T16)
2014-15: 7 (3 RS + 4 T16)
2015-16: 4 (3 RS + 1 T16)
2016-17: 9 (RS)
2017-18: 7 (RS)
2018-19: 5 (RS)
Εξίσου εντυπωσιακός με την αντίδρασή της έκτοτε είναι κι ο τρόπος αυτής, από την περσινή μέχρι και τη φετινή χρονιά. Χωρίς πια τον Λούκα Ντόντσιτς, αλλά με τον Σέρχιο Γιουλ παρών από την αρχή αυτή τη φορά και τον υπόλοιπο κορμό να έχει μείνει ανέπαφος (13 παίκτες από την περσινή ομάδα) η Ρεάλ Μαδρίτης διαθέτει την καλύτερη επίθεση και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα.
Αν υπάρχει ο τέλειος τρόπος να μετατρέψεις μία δύσκολη βραδιά, μία συντριβή, ένα μπασκετικό σοκ κι εφιάλτη σε ιστορία… λαμπρή, η Ρεάλ Μαδρίτης έχει από πέρυσι το know-how! Πόσοι θυμούνται σήμερα το βράδυ της 17ης Απρίλη στο ΟΑΚΑ;
Σίγουρα ο Πάμπλο Λάσο κι οι παίκτες του. Όλοι τους, βγήκαν πιο δυνατοί από εκείνη την εμπειρία, έγραψαν ιστορία κι απέδειξαν πως ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Αρκεί να συνεχίζεις να πιστεύεις και να παλεύεις!