Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Η αλήθεια είναι ότι χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία για μία σπουδαία νίκη στην Μαδρίτη, που δεν θα καταφέρουν να πετύχουν πολλές ομάδες. Ο Παναθηναϊκός είχε αρκετά μεγαλύτερα διαστήματα με καλή απόδοση, ίσως άξιζε μιας καλύτερης τύχης, αλλά πλήρωσε τις συνήθεις αδυναμίες, τις οποίες έχουμε αναλύσει πολλές φορές από το συγκεκριμένο μπλογκ.
Προσωπικά δεν τρελαίνομαι για το μπάσκετ που εκπροσωπεί η Ρεάλ. Θεωρώ ότι είναι ελάχιστα σκεπτόμενο, στηρίζεται καθαρά στο ταλέντο και στο ένστικτο, ενώ όταν υπάρχει βραχυκύκλωμα στο όποιο σχέδιο, τότε οι παίκτες της “Βασίλισσας” καταφεύγουν συχνά σε καταστροφικές επιλογές. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι παίκτες σε αυτή την ομάδα, που αν βρουν ρυθμό, τότε μπορούν να κερδίσουν ένα παιχνίδι μόνοι τους. Κάτι τέτοιο έγινε το βράδυ της Τετάρτης (16/11) με τον Σέρχιο Γιουλ να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο παιχνίδι.
Ο Ισπανός γκαρντ βρήκε, ρυθμό κ,υρίως λόγω της κακής άμυνας των παικτών του Παναθηναϊκού στον κεντρικό διάδρομο. Ένα πρόβλημα, που έχει κάνει την εμφάνιση του σε αρκετά παιχνίδια, ανάλογα βέβαια και με τις πεντάδες που βρίσκονται στο παρκέ. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με μία σειρά.
Το καλό πρώτο δεκαπεντάλεπτο
To “τριφύλλι” είχε ένα εξαίσιο πρώτο δεκαπεντάλεπτο. Με έναν Καλάθη εξαιρετικό στο κομμάτι της οργάνωσης βρήκε πολλούς διαδρόμους για το καλάθι της Ρεάλ, κυρίως από την περιφέρεια, αλλά με σχέδιο. Με την Ρεάλ να ξεκινάει με δίδυμο ψηλών τους Ρέγες και Αγιον, ο κόουτς Πασκουάλ δοκίμασε να τους φθείρει, όχι περνώντας την μπάλα μέσα στο καλάθι, αλλά με πολλά σκριν μακριά από την μπάλα. Αυτό είχε αποτέλεσμα, αφού οι ψηλοί της Ρεάλ δεν μπορούσαν να ακολουθούσαν στην περιφέρεια, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να έχουν κάποιες ελεύθερες και καθαρές ματιές προς το καλάθι. Φελντέιν, Ρίβερς, Καλάθης, και Παππάς σκόραραν λίγο έως πολύ με αυτόν τον τρόπο, δίνοντας στον “εξάστερο” προβάδισμα στο σκορ, το οποίο κατάφερνε να διατηρεί εύκολα ή δύσκολα.
Εκτός των σκριν η άμυνα της Ρεάλ, γενικότερα, ήταν αργή και σοφτ, με αποτέλεσμα οι «πράσινοι» να βρίσκουν και κάποιους ανοιχτούς διαδρόμους στη ρακέτα, ενώ και ο Γιάννης Μπουρούσης σκόραρε 7 πόντους, με δύο καλάθια από το ποστ και ένα τρίποντο. Στο 15 λεπτό, το κοντέρ είχε γράψει ενεργητικό 40 πόντων με το εξωπραγματικό 70% (7/10), έξω από τη γραμμή των 6.75.
Το είχαμε πει και μετά από το παιχνίδι με την Μακάμπι πως τα τρίποντα είναι ένα μεγάλο κομμάτι του επιθετικού παιχνιδιού του Παναθηναϊκού και κάποιες βραδιές θα είναι ευχή και κάποιες άλλες κατάρα. Σε αυτό το ματς τα σουτ ήταν καλά και αν η απόδοση της ομάδας δεν είχε σκαμπανεβάσματα τότε ίσως θα είχε πάρει το ροζ φύλλο αγώνα. Συνολικά οι παίκτες του Πασκουάλ είχαν 12/20 σουτ τριών πόντων, δηλαδή ένα ποσοστό 60%, που είναι και από τα μεγαλύτερα που είχε η ομάδα σε εκτός έδρας αγώνα.
Το κακό πεντάλεπτο
Ενώ για 15 λεπτά ο Παναθηναϊκός είχε πολύ ορθολογική αντιμετώπιση στο παιχνίδι, στο τελευταίο πεντάλεπτο έχυσε την καρδάρα με το γάλα, γιατί αποφάσισε να ακολουθήσει την τρέλα που κουβαλάει η Ρεάλ στο παιχνίδι της. Υψηλό τέμπο, γρήγορες επιλογές, αλλά ταυτόχρονα και ένα μπάσκετ που βολεύει πολύ την ομάδα της Μαδρίτης. Κάποιες κακές επιστροφές, κάποια χαμένα αμυντικά ριμπαόυντ, μαζί με κακές βοήθειες και περιστροφές, έδωσαν ελεύθερα σουτ στους παίκτες του Λάσο. Αυτό ήταν βούτυρο στο ψωμί των γηπεδούχων που βρήκαν ρυθμό και σκόραραν 21 πόντους στο τελευταίο κομμάτι του πρώτου ημιχρόνου. Το 32-38 έγινε μέσα 53-49, ένα επιμέρους σκορ που στην… οικονομία του αγώνα έκανε μεγάλη διαφορά.
Ο Γιούλ, ο Μπουρούσης και η τρύπα στο πικ εν ρολ
Ανάλογο τέτοιο κακό διάστημα δεν είχε άλλο ο Παναθηναϊκός μέσα στο παιχνίδι, όμως τρία ακόμα στοιχεία έπαιξαν ρόλο για να μην κατακτηθεί η νίκη στην ισπανική πρωτεύουσα.
Το πρώτο ήταν η παρουσία του Γιούλ. Ο Ισπανός γκαρντ ήταν… διαστημικός! Έδειξε για μία ακόμα φορά την αρχηγική του προσωπικότητα σκοράροντας τόσο σε σουτ εύκολα για αυτόν, αλλά και σε κάποια απίθανα “circle shots”, που είναι και το σήμα κατατεθέν του. Η άμυνα των πρασίνων δεν μπόρεσε ποτέ να βρει αντίδοτο με αποτέλεσμα ο Γιούλ να σκοράρει 30 πόντους, που είναι και ατομικό ρεκόρ στην Ευρωλίγκα, καταφέρνοντας, παράλληλα, να πληγώσει την άμυνα ποικιλοτρόπως.
Ένα δεύτερο σημαντικό κομμάτι, που έκρινε την τελική έκβαση του ματς, ήταν η απόδοση του Μπουρούση στο δεύτερο ημίχρονο. Κατά την άποψή μου, σωστά η μπάλα πήγε με συχνότητα σε αυτόν στο ποστ, αφού ειδικά ο Αγιόν είναι μέτριος αμυντικός και πολύ σοφτ στο ποστ. Οι μπάλες πήγαν σωστά μέσα, αλλά όλα τα τελειώματα ήταν άσχημα. Πρέπει να μέτρησα 5-6 φάσεις στις οποίες ο Γιάννης εκτέλεσε κάτω από πολύ καλές προϋποθέσεις, αλλά η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι. Από κάποιο σημείο και μετά, η αστοχία αυτή οδήγησε σε εκνευρισμό με αποτέλεσμα να χαθεί και η δημιουργική ικανότητα του Μπουρούση, αφού δεν είδε αρκετές ανοιχτές πάσες και προτιμούσε να επιτεθεί απέναντι σε “double team”, κάτι το οποίο δεν είχε ευτυχές αποτέλεσμα.
Στη τελευταία περίοδο και ειδικά στο τελευταίο πεντάλεπτο ο Παναθηναϊκός εκτέθηκε από την κακή του άμυνα στο πικ εν ρολ και από την μηδαμινή προστασία του κεντρικού διαδρόμου. Η Ρεάλ πέτυχε μόλις 5 πόντους στα πρώτα επτά λεπτά της τελευταίας περιόδου, αλλά σκόραρε όλους τους επόμενους από πικ εν ρολ στον κεντρικό διάδρομο. Ένα alley oop με τον Χάντερ, ένα καλάθι του Αγιόν και δύο διεισδύσεις του Γιούλ, που απέφερανπέντε πόντους, “πλήγωσαν” την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ στα τελευταία λεπτά. Κακή συνεννόηση μεταξύ γκαρντ και ψηλού και βοήθειες που δεν ήρθαν ποτέ από τις πλευρές, έδωσαν πόντους χωρις κόπο στους πρωταθλητες Ισπανίαςγηπεδούχους. Μάλιστα, χαρακτηριστικό είναι το στιγμιότυπο, όπου ο Νικ Καλάθης διαμαρτύρεται στον Μπουρούση για βοήθεια που δεν έδωσε στην φάση, που ο Γιουλ σκόραρε ένα κρίσιμο έμμεσο τρίποντο.
Αν κάτι, πάντως, πρέπει να κρατήσουμε από αυτό το παιχνίδι, αυτό είναι το καλό διάβασμα και η καλή στόχευση που είχε ο Παναθηναϊκός στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Είναι ο… οδηγός για τα επερχόμενα πολύ δύσκολα παιχνίδια. Το ιδανικό, βέβαια, θα είναι ο χρόνος που η ομάδα έχει αγωνιστική διαύγεια και διάβασμα να αυξάνεται σε κάθε παιχνίδι όλο και περισσότερο.
ΥΓ. Ίσως περισσότερο και από την ήττα στην ομάδα θα κοστίσει ο τραυματισμός του Τζέιμς Γκιστ. Ο Αμερικανός φαίνεται ότι τραυματίστηκε στους προσαγωγούς, σημείο που αν υπάρχει κάποια θλάση μπορεί να τον αφήσει ίσως και περισσότερο από ένα μήνα εκτός αγωνιστικής δράσης. Ο Γκιστ είναι κάτι παραπάνω κομβικός για τον τρόπο που παίζει η ομάδα στην άμυνα, ενώ με την αθλητικότητά του μπορεί να δώσει πολλά “hustle plays”, που είναι σημαντικότατα στο σύγχρονο μπάσκετ.
ΥΓ2. Για ένα ακόμα παιχνίδι ο Καλάθης είχε περισσότερες από τις μισές ασσίστ της ομάδας. Μοίρασε 9 από τις 14, γεγονός που καταδεικνύει και την έλλειψη δημιουργίας από τους υπόλοιπους. Μπουρούσης, Παππάς και Ρίβερς, είχαν αρκετές καλές πάσες στην εξέλιξη των φάσεων, τις οποίες όμως δεν μπόρεσαν να διαβάσουν. Πρέπει να πάρει κάποια βοήθεια ο Νικ σε αυτό το κομμάτι και από τους υπολοίπους.
ΥΓ3. Η στόχευση με τον Μπουρούση στην επίθεση ήταν σωστή. Πέρυσι έκανε απίθανα πράγματα με την Μπασκόνια απέναντι στην Ρεάλ, ενώ τους αντιπάλους του τους ήξερε αρκετά καλά από τη κοινή τους παρουσία εκεί. Οι κινήσεις του ήταν καλές, τα τελειώματα ήταν άστοχα. Πιο πολύ πρέπει να ανησυχήσει την ομάδα η μέτρια δημιουργία του Έλληνα σέντερ από το ποστ.
ΥΓ4. Σε αυτή την αγωνιστική, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, αποδείχτηκε ότι η φετινή Ευρωλίγκα είναι πολύ ξεχωριστή σε σχέση με ότι είχαμε δει μέχρι τώρα. Οι διαφορές των ομάδων δεν είναι τόσο μεγάλες, δεν υπάρχουν αδύναμοι αντίπαλοι. Αν παίξεις άσχημα θα χάσεις , ακόμα και αν στα χαρτιά ο αντίπαλος είναι κατώτερος. Το έχουμε ήδη δει να συμβαίνει. Τα ταξίδια και οι τραυματισμοί κουράζουν και τα διαφορετικά πρόσωπα που θα δείχνουν οι ομάδες θα εμφανίζονται όλο και πιο συχνά. Έχοντας όλα αυτά κατά νου, το σημαντικό για κάθε ομάδα είναι το αποτέλεσμα, ακόμα και σε βραδιές που δεν θα αποδώσουν καλά.
ΥΓ5. Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είναι ειδικών συνθηκών. Οι ομάδες γνωρίζονται, οπότε, το πιθανότερο είναι ο αγώνας να κριθεί στη συγκέντρωση, το πάθος και τη καρδιά. Με λιγότερο από 48 ώρες και με ένα ταξίδι στο ενδιάμεσο δεν θα δούμε πολλά διαφορετικά πράγματα τακτικά, ίσως μόνο κάποιες μικρές προσαρμογές.
ΥΓ6. Έχουμε δει 7 αγωνιστικές και ήδη έχουμε χορτάσει ντέρμπι και καλό μπάσκετ. Για όλους εμάς που αγαπάμε αυτό το άθλημα, το ενδιαφέρον είναι αμείωτο και οι αγώνες καθηλώνουν. Σε αντίθεση με την προηγούμενη “version” της διοργάνωσης, που το ενδιαφέρον άρχιζε να κορυφώνεται από τον Φεβρουάριο, εδώ ήδη έχουμε σασπένς, αγωνία, σενάρια πρόκρισης. Ότι καλύτερο πραγματικά.