Του Νίκου Βαρλά/ info@eurohoops.net
Η μάχη στην Μόσχα, χάθηκε, αλλά κανείς δεν μπορεί να μην πιστώσει στον Ολυμπιακό την μεγάλη προσπάθεια και το πείσμα που κατέθεσε στο παρκέ από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Αν οι κόκκινοι ήταν τόσο αποφασισμένοι, τόσο Focus σε όλα τους τα παιχνίδια ως τώρα, πιθανότατα θα τελείωναν τον πρώτο γύρο με ρεκόρ 5-2 και όχι με το αρνητικό 3-4… Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, όμως και ο Ολυμπιακός οφείλει να κοιτάξει μπροστά.
Απέναντι σε μια ομάδα με μεγάλη ποιότητα τα έδωσε όλα, αλλά αποδείχθηκε πως αυτό δεν ήταν αρκετό. Η ΤΣΣΚΑ εκμεταλλευόμενη την ποιότητα που έχει στην επίθεση και κάποιους εξαιρετικούς αυτοματισμούς, έπιασε το επιθετικό της μέσο όρο, σκόραρε 92 πόντους και όσο κι αν πάλεψε ο Ολυμπιακός, ήταν αδύνατο να φτάσει τόσο ψηλά στο σκορ.
Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκαν το παιχνίδι οι διαιτητές, τα κριτήρια που χρησιμοποίησαν στις επαφές ήταν ακριβώς αυτά που βόλευαν τους γηπεδούχους και ήθελε ο Δημήτρης Ιτούδης. Η αλήθεια είναι πως τα είχε… επιδιώξει κιόλας με κάποιες στοχευμένες δηλώσεις που έκανε, αλλά κανείς δεν πορεί να τον κακίσει για αυτό.
Είναι επαγγελματίας προπονητής σε τοπ επίπεδο και κοιτάζει το συμφέρον της ομάδας του και το δικό του. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός δέχτηκε 41 πόντους, στο δεύτερο 52 και φυσιολογικά υπέκυψε, παρότι ήταν καλύτερος επιθετικά σε σχέση με όσα μας έχει δείξει στην ως τώρα διαδρομή του.
Η ΤΣΣΚΑ πήρε +10 πόντους από τη γραμμή της φιλανθρωπίας (27-17) με 14 παραπάνω εκτελεσμένες βολές και το ίδιο ή πιο σημαντικό στην έκβαση του αγώνα είναι οι +9 κατοχές. Απέναντι σε αυτά τα δύο στοιχεία και σε μια τόσο καλή ομάδα ήταν πάρα πολύ δύσκολο να επιβιώσει ο Ολυμπιακός και πρέπει να τονίσουμε και τον τρόπο που αντέδρασαν οι γηπεδούχοι, όταν η ομάδα του Σφαιρόπουλου πέρασε μπροστά.
Με μεγάλη πίεση, η ΤΣΣΚΑ έβαλε πολύ δύσκολα καλάθια που στην “οικονομία” του ματς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Ούτε τα ποσοστά σε δίποντα και τρίποντα έκριναν κάτι, ούτε κάποιος παίκτης έγραψε την ιστορία. Οι κατοχές, οι βολές και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός ΔΕΝ ΕΧΕΙ δεύτερη λύση πίσω από τον Χάντερ σε αυτό το επίπεδο, είναι οι 3 λόγοι που οι κόκκινοι λύγισαν, παρότι κατέθεσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στο παρκέ.
Σε ατομικό επίπεδο, πάντως, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Μίλος στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ο κορυφαίος παίκτης των νικητών, ο Ντε Κολό δυσκολεύτηκε πολύ, αλλά σκόραρε με βολές και τα κλειδιά για την “αρκούδα”, εκείνοι που δούλεψαν πολύ για να μπορέσει η ΤΣΣΚΑ να επιβληθεί ήταν οι Κουρμπάνοφ και Χάινς σε όλο το ματς και ο Χίγκινς στο δεύτερο ημίχρονο.
Από τον Ολυμπιακό, ο Πρίντεζης – κυρίως – και ο Χάντερ έκαναν συγκλονιστική προσπάθεια.
Η ομάδα έχε πληρώσει πολύ ακριβά την έλλειψη πρωτοκλασάτων λύσεων στο δεύτερο ροτέισον του 5 και του 4 κι αν αυτό δεν καλυφθεί γρήγορα, η ζημιά πιθανώς να αποβεί μοιραία για τους στόχους της σεζόν και δη την Ευρωλίγκα.
Ο Σπανούλης της επανάληψης ήταν ο παίκτης που γουστάρουμε να βλέπουμε, ο Χάκετ είναι λες και παίζει στον Ολυμπιακό 5 χρόνια και ο Στρόμπερι χωρίς να βγάλει μάτια ήταν 100% στο πνεύμα του αγώνα.
Φάνηκε από την αρχή η – σωστή – στόχευση της ΤΣΣΚΑ
Η αναμέτρηση από το πρώτο λεπτό είχε δύο κυρίαρχα στοιχεία. Ήταν πολύ σκληρή και εύκολα καταλάβαινε κανείς πόσο σημαντική ήταν για αμφότερες τις πλευρές η τακτική και πόσο μεγάλη έμφαση είχε δοθεί από τους δύο προπονητές στο κομμάτι αυτό.
Η ΤΣΣΚΑ ξεκίνησε με πολύ ψηλό σχήμα και είχε ξεκάθαρο προσανατολισμό να πάει τη μπάλα κοντά στο καλάθι, να φτιάξει μις – ματς και να πάρει εύκολους πόντους μέσα από το ζωγραφιστό. Πόντοι που “πληγώνουν” την αντίπαλη άμυνα, δίνουν έλεγχο στο ρυθμό και απαγόρευαν κάθε σκέψη του Ολυμπιακού για δικό του τρανζίσιον παιχνίδι στην επίθεση.
Πολύ σημαντικό αυτό και το είχε σίγουρα στο μυαλό του ο Ιτούδης. Γιατί την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα, αποκλειστικά σε 5 εναντίον 5 σετ παιχνίδι είναι πολύ δύσκολο να την κερδίζει κανείς και ακόμα πιο δύσκολο ο Ολυμπιακός, που σε αυτό το στιλ παιχνιδιού διαθέτει συγκεκριμένες και ως ένα βαθμό προβλέψιμες λύσεις.
Τζάκσον, Ντε Κολό, Χριάπα, Κουρμπάνοφ και Φρίλαντ ήταν το αρχικό σχήμα για την ΤΣΣΚΑ, ενώ για τον Ολυμπιακό ξεκίνησαν οι Μάντζαρης, Σπανούλης, Λοτζέσκι, Πρίντεζης και Μιλουτίνοφ.
Οι γηπεδούχοι έκαναν πολύ δυνατά σκριν, δημιουργούσαν αλλαγές στα μαρκαρίσματα, έφτιαχναν μις – ματς και με μια πάσα συνήθως από το χάι ποστ, με αποδέκτη παίκτη κάτω από το καλάθι, σκόραραν.
Με αυτό τον τρόπο η ΤΣΣΚΑ προηγήθηκε με 15-7. Απόλυτο κλειδί ως εκεί ήταν ο Κουρμπάνοφ, ένας σπουδαίος ρολίστας που κάνει καταπληκτική σεζόν φέτος. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να βρει λίγο σκορ από τον Πρίντεζη (παρότι υπήρχε διπλή γραμμή άμυνας πάνω του!) και μείωσε σε 17-13. Για να κλείσει το πρώτο δεκάλεπτο στο 18-15, ένα σκορ πολύ… βολικό για τους κόκκινους. Πρώτον, επειδή η ΤΣΣΚΑ είχε +4 κατοχές και επίσης γιατί μέχρι εκείνο το σημείο ο Ολυμπιακός την είχε περιορίσει όσο περισσότερο γινόταν.
Τιμωρούσαν τα πάντα
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αναγκάστηκε κάποια στιγμή να χαμηλώσει το σχήμα, έβαλε τον Παπαπέτρου στο “4” και παράλληλα προσπάθησε να κλείσει τις γωνίες πάσας της ΤΣΣΚΑ από έξω προς τα μέσα με άμυνα μπροστά από την μπάλα.
Οι γηπεδούχοι το διάβασαν και τιμώρησαν αμέσως τον Ολυμπιακό με καλή κυκλοφορία και δύο εύστοχα μακρινά σουτ από Φριτζόν και Χίγκινς. Τη μεγαλύτερη ζημιά στο δεύτερο δεκάλεπτο την έκανε ο Κάιλ Χάινς. Που στη τρίτη του σεζόν στη Μόσχα έχει πια ακριβώς τον ρόλο με τον οποίο τον μάθαμε στον Ολυμπιακό και είναι ο γνωστός καταλύτης σε άμυνα και επίθεση. Ο Χάινς πέρα από τις άμυνες σκόραρε 9 σχετικά γρήγορους πόντους και χάρισε για πρώτη φορά στην ΤΣΣΚΑ διψήφια διαφορά (32-22). Ένα καλό νέο, μέσα στα… ζόρια ήταν το τρίτο φάουλ του Κουρμπάνοφ.
Ο Ολυμπιακός με τον Πρίντεζη να είναι η μοναδική – κλασικά… – απειλή από το χαμηλό ποστ και τον Λοτζέσκι να εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι ο Ιτούδης έστελνε βοήθειες στον Γιώργο, αντέδρασε (33-27), αλλά τα μαρκαρίσματα δεν έβγαιναν στην άμυνα.
Και πως να βγούνε αφού όποτε ήταν στο παρκέ ο Μιλουτίνοφ δεν μπορούσε να προλάβει κανέναν από τους αντιπάλους του. Δεν φταίει το παιδί, απλά δεν διαθέτει την ταχύτητα, είναι μεγάλο κορμί και γενικά δεν είναι έτοιμος για τόσο υψηλό επίπεδο και απαιτήσεις, όσο αυτές σε ένα μεγάλο ματς ΤΣΣΚΑ – Ολυμπιακός.
Το πρώτο ημίχρονο έκλεισε στο 41-33, με την ΤΣΣΚΑ να έχει ανεβάσει αρκετά την παραγωγικότητά της, παρότι Μίλος και Ντε Κολό δεν ήταν στα γνωστά στάνταρ τους. Μιλάμε για μια ομάδα που σκοράρει περίπου 95 πόντους στο σπίτι της φέτος. Όσο και να την… κατεβάσεις, όσο κι αν παλέψεις στην άμυνα – και ο Ολυμπιακός πάλευε πολύ είναι η αλήθεια – πρέπει να σκοράρεις κιόλας.
Η ομάδα έχασε τουλάχιστον 3-4 λει απ υπό καλές προϋποθέσεις, που αν τα είχε βάλει θα πήγαινε με καλύτερη κληρονομιά στα αποδυτήρια. Με το αν, όμως, ιστορία δεν γράφεται στο μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο χρειαζόταν την ίδια και καλύτερη άμυνα, αλλά αυτό δεν θα έφτανε αν στην επίθεση δεν έβαζε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΣΟΥΤ κι αν δεν έπαιρνε σκορ από καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου. Όπως ακριβώς στο πρώτο δεκάλεπτο, έτσι και στο ημίχρονο οι κόκκινοι είχαν 4 κατοχές λιγότερες. Κάτι που έπρεπε να εξισορροπηθεί είτε με περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ, είτε με λιγότερα λάθη. Αν και τα 5 του ημιχρόνου δεν ήταν πολλά. Η ΤΣΣΚΑ, όμως, είχε μόλις 3!
Έπεφταν κορμιά σε κάθε φάση
Ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ δυνατά και αποφασισμένα στα πρώτα λεπτά της επανάληψης. Έπαιξε προσωπικές άμυνες με μεγάλη ένταση, πήγε με πάθος σε 2-3 ριμπάουντ και με ένα σερί 8-0, ισοφάρισε σε 41-41! Εκεί ήταν καλή ευκαιρία να πάρει το μομέντουμ η ομάδα και να προσθέσει έξτρα πίεση στην ΤΣΣΚΑ.
Χάθηκαν 3 σερί επιθετικά ριμπάουντ από κακές τοποθετήσεις, ακολούθησε μια κακή προσαρμογή στην άμυνα και ένα λάθος σφύριγμα σε καθαρή άμυνα του Χάκετ πάνω στην άμυνα. Οι γηπεδούχοι πήγαν στο +4, αλλά με ένα δίλεπτο γεμάτο… Σπανουλιές, που ολοκληρώθηκε με τρίποντο του Στρόμπερι στο δευτερεύουσα κατάσταση αιφνιδιασμού, ο Ολυμπιακός πέρασε μπροστά με 49-50, για πρώτη φορά στο ματς!
Η ομάδα ήταν συγκεντρωμένη και διοχέτευε αυτό το κλασικό τα τελευταία χρόνια ευρωπαϊκό της μέταλλο. Η επόμενη άμυνα ήταν εκπληκτική, αλλά η τέλεια επίθεση πάντα κερδίζει την τέλεια άμυνα. Αυτό συνέβη στο καλάθι του Χίγκινς στη πρώτη κατοχή μετά το πέρασμα του Ολυμπιακού, με τον Αμερικανό να βάζει και τρίποντο (54-50).
Έπεφταν κορμιά και στις δύο πλευρές του παρκέ, ειλικρινά ήταν από τα πιο δυνατά και ανταγωνιστικά ματς που έχω δει φέτος. Ο Ολυμπιακός συνέχιζε να βγάζει εντυπωσιακή ενέργεια στην άμυνα, αλλά στην επίθεση δεν είχε διάρκεια, παρά μόνο ξεσπάσματα.
Στην τρίτη περίοδο με δύο τέτοια αρχικά ισοφάρισε και έπειτα πέρασε μπροστά. Μετά ήρθαν τα λάθη και οι κακές επιλογές. Η ομάδα είχε 5 λάθη στο 49-50 και υπέπεσε σε τρία σφάλματα στα επόμενα τρία λεπτά. Η ΤΣΣΚΑ είναι ομάδα που δεν συγχωρεί. Με 6 πόντους του Τεόντοσιτς (γκολ – φάουλ και τρίποντο) πήγε πάλι το σκορ στο +8 (60-52) στο 28′.
Ουσιαστικά, παρότι ο Ολυμπιακός έκανε πολύ μεγάλη προσπάθεια στο τρίτο δεκάλεπτο, αυτό που κέρδισε είναι ένα +3! Με επί μέρους σκορ 25-28, βρέθηκε στο -5 (66-61) με τρίποντο του Χάκετ στην εκπνοή.
Αν είχε αποφύγει έστω κάποια από τα 4 λάθη σε αυτό το διάστημα, θα ήταν ακόμα πιο κοντά… Η ΤΣΣΚΑ είχε εκτελέσει 17 παραπάνω βολές και είχε πάρει 11 περισσότερους πόντους από εκεί, σε σχέση με τον Ολυμπιακό. Πολλά ζευγάρια βολών δικαιολογούνται γιατί ήταν σε καταστάσεις που η ομάδα αμυνόταν με υψομετρικό μειονέκτημα, κάποιες άλλες ήταν σφυρίγματα έδρας.
Ο Πρίντεζης ήταν σταθερά αποδοτικός, ο Χάντερ ανέβηκε εκμεταλλευόμενος πάρε – βάλε πάσες, ο Σπανούλης ήταν πολύ καλύτερος σε σχέση με το ξεκίνημα και οι Λοτζέσκι, Στρόμπερι και Χάκετ, είχαν κι εκείνοι συνεισφορά.
Έπαιξε σαν θρύλος, αλλά από την άλλη υπήρχε… ποιότητα, βολές και Μίλος
Η ΤΣΣΚΑ μπήκε στη καθοριστική περίοδο με τρίποντο του Μίλος που είχε βρει ρυθμό. Ο Ολυμπιακός δεν τα παρατούσε.
Τρίποντο ο Ντε Κολό, τρίποντο ο Χάκετ και η ομάδα έδινε τον υπέρ πάντων αγώνα για να μείνει κοντά στο σκορ.
Οι κόκκινοι είχαν προσαρμοστεί καλύτερα στα μις – ματς κοντά στο καλάθι, αλλά η ΤΣΣΚΑ έβρισκε πια λύσεις από ένας εναντίον ενός καταστάσεις, με τα χαρισματικά γκαρντ που διαθέτει στην επίθεση.
Εκεί, χρειαζόταν ο Μάντζαρης να βγάλει κάποιες άμυνες πάνω στον Μίλος, αλλά δεν του βγήκε, την ώρα που ο Πρίντεζης έκανε υπέρ – προσπάθεια μετά από αλλαγές στα σκριν πάνω σε παίκτες όπως ο Τεόντοσιτς και ο Ντε Κολό…
Οι διαιτητές συνέχισαν να σφυρίζουν τις επαφές στον Ολυμπιακό πιο εύκολα από ό,τι στην ΤΣΣΚΑ και αυτό από την στιγμή που η αναμέτρηση εξελίχθηκε σε ένα κλειστό και σκληρό παιχνίδι, διαδραμάτισε τον ρόλο του. Όπως και το γεγονός ότι η “αρκούδα” διαθέτει περισσότερες λύσεις και μεγαλύτερη ποιότητα ατομικά, στην επίθεση. Οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν με 77-70 στο 35′ και ο Ολυμπιακός έψαχνε κι άλλη βενζίνη στο ρεζερβουάρ της ενέργειάς τους, κι άλλη πίστη…
Καλάθια όπως κάποια από αυτά που έβαλαν ο Χίγκινς, ο Ντε Κολό, ο Μίλος μετά από εκπληκτικές ατομικές άμυνες των ερυθρολεύκων δεν τα βάζουν πολλοί παίκτες υπό καθεστώς πίεσης.
Στο 37′ η διαφορά ανέβηκε στους 9 (83-74) και ο Ολυμπιακός έψαχνε πια ένα θαύμα. Η ΤΣΣΚΑ με 180 δευτερόλεπτα μπάσκετ πλησίαζε πια το μέσο όρο της στην επίθεση και η ομάδα έπρεπε όχι απλά να κάνει ανατροπή αλλά να φτάσει το δικό της σκορ ως τον… ουρανό, για τα δικά της δεδομένα.
Ο Σπανούλης σκόραρε για 3 (83-77), κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Ιτούδη. Η ΤΣΣΚΑ, όμως, παρότι ο Ολυμπιακός “έφτυσε αίμα” για να παίξει όσο καλύτερη άμυνα μπορούσε, κατάφερε να πάει στο μέσο όρο της.
Οι κόκκινοι δεν μπόρεσαν να πετύχουν κάτι… πολύ μεγάλο, αλλά δεν τα παράτησαν ποτέ κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στις τελευταίες κατοχές η ΤΣΣΚΑ σωστά κατέφυγε στην πιο σίγουρη λύση των μις – ματς και έβαλε όσα καλάθια χρειαζόταν.
Με το σκορ στο 87-81, ο Χριάπα έκανε το 89-81, 36” πριν το τέλος και “κλείδωσε” οριστικά την υπόθεση νικη για την ομάδα του. Ο Ολυμπιακός παρέμεινε σε mood μάχης μέχρι το τέλος και καλά έκανε, αφού σε αυτό τον όμιλο του.. σατανά, όλα παίζουν ρόλο.
Αρνούμαι να μπω σε διαδικασία σεναριών και υπολογισμών από τόσο νωρίς. Θα πω τον δικό μου νόμο για ένα μίνι – πρωτάθλημα 14 αγωνιστικών.
Ο καθένας στο τέλος παίρνει ακριβώς ό,τι αξίζει. Έχουμε πει από την πρώτη στιγμή πως ο όμιλος ο ΠΙΟ δύσκολος όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα. Ακόμα και σε ένα πιο εύκολο όμιλο να είχε χάσει ο Ολυμπιακός από την Μπάμπεργκ εντός και… αυτή την Ζαλγκίρις εκτός, θα κινδύνευε.
Αυτά τα λάθη οφείλει να τα διορθώσει. Μόνο που στο συγκεκριμένο γκρουπ, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με μεγάλες υπερβάσεις. Αν το αξίζει, θα περάσει. Αν όχι, θα πληρώσει γκέλες που γνώριζε ο Ολυμπιακός ότι απαγορευόταν να κάνει στον “όμιλο του σατανά”.
Η Λαμποράλ, ας πούμε έχει κερδίσει μέσα σε Βαρκελώνη και Μαδρίτη. Μαγκιά της και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.
Ένα πράγμα μόνο θα πω, με 7 μάχες να απομένουν. Που δεν είναι καν πρόβλεψη. Απλή καταγραφή της κατάστασης είναι, όπως έχει διαμορφωθεί.
Η Λαμποράλ που βρίσκεται στο 5-2 και έχει πετύχει τόσο μεγάλες νίκες, πρέπει απλά να κάνει τις εντός… προγράμματος νίκες για να περάσει. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως αν παρουσιάσει κάμψη, δεν θα κινδυνεύσει.
Η ΤΣΣΚΑ δεν γίνεται να μείνει έξω από την στιγμή που μιλάμε για κούρσα διαρκείας. Ο Ολυμπιακός πιθανότατα πρέπει να… σπρώξει άλλους στο γκρεμό.
Η δική μου αίσθηση, είναι πως οι ομάδες που στο τέλος της διαδρομής θα χρειαστεί να πετάξει έξω για να επιβιώσει και να βρεθεί για 11η σερί φορά στα πλέι οφ πιο επικίνδυνος από ποτέ, είναι η Χίμκι και η Μπαρτσελόνα.
Η Χίμκι είναι πια στο 4-3 και έχει πολύ δύσκολο πρόγραμμα στον δεύτερο γύρο, η Μπαρτσελόνα στο 3-4, όπως και ο Ολυμπιακός, με τον οποίο θα συγκρουστεί στις 26 του Φλεβάρη, στη Βαρκελώνη…
Αυτό το παιχνίδι πιστεύω πως είναι ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, όσο εκείνο της 17ης Απρίλη του 2015. Όταν η ομάδα νίκησε μέσα στο Παλάου με 63-76 στον δεύτερο προημιτελικό…
Είναι μια αναμέτρηση τεράστιας σημασίας. Με νίκη, ο Ολυμπιακός θα βρεθεί μια νίκη πάνω και με πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας.
Αυτός ο αγώνας, το ματς με την Χίμκι στη Μόσχα και το ντέρμπι με την Ρεάλ στο ΣΕΦ, πιστεύω πως θα “αποφασίσουν” για την μοίρα της ομάδας και τις προϋποθέσεις με τις οποίες θα φτάσει ως την ρεβάνς με την ΤΣΣΚΑ στον Πειραιά, στο τέρμα της διαδρομής. Εννοείται πως και το παιχνίδι στο Μπάμπεργκ, που θα είναι πάρα πολύ δύσκολο.
Είπαμε, όμως, όπως έστρωσε πρέπει να… κοιμηθεί ο Ολυμπιακός.
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για ύπνο, αλλά για μάχη επιβίωσης με τα θεριά, κάθε εβδομάδα.
Μένω πιστός, στη θέση που έχω μετά την άθλια εμφάνιση στο Κάουνας.
Ο Ολυμπιακός θα τα δώσει όλα. Θα περάσει ή θα αποκλειστεί μαχόμενος μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο μπάσκετ. Στη Μόσχα ανεξαρτήτως αποτελέσματος, εισέπραξα πως το τσιπάκι έχει ήδη αλλάξει.
Μπαίνει τώρα ο Παπανικολάου, θα έρθει και ψηλός, γιατί ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ.
ΥΓ1. Εντελώς διαφορετικό ροτέισον από τον κόουτς Σφαιρόπουλο, που λέει πολλά για όσους διαβάζουν λίγο πιο… μακριά. Έπαξαν 9 παίκτες (καθόλου οι Όντομ, Τσαιρέλης και Μουράτος), αλλά ουσιαστικά μιλάμε για ροτέισον 8 παικτών.
ΥΓ2.Ο Μιλουτίνοφ έμεινε στο παρκέ μόνο 4 λεπτά, γιατί δεν μπορούσε να ακολουθήσει σε ταχύτητα, ο Μάντζαρης 12 και ο Παπαπέτρου σχεδόν 17.
ΥΓ3. Ο Ολυμπιακός περιμένει πολλά περισσότερα από τον Βαγγέλη. Τόσο στην άμυνα, όσο φυσικά και στην επίθεση. Η έλευση ενός αθλητικού ψηλού δίπλα στον Χάντερ, θα σπρώξει και τον Μάντζαρη σε καλύτερες εμφανίσεις.
ΥΓ4. Τα ίδια ισχύουν και για τον Παπαπέτρου. Ναι, είναι η πρώτη του σεζόν στο τοπ επίπεδο, αλλά έχει σταθερό ρόλο και τα σκαμπανεβάσματά του είναι πιο συχνά προς τα κάτω, παρά προς τα πάνω. Προσωπικά, επειδή τον πιστεύω πολύ, έχω μεγάλες απαιτήσεις από το συγκεκριμένο παιδί.
ΥΓ5. Μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό και με τον Ολυμπιακό να έχει κερδίσει εύκολα, έγραφα πως Α) Ο κόουτς Σφαιρόπουλος θα χρειαστεί να πάρει άμεσες και ξεκάθαρες αποφάσεις, έστω κι αν μιλάμε για θυσίες. Β) Ο Ολυμπιακός θα αναγκαστεί να πάρει ψηλό, έστω και αν οι πρόεδροι λίγα λεπτά πριν είχαν δηλώσει πως δεν υφίσταται τέτοιο ενδεχόμενο. O προπονητής έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις του κι αυτό φαίνεται. Απομένει ο ψηλός.
ΥΓ6. Πρέπει να υπάρχει και Plan Β πίσω από την υπόθεση Ντόρσεϊ, όχι σε επίπεδο συζητήσεων, αλλά… έτοιμο για ενεργοποίηση.
ΥΓ7. Α, ρε Γιανγκ. Το έχουμε αποδεχτεί όλοι, πια! Πόσο διαφορετική σεζόν, θα ζούσαμε, όμως…
ΥΓ8. Αν δεν γίνει έγκαιρα κίνηση προς την πλευρά του Χάντερ – αν όχι πρόταση, τουλάχιστον κουβέντα που θα τον κάνει να νιώσει καλά και να “αποκρούει” τη μίρλα από τον περίγυρό του – ξέρουμε όλοι τι μπορεί να συμβεί.
ΥΓ9. Από την εποχή του Κάιλ έχει ξεκινήσει αυτή η ιστορία με τους ψηλούς. Είδα σήμερα πολλούς να τον κράζουν, ακόμα και να τον βρίζουν. Συνηθισμένα τα βουνά στα… χιόνια της αρρωστημένης ελληνικής νοοτροπίας. Το βλέπω αλλιώς και ξέρω πως ο παίκτης που με πήγε στα ουράνια, είναι ο ίδιος που είχα τώρα αντίπαλο. Γιατί να του κρατήσω κακία; Ένας σαν κι αυτόν έλειπε στο ροτέισον του 5 στη Μόσχα, για να γείρει η πλάστιγγα υπέρ του Ολυμπιακού.
ΥΓ10. Χάινς δεν βρίσκεις κάθε μέρα. Είναι One of a kind. Οπότε ας “κλειδωθεί” ο Χάντερ, ας ευχηθούμε όλοι να είναι σούπερ ο Γιανγκ την επόμενη σεζόν και μέχρι τότε, ας υπογράψει κάποιος που μπορεί να δώσει στον Ολυμπιακό τα στοιχεία που κάνει ΚΡΑ, πως χρειάζεται. Να “κουμπώσουν” όλα τα κομμάτια σωστά ξανά κι αντί να υποφέρουν ο Πρίντεζης και ο Χάντερ, να… υποφέρουν οι αντίπαλοι.
ΥΓ11. Βρισκόμαστε στη μέση της σεζόν και ο Ολυμπιακός ακροβατεί πάνω σε μια τραμπάλα. Η ισορροπία στην Ευρωλίγκα γέρνει τώρα προς την αντίθετη πλευρά. Η κίνηση με την προσθήκη αθλητικού ψηλού, είναι πιθανότατα εκείνη που θα ρίξει το βάρος προς την πλευρά του Ολυμπιακού και θα… απελευθερωθεί μια μεγάλη δύναμη, ικανή για όλα.