Του Νίκου Βαρλά/ info@eurohoops.net
Πίστευα πως η πρεμιέρα του δεύτερου γύρου και η παρτίδα στη Βαρκελώνη πέρα από πολύ κρίσιμη βαθμολογικά, θα αποτελούσε τον… δείκτη και τον οιωνό για την συνέχεια της προσπάθειας του Ολυμπιακού στον όμιλο. Με δεδομένο πως είχε χάσει έδαφος στις πρώτες 7 στροφές και με το “καλημέρα” μετά την διακοπή έπρεπε να υπογράψει το… στίγμα της αντεπίθεσης.
Υπό αυτό το πρίσμα και με βάση όσα είδαμε στη Βαρκελώνη, η κατάσταση οδεύει προς το να γίνει μη αναστρέψιμη…
Ας την χαρακτηρίσουμε με 6 ματς ακόμα, απόλυτα οριακή.
Καλή αρχή λόγω… Τόμιτς
Τα πράγματα εξελίχθηκαν καλά για τον Ολυμπιακό, μόνο στο ξεκίνημα της αναμέτρησης. Ο βασικός λόγος; Με βάση την εικόνα που είδαμε σε όλο το υπόλοιπο ματς, οι μεγάλες αμυντικές αδυναμίες του Άντε Τόμιτς βοήθησαν τους κόκκινους να “χτυπήσουν” στα πόδια του, να δημιουργήσουν καταστάσεις και να βρουν εύκολο σκορ.
Με τον Ντόελμαν στο “4” και τον Κροάτη σέντερ στο “5”, ο Ολυμπιακός είχε πεδίο δράσης. Ο Βασίλης Σπανούλης έβαλε τρία μαζεμένα και γρήγορα μέσα στο παιχνίδι λει απ πάνω στην αργή άμυνα του Τόμιτς και την ίδια στιγμή η Μπαρτσελόνα δεν κατάφερε στις πρώτες κατοχές της να περάσει τη μπάλα χαμηλά στο ποστ και να αναπτύξει το καθιερωμένο της στιλ στο σετ παιχνίδι.
Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου προηγήθηκε με 3-10 και με 6-13. Σε εκείνο το σημείο είχε 5/7 δίποντα.
Άλλο ματς λόγω… Ντόρσεϊ
ΟΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ όταν πέρασε στο παρκέ ο Τζόι Ντόρσεϊ αντί του Τόμιτς και λίγο αργότερα διαφοροποιήθηκε όλη η φροντ λάιν της Μπάρτσα με τον Σάμιουελς να περνάει στο “4” αντί του Ντόελμαν.
Ο Τζόι άρχισε να αλλοιώνει την μια επίθεση του Ολυμπιακού μετά την άλλη, να ρίχνει τάπες, να κλείνει τους διαδρόμους, να ανεβάζει μόνος του με την παρουσία του ένα και δύο επίπεδα πάνω την αμυντική λειτουργία των γηπεδούχων.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε το εύκολο σουτ από την περιφέρεια (τεράστια απώλεια ο Λοτζέσκι), δεν είχε καθαρές φάσεις πικ εν ρολ 1-5, όχι μόνο με τον Μιλουτίνοφ, αλλά ούτε με τον Χάντερ, που έχασε και αρκετά εύκολα σχετικά τελειώματα και η εικόνα του αγώνα είχε ήδη αλλάξει ολοκληρωτικά.
Τραγικό δεύτερο δεκάλεπτο
Η Μπάρτσα έκλεισε την διαφορά, ισοφάρισε σε 19-19 και η δεύτερη περίοδος ήταν καταστροφική για τον Ολυμπιακό, που κακά τα ψέματα, ήταν κάκιστος τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση.
Με επί μέρους σκορ 26-12, που σφραγίστηκε με τρίποντο του Ναβάρο στην εκπνοή του δεκαλέπτου, η Μπαρτσελόνα πήγε στα αποδυτήρια με +14 και με τεράστια κληρονομιά νίκης, στο ματς – ορόσημο για αμφότερους τους αντιπάλους.
Δεν ήταν μόνο η διαφορά, αλλά η ΕΙΚΟΝΑ, που έδειχνε πως ο Ολυμπιακός πολύ δύσκολα θα έβρισκε τον τρόπο να ανατρέψει άρδην την κατάσταση στην επανάληψη. Τι συνέβη στο διάστημα που οι κόκκινοι έχασαν την επαφή με το σκορ;
Ο Ολυμπιακός ήταν πραγματικά κακός. Αν αναλογιστούμε την σημαντικότητα της συνάντησης και τις μέρες που είχαν οι ερυθρόλευκοι να την προετοιμάσουν, η εμφάνισή στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.
Ελάχιστη συγκέντρωση, έλλειψη δύναμης και σκληράδας στην άμυνα, πολλές κάκιστες Close out άμυνες, χαμένα ριμπάουντ και στην επίθεση… το απόλυτο τίποτα.
Το λέμε εδώ και τόσο καιρό. Ο Ολυμπιακός δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στην άμυνα, αλλά στον συγκεκριμένο όμιλο, αυτή η προσέγγιση στα όρια της εμμονής, έχει… εκτεθεί. Γιατί σε όλα τα πολύ κρίσιμα παιχνίδια (με Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα) αυτό που τελικά έχουμε δει, είναι τον Ολυμπιακό ΝΑ ΜΗΝ μπορεί να κατεβάσει τους αντιπάλους του από το επιθετικό τους μέσο όρο και παράλληλα να έχει ΑΘΛΙΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ στην επίθεση.
Προσέξτε… Η Μπαρτσελόνα τελείωσε το ημίχρονο με 11/17 δίποντα και 4/6 τρίποντα! Σε αγώνα με χαρακτήρα “τελικού”, ο Ολυμπιακός επέτρεψε στον αντίπαλό του να χάσει όλα κι όλα ΜΟΝΟ 8 σουτ σε ένα ημίχρονο! Πραγματικά απογοητευτικό… Για το δεύτερο ημίχρονο δεν υφίσταται ανάγκη ανάλυσης. Το καντήλι του Ολυμπιακού είχε σβήσει ολοκληρωτικά από το πρώτο. Χρειάστηκε η προβληματική φέτος Μπάρτσα ένα δεκάλεπτο για να τον ρίξει νοκ – άουτ.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι κόκκινοι πήραν μόλις 5 αμυντικά ριμπάουντ στα πρώτα 20 λεπτά και 7 επιθετικά. Ο Ολυμπιακός έχανε με 14 πόντους, ενώ είχε +5 κατοχές και αυτό έλεγε… πολλά για την ανικανότητα στην επίθεση, πέρα από το το γεγονός πως στην άμυνα έκανε μια “τρύπα στο νερό”.
Ελάχιστες ολοκληρωμένες πικ εν ρολ συνεργασίες, ελάχιστη περιφερειακή απειλή και ως συνήθως ανυπαρξία στο χαμηλό ποστ επιθετικά, αν η μπάλα δεν περνούσε από τα χέρια του Γιώργου Πρίντεζη. Η ομάδα έκανε με το ζόρι 4 ασίστ στο πρώτο ημίχρονο και είχε ποσοστό 41% στις βολές (5/12).
Ο Ντόρσεϊ έκανε τεράστια διαφορά και άλλαξε σε απόλυτο βαθμό τις ισορροπίες με το που πάτησε το παρκέ. Έδωσε στην Μπαρτσελόνα όλα τα στοιχεία που της έλειπαν, την στιγμή που ο Ολυμπιακός ήταν λίγος σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς του παιχνιδιού.
Από νωρίς έκανε ζημιά επιθετικά και ο Στράτος Περπέρογλου, όπως και ο Τόμας Σατοράνσκι με πληθωρική παρουσία και εξτρά δουλειά καταλυτικής σημασίας, που δεν αποτυπώνεται στα στατιστικά.
Κατάρρευση με μηδενική αντίδραση
Ο Ολυμπιακός βγήκε να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο, με την πλάτη για τα καλά στο τοίχο. Μέχρι τώρα η ομάδα είχε αποδείξει πως ξέρει να αντιδράει στα δύσκολα. Στη Βαρκελώνη, κατέρρευσε εύκολα και γρήγορα.
Μέσα σε 5 λεπτά η διαφορά εκτινάχθηκε στο +23 (58-35) με τρία μαζεμένα τρίποντα. Ένα από τον Όλεσον και δύο διαδοχικά από τον Στράτο Περπέρογλου. Ο Ολυμπιακός είχε εικόνα που προκαλούσε θλίψη στην επίθεση και μέσα στο πλαίσιο της κατάρρευσης ήρθε και η απουσία τρανζίσιον άμυνας, που έδωσε στους γηπεδούχους το δικαίωμα να σκοράρουν άνετα από την περιφέρεια, βρίσκοντας την άμυνα του Ολυμπιακού σε κατάσταση απόλυτης ανισορροπίας. Για μια ακόμα φορά, οι περισσότεροι παίκτες ήταν λες και δεν εμφανίστηκαν στο παρκέ. Η περιφέρεια από τότε που μπήκε στην εξίσωση ο Όντομ είναι 2 επίπεδα κάτω σε αποτελεσματικότητα σε όλους τους τομείς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ευθύνεται ο παίκτης.
Το τρίτο δεκάλεπτο έκλεισε στο 71-47. Ο Ολυμπιακός της… άμυνας είχε δεχτεί από 26 πόντους σε δύο σερί περιόδους, τουτέστιν 52 και στο ίδιο διάστημα είχε σκοράρει μόλις 28. Η ομάδα φαινόταν να έχει πετάξει λευκή πετσέτα. Εδώ που φτάσαμε οι διαφορές μπορούν να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο και το μόνο που απέμενε να δούμε είναι αν θα γινόταν μια προσπάθεια να καλυφθεί η διαφορά και να διαφυλαχθεί το +12 του ΣΕΦ.
Μια… μικρή προσπάθεια
Η Μπαρτσελόνα με τόσο μεγάλη διαφορά στα χέρια της και με τον Πασκουάλ να ανοίγει το ροτέισον χαλάρωσε, ο Ολυμπιακός έκανε ένα μικρό καλό τρίλεπτο και μείωσε στους 16 (77-61) σχεδόν 4 λεπτά πριν το τέλος. Λίγες κατοχές μετά έφτασε και στο -15, αλλά δεν κατάφερε και εδώ που τα λέμε, δεν άξιζε να ρίξει την διαφορά κάτω από τους 12 πόντους.
Οι κόκκινοι πέρα από το ότι δεν ήταν ανταγωνιστικοί σε μια αναμέτρηση SOS, δεν μπόρεσαν ούτε καν να διαφυλάξουν το 74-62 του πρώτου αγώνα κι αυτή είναι μια ΔΙΠΛΗ ήττα – αποτυχία, που δυστυχώς είναι πολύ πιθανό να “πονέσει” στο τέλος της διαδρομής. Γιατί, πλέον ο Ολυμπιακός όχι απλά βρίσκεται μια νίκη κάτω από τους Καταλανούς, αλλά μειονεκτεί και σε περίπτωση ισοβαθμίας μαζί τους…
Αυτό – εγκλωβισμός
Ο Ολυμπιακός πηγαίνει με σημαία την άμυνα από την αρχή της σεζόν και καλά κάνει. Από εκεί πρέπει να ξεκινάει κάθε μεγάλη ομάδα που κυνηγάει διακρίσεις και τίτλους.
Σε ένα όμιλο, όμως, που έχει πολλές ομάδες επιπέδου φάιναλ φορ, οι υπόλοιπες είναι πραγματικά καλές και μια μέτρια, την Ζαλγκίρις (από την οποία έχασε 20 πόντους ο Ολυμπιακός) αυτό – εγκλωβίστηκε σε μια πλάνη, που του έχει ήδη γυρίσει μπούμερανγκ.
Δεν έχει καταφέρει να κερδίσει το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ από την άμυνα σε κανέναν από τους αγώνες επιβίωσης, μετά τις μεγάλες γκέλες με την Ζαλγκίρις και την Μπάμπεργκ. Έφαγε 84 στη Μαδρίτη, 92 στη Μόσχα και 82 στη Βαρκελώνη.
Η συνέπεια; Χρειάστηκαν υπερβάσεις στην επίθεση, που ο Ολυμπιακός ίσως δεν διαθέτει το ταλέντο, αλλά ακόμα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ δεν έχει την πνευματική προσέγγιση, τον προσανατολισμό και την αφοσίωση, να τις πετύχει.
Είναι ακριβώς αυτό που είχα γράψει και μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, όπου οι κόκκινοι είχαν νικήσει και κάποια στιγμή βρέθηκαν στο +30. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μέτριος για αυτό το επίπεδο στο 5 εναντίον 5 στην επίθεση.
ΠΡΕΠΕΙ να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τρέχει, ένα στιλ παιχνιδιού στο οποίο επίσης δεν είναι σε υψηλό επίπεδο (και σίγουρα πολύ κάτω συγκριτικά με την εποχή του Ντούντα και ακόμα πιο πολύ επί Μπαρτζώκα) και παράλληλα δεν καταφέρνει τίποτα μέσω της άμυνας.
Ο βαθμός δυσκολίας του ομίλου σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ομάδα έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές της και το πόσα μπορεί να πετύχει μέσω της άμυνας (δεν το λέω εγώ, το… φωνάζουν τα γεγονότα και η εικόνα των παιχνιδιών) έχουν φέρει τον Ολυμπιακό στο χείλος του γκρεμού, στο τοπ-16.
Η βαθμολογία δεν λέει ψέματα
Για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια, κινδυνεύει πολύ άμεσα πια, να μείνει εκτός πλέι οφ. Ακόμα και στατιστικά να το δει κανείς, αυτό κάποια στιγμή μπορεί και είναι αποδεκτό να συμβεί, πόσο μάλλον όταν δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ομάδες με τα μεγαλύτερα μπάτζετ. Ένας αποκλεισμός είναι αποτυχία, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει η στραβή στην Ευρωλίγκα.
Η ως τώρα πορεία, η συνολική εικόνα στα 8 παιχνίδια και κυρίως το “φάντασμα” που εμφανίστηκε στο μεγάλου ραντεβού της Βαρκελώνης, είναι αυτά που πονάνε και οι πρόεδροι με τον προπονητή του Ολυμπιακού οφείλουν να τα αξιολογήσουν σωστά με αυτογνωσία και αντικειμενικότητα, για να μην έρθουν και χειρότερες βραδιές στη συνέχεια.
Έχετε δει την βαθμολογία; ΤΣΣΚΑ και Λαμποράλ οδηγούν την κούρσα με ρεκόρ 6-2, η Ρεάλ ανέβηκε στο 5-3, η Χίμκι είναι πια στο 4-4, όπως και η Μπάρτσα και ο Ολυμπιακός έπεσε στο 3-5. Έχει το ίδιο ρεκόρ με την Μπάμπεργκ, από την οποία, όμως, έχει χάσει στον Πειραιά κι έτσι βρίσκεται στην 7η και προτελευταία θέση. Τελευταία η Ζαλγκίρις (1-7) που έχει νικήσει μόνο τον Ολυμπιακό.
Ό,τι μόλις περιέγραψα προκαλεί απόψε μια θλίψη σε όσους αγαπάμε την ομάδα. Βρίσκεται τόσο χαμηλά στον όμιλο και για πρώτη φορά όλα τα τελευταία χρόνια σε ένα ραντεβού που είχε ξεκάθαρο Do or Die χαρακτήρα, όχι απλά ήταν κατώτερη των περιστάσεων, αλλά δεν είχε ΟΥΤΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ, ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ να παλέψει.
Το να βλέπεις μια ομάδα – σπουδαίο πολεμιστή για τόσα χρόνια να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος με το πρώτο… φύσημα της Μπαρτσελόνα και την είσοδο του Ντόρσεϊ στο παρκέ, είναι η πραγματικά μεγάλη αποτυχία, προκαλεί ανησυχία και έχει και μεγάλη δόση σε… (τραγική) ειρωνεία.
Μπορεί να αλλάξει ο Ολυμπιακός την κατάσταση; Μετά από αυτή την ήττα ΚΑΙ την απώλεια της διαφοράς, είναι πολύ δύσκολο.
Πιστεύω πως για να προκριθεί πια, χρειάζεται 5/6 νίκες σε ολόκληρη την διαδρομή ως το τέλος.
Η ομάδα που βλέπουμε ως τώρα στον όμιλο, δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Ο Ολυμπιακός όλων των προηγούμενων σεζόν, είναι ικανός να φέρει τα πάνω – κάτω.
Αλήθεια, όμως, είναι η φετινή ομάδα ίδια ή έστω μοιάζει σε αγωνιστικό DNA και μπασκετική ισορροπία με όσες έχουμε δει από το 2011-12 και μετά;
Τόσες φορές έχω γράψει πως όταν η κατάσταση ζορίζει ο Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα εμφανίζει μια “μαγική μπέρτα” και κάνει μεγάλες υπερβάσεις. Στη Βαρκελώνη δεν εμφανίστηκε ποτέ αυτή η μαγική μπέρτα, παρά μόνο μια λευκή πετσέτα.
ΥΓ1. Περισσότερο από όλα με ενοχλεί ότι ο Ολυμπιακός παίζει πολύ κακό μπάσκετ.
ΥΓ2. Τον ψηλό που – εν τέλει – υπέγραψε η ομάδα θέλω να τον δω σε σειρά αγώνων για να τον κρίνω. Δεν έχω καθόλου εικόνα (δεν μιλάω για Videakia) για την κατάστασή του τα τελευταία 3 χρόνια κι όταν συμβαίνει αυτό, δεν αναλύω απλά για να… αναλύσω.
ΥΓ3. Υπάρχουν πολλών ειδών επαγγελματίες. Τα δύο πιο χαρακτηριστικά άκρα; Αυτοί που προσπαθούν να πετύχουν με την ατέρμονη και χωρίς “πλάτες” δουλειά τους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πολυδαίδαλου λειτουργήματος που λέγεται δημοσιογραφία κι εκείνοι που επενδύουν αποκλειστικά στις προσωπικές σχέσεις και το σάλιο που δεν στεγνώνει ποτέ.
ΥΓ4. Τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει πόσοι έχουν βγάλει 100 θέματα στη ζωή τους, πόσοι 10 5, 1 ή κανένα. Ούτε θα κάτσει να ασχοληθεί με τη νέα μόδα ρεπόρτερ που πριν ολοκληρωθεί η έκβαση μιας μεταγραφικής υπόθεσης αποδεδειγμένα δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα (στην δημοσιογραφία ισχύει ο νόμος πως αν δεν γράφεις, είναι σαν να μην ξέρεις, για αυτό λέγεται και ΔΗΜΟΣΙΟγραφια) και όταν η χοντρή βγει να τραγουδήσει ξέρουν σχεδόν τα… πάντα. Τον κόσμο τον ενδιαφέρει τι στο διάολο έγινε τόσο καιρό με αυτή την μεταγραφική προσθήκη που επί ένα μήνα λέμε ότι πιθανότατα θα κρίνει την σεζόν, ιδίως στην Ευρωλίγκα. Κι αυτό φάνηκε να συμβαίνει απόψε…
ΥΓ5. Ο Ολυμπιακός έχει κάθε δικαίωμα να ορίζει πόσα χρήματα θέλει να δώσει και πόσα όχι. Ο Ολυμπιακός έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίζει πως δεν το συζητάει να πληρώσει μπάι – άουτ σε συλλόγους και μετά να αλλάζει γνώμη. Κάποια πράγματα, όμως, καταλύουν την λογική και δεν είναι η πρώτη φορά.
ΥΓ6. Υπογράφω και με τα δύο χέρια, πως όταν ξεκίνησε όλη η ιστορία Ντόρσεϊ, τόσο ο ίδιος ΟΣΟ και ο Ρασνάτοβιτς, ήθελαν Ολυμπιακό. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Φαίνεται πως επί μέρες στην ομάδα πίστευαν πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα έρθει ο Τζόι και είχαν επαναπαυτεί. Για μια εβδομάδα, πράγματι, υπήρχε σοβαρό ενδεχόμενο να γίνει η μεταγραφή χωρίς μπάι – άουτ μόνο και μόνο εξαιτίας της σχέσης του Σέρβου ατζέντη με τον Αταμάν, αλλά και το Τουρκικό κλαμπ συνολικότερα.
ΥΓ7. Μόνο που αυτή την εβδομάδα ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν συζητούσε καν να πληρώσει μπάι άουτ, αλλά προσέφερε στον Αμερικανό σέντερ τα μισά χρήματα σε μηνιάτικο, από αυτά που έπαιρνε στην Γαλατά. Μόλις χτύπησε ο Λαουάλ και εμφανίστηκε ακαριαία η Μπαρτσελόνα αποφασισμένη να πληρώσει και τον παίκτη και τον σύλλογο όλα τελείωσαν.
ΥΓ8. Τι δεν μπορώ να καταλάβω; Ο Ολυμπιακός ΉΘΕΛΕ συγκεκριμένο στιλ ψηλού, γνώριζε την σημαντικότητα της αποστολής στην οικονομία και τους στόχους της σεζόν και ήξερε πως υπήρχε διακοπή και η ευκαιρία να μπει ΓΡΗΓΟΡΑ ο νέος ψηλός, να δουλέψει κάποιες μέρες και να παίξει στη Βαρκελώνη. Όπως έγινε με τον Τζόι στην Μπαρτσελόνα. Πως είναι δυνατόν να αφήνει η ομάδα τον χρόνο να περνάει και να υποτιμάει τόσο πολύ την αγορά που περίμενε ότι θα βρει καλό παίκτη Φλεβάρη μήνα και ΧΩΡΙΣ να πληρώσει μπάι – άουτ;
ΥΓ9. Κι αφού πιστεύουμε κάποια έγκριτα ρεπορτάζ που μας ενημερώνουν ότι ο Ολυμπιακός έδινε αρκετά λεφτά σε ομάδες για να “σπάσει” συμβόλαια, ΓΙΑΤΙ δεν το έκανε μια ώρα αρχίτερα είτε με τον Ντόρσεϊ, είτε με άλλες περιπτώσεις παικτών; Η Μπάρτσα έδωσε 180 χιλιάδες στην Γαλατά και η μεταγραφή τελείωσε μέσα σε μια μέρα…
ΥΓ10. Γιατί να τρέχεις και να μην φτάνεις τις τελευταίες 3-4 μέρες και σε αυτή την ιστορία τις τελευταίες… 3-4 ώρες και τελικά να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ μεγάλα μηνιάτικα σε βετεράνους του ΝΒΑ (Μπαρνιάνι και όχι μόνο) που θέλουν χρόνο για να σκεφτούν και να πάρουν μια τέτοια απόφαση που αλλάζει την ζωή την δική τους και της οικογένειάς τους; Αν είναι να φτάσεις ως εκεί ΚΑΝΕ αυτό που πρέπει αμέσως μετά το τέλος του πρώτου γύρου, να δώσεις στην ευκαιρία στο νέο παίκτη να δουλέψει στις προπονήσεις και να είναι και συνολικά ήρεμη ολόκληρη η ομάδα.
ΥΓ11. Δεν έχουν ΚΑΜΙΑ απολύτως λογική αυτοί οι χειρισμοί και δεν είναι η πρώτη φορά που τους βλέπουμε. Εννοώ να δίνει ο Ολυμπιακός πολύ περισσότερα χρήματα μετά από… χρόνια αδράνεια και χαλαρότητα και με παγιωμένη συμπεριφορά του στιλ “εμείς είμαστε Ολυμπιακός και ορίζουμε την αγορά με τους δικούς μας νόμους” ενώ με τα ίδια ή με ΣΑΦΩΣ λιγότερα, θα μπορούσε να είχε ολοκληρώσει τις υποθέσεις του πολύ νωρίτερα.
ΥΓ12. Έχει συμβεί τόσες και τόσες φορές με ανανεώσεις, αλλά και με μεταγραφικές υποθέσες μεταγραφικών στόχων. Δεν το κατάλαβα ποτέ, ούτε πρόκειται στο μέλλον. Πολλές φορές μου λένε από τον Ολυμπιακό, όταν αναφέρομαι σε φυγές παικτών που έχουν… πονέσει πολύ. “Δεν θέλουμε να κάνουμε προτάσεις ανανέωσης σε παίκτες μέσα στην σεζόν. Μπορεί να τους χαλάσουμε το μυαλό”.
ΥΓ13. Δηλαδή αυτό το απαράδεκτο επικοινωνιακά σκηνικό των τελευταίων ημερών με τον Ολυμπιακό να ψάχνει παίκτη όπου και όπως μπορεί ενώ για 2 εβδομάδες ήταν… χαλαρότατος, για το οποίο δεν φταίει ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ πέραν της ίδιας της ομάδας, ήταν έξυπνη διαχείριση και μια κατάσταση που βοήθησε τον Ολυμπιακό και τους υπάρχοντες παίκτες να συγκεντρωθούν και να αφοσιωθούν στον “πρώτο τελικό” με την Μπάρτσα;
ΥΓ14. Οι δημοσιογράφοι προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους, που είναι να βγάζουν θέματα. Εννοείται πως όλοι θα κάνουμε και λάθη. Δεν φταίνε, όμως, ούτε τα Media ούτε κανένας άλλος που ο Ολυμπιακός την εποχή που έπρεπε να έχει βάλει το νερό στο αυλάκι περί άλλων τύρβαζε και την εποχή που έπρεπε το ρόστερ να έχει κλείσει για να καλυφθούν οι αδυναμίες στην ρακέτα, υπό πίεση χρόνου άρχισε να κάνει προτάσεις δεξιά και αριστερά και μάλιστα σε εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις παικτών, που ουδεμία σχέση είχαν η μια με την άλλη.
ΥΓ15. Ο Ολυμπιακός έχει πετύχει πολλά, είναι πια μεγάλο μέγεθος στην Ευρωλίγκα και κακά τα ψέματα, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι πήραν μια ομάδα διαλυμένη και συρρικνωμένη ως μέγεθος και την έχουν φτάσει ψηλά, δίνοντας χαρές και κάνοντας τον κόσμο περήφανο όχι μόνο για τα αποτελέσματα, αλλά και για το στιλ και όσα πρεσβεύει η ομάδα επί των ημερών τους.
ΥΓ16. Είναι μεγάλη αλήθεια, να την αξιολογούμε, να την λέμε και να τους εκτιμάμε όσο τους αξίζει. Είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες για τον ελληνικό αθλητισμό. Αλήθεια είναι, όμως, πως κάποια λάθη που πάντα ξεκινούν από μια συγκεκριμένη εκτός κοινής λογικής προσέγγιση, έχουν στοιχίσει και τέτοια σφάλματα συνεχίζουν να γίνονται. Κάποια στιγμή, μοιραία, θα στοιχίσουν περισσότερο από ότι έχουν “πονέσει” τον Ολυμπιακό ως τώρα. Ακόμα κι αν μετά από βραδιές όπως η αποφράδα στη Βαρκελώνη θα είναι stand by επικοινωνιακά δεκανίκια για ό,τι και όποτε χρειαστεί, η αλήθεια θα είναι πάντα εκεί. Θα βάζει τα καλά της και θα βγαίνει πάνω στο παρκέ. Η αλήθεια, λοιπόν, τώρα είναι πως ο Ολυμπιακός εκτέθηκε και σκόρπισε απογοήτευση.
ΥΓ17. Τι προέχει από εδώ και πέρα; Να βάλουν όλοι το κεφάλι χαμηλά, να υπάρξει ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ και όσοι βρίσκονται ΜΕΣΑ στον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός να προσπαθήσουν να ξεκινήσουν την αλλαγή από ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ και όχι από ότι… κινείται γύρω τους.