Του Νίκου Βαρλά / varlas@eurohoops.net
Ωραίος ο όμιλος του Ολυμπιακού, ε; Το νυν φορμάτ της Ευρωλίγκας με το τοπ16 των 14 αγωνιστικών έμελλε να το δούμε για τέσσερις σεζόν συνολικά και δεν χωράει καμία αμφισβήτηση πως από τους 8 ομίλους που έχουν συγκροτηθεί όλα αυτά τα χρόνια, αυτός που προέκυψε ως ακροτελεύτιος, είναι μακράν ο πιο δύσκολος.
Προκαλεί θυμηδία η σύνθεσή του. Και μια ακόμα απόδειξη πως η καλή πορεία στην κανονική περίοδο όχι απλά δεν εξασφαλίζει το παραμικρό, αλλά πολλάκις μπορεί να αποβεί και… τιμωρία!. Πολλά μπορούν να συζητηθούν για το νέο σύστημα της διοργάνωσης από την επόμενη σεζόν με τις 16 ομάδες και την κανονική περίοδο των 30 αγωνιστικών, που οδηγεί στα πλέι οφ.
Τουλάχιστον, μέσα από μια τεράστια και πολύμηνη διαδικασία, είναι 100% σίγουρο πως οι 8 ομάδες που θα προκρίνονται στα πλέι οφ θα έχουν την κατάταξη που τους αξίζει με ακρίβεια… χιλιοστού και τον αντίπαλο που τους πρέπει στις Best Of 5 σειρές. Κάτι είναι κι αυτό…
Μιλάμε για ένα γκρουπ επιπέδου φάιναλ φορ που δεν εμπεριέχει καμία ομάδα που μπασκετικά και με βάση την εικόνα της ως τώρα μπορεί να χαρακτηριστεί “φτωχός” συγγενής ή σάκος του μποξ.
Η Μπάμπεργκ, ιδίως στην έδρα της, έπαιξε πολύ καλού επιπέδου στοχευμένο μπάσκετ και είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Με αρχές, με δυναμική, με εμπειρία, με ισχυρό κίνητρο. Δεν λέω ότι θα προκριθεί, αλλά θα κάνει ζημιές και τα φαβορί που θα αποτελέσουν θύμα της, μπορεί να το πληρώσουν ακριβά στο τέλος.
Η Ζαλγκίρις που ξεκινάει ως… φαβορί για την 8η θέση, έκανε αξιοπρεπέστατη πορεία και έχει επίσης δυνατή έδρα. Για να κερδίσεις στο Κάουνας, πρέπει να παίξεις καλά.
Μήπως δεν είναι υπολογίσιμο μέγεθος η Λαμποράλ Κούτσα με βάση τα όσα έχουμε δει ως τώρα; Υπάρχει ενδεχόμενο να “ξεφουσκώσει” και να μην έχει την ίδια διάρκεια στην απόδοσή της. Το δείγμα της ως τώρα, καταδεικνύει μια ομάδα με ποιοτικό ρόστερ, με ισορροπία και ταλέντο και στις δύο γραμμές και πολύ καλύτερη χημεία σε σχέση με όλες τις προηγούμενες σεζόν. Σε ένα όμιλο τέτοιων απαιτήσεων, ίσως εξελιχθεί σε πλεονέκτημα ότι θα έχει την λιγότερη πίεση και άγχος σε σχέση με τα μεγαθήρια.
Για να δούμε και τους υπόλοιπους 4 αντιπάλους. Στον… όμιλο, ναι, δεν μιλάμε για φάιναλ φορ!
ΤΣΣΚΑ: Πάντα φαβορί, πάντα σπουδαία ομάδα, πάντα κυρίαρχη σε διαδικασίες που δεν αφορούν ένα παιχνίδι, αλλά ολόκληρη φάση και σειρά αγώνων. Ο Φρίλαντ επέστρεψε και φαίνεται δυνατός, ο Χίγκινς δικαιώνει τον Δημήτρη Ιτούδη για την επιλογή του, ο Τζάκσον κάποια στιγμή θα μπει ξανά στην εξίσωση και υπάρχουν παίκτες στο φετινό ρόστερ, που έχουν συμπληρωματικούς – σταθερούς ρόλους στο ροτέισον, κάτι που στο τέλος της διαδρομής μπορεί να αποδειχτεί χρυσάφι. Η ΤΣΣΚΑ δεν θα κάνει το περσινό λάθος, να αλλάξει τη δομή της σε προχωρημένο στάδιο της σεζόν – όπως έγινε πέρυσι με τον Κιριλένκο – και δύσκολα δεν θα κατακτήσει τον πρώτο βασικό της στόχο, να πάει στο Βερολίνο.
ΡΕΑΛ: Για μένα έχει απόλυτη εξήγηση το γεγονός ότι ξεκίνησε με… καθίζηση. Η ραχοκοκαλιά της είχε κατακτήσει όλους τους τίτλους την περσινή σεζόν, μέχρι και το… Ευρωμπάσκετ στα τέλη του Σεπτέμβρη. Μιλάμε για τρομερό και μη ελέγξιμο από τον ανθρώπινο νου και συνείδηση “ψυχολογικό άδειασμα”. Αμέσως μετά την επιστροφή των διεθνών, έκανε και υπερατλαντικό ταξίδι, οπότε ήρθε και… έδεσε το γλυκό. Έφτασαν κοντά στο να την πατήσουν οι πρωταθλητές Ευρώπης. Ξεπέρασαν τον σκόπελο, έβαλαν δύο ακόμα παίκτες στο ροτέισον, θα επιστρέψει ο Ρούντι περίπου στη μέση του τοπ-16 και δεν αποκλείεται καθόλου να ολοκληρωθεί η κίνηση στη φροντ λάιν με τον Αγκούστο Λίμα. Η “βασίλισσα” ξεκίνησε την σεζόν ως φαβορί για το Back2back στα χαρτιά και μόνο απίθανο δεν είναι με το υλικό, την εμπειρία και την ψυχολογία που διαθέτει πλέον, να φαντάζει φαβορί κι όταν ολοκληρωθούν οι 14 αγωνιστικές.
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Η πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία του σύγχρονου τοπ-16, με το καλύτερο ρεκόρ και τις περισσότερες νίκες! Ο Ολυμπιακός την τιμώρησε σκληρά πέρυσι. Πήρε τους Σάμιουελς και Λαβάλ για να μην στηρίζεται μόνο στον Τόμιτς, που έχει τα γνωστά θέματα και αδυναμίες στην άμυνα και γενικά κατέχει ρόστερ για όλα τα γούστα. Μέχρι στιγμής παρουσιάζει μια αδυναμία στη πίεση πάνω στη μπάλα και επειδή ο Πασκουάλ το… παραψάχνει και οι λύσεις είναι πάμπολλες, υφίσταται για αυτούς ένας κίνδυνος όταν έρθει πάλι η κρίσιμη στιγμή, να μην έχουν την απαιτούμενη σκληράδα και συνοχή. Πολύ δύσκολα, όμως, θα προκύψει κάτι τέτοιο από τόσο νωρίς. Στα μίνι – πρωταθλήματα, είναι συνεπής η Μπάρτσα και έχει το ρόστερ να ξεπεράσει πιθανόν τραυματισμούς και απώλειες, που προκύπτουν σε όλες τις ομάδες.
ΧΙΜKΙ: O πέμπτος πολύ ισχυρός πόλος στον όμιλο. Ναι, δεν έχει την παράδοση και την φανέλα των υπολοίπων. Φέρνει, όμως, στην εξίσωση ένα ρόστερ που… πνίγεται στο ταλέντο! Στην πιο ακριβή βερσιόν της ιστορίας της. Η περιφέρειά της ως ονόματα και ποιότητα είναι από τις καλύτερες στην Ευρωλίγκα (Ράις, Σβεντ, Κόπονεν, Ντράγκιτς, Χονεϊκατ), αλλά και οι βασικοί μοχλοί στη φροντ λάιν (Ντέιβις, Όγκουστιν, Τοντόριβιτς) μόνο αμελητέοι δεν είναι. Το πιο βασικό;
Η Χίμκι λόγω Κουρτινάιτις προφανώς, δεν συμπεριφέρεται ως ένα συνονθύλευμα εγωιστών παικτών που κοιτάνε να κάνουν το κομμάτι τους και ενδιαφέρονται περισσότερο για τα προσωπικά τους νούμερα, παρά για την αποτελεσματικότητα της ομάδας. Έχουν αρχές, προσπαθούν πολύ στην άμυνα και όποιος δεν δείχνει διάθεση σε αυτό τον τομέα ή λειτουργεί υπέρ του δέοντος ατομικά στην επίθεση (το έχουμε δει τουλάχιστον 3-4 φορές ως τώρα με τον Σβεντ), πηγαίνει στο πάγκο.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Τρεις αντίπαλοι που πολύ εύκολα μπορούν να αποτελούν το 75% της σύνθεσης του φάιναλ φορ τον Μάη, μια υπέρ – ταλαντούχα ομάδα (Χίμκι), η Λαμποράλ που μοιάζει πιο επικίνδυνη από ποτέ τα τελευταία χρόνια, η μπασκετικότατη Μπάμπεργκ του Τρινκιέρι και η Ζαλγκίρις! Που ναι, δεν γίνεται να βγει ζωντανή από τον όμιλο – καρμανιόλα και να προχωρήσει, αλλά είναι κλαμπ με πολύ μεγάλη παράδοση στο μπάσκετ, σέβεται τον εαυτό της και τον κόσμο της και όποιον βρει μπόσικο, θα τον “χτυπήσει”.
Ε, δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτό τον όμιλο, ο Ολυμπιακός! Ο στόχος πρέπει να είναι το 100% σε κάθε παιχνίδι και η πρόκριση στα πλέι οφ για 11η συνεχόμενα φορά! Για μένα, το να προκριθεί η ομάδα από αυτό τον όμιλο, είναι επιτυχία. Γιατί πολύ απλά, μπορεί να έχουμε καλομάθει τις τελευταίες σεζόν, αλλά δεν θα είναι εύκολο να το πετύχει.
Είναι στις δυνατότητές της, ιδίως αν η ομάδα από εδώ και πέρα έχει επιτέλους υγεία (απαραίτητη προϋπόθεση), αλλά θα χρειαστεί πολύ μεγάλη προσπάθεια, υπερβατικές νίκες, ανατροπές, να βγει το DNA που έχει σμιλέψει ο Ολυμπιακός στην… πίστα της Ευρωλίγκας, στην ολότητά του!
Η ΤΣΣΚΑ από το 2004 ως το 2015, έχει βρεθεί στα 11 από τα 12 τελευταία φάιναλ φορ!!! Φυσικά κι έχει άχτι τον Ολυμπιακό, που της έχει στερήσει τον τίτλο το 2012, το 2013 και το 2015.
Η Ρεάλ Μαδρίτης το 2013, το 2014 και το 2015, ενώ μιλάμε για την εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Η Μπαρτσελόνα από το 2008 και μετά, έχει χάσει μόνο δύο φάιναλ φορ. Το ’11 όταν την απέκλεισε ο Παναθηναϊκός παρότι είχε πλεονέκτημα και πέρυσι, το 2015 όταν υπέστη ακριβώς το ίδιο με θύτη αυτή τη φορά τον Ολυμπιακό.
Κάπως έτσι βλέπουν και τα άλλα μεγαθήρια τον Ολυμπιακό, για την διάρκειά του, την ικανότητά του να κάνει μεγάλες υπερβάσεις και επειδή, κακά τα ψέματα, όλοι οι προαναφερθέντες έχουν ράμματα για τη γούνα του!
Από πλευράς ισορροπίας δυνάμεων, που σημαίνει συγκαταλέγω μέσα από την ποιότητα και την νυν αγωνιστική κατάσταση των ομάδων, μέχρι και το ειδικό βάρος και τη φανέλα τους, θα έλεγα πως οι 4 που έχουν προβάδισμα είναι οι μόνιμοι θαμώνες των φάιναλ φορ τα τελευταία χρόνια, αμέσως μετά η Χίμκι, ελάχιστα πιο πίσω η Λαμποράλ και μετά η Μπάμπεργκ, που είμαι σίγουρος πως θα κάνει νίκες, κάποιες εξ’ αυτών ηχηρές.
Πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον ως το τέλος του πρώτου γύρου, για να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Πρώτα από όλα για το πλαφόν των νικών που μπορεί να δώσει πλεονέκτημα έδρας και έπειτα πρόκριση στα πλέι οφ. Με ένα τόσο απίστευτο σε… συμμετοχές όμιλο, για αυτά δεν μπορείς αν… μυρίζεις λίγο από σύγχρονο μπάσκετ, ούτε προβλέψεις να κάνεις.
Πάμε με τη λογική εμείς που βρισκόμαστε έξω από το χορό να απολαύσουμε το μπάσκετ, να αδράξουμε τις πολλές ματσάρες που θα γίνουν και από εκεί και πέρα ό,τι ήθελε προκύψει.
Συμφωνώ με αυτό που είπε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στη συνέντευξη τύπου, όταν τον ρώτησα για τον όμιλο – θηριοτροφείο. Όποιος καταφέρει να βγει ζωντανός από αυτή τη διαδικασία και πάρει θέση μάχης για τα πλέι οφ, έχει σοβαρές πιθανότητες για να καταφέρει να φτάσει ως το φάιναλ φορ.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα είναι το μεγάλο φαβορί, ή ότι θα έχει στο τσεπάκι του την πρόκριση.
Όταν, όμως, έχεις γίνει… φακίρης και έχεις περάσει τη δοκιμασία τουλάχιστον 8 αναμετρήσεων επιπέδου φάιναλ φορ, εντός και εκτός έδρας, τότε δεν θα φοβηθείς κανέναν στα πλέι οφ, κι ας έχεις μειονέκτημα. Θα σεβαστείς ομάδες όπως η Φενέρμπαχτσε, η Λοκομοτίβ, ο Παναθηναϊκός, η Εφές, η Μάλαγα, αλλά δεν γίνεται να τις φοβηθείς.
Ξέρετε πως περίπου θα΄ναι η αίσθηση; Σαν να έχεις κολυμπήσει από τη Νέα Υόρκη για να φτάσεις στις ακτές της Πορτογαλίας και μετά να σου λένε, φίλε, βούτα ξανά στη Μεσόγειο να πας μέχρι Ελλάδα.
Μπορεί να γλιτώσεις από τους “λευκούς καρχαρίες” και τελικά να σε φάει ένα… σκυλόψαρο. Το σίγουρο είναι πως θα βουτήξεις ξανά με παντελή άγνοια κινδύνου και με πλήρη ετοιμότητα, αποφασισμένος να τελειώσεις την αποστολή.
Στον άλλο όμιλο μια πρώτη σκέψη κατανομής δυνάμεων, οδηγεί στο μη ασφαλές ακόμα συμπέρασμα πως πως η Φενέρ, η Εφές, η Λόκο, ο Παναθηναϊκός και η Μάλαγα θα παλέψουν για τις 4 θέσεις. Εννοείται πως Νταρουσάφακα, Ερυθρός Αστέρας, αλλά και η Τσεντεβίτα μπορούν να κάνουν πολλές ζημιές, αλλά πιθανώς στο τέλος θα αποβούν ρυθμιστές του γκρουπ και όχι κάτοχοι εισιτηρίων της οκτάδας.
Ο Παναθηναϊκός με κάποια “μερεμέτια”, που είναι όμως απαραίτητα κατ’ εμέ, μπορεί να γίνει αυτόματα ομάδα πιο συμβατή και ανταγωνιστική για το τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκας και την πρόκριση στο φάιναλ φορ. Το θέμα είναι αν θα κινηθεί και δη με σωστό κριτήριο και γνώμονα στα χαρακτηριστικά παιχνιδιού που λείπουν και είναι απαραίτητα.
Έρχονται γιορτές, αλλά το τοπ 16 δεν αστειεύεται και δεν… περιμένει! Μπαίνει στη ζωή μας αμέσως μετά τα Χριστούγεννα και πριν την Πρωτοχρονιά! Που να δείτε την επόμενη σεζόν που η Ευρωλίγκα θα ξεκινήσει Σεπτέμβρη…
ΥΓ1. Σε κάποια πράγματα ο κόουτς Σφαιρόπουλος θυμίζει υπερβολικά πολύ τον Γιάννη Ιωαννίδη! Οκ, καταλαβαίνω πως δεν του άρεσε η εικόνα της ομάδας στο ματς με την Εφές που κέρδισε 100% δίκαια, κατανοώ και τον στόχο να κρατήσει τους παίκτες σε πλήρη αγωνιστική και πνευματική εγρήγορση, αλλά οι αντιδράσεις του, όσα είπε και όσα έκανε μετά τον αγώνα πιστεύω πως είναι επιτηδευμένα – με την καλή έννοια φυσικά – προς το στόχο να προετοιμάσει τους παίκτες του για τη “φωτιά” που έρχεται ολοταχώς πάνω στην ομάδα!
ΥΓ2. Αποκλείεται ένας τόσο καλός προπονητής όσο εκείνος, να μην καταλαβαίνει πως όλοι είναι στα… κόκκινα εδώ κι ένα δίμηνο για να ξεπεράσουν την “χιονοστιβάδα” των τραυματισμών και τα κατάφεραν περίφημα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξέρει πως το μικρό rotation, οι ελλείψεις σε προπονήσεις και αγώνες, οι τόσες πολλές σοβαρές απουσίες σε όλα σχεδόν τα ματς της σεζόν ως τώρα, επιφέρουν πολύ μεγάλη καταπόνηση. Πόσο μάλλον με τον τρόπο που προπονείται και παίζει ο Ολυμπιακός. Το ξέρει και είδε πως η ομάδα ήθελε, αλλά δεν μπορούσε στο συγκεκριμένο ματς να νικήσει. Απλά βρήκε το τέλειο πάτημα, στο κατάλληλο τάιμινγκ να περάσει με τρόπο υπερβολικό και εμφατικό, το μήνυμά του.
ΥΓ3. Το μήνυμα ήταν. “Εδώ που είστε δεν υπάρχει δικαιολογία και δικαίωμα για χαλάρωση, πρέπει πάντα και παντού να είστε 100% Focus και να τα δίνετε όλα χωρίς σταματημό. Στον Ολυμπιακό πρέπει κάθε ώρα και στιγμή να κάνετε υπερβάσεις και να ξεπερνάτε τα όριά σας. Αν τύχει και κάποια στιγμή δεν το κάνετε από μόνοι σας – όπως έγινε με την Εφές – είμαι εγώ εδώ για να σας το θυμίσω με… βούρδουλα! Για διαβάστε το άλλη μια φορά… Για να τα βγάλει πέρα ο Ολυμπιακός σε αυτό τον όμιλο, όλα αυτά τα στοιχεία, πράγματι, πρέπει να είναι αυτονόητη κα επαναλαμβανόμενη συνήθεια!
ΥΓ4. Το πόσες φορές επανέλαβε τις ίδιες εκφράσεις στη συνέντευξη τύπου, η προπόνηση στις 8 το πρωί μετά από ματς που τελείωσε τα μεσάνυχτα, η διάρκεια της προπόνησης και όσα συνέβησαν, οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ξεκίνησε πρώτος από όλους να “παίζει” στον όμιλο και να δουλεύει πάνω στην… τακτική!
ΥΓ5. Η εικόνα του Σον Τζέιμς στον αγώνα με την Εφές, ήταν κάπως ανησυχητική. Έμοιαζε δύο κλικ κάτω από την ταχύτητα που απαιτείται σε αυτό το επίπεδο, σε όλες τις κινήσεις του. Ας ελπίσουμε ότι η αλλαγή του προπονητικού προγράμματος τον έχει καταστήσει πιο βαρύ από ότι είναι και πως με το χρόνο θα “λυθεί”. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να πλησιάσει αυτό που θα έδινε ο Πάτρικ Γιανγκ όσο εξελισσόταν η σεζόν και το παιχνίδι του, αλλά φευ… Τουλάχιστον να προσφέρει σταθερά κάποια πράγματα το νέο γρανάζι, γιατί οι απαιτήσεις θα είναι τόσο “βάρβαρες”, που αν ο Τζέιμς δεν μπορεί να προσφέρει σταθερά για κάποια ποιοτικά λεπτά στο ροτέισον των ψηλών, αυτό θα το βρει μπροστά της η ομάδα. Δεν περιμένω φοβερά και τρομερά πράγματα από τον Αμερικανό, αλλά σίγουρα αναμένω πολύ καλύτερη εικόνα από αυτή που έχει δείξει ως τώρα.
ΥΓ6. Ήρθαν ξανά τα Χριστούγεννα… Από μένα δεν θα ακούσετε πως τουλάχιστον για αυτές τις μέρες να κάνουμε το καλό, να βοηθήσουμε όπου μπορούμε και τα γνωστά ευχολόγια. Αν είμαστε λοβοτομημένα όντα χωρίς ευαισθησίες, ανθρωπιά και σωστά ιδανικά όλο το χρόνο, πιο τίμιο είναι να παραμείνουμε έτσι και στις γιορτές, λιγότερο υποκριτικό. Δεν γνωρίζω πως το αντιλαμβάνεστε εσείς, αν και θα ήθελα. Προσωπικά, νιώθω πως βιώνουμε πολύ δύσκολους καιρούς. Η οικονομική στενότητα παλεύεται. Το να σου στερούν τις συνθήκες – εκτός κι αν αλλάξεις χαρακτήρα και γίνεις γλίτσας – στη χώρα σου να δημιουργήσεις και να εξελιχθείς όσο θέλεις, με βάση και το πόσο έχεις μοχθήσει, είναι πιο δύσκολα διαχειρίσιμο.
ΥΓ7. Η κακία, η βλακεία, η μισαλλοδοξία, η διπροσωπία, ο παρτακισμός σε δόσεις που αγγίζει την απανθρωπιά και όλα αυτά μαζί κυρίαρχα στοιχεία μιας κοινωνίας και μιας χώρας που μοιάζει αποχαυνωμένη, με βαλτωμένες νοοτροπίες και χωρίς βελτίωση και σχέδιο σε βασικούς άξονες της ζωής και του κοινωνικού κράτους, δεν παλεύονται! Εκτός και αν το γυρίσουμε στην εσωστρέφεια και φτιάξει ο καθένας μας τη δική του “γυάλα της καθημερινότητας”, συντονισμένος με το Smartphone, αλλά…off line με την πραγματικότητα. Άλλο που δεν θέλουν μερικοί, να είμαστε έτσι.
ΥΓ8. Το καλό είναι πως κανένας μα κανένας δεν μπορεί να σκοτώσει, να φορολογήσει ή να δηλητηριάσει την σκέψη μας, το πνεύμα μας και την δύναμή μας να είμαστε σωστοί περπατώντας στο δύσβατο δρόμο, που συνήθως καταλήγει σε πιο φωτεινά ξέφωτα. Όσο πιο δύσκολες είναι οι καταστάσεις που προκύπτουν, τόσο απρόσμενα μεγαλύτερη είναι η δύναμη που αντλείται μέσα από κάθε – μαχητή – άνθρωπο, αυτό είναι νόμος!
ΥΓ9. Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν! Με τα πολυτιμότερα αγαθά. Την υγεία, την αγάπη, την καλοσύνη, τον χρόνο με τους ανθρώπους της ζωής μας. Αν μπορούμε να μη θυμόμαστε όταν δίνουμε και να μην ξεχνάμε όταν μας… δίνουν, ακόμα καλύτερα. Θα αγγίξουμε την ευτυχία πιο εύκολα, με απλά και “μικρά” πράγματα!